Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE WYROKU

z dnia 16 września 2014 r.

Sąd, na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego podczas rozprawy głównej, ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony T. K. w dniu 3 czerwca 2013 r. spożywał alkohol. Mimo, mimo iż znajdował się w stanie nietrzeźwości podjął jazdę samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym, został zatrzymany do kontroli drogowej w miejscowości K. na ulicy (...). W wyniku badania zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu okazało się, że oskarżony znajdował się pod wpływem 1,45 mg/l o godzinie 19.58 i 1,55 mg/l o godzinie 20.18.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego (k.55,97),

- zeznania M. L. (k.25,97v),

- protokół zatrzymania (k.2),

- protokół użycia alkomatu (k.3).

Oskarżony w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia (k.55). Stwierdził, że pił w dniu zdarzenia piwo, wcześniej wódkę, jechał sam swoim samochodem marki V. (...), został zatrzymany przez patrol Policji, policjanci poddali go badaniu trzeźwości, wynik wskazywał na około 3 ‰. Podczas rozprawy również przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia (k.97). Stwierdził, że pił alkohol kilka dni, pojechał do sklepu, był świadomy, że kierował samochodem, zatrzymała go Policja. Po zdarzeniu podjął leczenie odwykowe i nie spożywa alkoholu.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, gdyż znajdują potwierdzenie w protokole zatrzymania (k.2), użycia alkomatu (k.3) i zeznaniach M. L. (k.25,97v).

M. L. zeznał w postępowaniu przygotowawczym (k.25), iż zatrzymał do kontroli drogowej pojazd V. (...), kierował nim oskarżony, podczas czynności wyczuł od kierowcy bardzo silną woń alkoholu i poddał go kontroli na urządzeniu alkoscan. Badanie wskazało stan nietrzeźwości oskarżonego, został on zatem zatrzymany i przewieziony do Komisariatu Policji, gdzie poddano go badaniu na Alkometrze z wynikami 1,45 mg/l i 1,55 mg/l. Podczas rozprawy zeznał (k.97v), iż zatrzymał oskarżonego, gdy ten jechał samochodem, okazało się, że oskarżony był nietrzeźwy.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, gdyż są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego, protokole zatrzymania (k.2) oraz użycia alkomatu (k.3).

Sporządzone w toku postępowania dokumenty w postaci: protokołu użycia alkomatu (k.3) i protokołu zatrzymania (k.2) zostały sporządzone przez powołane do tego osoby, były sporządzone bezstronnie i obiektywnie, nie były kwestionowane przez strony, stąd stały się podstawą ustalenia stanu faktycznego.

Opinia sądowo-psychiatryczna (k.64-65) jest pełna i jasna, sporządzili ją specjaliści z dziedziny zdrowia psychicznego i jego zaburzeń, nie była kwestionowana przez strony. Stąd opinia ta została uznana przez Sąd za podstawę ustaleń faktycznych.

Ustalony stan faktyczny stanowi spójną, logicznie uzasadnioną całość. Poszczególne wiarygodne dowody wzajemnie się uzupełniają i potwierdzają. Na podstawie tego stanu faktycznego wina i okoliczności popełnienia czynu przypisanego oskarżonemu nie mogą budzić wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Udział w ruchu drogowym, a zwłaszcza prowadzenie pojazdu w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym wymaga rozwagi i zachowania ostrożności, by uniknąć wszelkich zagrożeń bezpieczeństwa w tym ruchu. Ruch lądowy odbywa się różnymi pojazdami i na różnych drogach, ale każdy z uczestników ruchu obowiązany jest przestrzegać przepisów i zasad bezpiecznego korzystania z drogi. Oskarżony naruszył podstawowy warunek bezpiecznego uczestnictwa w ruchu lądowym w postaci obowiązku trzeźwości uczestników ruchu, wyrażonego w art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

W dniu 3 czerwca 2013 r. oskarżony prowadził samochód około godziny 20-ej w K., na ulicy (...), czyli lokalną drogą, będąc w stanie nietrzeźwości, gdyż stężenie alkoholu w wydychanym przez niego powietrzu wynosiło 1,55 mg/l. Ten stan nietrzeźwości spowodował, że stwarzał zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego, mógł spowodować kolizję lub wypadek drogowy.

Czyn oskarżonego należy zakwalifikować jako przestępstwo z art. 178a § 1 k.k., gdyż polegał na tym, że oskarżony poruszał się pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości, który ustalony został przez ustawodawcę w art. 115 § 16 pkt 2 k.k. na 0,25 mg/l alkoholu w litrze wydychanego powietrza. Oskarżony przekroczył ten ustawowy próg nietrzeźwości aż sześciokrotnie.

Oskarżony ma prawie 43 lata, jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu, zdobył wykształcenie zawodowe i zawód ślusarza - mechanika, utrzymuje się z prac dorywczych i zarabia około 1.000 złotych miesięcznie (oświadczenie z k.97), nie był karany (k.17).

Stopień społecznej szkodliwości czynu był znaczny, gdyż stan nietrzeźwości oskarżonego przekraczał ustawowo dopuszczalną możliwość prowadzenia pojazdu mechanicznego o 1,40 mg/l, przez co oskarżony realnie zagrażał bezpieczeństwu w ruchu drogowym. Stopień winy oskarżonego nie był znaczny, ze względu uprzednią niekaralność oskarżonego (k.17).

Kara powinna przekonać oskarżonego i ogół społeczeństwa, że popełnianie przestępstw nie jest opłacalne i zamiast spodziewanych korzyści przynosi dolegliwości. Celem kary jest również kształtowanie w społeczeństwie szacunku dla norm prawnych oraz wskazywanie, że reguły bezpiecznego użytkowania dróg publicznych obowiązują wszystkich i należy w taki sposób prowadzić pojazdy by uniknąć możliwych i przewidywalnych zagrożeń bezpieczeństwa, a tym samym zapobiegać wypadkom i kolizjom na drogach. Oskarżony umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w komunikacji lądowej, stwarzał przez to zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Do okoliczności obciążających należy zaliczyć przede wszystkim nagminność przestępstw prowadzenia pojazdów pod wpływem alkoholu w całym kraju i znaczny stopień nietrzeźwości (k.3), jako okoliczność łagodzącą należy uznać uprzednią niekaralność oskarżonego (k.17) i podjęte leczenie odwykowe (jak wynika z oświadczenia oskarżonego z k. 97).

Biorąc pod uwagę powyżej wymienione przesłanki wymiaru kary Sąd uznał, że karą adekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości powinna być kara 6 miesięcy ograniczenia wolności. Kara ta, poprzez swą bezpośrednią dolegliwość powinna wzbudzić w oskarżonym wolę przestrzegania porządku prawnego w przyszłości, a jego ewentualnym naśladowcom uzmysłowić nieopłacalność naruszania porządku prawnego. Oskarżony nie ma stałej pracy, wymiar godzin pracy na cele społeczne powinien być zatem ustalony na 40 godzin w skali miesiąca.

Oskarżony umyślnie naruszył reguły bezpieczeństwa ruchu drogowego i zgodnie z treścią art. 42 § 2 k.k. obligatoryjnym jest wobec niego orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Za orzeczeniem tego środka na okres 2 lat przemawia znaczny stopień jego nietrzeźwości.

Oskarżony nie ma stałej pracy, uiszczenie kosztów sądowych byłoby wobec niego wątpliwe, wobec czego Sąd zwolnił go z tego obowiązku i przejął koszty sądowe na rzecz Skarbu Państwa.

Sygn. akt II K 1264/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 września 2014 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Grzegorz Woźniak

Protokolant: Zenon Aleksa

przy udziale Prokuratora A. L.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16.09.2014 r.

sprawy przeciwko

T. K. urodz. (...)

w Ł.

syna S. i K. z d. D.

oskarżonego, o to, że: w dniu 3 czerwca 2013 roku w msc. K. ul. (...), woj. (...), prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny w postaci samochodu marki V. (...) nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości 1,55 mg alkoholu w 1 l wydychanego powietrza,

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

orzeka

I. Uznaje oskarżonego T. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu, stanowiącego przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. i za to na mocy powołanego przepisu wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności, zobowiązując go do wykonywania 40 (czterdziestu) godzin nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w stosunku miesięcznym.

II. Na mocy art. 42 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 (dwóch) lat.

III. Na mocy art. 63 § 2 k.k. na poczet środka karnego orzeczonego wobec oskarżonego w punkcie II wyroku zalicza okres zatrzymania mu prawa jazdy od dnia 3.06.2013 r.

IV. Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 ust. 1 Ustawy o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego z obowiązku zwrotu kosztów sądowych i przejmuje je na rzecz Skarbu Państwa.