Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 sierpnia 2014r. .

Sąd Okręgowy we Wrocławiu II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący - Sędzia SO Małgorzata Brulińska (spr.)

Sędzia SO Katarzyna Wręczycka

Sędzia SR del. Bartłomiej Koelner

Protokolant: Elżbieta Biała

po rozpoznaniu w dniu 12 sierpnia 2014r. we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa I. G. i R. G.

przeciwko (...) Bank S.A. w W.

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

na skutek apelacji powodów

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej we Wrocławiu

z dnia 13 marca 2014r.

sygn. akt XI C 496/10

oddala apelację.

Sygn. akt II Ca 725-14

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 13 marca 2014r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia- Fabrycznej pozbawił wykonalności wobec powodów I. G. i R. G.w części ponad kwotę 12034,39 zł. tytuł wykonawczy w postaci bankowego tytułu egzekucyjnego nr (...) wystawionego przez(...) SA w W., zaopatrzonego w klauzulę wykonalności postanowieniem tegoż Sądu z dnia 12 października 2007r. wydanym w sprawie I Co 2102/07; w pozostałym zakresie powództwo oddalił , zasądził od strony pozwanej na rzecz powodów 2417 zł. kosztów procesu i obciążył stronę pozwaną brakującymi kosztami sądowymi.

U podstaw rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego legły następujące ustalenia faktyczne:

W dniu 14 maja 1997r. strony zawarły umowę o kredy denominowany do marki niemieckiej w kwocie 10737,83 zł. na zakup samochodu dostawczego z terminem całkowitej spłaty na 10 maja 2004r., który miał być spłacany w 84 ratach miesięcznych po 455,15 DEM, do 10-tego każdego miesiąca, począwszy od 10 czerwca 1997r.

Ponieważ powodowie od stycznia 1998r. zaczęli spłacać kredyt nieterminowo i nieregularnie, Bank wypowiedział umowę ze skutkiem na 18 lutego 1999r. Na dzień rozwiązania umowy zadłużenie powodów wynosiło: 36895,97 zł. z tytułu kapitału, 1076,93 zł.- odsetek i 6442,01 zł. jako różnice kursowe.

Po rozwiązaniu umowy powodowie w okresie od lutego do kwietnia 1999r. dokonali trzech spłat w łącznej wysokości 2600 zł.

W dniu 27 maja 1999r. Bank dokonał kapitalizacji zadłużenia ustalając jego wysokość na 45566,75 zł, w tym 34295,97 zł. kapitału i 11270,78 zł. odsetek. Od 28 maja 1999r. rozpoczęto naliczanie odsetek od całości zadłużenia.

Pismem z 26 lipca 2005r. powód zobowiązał się do regularnych spłat zadłużenia po 500 zł. miesięcznie.

W okresie od 7 września 2009r. powód dokonywał spła w różnych wysokościach; w okresie od 1999r. do 2009r. powódka nie dokonała żadnej wpłaty.

W 2009r. powodowie podjęli negocjacje z Bankiem w sprawie umorzenia naliczanych odsetek.

W dniu 13 lipca 2009r. powód zapłacił 45566,75 zł. Według Banku do zapłaty pozostało 46340,42 zł. odsetek ustawowych za opóźnienie.

W dniu 21 września 2009r. córka powodów zapłaciła 20 zł. jako prowizję od podpisanej 18 września ugody.

W dniu 25 lipca 2007r.(...) SA wystawiła wobec powodów bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) obejmujący należność z umowy o kredyt z dnia 14 maja 1997r. W dniu 31 lipca 2007r. wystąpiono z wnioskiem o zaopatrzenie go w sądową klauzulę wykonalności, która nadana została postanowieniem Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Fabrycznej z dnia 12 października 2007r. w zakresie kwoty 18016,75 zł. tytułem należności głównej, 45332,68 zł. odsetek ustawowych i dalszych odsetek ustawowych od kwoty 18016,75 zł. od 26 lipca 2007r.

W dniu 5 lutego 2010r. pozwany Bank wniósł o wszczęcie postępowania egzekucyjnego wobec powodów; w ramach tegoż postępowania wyegzekwowano od powodów 12034,39 zł.

Z powołaniem się na opinie biegłych sądowych stwierdził Sąd I instancji, iż pisma i dokumenty zgromadzone w sprawie nie dają możliwości weryfikacji poprawności rachunkowej rozliczenia zadłużenia powodów.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy uznał częściową zasadność żądania powodów pozbawienia wykonalności opisanego pozasądowego tytułu wykonawczego w oparciu o regulację art. 840§ 1 pkt. 1 k.p.c.

Wprawdzie w ocenie Sądu I instancji, przy bezsporności okoliczności dokonania przez powodów spłaty całej należności głównej- kapitału, powodowie nie wykazali, by spłacili również egzekwowane odsetki, jednak strona pozwana nie udowodniła prawidłowo wysokości egzekwowanego roszczenia. Zgodził się także Sąd Rejonowy ze stanowiskiem powodów, że przepis art. 482§ 2 k.c. nie uzasadniał w okolicznościach sprawy naliczania odsetek ustawowych od odsetek.

Za zasadny w stosunku do powódki uznał Sąd I instancji zarzut przedawnienia roszczenia o odsetki za opóźnienie zgodnie z przepisem art. 118 k.c., odmiennie oceniając sytuację powoda w tej mierze z uwagi na dorozumiane przerwy biegu terminu przedawnienia.

W zakresie oddalenia powództwa – co do kwoty, która wyegzekwowana została od powodów, tj. 12034,39 zł. - wskazał Sąd Rejonowy na utratę przez powodów prawa do wytoczenia powództwa o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego, który został już skonsumowany.

O kosztach procesu Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. uznając, iż powodowie przegrali sprawę w znikomym zakresie, co uzasadniało nałożenie na stronę pozwaną obowiązku zwrotu powodom kosztów procesu.

Apelację od powyższego orzeczenia w części oddalającej powództwo wywiedli powodowie, domagając się zmiany zaskarżonego wyroku poprzez pozbawienie wykonalności opisanego tytułu wykonawczego w całości wraz z zasądzeniem na ich rzecz kosztów postępowania apelacyjnego.

Wyrokowi w zaskarżonym zakresie zarzucili naruszenie art. 840 k.p.c. poprzez przyjęcie, że powodowie solidarni nie mogli domagać się pozbawienia wykonalności tytułu wykonawczego co do kwot wyegzekwowanych po wszczęciu postępowania sądowego oraz naruszenie art. 123§ 1 pkt. 2 k.c. poprzez uznanie, że powód w sposób niewłaściwy uznał roszczenie strony pozwanej w związku z dokonywanymi przez niego i córkę wpłatami pomimo, iż w swoich pismach domagał się rozliczenia kwoty przyznanego kredytu, a tym samym nie posiadał obiektywnej wiedzy co do rzekomego zadłużenia i kwestionował to zadłużenie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jako bezzasadna podlegała oddaleniu.

Sąd Rejonowy poczynił prawidłowe i niekwestionowane ustalenia stanu faktycznego, które Sąd Okręgowy przyjął za własne, właściwie ocenił zebrany w sprawie materiał dowodowy i na tej podstawie wysnuł słuszne wnioski.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia przez Sąd I instancji normy art. 840 k.p.c. poprzez przyjęcie, iż powództwo przeciwegzekucyjne może być skutecznie skierowane tylko dopóki istnieje potencjalna możliwość wykonania tytułu wykonawczego, a jego realizacja w drodze egzekucji uzasadnia oddalenie powództwa w odniesieniu do wyegzekwowanego świadczenia, Sąd Okręgowy podziela utrwalone stanowisko judykatury ( tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 14 maja 2010r., II CSK 592/09, Lex nr 677750, Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 23 stycznia 2014r., VI ACa 688/13, Lex nr 1444947, Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z dnia 5 marca 2014r., I ACa 796/13, Lex nr 1444714, Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 16 stycznia 2014r., I ACa 901/13, Lex nr 1428189), zgodnie z którym skutkiem częściowego wyegzekwowania należności objętej tytułem wykonawczym jest wygaśnięcie wierzytelności nim objętej, a zatem powództwo przeciwegzekucyjne staje się w tym zakresie bezprzedmiotowe. Tylko zatem istnienie możliwości wykonania tytułu wykonawczego, czyli zdolność do egzekucji, pozwalal na wystąpienie z powództwem zmierzającym do uniemożliwienia prowadzenia egzekucji z tego tytułu wykonawczego. Wytoczenie powództwa opozycyjnego jest niedopuszczalne w sytuacji, gdy wygasła wykonalność tytułu wykonawczego na skutek wyegzekwowania świadczenia w całości lub w części. W sytuacji więc, gdy jak w stanie faktycznym niniejszej sprawy, doszło do wyegzekwowania części należności objętej kwestionowanym tytułem wykonawczym, niezależnie od tego, czy wytoczenie powództwa opozycyjnego nastąpiło przed wszczęciem postępowania egzekucyjnego, czy w jego toku, powodowie nie mogli skutecznie domagać się pozbawienia wykonalności tytułu wykonawczego w zakresie wyegzekwowanej należności. Mogli natomiast przekształcić powództwo w żądanie zwrotu wyegzekwowanego świadczenia, czego jednak nie uczynili.

Zasadność stanowiska Sądu Rejonowego w wyżej przedstawionym zakresie, uzasadniająca oddalenie apelacji na podstawie art. 385 k.p.c., czyniła zbędnym odniesienie się Sądu Okręgowego do drugiego z podniesionych w apelacji zarzutów.