Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Ca 1207/13

POSTANOWIENIE

Dnia 21 października 2013 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie IV Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Marcin Łochowski (spr.)

Sędziowie: SO Elżbieta Gajewska, SO Beata Janiszewska

po rozpoznaniu w dniu 21 października 2013 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku M. T. i P. T.

z udziałem (...) sp. z o.o. w W.

o wyodrębnienie z księgi wieczystej lokalu i założenie księgi wieczystej

na skutek apelacji uczestniczki od postanowienia Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 10 kwietnia 2013 r., sygn. akt Dz.Kw. nr 3982/13

postanawia:

oddalić apelację.

Zarządzenie:

1. Odnotować i zakreślić.

2. Doręczyć odpis postanowienia wnioskodawcom z pouczeniem o skardze kasacyjnej i pełnomocnikowi uczestnika.

Sygn. akt IV Ca 1207/13

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Apelacja uczestnika jest bezzasadna.

Przede wszystkim należy podkreślić, że Sąd Okręgowy podziela ustalenia Sądu Rejonowego, szczegółowo opisane w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia (k.62-64) i przyjmuje je za własne. Sąd I instancji dokonał także trafnej oceny prawnej zasadności wniosku, która w całości zasługuje na akceptację.

Sąd Okręgowy prawomocnym wyrokiem z dnia 9 lutego 2012 r. wydanym w sprawie sygn. akt I C 109/11 zobowiązał skarżącą spółkę do zawarcia z wnioskodawcami umowy przenoszącej własność odrębnego lokalu nr (...), położonego przy ul. (...) w Z. wraz z udziałem we współwłasności w nieruchomości wspólnej (k.7-7v). Jednak zdaniem uczestnika ważność tej czynności jest uzależniona od wyrażenia przez zgromadzenie wspólników zgody na zbycie tej nieruchomości (art. 228 pkt 4 k.s.h. w zw. z art. 17 § 1 k.s.h.). Brak takiej uchwały zgromadzenia wspólników nie pozwala na przyjęcie, że doszło do skutecznego przeniesienia własności nieruchomości. Według skarżącego, Sąd Rejonowy uznając, iż wyrok z dnia 9 lutego 2012 r. stanowi wystarczającą podstawę do przeniesienia własności, założenia nowej księgi wieczystej i dokonania w niej kwestionowanego wpisu prawa własności na rzecz wnioskodawców naruszył art. 228 pkt 4 k.s.h. w zw. z art. 17 § 1 k.s.h. (apelacja – k.74-75). Argumentacji tej nie można podzielić.

Trzeba przypomnieć, że zgodnie z art. 64 k.c. prawomocne orzeczenie sądu stwierdzające obowiązek danej osoby do złożenia oznaczonego oświadczenia woli, zastępuje to oświadczenie. Przy czym, należy zgodzić się z poglądem, iż w sytuacji, gdy sąd uwzględnia powództwo o stwierdzenie obowiązku zawarcia umowy całkowicie zgodnie z żądaniem pozwu orzeczenie sądu stwierdza zawarcie umowy i zastępuje tę umowę ( tak Sąd Najwyższy w uchwale 7 sędziów z dnia 7 stycznia 1967 r. III CZP 32/66, OSNC nr 12 z 168 r., poz. 199 oraz m.in. w wyroku z dnia 19 września 2002 r., II CKN 930/00, LEX nr 55569). W konsekwencji, trzeba przyjąć, że wyrok Sądu Okręgowego z dnia 9 lutego 2012 r. stwierdził zawarcie umowy przenoszącej na rzecz wnioskodawców własność odrębnego lokalu nr (...), położonego przy ul. (...) w Z. wraz z udziałem we współwłasności w nieruchomości wspólnej i zastąpił tę umowę.

Pozostaje zatem do rozważenia relacja, w jakiej pozostaje treść art. 228 pkt 4 k.s.h. w zw. z art. 17 § 1 k.s.h. do przepisu art. 64 k.c. Stosownie do art. 228 pkt 4 k.s.h. uchwały wspólników wymaga nabycie i zbycie nieruchomości, użytkowania wieczystego lub udziału w nieruchomości, jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej. Natomiast, zgodnie z art. 17 § 1 k.s.h. jeżeli do dokonania czynności prawnej przez spółkę ustawa wymaga uchwały wspólników albo walnego zgromadzenia bądź rady nadzorczej, czynność prawna dokonana bez wymaganej uchwały jest nieważna.

Zdaniem Sądu Okręgowego, skoro orzeczenie sądu wydane na podstawie art. 64 k.c. „stwierdza zawarcie umowy i zastępuje tę umowę”, to nie sposób zgodzić się ze skarżącą spółką, że dla ważności tej umowy konieczne jest jeszcze podjęcie przez wspólników uchwały wyrażającej zgodę na zawarcie tej umowy. Po pierwsze, nie jest możliwe uznanie, iż wyrok sądu kreuje nieważną umowę przenoszącą własność. Taka teza pozostawałaby w rażącej sprzeczności z celem i funkcją art. 64 k.c. Po drugie, przyjęcie takiego poglądu czyniłoby możliwość skutecznego dochodzenia zobowiązania spółki do zawarcia umowy czysto iluzorycznym. Skarżąca spółka zawsze bowiem mogłaby się zasłaniać brakiem uchwały wspólników, podjętej w oparciu o art. 228 pkt 4 k.s.h. Jest przy tym wysoce wątpliwe, czy osoba uprawniona do dochodzenia zobowiązania spółki do złożenia oświadczenia woli mogłaby domagać się również zobowiązania wspólników do podjęcia takiej uchwały.

W ocenie Sądu Okręgowego, kwestia uchwały wyrażającej zgodę na zbycie nieruchomości może być co najwyżej przedmiotem rozważań sądu orzekającego w sprawie o zobowiązanie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością do złożenia oświadczenia woli, w kontekście ważności (skuteczności) umowy zobowiązującej do przeniesienia własności (zob. art. 155 – 158 k.c.), czy też umowy przedwstępnej (art. 389 § 1 k.c.). Z całą pewnością nie można jednak uzależniać skuteczności wyroku stwierdzającego zawarcie umowy i zastępującego umowę przenoszącą własność od podjęcia przez wspólników spółki uchwały, o jakiej mowa w art. 228 pkt 4 k.s.h.

Trafnie zatem Sąd Rejonowy na podstawie art. 518 1 § 3 k.p.c. utrzymał w mocy zaskarżony wpis dokonany przez referendarza sądowego w dniu 27 lutego 2013 r. Dlatego też, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. oddalił apelację uczestnika, jako bezzasadną.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy orzekł, jak w sentencji.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13