Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 maja 2014r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Polikowska

Protokolant: Joanna Szmel

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze Grzegorza Chojnackiego

po rozpoznaniu w dniach: 14.02.2014r., 12.03.2014r. i 7.05.2014r.

s p r a w y : P. F.

syna E. i A. zd. M.

urodzonego w dniu (...) w K.

oskarżonego o to, że:

w dniu 19 czerwca 2013 r. w K., woj. (...)na terenie sklepu (...)dokonał kradzieży rozbójniczej polegającej na tym, że w celu utrzymania się w posiadaniu zabranej z terenu sklepu rzeczy w postaci okularów przeciwsłonecznych o wartości 17,99 PLN, bezpośrednio po dokonaniu kradzieży groził pracownikowi ochrony R. C.natychmiastowym użyciem przemocy przy użyciu noża, czym powodując stratę w wysokości 17,99 PLN działał na szkodę (...)w K.i R. C., przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa będąc uprzednio skazany za przestępstwo podobne wyrokiem Sądu Apelacyjnego w A. z dnia 2 marca 2011 r. sygn. 267/2011 za przestępstwo rozboju określone w art. 56 i 629 kodeksu karnego W.oraz za przestępstwo wywierania wpływu na czynności urzędowe funkcjonariusza publicznego określone w art. 337 kodeksu karnego W.i za to wymierzono mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności i karę 100 Euro grzywny, które stanowiły czyn ciągły, którą karę pozbawienia wolności odbył w okresie od 22 lutego 2011 r. do 21 grudnia 2011 r.

tj. o czyn z art. 281 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

I.  uznaje oskarżonego P. F. winnym popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w części wstępnej wyroku, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio karanym za przestępstwa podobne wyrokiem Sądu Apelacyjnego w A.z dnia 11 października 2011 r. w sprawie nr 738/11 na skutek apelacji od wyroku Sądu w A.z dnia 02 marca 2011 r. wydanego w postępowaniu przyspieszonym, za przestępstwa z art. 56 i 629 k.k. W.popełnione z groźbą użycia przemocy i w celu osiągnięcie korzyści majątkowej oraz z art. 337 k.k. W. popełnione z użyciem przemocy, stanowiące ciąg przestępstw, na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności i 100 Euro grzywny – karę pozbawienia wolności odbył w okresie od dnia 22 lutego 2011 r. do dnia 21 grudnia 2011 r., tj. występku z art. 281 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 281 k.k. wymierza mu karę 1 /jednego/ roku i 6 /sześciu/ miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 29 ust 1 ustawy prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. J. kwotę 672 zł plus 154,56 zł VAT tytułem zwrotu kosztów udzielonej obrony z urzędu;

III.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego P. F. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygn. akt II K 1600/13

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony P. F. dnia 19 czerwca 2013 r. udał się do sklepu (...) w K.. W spodniach miał schowany nóż. Przebywając na terenie sklepu, wziął z półek okulary przeciwsłoneczne o wartości 17,99 zł oraz butelkę alkoholu – Whisky B.. Z towarami tymi przyszedł do bramki wejściowej i chciał opuścić sklep. Drogę zagrodził mu pracownik ochrony R. C.. Po rozmowie z R. C. oskarżony P. F. wszedł pomiędzy półki z towarem. Pozostawił na półce alkohol. Okulary przeciwsłoneczne natomiast schował pod spodnie.

Dowód:

- zeznania świadka R. C. k. 2-4, 104-105,

- nagranie na płytach CD k. 10,

- protokół odtworzenia zapisu video monitoringu sklepu (...) w K. k. 25-26,

- notatka służbowa k. 5,

- zeznania świadka A. D. k. 11-12, 105-106,

Oskarżony P. F. przeszedł przez nieczynną kasę i zaczął się kierować do wyjścia ze sklepu. Pracownik ochrony R. C. próbował go zatrzymać. Zagrodził mu drogę. Zwrócił się do oskarżonego, że schował coś pod spodnie. Oskarżony stwierdził, że nic nie ma. Kiedy pracownik ochrony poinformował go, że widział jak chowa on towar pod spodnie, oskarżony wyciągnął spod ubrania nóż skierował w stronę R. C., pytając go jednocześnie, czy teraz coś widział. R. C. wystraszył się zachowania oskarżonego i odstąpił od jego zatrzymania.

Dowód:

- zeznania świadka R. C. k. 2-4, 104-105,

- nagranie na płytach CD k. 10, - protokół odtworzenia zapisu video monitoringu sklepu (...) w K. k. 25-26,

- notatka służbowa k. 5,

- zeznania świadka A. D. k. 11-12, 105-106,

Oskarżony P. F. ma 24 lata, nie posiada zawodu, obecnie odbywa karę pozbawienia wolności, przed osadzeniem utrzymywał się z prac dorywczych, z których osiągał dochód w kwocie 600-700 zł miesięcznie, nie posiada wartościowego majątku, nie posiada nikogo na utrzymaniu.

Dowód:

- dane osobo-poznawcze oskarżonego P. F. k. 43-45, 97,

Oskarżony P. F.był uprzednio karany sądownie, w tym za przestępstwa przeciwko mieniu. W szczególności był on karany wyrokiem Sądu Apelacyjnego w A.z dnia 11 października 2011 r. w sprawie nr 738/11 na skutek apelacji od wyroku Sądu w A.z dnia 02 marca 2011 r. wydanego w postępowaniu przyspieszonym, za przestępstwa z art. 56 i 629 k.k. W.popełnione z groźbą użycia przemocy i w celu osiągnięcie korzyści majątkowej oraz z art. 337 k.k. W. popełnione z użyciem przemocy, stanowiące ciąg przestępstw, na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności i 100 Euro grzywny – karę pozbawienia wolności odbył w okresie od dnia 22 lutego 2011 r. do dnia 21 grudnia 2011 r.

Dowód:

- dane o karalności oskarżonego P. F. k. 119-123,

- odpis wyroku Sądu Apelacyjnego w A. z dnia 11 października 2011 r. w sprawie nr 738/11 wraz z danymi o odbyciu kary oraz tłumaczeniem na język polski k. 50-58,

- odpisy wyroków k. 31-32, 46-49,

Oskarżony P. F. w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W złożonych wyjaśnieniach podał, że nie przypomina sobie, aby w dniu 19 czerwca 2013 r. był w sklepie (...) w K., nie przypomina sobie co robił tego dnia. Nie przypomina sobie, żeby ukradł ze sklepu jakieś okulary, czy próbował ukraść butelkę wódki. Nie nosi przy sobie noża ani żadnych innych niebezpiecznych narzędzi. Nikomu nie groził nożem, żadnego noża przy sobie nie miał.

Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego P. F. w zakresie w jakim nie przyznawał się on do popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu. Wyjaśnienia oskarżonego Sąd ocenił jedynie jako nieudolną linię obrony oskarżonego zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności za zarzucany mu aktem oskarżenia czyn. Stały one bowiem w sprzeczności ze wzajemnie ze sobą korespondującymi zeznaniami świadków R. C. – pracownika ochrony sklepu (...) w K. i A. D. – zastępcy kierownika tego sklepu oraz z nagraniem z monitoringu, które stanowi dowód rzeczowy w niniejszej sprawie. Z zeznań świadka R. C. wynika, że znał on oskarżonego jako osobę dokonująca kradzieży w sklepie, dlatego gdy w dniu 19 czerwca 2013 r. P. F. przyszedł do sklepu udał się on za linię kas i obserwował oskarżonego. Oskarżony wziął okulary przeciwsłoneczne po czym udał się na stoisko z alkoholem, gdzie wziął butelkę Whisky B.. Z tymi rzeczami podszedł pod bramkę wejściową. R. C., jak zeznał, również podszedł pod tę bramkę, aby uniemożliwić oskarżonemu opuszczenie sklepu. Kiedy oskarżony zorientował się, że nie wyjdzie ze sklepu przez wejście, poszedł pomiędzy półki, na stoisko chemiczne. Odłożył alkohol, a okulary schował pod spodnie. R. C. chciał zablokować drzwi wyjściowe, ale nie zdążył bowiem oskarżony przeszedł poza linię kas przez pustą kasę. Gdy zagrodził mu drogę swoją osobą i powiedział do oskarżonego, że widział jak chował towar pod spodnie, P. F. wyciągnął nóż. R. C. na widok noża odstąpił od zatrzymania oskarżonego. Świadek A. D., jak wynika z jej zeznań, nie obserwowała całego pobytu oskarżonego w sklepie (...). Zainteresowała się ona zachowaniem oskarżonego słysząc jego rozmowę z pracownikiem ochrony R. C. przy bramce wejściowej do sklepu. Oskarżony w ręce wtedy trzymał alkohol - Whisky B.. Jak zeznała świadek A. D., po rozmowie z pracownikiem ochrony, oskarżony poszedł w stronę stosika z chemią, po czym wychodząc nie miał już alkoholu. Przeszedł przez linię kas, R. C. próbował go zatrzymać, oskarżony jednak wyciągnął nóż i pracownik ochrony go przepuścił. Zeznania świadków R. C. i A. D. w zakresie zachowania oskarżonego, które każdy ze świadków zaobserwował znajdują odzwierciedlenie w zapisie z monitoringu sklepu (...) w K. oraz w treści notatki służbowej zawierającej opis czynności podjętych przez pracownika ochrony w stosunku do oskarżonego, którą R. C. sporządził na okoliczność kradzieży okularów dnia 19 czerwca 2013 r., a którą podpisała także A. D.. Wskazany zapis z monitoringu nie jest na tyle wyraźny, aby można było na jego podstawie jednoznacznie rozpoznać twarz oskarżonego, chowany przez oskarżonego towar, jak również przedmiot, który wyciągnął on spod spodni, gdy pracownik ochrony R. C. zagrodził oskarżonemu drogę, chcąc uniemożliwić mu wyjście ze sklepu. Świadkowie R. C. i A. D., którym na rozprawie zostało odtworzone nagranie z monitoringu, w złożonych zeznaniach stanowczo wskazali, że na okazanym im nagraniu znajduje się oskarżony P. F., a przedmiotem który oskarżony wyciąga spod spodni, gdy pracownik ochrony chciał uniemożliwić mu wyjście ze sklepu ze skradzionym towarem jest nóż, którego długość ostrza świadkowie określili w podobny sposób - R. C. na 20-25 cm, zaś A. D. na 25 cm. Z zeznań R. C. wynika też jednoznacznie, że oskarżony przed zagrożeniem mu tym nożem zabrał ze sklepu i schował pod spodnie okulary przeciwsłoneczne. Wartość tych okularów wynosiła 17,99 zł.

W przedmiotowej sprawie w charakterze świadka zeznania złożyła także kierownik sklepu (...) w K. D. T.. Z jej zeznań wynika, że nie był ona bezpośrednim obserwatorem zdarzenia będącego przedmiotem niniejszej sprawy. O zajściu z udziałem oskarżonego została poinformowana przez pracownika ochrony R. C., który opisał jej zachowanie oskarżonego P. F. w sklepie w dniu 19 czerwca 2013 r. oraz podjęte w związku z tym czynności. Relacja jaką R. C. złożył swojej przełożonej D. T., a którą opisała ona złożonych zeznaniach, korespondowała z treścią zeznań jakie złożył R. C. w niniejszej sprawie.

Sąd dał wiarę zeznaniom przesłuchanych w niniejszej sprawie świadków. Świadkowie R. C., A. D. i D. T. są osobami obcymi dla oskarżonego. Nie mieli oni jakichkolwiek powodów, aby składać nieprawdziwe zeznania w przedmiotowej sprawie. Zeznania wskazanych świadków wzajemnie ze sobą korespondowały. Zeznania świadków R. C. i A. D. korespondowały także zapisem nagrania z monitoringu sklepu. Wraz z tym nagraniem tworzyły spójną całość w zakresie zachowania oskarżonego na terenie sklepu w dniu 19 czerwca 2013 r.

Walor wiarygodności Sąd przydał także dowodom z dokumentów zgromadzonym w niniejszej sprawie. Brak było bowiem obiektywnych okoliczności, które nakazywałby kwestionowanie ich wiarygodności.

Zachowaniem swoim oskarżony P. F. zrealizował znamiona występku z art. 281 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. Oskarżony bowiem w dniu 19 czerwca 2013 r. w K., woj. (...) na terenie sklepu (...) dokonał kradzieży rozbójniczej polegającej na tym, że w celu utrzymania się w posiadaniu zabranej z terenu sklepu rzeczy w postaci okularów przeciwsłonecznych o wartości 17,99 PLN, bezpośrednio po dokonaniu ich kradzieży groził pracownikowi ochrony R. C. natychmiastowym użyciem przemocy przy użyciu noża. Swoim zachowaniem działał na szkodę sklepu (...) w K. i R. C..

Strona podmiotowa przestępstwa art. 281 k.k. charakteryzuje się podwójną kierunkowością zamiaru. Kierunkowość ta wyraża się w tym, że sprawca naprzód podejmuje działania zmierzające do zaboru cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia. Po osiągnięciu tego celu, a więc po przejęciu władztwa nad rzeczą, sprawca podejmuje działania polegające na używaniu przemocy wobec osoby, grożeniu natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzeniu człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności, przy czym działania te są ukierunkowane celowo na zapewnienie utrzymania się w posiadaniu zabranej rzeczy (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 19 marca 2013 r. II AKa 42/13 LEX nr 1311930). Oskarżony najpierw dokonał kradzieży okularów przeciwsłonecznych, a następnie groził pracownikowi ochrony R. C. natychmiastowym użyciem przemocy przy użyciu noża. Działanie jego wobec R. C. było ukierunkowane celowo na zapewnienie utrzymania się w posiadaniu zabranej rzeczy.

Oskarżony P. F.przypisanego mu występku dopuścił się działając w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 1 k.k. Przypisanego mu występku dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary pozbawienia wolności w wymiarze przewyższającym 6 miesięcy wymierzonej za przestępstwa podobne. Oskarżony bowiem był karany wyrokiem Sądu Apelacyjnego w A.z dnia 11 października 2011 r. w sprawie nr 738/11 na skutek apelacji od wyroku Sądu w A.z dnia 02 marca 2011 r. wydanego w postępowaniu przyspieszonym, za przestępstwa z art. 56 i 629 k.k. W.popełnione z groźbą użycia przemocy i w celu osiągnięcie korzyści majątkowej oraz z art. 337 k.k. W. popełnione z użyciem przemocy, stanowiące ciąg przestępstw, na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności i 100 Euro grzywny – karę pozbawienia wolności odbył w okresie od dnia 22 lutego 2011 r. do dnia 21 grudnia 2011 r.

Sąd nie znalazł podstaw, aby czyn oskarżonego zakwalifikować jako wypadek mniejszej wagi. W judykaturze ugruntowany jest pogląd, że o zakwalifikowaniu zachowania jako przypadku mniejszej wagi decydować powinny te okoliczności, które zaliczane są do znamion czynu zabronionego (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 listopada 2008 r. II K 79/08, LEX nr 477715, Prok.i Pr.-wkł. 2009/4/25, wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 11 grudnia 2002 r. II AKa 428/02 Apel.- Gda. 2003/2/137, Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 12 czerwca 2006 r. II AKa 95/06, KZS 2006/7-8/102 ). Za wypadek mniejszej wagi uznaje się te odmiany czynów typu podstawowego, w których stopień społecznej szkodliwości oraz wina sprawcy są znacznie niższe niż w przypadku typu podstawowego, a nie są jeszcze subminimalne, jak w razie znikomości tych znamion, zupełnie odejmującej czynowi charakter przestępczy. Wypadek mniejszej wagi jest stanem pośrednim między brakiem treści materialnej przestępstwa a stanem uznawanym za przestępstwo typu podstawowego. Za wypadki mniejszej wagi uznaje się więc takie zachowania, wyczerpujące znamiona formalne, gdy szkoda wyrządzona lub zamierzona jest niewielka, sprawca działa z niewielką winą, nagle, bez zastanowienia, czasem motywowany wyzywającym zachowaniem pokrzywdzonego. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia z dnia 29 września 2010 r. II AKa 270/10, LEX nr 621279, KZS 2011/1/78 wyraził pogląd, że o przyjęciu wypadku mniejszej wagi decydują przedmiotowe i podmiotowe znamiona czynu. Wśród znamion strony przedmiotowej istotne znaczenie mają w szczególności: rodzaj dobra, w które godzi przestępstwo, zachowanie się i sposób działania sprawcy, użyte środki, charakter i rozmiar szkody wyrządzonej lub grożącej dobru chronionemu prawem, czas, miejsce i inne okoliczności popełnienia czynu oraz odczucie szkody przez pokrzywdzonego. Dla elementów strony podmiotowej istotne są: stopień zawinienia oraz motywy i cel działania sprawcy. Stopień społecznej szkodliwości czynu jest podstawowym kryterium oceny, czy dany czyn można zakwalifikować jako wypadek mniejszej wagi. Chociaż w przedmiotowej sprawie niewielka wartość mienia, którego kradzieży dokonał oskarżony przemawiałaby za uznaniem przypisanego mu czynu za wypadek mniejszej wagi, to nie można tracić z pola widzenia czasu i miejsca popełnienia przez oskarżonego przypisanego mu czynu, a także użytego przez oskarżonego narzędzia, którego natychmiastowym użyciem groził pracownikowi ochrony, aby utrzymać się w posiadaniu zabranych okularów przeciwsłonecznych. P. F.czynu tego dopuścił się około godziny 16.00 w sklepie, w którym znajdowali się inni kupujący. Działanie oskarżonego nie było przypadkowe. Zachowanie oskarżonego w czasie jego pobytu na terenie sklepu wskazuje, że przyszedł on do sklepu z zamiarem dokonania w nim kradzieży nie tylko okularów, ale także alkoholu. Miejsce ukrycia noża pod odzieżą wskazuje natomiast, że oskarżony przygotowany był na jego użycie. Standardowo klienci sklepów nie są wyposażeni w nóż o długości ostrza 20-25 cm i nie noszą takiego noża pod ubraniem, w miejscu w jakim oskarżony miał go w dniu 19 czerwca 2013 r. Oskarżony użył noża - groził natychmiastowym jego użyciem pracownikowi ochrony sklepu, kierując ostrze noża w jego stronę, gdy ten poza linią kas zagrodził swoją osobą drogę oskarżonemu, chcąc mu w ten sposób uniemożliwić opuszczenie sklepu ze skradzionym towarem.

Wina oskarżonego P. F. w zakresie zarzucanego mu czynu nie budzi wątpliwości. W stosunku do oskarżonego brak jest jakichkolwiek okoliczności, które nakazywałby poddać w wątpliwość jego zdolność do zawinienia. Oskarżony działał świadomie.

Dokonując oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu Sąd kierował się treścią art. 115 § 2 k.k. biorąc pod uwagę rodzaj i charakter naruszonych dóbr prawnych, rozmiary wyrządzonej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, postać zamiaru, motywację towarzyszącą sprawcy, a zatem okoliczności związane z przypisanym oskarżonemu czynem. Sąd uznał, iż stopień społecznej szkodliwości tego czynu jest znaczny. Wartość skradzionego mienia była wprawdzie niewielka. Oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim. Nie chciał on, aby pracownik ochrony ujawnił przy nim skradzione okulary przeciwsłoneczne, które ukrył pod spodniami i w tym celu zagroził pracownikowi ochrony natychmiastowym użyciem noża o długości ostrza 20-25 cm wyciągając ten nóż spod ubrania i kierując jego ostrze w stronę pracownika ochrony. Działanie oskarżonego nie było przypadkowe. Zachowanie oskarżonego w czasie jego pobytu na terenie sklepu wskazuje, że zaplanował on wcześniej kradzież w tym sklepie to nie tylko okularów, ale także alkoholu. Postawa pracownika ochrony, który obserwował oskarżonego i polecił mu zakupić towary, które miał przy sobie, gdy podszedł pod bramkę wejściową spowodowała, że P. F. pozostawił alkohol w hali sprzedaży sklepu, a okulary przeciwsłoneczne schował pod spodnie. Nóż i miejsce jego ukrycia pod odzieżą wskazują, że oskarżony przygotowany był na jego użycie.

Wobec oskarżonego P. F. jako okoliczność obciążającą Sąd zaliczył jego uprzednią karalność, z wyjątkiem tej, która stanowiła podstawę ustaleń działania oskarżonego w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 1 k.k.

Sąd nie dopatrzył się wobec oskarżonego okoliczności łagodzących.

W tych warunkach jako współmierną do stopnia zawinienia oraz społecznej szkodliwości czynu oskarżonego P. F. Sąd wymierzył mu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

W ocenie Sądu takie rozstrzygnięcie o karze uświadomi oskarżonemu naganność jego czynu i zapobiegnie ponownemu popełnieniu przez P. F. przestępstwa. Natomiast w zakresie prewencji generalnej, rozstrzygnięcie to zaspokoi społeczne poczucie sprawiedliwości i będzie pozytywnie kształtować świadomość prawną społeczeństwa.

Sąd nie dopatrzył się możliwości postawienia wobec oskarżonego P. F. pozytywnej prognozy kryminologicznej mimo jego młodego wieku. Oskarżony był uprzednio wielokrotnie karany za przestępstwa, odpowiada w warunkach powrotu do przestępstwa, a przypisanego mu czynu dopuścił się w nieodległym czasie po opuszczeniu jednostki penitencjarnej na terenie W.. Oskarżony jednostkę penitencjarną opuścił bowiem dnia 21 grudnia 2011 r. zaś przypisanego mu występku w przedmiotowej sprawie dopuścił się dnia 19 czerwca 2013 r., a więc niespełna półtora roku później. Nie był to pierwszy występek jakiego oskarżony dopuścił się po opuszczeniu placówki penitencjarnej. Oskarżony bowiem dopuścił się:

- w dniu 10 czerwca 2012 r. występku z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 3 k.k., za który został skazany wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 12 listopada 2012 r. w sprawie sygn. akt VII K 921/12,

- w dniu 11 czerwca 2012 r. występku z art. 235 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., za który został skazany wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 02 listopada 2012 r. w sprawie sygn. akt II K 1002/12.

Kary uprzednio wykonane wobec oskarżonego nie stanowiły dla niego dostatecznej przestrogi na przyszłość. Jedynie bezwzględna kara pozbawienia wolności, zdaniem Sądu, zrealizuje wobec oskarżonego cele kary i uświadomi oskarżonemu nieopłacalność popełniania przestępstw w przyszłości.

W toku postępowania oskarżonemu P. F. Sąd wyznaczył z urzędu obrońcę w osobie adw. A. J.. Na rozprawie obrońca oskarżonego wniósł o zasądzenie od Skarbu Państwa na jego rzecz kosztów udzielonej oskarżonemu obrony z urzędu w stawkach minimalnych według norm wynikających z przepisów i oświadczył, iż koszty te nie zostały uiszczone. Z tego względu Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. J. kwotę 672 zł plus 154,56 zł VAT tytułem zwrotu kosztów udzielonej obrony z urzędu. Zasądzona kwota wynika z §14 ust 2 pkt 3 i § 16 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U Nr 163 poz. 1348 z późn. zm.).

Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach postępowania stanowił art. 624 § 1 kpk. Oskarżony P. F. odbywa obecnie karę pozbawienia wolności, nie posiada wartościowego majątku. Została wobec niego orzeczona w przedmiotowej sprawie kara pozbawienia wolności. Z tego względu Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, gdyż w ocenie Sądu, nie byłby on w stanie uiścić tych kosztów.