Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 września 2014 roku.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Marta Legeny-Błaszczyk

Sędziowie SO Sławomir Gosławski

SO Tomasz Ignaczak (spr.)

Protokolant sekr. sądowy Dagmara Szczepanik

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Bełchatowie del. do Prokuratury Okręgowej w Piotrkowie Trybunalskim - Małgorzaty Karwackiej-Barylskiej

po rozpoznaniu w dniu 16 września 2014 roku

sprawy S. S.

oskarżonego z art. 278§1 kk, art. 178a§4 kk

z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Bełchatowie

z dnia 23 maja 2014 roku sygn. akt II K 217/14

na podstawie art. 437§2 kpk, art. 438 pkt 2 kpk uchyla zaskarżony wyrok w stosunku do oskarżonego S. S. i sprawę w tym zakresie przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Bełchatowie.

Sygn. akt IV Ka 448/14

UZASADNIENIE

Oskarżony S. S. został oskarżony o to, że:

-

w nocy 23 stycznia 2014 roku dokonał zaboru w celu przywłaszczenia trzech sztuk metalowych podstaw do stropów o łącznej wartości 450 zł. tj. o czyn z art. 278 § 1 kk

-

w nocy 23 stycznia 2014 roku prowadził w stanie nietrzeźwości pojazd mechaniczny będąc uprzednio skazany za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości, tj, o czyn z art. 178 a § 4 kk.

Sąd Rejonowy w Bełchatowie wyrokiem z dnia 23 maja 2014 roku w sprawie sygn. akt II K 217/14 uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzuconych mu czynów i za to:

-

za czyn I na podstawie art. 278 § 1 kk i art. 33 § 2 kk wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności i karę 50 stawek dziennych grzywny po 10 zł. stawka;

-

za czyn II na podstawie art. 178 a § 4 kk wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

-

na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 i 2 kk wymierzył mu karę łączną 1 roku pozbawienia wolności i karę 50 stawek dziennych grzywny po 10 zł. stawka

-

na podstawie art. 69 § 1 i 2kk i 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 2 lat

-

orzekł o kosztach sądowych.

Powyższy wyrok został zaskarżony przez prokuratora. Apelacja prokuratora wywiedziona została z art. 425 § 1 i § 2 kpk, art. 444 kpk, art. 427 § 2 kpk i art. 438 pkt 1 i 2 kpk – skarżąc wyrok Sądu Rejonowego na niekorzyść oskarżonego S. S..

Prokurator zarzucił wyrokowi:

-

obrazę przepisów postępowania, tj. art. 335 § 1 kpk w zw. z art. 343 § 6 kpk która miała wpływ na treść orzeczenia poprzez wymierzenie środków karnych i środków probacyjnych w innym kształcie i rozmiarze niż zostało to ustalone przez strony, w szczególności nie orzeczenie wnioskowanego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych i dozoru kuratora;

-

obrazę przepisów prawa karnego materialnego, tj. art. 42 § 2 kk która miała wpływ na treść wyroku poprzez nie orzeczenie obligatoryjnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych;

-

obrazę przepisów prawa karnego materialnego, tj. art. 86 § 2 kk która miała wpływ na treść wyroku poprzez błędne orzeczenie o karze łącznej grzywny;

-

obrazę przepisów prawa karnego materialnego, tj. art. 69 § 4 kk która miała wpływ na treść wyroku poprzez brak powołania tego przepisu przy orzekaniu o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolność za czyn z art. 178 a § 4 kk.

W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Bełchatowie.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja prokuratora w pełni zasługuje na uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie oskarżony został skazany w trybie art. 335 kpk – na posiedzeniu. Sąd w wyroku orzekł jednak inny wymiar środków karnych i probacyjnych, niż zostało to ustalone miedzy oskarżonym a prokuratorem. W dodatku, Sąd nie wezwał stron na posiedzenie celem ewentualnej modyfikacji wniosku za ich zgodą.

W szczególności we wniosku strony uzgodniły, że w związku ze skazaniem za czyn z art. 178 a § 4 kk oskarżonemu zostanie wymierzony środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 3 lat oraz, że w okresie próby będzie on pozostawał pod dozorem kuratora. Sąd Rejonowy nie zawarł tych rozstrzygnięć w zaskarżonym wyroku.

W dodatku zaskarżony wyrok narusza prawo karne materialne, albowiem nie zawiera rozstrzygnięcia o obligatoryjnym w tym przypadku środku karnym z art. 42 § 2 kk oraz nie uwzględnia dyspozycji art. 69 § 4 kk w rozstrzygnięciu o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności w sytuacji, gdy kara ta była orzeczona m. in. za czyn z art. 178 a § 4 kk. Ponadto zupełnie niepotrzebnie Sąd Rejonowy orzekał o karze łącznej grzywny ( i błędnie powoływał dyspozycję art. 86 § 2 kk), mimo, że nie było żadnych podstaw do orzekania o takiej karze, albowiem oskarżonemu wymierzono tylko jedną karę grzywny.

W świetle powyższych wątpliwości Sąd Rejonowy powinien albo orzec karę i środki karne i porbacyjne zgodnie z wolą stron, albo w trybie art. 343 § 7 kpk skierować sprawę do rozpoznania na zasadach ogólnych ( czyli na rozprawie ).

Niewykorzystanie przez Sąd Rejonowy przysługujących mu uprawnień zainicjowania zmiany wniosku przez prokuratora i nieuwzględnienie w pełni wniosku, mimo orzekania na posiedzeniu, zamiast skierowania sprawy na rozprawę w celu rozpoznania jej na zasadach ogólnych stanowi naruszenie przepisów prawa procesowego określonych w art. 343 § 7 kpk w zw. z art. 335 § 1 kpk. Tak czyniąc Sąd I instancji dopuścił się rażącej obrazy przytoczonych przepisów prawa procesowego, które to naruszenie z uwagi na swój istotny charakter, miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku. Powoduje to konieczność uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Podzielany przez Sąd Okręgowy pogląd o konieczności uchylania sprawy do ponownego rozpoznania w razie wydania wyroku na posiedzeniu z naruszeniem dyspozycji art. 343 § 7 kpk w zw. z art. 335 kpk był już wielokrotnie wyrażany zarówno w orzecznictwie jak i piśmiennictwie ( por. postanowienie Sądu Najwyższego z 20 kwietnia 2005 r., I KZP 10/05, OSNKW 2005 r., z. 4, poz. 42; wyroki Sądu Najwyższego z: 9 listopada 2005 r., V KK 296/05, i 9 grudnia 2005 r., KK 25/05, OSNKW 2006 r., z. 6, poz. 20 oraz T. Grzegorczyk, Wydanie wyroku na posiedzeniu w znowelizowanej procedurze karnej, PS 2003, nr 9, s. 22-24; K. Lewczuk, Rola sądu w konsensualnym zakończeniu procesu karnego, Prok. i Pr. 2004 r., Nr 4, poz. 143).

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji wyroku.