Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 sierpnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Tomasz Skowron (spr.)

Sędziowie SR del. do SO Grzegorz Stupnicki

SO Marek Klebanowicz

Protokolant Jolanta Kopeć

przy udziale przedstawiciela Urzędu Skarbowego w Lwówku Śląskim starszego komisarza skarbowego S. C.

po rozpoznaniu w dniu 12 sierpnia 2014r.

sprawy M. K.

oskarżonego z art. 83 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks i inne

z powodu apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Lubaniu VII Zamiejscowego Wydziału Karnego z siedzibą w Lwówku Śląskim

z dnia 5 marca 2014 r. sygn. akt VII K 491/13

I. zmienia zaskarżony wyrok wobec oskarżonego M. K. w ten sposób, że:

- obniża wymierzoną oskarżonemu w pkt I części dyspozytywnej karę grzywny do 100 (stu) stawek dziennych,

- obniża wymierzoną oskarżonemu w pkt II części dyspozytywnej karę grzywny do 2000 zł (dwóch tysięcy złotych),

- uchyla orzeczony w pkt III części dyspozytywnej środek karny,

II. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III. zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 299/14

UZASADNIENIE

M. K. oskarżony został o to, że:

I. pełniąc w latach 2012-2013 funkcje prezesa Zarządu (...) Spółka z o.o.z siedzibą w L.przy ul. (...)utrudniał od dnia 20 lutego 2012r. do dnia 22 marca 2013r., tzn. do dnia wydania postanowienia o przedstawieniu zarzutów w L.przeprowadzenie czynności sprawdzających uprawnionym pracownikom Urzędu Skarbowego we L.poprzez nie zastosowanie się do wezwań z dnia 02 lutego 2012r., 13 lutego 2013r., 12 marca 2012r., 23 kwietnia 2012r., 22 maja 2012r., 12 lipca 2012r., 07 sierpnia 2012r., 13 września 2012r. pomimo osobistego odbioru powyższych wezwań w dniu 10 lutego 2012r., 18 lutego 2012r., 23 marca 2012r., 27 kwietnia 2012r., 26 maja 2012r., 30 lipca 2012r., 24 sierpnia 2012r., 21 września 2012r. /potwierdził odbiór pełnomocnik E. K./ w sprawie złożenia w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania osobiście, bądź przez pełnomocnika- Deklaracji dla podatku od towarów i usług (...) za okres od miesiąca października 2011r. do miesiąca sierpnia 2012r. oraz Ewidencji zakupu i sprzedaży VAT za okres od miesiąca października 2011 r. do miesiąca grudnia 2012r. , czym naruszył normy prawa podatkowego określone w art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, art. 155 § 1 i art. 274 a § 1 w zw. z art. 280 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa tj. o przestępstwo skarbowe z art. 83 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s.

II. pełniąc w latach 2012-2013 funkcję Prezesa Zarządu (...) Spółka z o.o.z siedzibą w R. (...)uporczywie nie wpłacał w terminie i nadal na rachunek organu podatkowego – miejscowego Urzędu Skarbowego należnego podatku od towarów i usług (...) za miesiące: IX, X, XI, XII 2012r. oraz za miesiąc I 2013r. na ogólną wartość zobowiązania 48.356,00 zł, w tym: za miesiąc wrzesień 2012 roku kwoty 12.668,- za miesiąc październik 2012r. kwoty 7.584,- za miesiąc listopad 2012r. kwoty 7.559,- za miesiąc grudzień 2012r. kwoty 17.134,- za miesiąc styczeń 2013r. kwoty 3.411,,-, czym naruszył normy prawa podatkowego określone w art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, art. 5 i 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa tj. o wykroczenie skarbowe z art. 57 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i art. 9 § 3 k.k.s.

Sąd Rejonowy w Lubaniu VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Lwówku Śląskim wyrokiem z dnia 5 marca 2014 r. w sprawie o sygn. VIIK 491/13:

I. oskarżonego M. K. uznał za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt I części wstępnej wyroku stanowiącego przestępstwo skarbowe z art. 83 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s. i za to na podstawie art. 83 § 1 k.k.s. wymierzył oskarżonemu karę 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny przyjmując, że jedna stawka dzienna stanowi równowartość kwoty 60 (sześćdziesięciu) złotych,

II. oskarżonego M. K. uznał za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt II części wstępnej wyroku stanowiącego wykroczenie skarbowe z art. 57 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i art. 9 § 3 k.k.s. i za to na podstawie art. 57 § 1 k.k.s. wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 3.000 ( trzech tysięcy ) złotych,

III. na podstawie art. 34 § 1, 2 i 4 k.k.s. w zw. z art. 22 § 2 pkt 5 k.k.s. orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu zajmowania stanowisk w zarządach i organach nadzorczych spółek handlowych oraz stanowiska prokurenta w spółkach handlowych na okres 2 ( dwóch ) lat,

IV. na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 90,00 złotych i na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonego od opłaty.

Od powyższego wyroku apelację wywiódł oskarżony. W osobiście sporządzonym środku odwoławczym nie sprecyzował on zarzutów stawianych zaskarżonemu orzeczeniu. Z treści apelacji wynika, że kwestionuje on ustalenia faktyczne, które legły u podstaw zaskarżonego orzeczenia. W szczególności wskazał, iż wbrew ustaleniom sądu podejmował próby „współpracy” z kontrolującymi go przedstawicielami Urzędu Skarbowego, nadto wskazywał, ze utracił prawo do reprezentowania kontrolowanej spółki. Drugi z zarzutów apelacji dotyczy rażącej surowości wymierzonej wobec niego kary i orzeczenie środka karnego w postaci zakazu zajmowania stanowisk w zarządach i organach nadzorczych spółek handlowych.

Skarżący wniósł o uniewinnienie lub uchylenie wyroku i „ponowne rozpatrzenie sprawy”.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Nie zasługuje na uwzględnienie pierwszy z zarzutów apelacji i związane z nim żądanie uniewinnienia oskarżonego od popełnienia przypisanych mu czynów, bądź uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

Na akceptację ze strony sądu odwoławczego zasługują ustalenia sądu meriti odnoszące się do tego, ze to oskarżony M. K. wbrew jego wyjaśnieniom był jako prezes zarządu spółki (...) zobowiązany na wezwania Urzędu Skarbowego przedstawić ewidencje zakupu i sprzedaży oraz stosowne deklaracje. Wobec faktu iż w przedmiotowej spółce nie wskazano osoby odpowiedzialnej za obliczanie , pobieranie i odprowadzanie podatków to prezes zarządu jest odpowiedzialny za rozliczanie z urzędem skarbowym w ramach postępowania podatkowego. Bezsporne jest, ze w inkryminowanym okresie to właśnie oskarżony M. K. figurował w KRS jako prezes zarządu. Nadto co słusznie zauważa sąd rejonowy na wezwaniach urzędu skarbowego M. K. odbierając je kwitował je własnoręcznym podpisem oraz przystawiał pieczątkę „prezes zarządu”

W tej sytuacji zdaniem sądu odwoławczego nie budzi jakichkolwiek wątpliwości poprawność ustaleń sądu I instancji odnośnie wypełnienia przez oskarżonego znamion przestępstwa karno skarbowego z art. 83§1 k.k.s.

Podobnie rzecz się ma odnośnie drugiego z zarzucanych oskarżonemu czynów – wykroczenia skarbowego z art. 57§1 k.k.s. zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje, ze M. K.jako prezes zarządu spółki z o.o. (...)sporządził stosowne deklaracje dla podatku od towarów i usług (...)( kopie deklaracji k. 5 – 9 akt VII W 622/13 ), a z informacji Urzędu Skarbowego w L.wynika, ze deklarowane kwoty podatku nie zostały wpłacone w terminie. W związku z tym słusznie sąd rejonowy przyjął, iż takie zachowanie oskarżonego nosi znamiona wykroczenia skarbowego z art.57§1 k.k.s.

Na uwzględnienie zasługiwał drugi z zarzutów zawartych w apelacji oskarżonego , a mianowicie zarzut rażącej niewspółmierności - surowości orzeczonej w stosunku do niego kary. Zgodzić się należy z sądem rejonowym, że okolicznością obciążającą oskarżonego jest jego uprzednia karalność, w tym za przestępstwa karno skarbowe. Stracił z pola widzenia jednakże sąd I instancji, ze oskarżony nie posiada szczególnie dobrej sytuacji majątkowej. Zarabia netto jak sam wskazał ok. 1500zł. miesięcznie na utrzymaniu posiada studiującego syna. Nie posiada poza tym składników majątkowych większej wartości. W tej sytuacji wymierzenie mu za przestępstwo z art.83§1 k.k.s. grzywny w wysokości 150 stawek dziennych po 60 zł. każda ( odpowiadającej kwocie 9000zł. ) i kolejną grzywnę w wysokości 3000zł. za wykroczenie z art.57§1k.k.s. razi nadmierną niewspółmierną surowością. Podobnie należy uznać orzeczenie środka karnego zakazu zajmowania stanowisk w zarządach i organach nadzorczych spółek handlowych oraz stanowiska prokurenta.

Zdaniem sądu odwoławczego wystarczającą spełniająca wszystkie kryteria z art. 23§3 k.k.s., a także uwzględniającą wszystkie okoliczności przedmiotowo podmiotowe czynu z art.83§1 k.k.s. będzie kara grzywny w ilości 100 stawek dziennych, zaś za wykroczenie z art.57§1k.k.s. kara 2000zł. grzywny. Nie znalazł też sąd odwoławczy potrzeby orzekania w stosunku do oskarżonego wspomnianego wyżej środka karnego. Stąd też uchylił orzeczony w pkt III części dyspozytywnej środek karny.

W pozostałej części zaskarżony wyrok jako słuszny należało utrzymać w mocy.

Względy słuszności przemawiały za zwolnieniem oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze. ( art.624§1k.p.k. w zw. z art.113§1 k.k.s. ).