V Pz 42/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
-
Słowa kluczowe:
Podstawa prawna:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-09-2014
-
Osoba publikująca:Elżbieta Smektała
-
Korektor:Elżbieta Smektała
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:IV P 143/12 VPz 42/14
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt VPz 42/14
POSTANOWIENIE
Dnia 26 sierpnia 2014 roku
Sąd Okręgowy w Legnicy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący: SSO Jacek Wilga
Sędziowie: SSO Krzysztof Główczyński
SSO Bartłomiej Treter
po rozpoznaniu w dniu 26 sierpnia 2014 roku w Legnicy
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa K. S.
przeciwko K. T.
o wynagrodzenie, ekwiwalent za urlop, wydanie świadectwa pracy
na skutek zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Rejonowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy
z dnia 18 czerwca 2014 roku
sygn. akt IV P 143/12
postanawia:
- oddalić zażalenie.
UZASADNIENIE
Prawomocnym wyrokiem z dnia 13 marca 2013 roku (pkt II) Sąd Rejonowy w Legnicy nakazał pozwanemu, żeby wydał powódce świadectwo pracy potwierdzające okres jej zatrudnienia u pozwanego K. T., prowadzącego działalność pod nazwą (...) Biuro(...) K. T. z siedzibą w J., na podstawie umowy o pracę, od dnia 1 marca 2009 roku do dnia 1 stycznia 2010 roku.
We wniosku z dnia 3.06.2014 roku pozwany K. T. zwrócił się o dokonanie wykładni wyroku poprzez udzielenie odpowiedzi na pytanie czy w wyroku tym Sąd dokonał ustalenia, że powódkę i pozwanego łączył stosunek pracy w spornym okresie.
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Legnicy odmówił dokonania wykładni. Wskazał, iż rozstrzygnięcie którego wykładni domaga się pozwany jest jasne i wykładni nie wymaga.
We wniesionym zażaleniu skarżący (jak wynika z jego treści) domagał się zmiany zaskarżonego postanowienia i dokonania żądanej wykładni. Wskazywał, iż między stronami sporu, ale także między pozwanym a ZUS powstał spór co do znaczenia punktu II wyroku z dnia 13 czerwca 2013 roku. Rozstrzygnięcie w nim zawarte wymaga wykładni. Taką potrzebę uznał Sąd Rejonowy, który mimo formalnego oddalenia wniosku, w rzeczywistości wykładni takiej dokonał w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia. Wykładnia ta narusza jednak przepisy kodeksu pracy i kodeksu cywilnego.
Sąd Okręgowy zważył:
Zaskarżonym postanowieniem odmówiono wykładni orzeczenia zawartego w punkcie II wyroku z dnia 13 marca 2013 roku. Zgodnie z art. 394 §1 pkt 8 zaskarżeniu zażaleniem podlega postanowienie Sądu I instancji odmawiające dokonania wykładni orzeczenia.
Sąd II instancji w przypadku rozpoznania zażalenia na postanowienie w tym przedmiocie obowiązany jest zatem zdecydować czy dokonanie wykładni orzeczenia jest konieczne dla prawidłowego jego zrozumienia i wykonania. Konieczność wykładni zachodzi wówczas gdy jego treść jest sformułowana w sposób niejasny, który może budzić wątpliwości co do samego rozstrzygnięcia jak i jego uzasadnienia.
Takie wątpliwości w sprawie nie zachodzą. Treść II punktu wyroku Sądu Rejonowego w Legnicy z dnia 13 marca 2013 roku jest jasna i precyzyjna. Wyrokiem tym nałożono na pozwanego obowiązek wydania świadectwa pracy potwierdzającego zatrudnienie na podstawie umowy o pracę w określonym w nim przedziale czasowym. Sformułowania wyroku pozwalają na jego właściwe zrozumienie i interpretację.
Podnoszone przez skarżącego wątpliwości nie są rezultatem niezrozumienia treści tego wyroku, a jedynie braku aprobaty dla niej. Znalazło to odzwierciedlenie w uzasadnieniu zażalenia, w którym skarżący polemizuje ze stanowiskiem Sądu Rejonowego zajętym na okoliczność przyczyn braku wątpliwości co do treści wyroku.
Wniosek o dokonanie wykładni nie może zmierzać do nowej oceny sprawy pod względem prawnym i faktycznym, a w konsekwencji do zmiany merytorycznej samego rozstrzygnięcia oraz jego motywów.
Twierdzeniami swoimi skarżący natomiast w istocie zmierza do nowej oceny sprawy pod względem prawnym i faktycznym, a w konsekwencji do merytorycznej zmiany tego rozstrzygnięcia. Tymczasem rozstrzygnięcie to jest prawomocne i w drodze wykładni jakiejkolwiek zmianie nie może podlegać.
Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 397 §2 w zw. z art. 385 kpc wniesione zażalenie jako niezasadne podlegało oddaleniu.