Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 15 września 2014 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Dorota Kropiewnicka

Sędziowie: SSO Krzysztof Głowacki (spr.)

SSO Małgorzata Szyszko

Protokolant Aneta Malewska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Tomasza Fedyka

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 15 września 2014 r.

w sprawie G. K.

skazanego za przestępstwa z art.278§1 kk. w zw. z art.12 kk. i inne

zażalenia wniesionego przez obrońcę skazanego

na postanowienie Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej

z dnia 17 kwietnia 2014 r., sygn. akt XII Ko 303/14

w przedmiocie zastosowania art.50 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw

na podstawie art.437§1 kpk.

postanowił

zażalenia nie uwzględnić i zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 17 kwietnia 2014 r., sygn. akt XII Ko 303/14, Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej, na podstawie art.13§1 kkw. rozstrzygnął wątpliwości co do wykonania wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej z dnia 18 września 2012 r., sygn. akt XII K 295/12, stwierdzając, że wyrok ten podlega wykonaniu w sposób w nim określony z pominięciem unormowań wynikających z przepisu art.50 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw.

Zażalenie na to postanowienie złożył obrońca skazanego i zaskarżając je w całości zarzucił obrazę przepisów prawa materialnego, która miała wpływ na treść tego orzeczenia, a to przepisu art.50 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw poprzez jego niezastosowanie i bezpodstawne uznanie, że z uwagi na orzeczenie wobec skazanego kary łącznej w rozumieniu art.85 kk. nie ma możliwości zamiany orzeczonej kary pozbawienia wolności na karę aresztu, podczas gdy Sąd I instancji w realiach niniejszej sprawy powinien zastosować przepis ustępu 1 art.50 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw i zamienić orzeczoną wobec skazanego karę 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z punktu I części wstępnej wyroku z dnia 18 września 2012 r. na karę 30 dni aresztu.

Podnosząc powyższy zarzut skarżący wniósł o:

1. zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez zamianę skazanemu G. K. za czyn z punktu I części wstępnej wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej z dnia 18 września 2012 r. kary 6 miesięcy pozbawienia wolności na karę 30 dni aresztu z warunkowym jej zawieszeniem na okres 6 miesięcy próby;

2. rozwiązanie kary łącznej 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 4 lat próby;

3. orzeczenie wobec skazanego nowej kary łącznej z zastosowaniem zasady pełnej absorpcji, tj. kary łącznej 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby;

ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienie i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Decyzja Sądu Rejonowego jest słuszna, jednak z innych przyczyn niż wskazane w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.

Zgodnie z art.50 ust.1 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw, jeżeli według tej ustawy czyn objęty prawomocnym wyrokiem skazującym za przestępstwo na karę pozbawienia wolności stanowi wykroczenie, orzeczona kara podlegająca wykonaniu ulega zamianie na karę aresztu w wysokości równej górnej granicy ustawowego zagrożenia za taki czyn, a jeżeli ustawa nie przewiduje za ten czyn kary aresztu, na karę ograniczenia wolności lub grzywny, przyjmując jeden dzień pozbawienia wolności za równoważny grzywnie w kwocie od 10 do 250 zł i nie przekraczając górnej granicy tego rodzaju kary przewidzianej za ten czyn.

G. K. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej z dnia 18 września 2012 r. (sygn. akt XII K 295/12) za cztery czyny, z których jeden stanowi obecnie wykroczenie z art.119§1 kw. Wobec skazanego orzeczono wówczas karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na 4 lata okresu próby. Kara ta nie została do tej pory zarządzona.

Z regulacji art.50 ust.1 cyt. wyżej ustawy wynika, że Sąd jest zobligowany do zamiany kary za każdym razem, gdy spełnione są ku temu warunki, a zatem - w odniesieniu do kary pozbawienia wolności - gdy podlega ona wykonaniu, a więc gdy ma bezwzględny charakter.

Nie dotyczy to zatem kary warunkowo zawieszonej.

Kara łączna wymierzona z warunkowym zawieszeniem jej wykonania nie może być traktowana jako kara podlegająca wykonaniu w rozumieniu art.50 ust.1 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw, a w konsekwencji brak jest aktualnie podstaw do uwzględnienia wniosku obrońcy skazanego i rozwiązania kary łącznej oraz zamiany kary jednostkowej pozbawienia wolności wymierzonej za przestępstwo, które obecnie stanowi wykroczenie, na karę aresztu.

Na marginesie wskazać należy, iż wykładnia Sądu Rejonowego zaprezentowana w zaskarżonym postanowienia, sprowadzająca się do stwierdzenia, iż przepis art.50 ust.1 nie dotyczy sytuacji wynikających z orzeczenia kary łącznej, jest błędna. Mając na uwadze literalne brzmienie art.50 w/w ustawy nie ma wątpliwości, iż przepis ten ma także zastosowanie do sytuacji, w których w prawomocnym wyroku zawarte jest także orzeczenie o karze łącznej.

Takie też stanowisko zajął Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 30 kwietnia 2014 r. (I KZP 3/14, OSNKW 2014/6/44, LEX nr 1455133, Biul. SN 2014/4/14), w której stwierdził, że przepis art.50 ust.1 cyt. ustawy ma zastosowanie także w sytuacji orzeczenia podlegającej wykonaniu kary łącznej, obejmującej karę pozbawienia wolności wymierzoną za przestępstwo, stanowiące według tej ustawy wykroczenie.

Wobec powyższego zaskarżone postanowienie należało utrzymać w mocy, o czym orzeczono na wstępie.