Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Tomasz Skowron

Protokolant Anna Potaczek

po rozpoznaniu w dniu 5 września 2014 r.

sprawy Z. F.

obwinionego z art. 86 § 1 kw

z powodu apelacji, wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

z dnia 10 marca 2014 r. sygn. akt II W 2632/13

I.  zmienia zaskarżony wyrok wobec Z. F. w ten sposób, że uniewinnia go od popełnienia zarzucanego mu wykroczenia,

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Z. F. kwotę 420 złotych tytułem kosztów ustanowienia obrońcy w postępowaniu odwoławczym,

III.  kosztami postępowania w sprawie obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 331/14

UZASADNIENIE

Z. F. obwiniony został o to, że w dniu 8 września 2013r. około godz. 7:20 w J. na ulicy (...) naprzeciwko posesji nr (...) prowadząc samochód marki F. (...) o nr rej. (...) podczas wykonywania manewru omijania nie zachował należytej ostrożności i bezpiecznej odległości pomiędzy pojazdami, w wyniku czego doprowadził do uderzenia w prawidłowo zaparkowany pojazd marki R. (...) nr rej. (...), czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym dla przewożonego pasażera, tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 kw.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze wyrokiem z dnia 10 marca 2014 r. w sprawie o sygn. akt IIW 2632:

I.  uznał obwinionego Z. F. za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. wykroczenia z art. 86 § 1 kw i za to na podstawie art. 86 § 1 kw wymierzył mu karę grzywny w wysokości 300 (trzystu) złotych,

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpow w zw. z § 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10.10.2001 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 50 zł tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierzył mu opłatę w wysokości 30 zł.

Apelację od powyższego wyroku złożyła obrońca obwinionego, która zarzuciła błędne zastosowanie art. 7 kpk w zw. z art. 8 kpw przez dokonanie oceny dowodów z przekroczeniem zasad swobodnej oceny dowodów bez uwzględnienia zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego , to jest przez przyjęcie:

- iż, obwiniony nie podjął manewru hamowania, czy doprowadził do uderzenia, a jednocześnie w wyniku uderzenia na pojazdach nie powstało żadne uszkodzenie,

- iż, obwiniony swoim zachowaniem stworzył zagrożenie dla pasażera K. K. oraz bezpieczeństwa ruchu drogowego,

- iż, towarzyszące całemu zajściu warunki atmosferyczne oraz związane z nimi zachowanie obwinionego pozbawione jest cech zawinienia.

Stawiając powyższe zarzuty obrońca obwinionego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w całości i orzeczenie co do istoty sprawy, ponadto o zasądzenia na rzecz obwinionego od Skarbu Państwa kosztów postępowania przed Sądem I i II instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja obrońcy obwinionego zasługuje na uwzględnienie.

Zarzucane obwinionemu Z. F. wykroczenie z art.86§1 k.w. – spowodowania zagrożenia w ruchu drogowym polega na spowodowaniu stanu konkretnego zagrożenia, a nie tylko potencjalnego niebezpieczeństwa. Rację ma zatem skarżąca, iż w realiach niniejszej sprawy nie doszło do spowodowania takiego zagrożenia dla pasażera pojazdu kierowanego przez obwinionego – K. K.. Sąd I instancji ustalił, iż w wyniku kolizji ani samochód obwinionego , ani samochód marki R. (...) należący do M. H. i D. H. nie odniosły jakichkolwiek uszkodzeń. Przesłuchany w charakterze świadka na rozprawie M. H. zeznał ( k.42v. ), że „jeżeli było jakieś uderzenie w jego auto to musiało być bardzo lekkie”. Nie zauważył on bowiem na swoim pojeździe jakichkolwiek rys, a o tym, że w pojazd jego wjechał obwiniony dowiedział się dopiero z korespondencji. K. K. zaś zeznał, że w ogóle nie czuł uderzenia tylko auto się zatrzymało ( k.42v. ).

W tej sytuacji zatem w ocenie sądu odwoławczego sąd rejonowy błędnie przyjął, iż zachowanie obwinionego wyczerpuje ustawowe znamiona wykroczenia z art. 86§1k.w. wbrew twierdzeniom zawartym w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku nie wystąpiło zagrożenie w rozumieniu wskazanego przepisu. Oczywistym jest, ze nie mogło być mowy o jakimkolwiek zagrożeniu wystąpienia u pasażera samochodu F. (...) K. K. obrażeń ciała skoro nie odczuł on żadnego uderzenia, a jedynym objawem „kolizji” było to, że samochód, w którym jechał jako pasażer zatrzymał się. Kierujący pojazdem mechanicznym, który nie zachowując należytej ostrożności i naruszając zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym tylko wtedy odpowiada na podstawie art.86§1 k.w. jeśli naraża człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, albo narusza jego nietykalność cielesną ( zob. wyrok Sądu Najwyższego z 20 lutego 2008r. sygn.. akt V KK 313/07, LEX nr 406889 ). Nie doszło też do zagrożenia wystąpienia jakiejkolwiek szkody w mieniu - nawet niewielkiej, gdyż M. H. zupełnie nie zauważył żeby jego auto uczestniczyło w kolizji, a z uwagi na fakt, iż w pojeździe nie było uszkodzeń nie zgłaszał tego zdarzenia do ubezpieczyciela.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że zarówno zarzuty apelacji wywiedzionej przez obrońcę obwinionego, jak i zawarty w niej postulat są słuszne. Dlatego też zaskarżony wyrok należało zmienić i uniewinnić Z. F. od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Sąd okręgowy zasadził od Skarbu Państwa na rzecz obwinionego kwotę 420zł. tytułem kosztów ustanowienia obrońcy w postępowaniu odwoławczym ( art.632 pkt.2 k.p.k. w zw. z art.616§1 pkt.2 k.p.k. w zw. z art.119 k.p.s.w. ).

Na podstawie art.632pkt.2 k.p.k. w zw. z art.119 k.p.s.w. kosztami postępowania w sprawie obciążono skarb Państwa.