Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zrzeszenie (...) w I. w wniosło o zasądzenie od pozwanej Gminy(...)kwoty 979,19 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 2 marca 2012 r. od dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu powód wskazał, że prawomocnym wyrokiem z dnia 31 maja 2006 r., wydanym w sprawie I C 176/06, Sąd Rejonowy w Inowrocławiu nakazał, aby pozwany J. P. opuścił lokal mieszkalny położony w I. przy ul. (...), orzekł o uprawnieniu pozwanego do otrzymania lokalu socjalnego i wstrzymał wykonanie orzeczenia do czasu złożenia J. P. przez Gminę (...) oferty zwarcia umowy najmu lokalu socjalnego. Powód pismem z dnia 11 grudnia 2006 r. wezwał pozwaną do wykonania wyroku i złożenia oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. Pozwana w odpowiedzi na pismo powoda poinformowała, że nie posiada wolnego lokalu socjalnego. J. P. zajmował wymieniony lokal i nie uiszczał żadnych kwot tytułem odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu, jak również opłat dodatkowych. Powód w dniu 4 września 2007 r. podpisał z pozwaną umowę dotyczącą wynajęcia lokali na rzecz Miasta I. w celu realizacji sądowych wyroków orzekających eksmisję. Lokal mieszkalny, który zajmował J. P. został nią objęty, a stawka czynszu 6,00 zł za m ^{( 2)}, który opłacała pozwana, wynosiła 228,60 zł miesięcznie. Umowa wygasła z końcem sierpnia 2010 r. i nie została przedłużona. Powód dochodził odszkodowania za okres od lipca 2011 r. do października 2011 r. w wysokości takiej samej stawki czynszu, jaką opłacała pozwana w trakcie trwania umowy z dnia 4 września 2007 r. oraz domagał się zasądzenia opłat dodatkowych niezależnych od niego, które wynikały z wystawionych faktur przez (...) Sp. z o.o. oraz (...) Sp. z o.o. w I. za dostarczoną wodę i wywóz śmieci. Opłaty te w okresie objętym pozwem wyniosły 64,79 zł. Powód twierdził, że J. P. zajmował w okresie od lipca 2011 r. do października 2011 r. opisane wyżej mieszkanie i zobowiązany był do uiszczenia co miesiąc odszkodowania w wysokości stawki czynszu, który obowiązywała w trakcie trwania umowy tj. kwoty 228,60 zł oraz opłat dodatkowych miesięcznie. Powód twierdził, że skoro pozwana Gmina nie złożyła w okresie od lipca 2011 do października 2011 r. J. P. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego, a J. P. w okresie objętym pozwem nie uiszczał odszkodowania, ani opłat dodatkowych, to należy się mu od pozwanej odszkodowanie oraz że wezwał pozwaną do zapłaty odszkodowania, lecz pozwana nie uregulowała należności.

W dniu 18 marca 2013 r. Sąd Rejonowy w Inowrocławiu wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym nakazał pozwanej, aby zapłaciła powodowi kwotę dochodzoną pozwem oraz kwotę 209,25 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Pozwana wniosła od tego nakazu zapłaty sprzeciw, w którym zaskarżyła go w całości, domagając się oddalenia powództwa i zasądzenia od powoda zwrotu ko0sztów procesu. Podniosła, że powód nie wykazał wysokości szkody, w tym wysokości opłat eksploatacyjnych. Twierdziła także, iż powód nie ma legitymacji czynnej z uwagi na brak umocowania ze strony właścicieli nieruchomości.

Wyrokiem z dnia 2 lipca 2014 r. Sąd Rejonowy w Inowrocławiu zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 979,19 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 2 marca 2012 r. do dnia zapłaty (pkt 1 ) oraz zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 246,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt 2 ). Sąd I instancji ustalił, że prawomocnym wyrokiem z dnia 31 maja 2006 r. wydanym w sprawie I C 176/06 Sąd Rejonowy w Inowrocławiu nakazał, aby J. P. wraz ze wszystkimi rzeczami opuścił lokal mieszkalny położony w I. przy ul. (...), orzekł o uprawnieniu pozwanego do otrzymania lokalu socjalnego i wstrzymał wykonanie orzeczenia do czasu złożenia J. P. przez Gminę (...)oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. Powód pismem z dnia 11 grudnia 2006 r. wezwał pozwaną do wykonania wyroku i złożenia J. P. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. Pozwana w odpowiedzi na pismo powoda poinformowała, iż nie posiada wolnego lokalu socjalnego. J. P. po wydaniu orzeczenia o eksmisję zajmował przedmiotowy lokal mieszkalny nie uiszczając żadnych kwot tytułem odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu oraz opłat dodatkowych. Powód w dniu 4 września 2007 r. podpisał z pozwaną umowę dotyczącą wynajęcia lokali na rzecz Miasta I. w celu realizacji wyroków o eksmisję z orzeczonym lokalem socjalnym. Lokal mieszkalny, który zajmował J. P. objęty był tą umowę. W umowie określono stawkę czynszu na kwotę 6,00 zł za m ^{( 2)}, co dało czynszu w wysokości 228,60 zł miesięcznie. Czynsz ten opłacała pozwana. Umowa obowiązywała do końca sierpnia 2010 r. i nie została przedłożona. J. P. zajmował w okresie od lipca 2011 r. do października 2011 r. lokal mieszkalny przy ul. (...) i nie uiszczał odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu w kwocie 228,60 zł miesięcznie oraz opłat dodatkowych za wodę eksploatacyjną i wywóz nieczystości stałych oraz płynnych w łącznej kwocie 64,79 zł. Pozwana nie złożyła w okresie od lipca 2011 r. do października 2011 r. J. P. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. Pozwana Gmina wezwana do zapłaty należności, tego nie uczyniła. Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił w oparciu o dowody z dokumentów zgromadzonych w sprawie uznając, że ich wiarygodność nie budzi wątpliwości i wskazując, że nie były one kwestionowane przez strony. Sąd I instancji zważył, że roszczenie powoda jest usprawiedliwione co do zasady i znajduje oparcie w treści art. 417 k.c. w zw. z art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r., o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu Cywilnego (Dz. U. z 2005r. nr 31 poz. 266 ze zm.). Powołując się na stanowisko Sądu Najwyższego przyjął, iż roszczenia wynikające z przepisu art. 18 ust. 5 ustawy o ochronie praw lokatorów obejmują wynagrodzenie szkody w pełnej wysokości i nie mają charakteru subsydiarnego, a podstawą odpowiedzialności jest fakt niedostarczenia lokalu socjalnego osobie uprawnionej z mocy wyroku sądowego. Sąd Rejonowy uznał, że dochodzone przez powoda odszkodowanie nie jest nadmierne. Wskazał, że przyjęta przez powoda stawka czynszu za 1 m ^{( 2)} powierzchni lokalu w wysokości 6,00 zł nie jest nadmierna i obowiązywała we wcześniejszych rozliczeniach pomiędzy stronami. Także sposób wyliczenia odszkodowania w części dotyczącej opłat za wodę i wywóz śmieci, Sąd ten uznał za prawidłowy. Jako niezasadny Sąd ten uznał także zarzut braku legitymacji czynnej powoda i wskazał, że pozwana nie podnosiła w toku procesu, że powód nie miał umocowania do administrowania nieruchomością i nie domagała się przedłożenia przez powoda stosowanego umocowania. Dlatego zasądził od pozwanej na rzecz powoda całą dochodzoną pozwem kwotę, a na podstawie przepisu art. 98 k.p.c. obciążył pozwaną całością kosztów procesu.

Apelację od tego wyroku wniosła pozwana, która zaskarżyła go w całości. Zarzuciła Sądowi I instancji, iż błędnie przyjął, że powodowi przysługuje legitymacja czynna oraz naruszył przepis art. 18 ust. 3 ustawy o ochronie praw lokatorów poprzez przyjęcie, iż powód wykazał wysokość szkody. Dlatego domagała się zamiany wyroku poprzez oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów procesu za obie instancje. W razie nieuwzględnienia tego zarzutu domagała się uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Powód wniósł o oddalenie apelacji i o zasądzenie od pozwanej na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Do apelacji dołączył odpis pisma z 15 stycznia 2001 r. wnosząc o przeprowadzenie z niego dowodu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna. Sąd Rejonowy ustalił tan faktyczny ni przekraczając granic swobodnej oceny dowodów wynikającej z przepisu art. 233 § 1 k.p.c. Pozwana w apelacji nie podniosła zarzutu błędnych ustaleń faktycznych, a jedynie zarzuciła Sądowi I instancji, że z ustalonego stanu faktycznego błędnie wywiódł, iż powód wykazał swą legitymację oraz wysokość szkody. Ewentualne naruszenie procedury sąd rozpoznający apelację bierze pod uwagę na zarzut zgłoszony przez apelującego chyba, że naruszenie to prowadzi do nieważności postępowania (art. 378 § 1 k.p.c.). Skoro apelująca nie podniosła w tym zakresie żadnych zarzutów, to stan faktyczny ustalony przez Sąd I instancji należało uznać za prawidłowy, a Sąd Okręgowy te ustalenia przyjął jako własne. Dodatkowo w oparciu o umowę z dnia 15 stycznia 2001 r. (k. 74) Sąd Okręgowy ustalił, że właściciel nieruchomości ustanowił powoda jej zarządcą. Przeprowadzenie tego dowodu w postępowaniu apelacyjnym było uzasadnione. Strony toczyły w przeszłości wiele spraw o zapłatę odszkodowania na podstawie przepisu art. 18 ust. 5 ustawy o ochronie praw lokatorów, a pozwana nie podnosiła w nich zarzutu braku legitymacji powoda. Także w sprzeciwie nie podniosła tego zarzutu. Zatem zarówno powód, jak i Sąd I instancji miały prawo uważać, że legitymacja czynna powoda jest bezsporna. Takie stanowisko było uzasadnione tym bardziej, iż powszechnie wiadomo, że powód sprawuje zarząd wielu kamienic stanowiących własność osób fizycznych. Dopiero na ostatniej rozprawie, pod nieobecność powoda, pozwana podniosła zarzut braku legitymacji czynnej powoda. Dlatego Sąd Okręgowy uznał, że przeprowadzenie tego dowodu nie narusza przepisu art. 381 k.p.c. Powyższy dokument Sąd uznał za wiarygodny, gdyż pozwana go nie kwestionowała, a nie budził on wątpliwości Sądu.

W ocenie Sądu Okręgowego z dokumentu z dnia 15 stycznia 2001 r. wynika, że właściciel nieruchomości powierzył powodowi administrowanie nieruchomością, w której znajduje się przedmiotowy lokal. Wprawdzie umowie nadano tytuł „Pełnomocnictwo”, lecz z jej treści wynika, iż była to umowa o sprawowanie zarządu. Takiego określenia strony użyły w treści umowy, a punkcie e/ zawarły upoważnienie do zawierania ugód i wytaczania powództw w sprawach związanych z zarządem nieruchomością. Dlatego Sąd Okręgowy przyjął, iż powód wykazał legitymację czynną.

Także zarzut niewykazania wysokości szkody był bezzasadny. Pozwana kwestionowała w szczególności ocenę Sądu Rejonowego, że powód wykazał wysokość szkody w części dotyczącej opłat za wywóz nieczystości oraz dostawę wody. Powód za pomocą faktur VAT wykazał wysokość opłat za dostawę wody oraz wywóz nieczystości z kamienicy przy ulicy (...) w I. w okresie objętym pozwem. Wskazał też, że opłaty za wywóz nieczystości podzielił przez liczbę osób mieszkających w nieruchomości, a opłaty za dostawę wody przez ilość lokali. Ścisłe wykazanie ilości nieczystości czy zużytej wody przez J. P. nie było możliwe. Pozwala to na ustalenie wysokości odszkodowania na podstawie rozważenia wszelkich okoliczności sprawy ( art. 322 k.p.c.). Sąd Okręgowy uznał, że w okolicznościach sprawy odszkodowanie w części dotyczącej opłat za dostawę wody i wywóz nieczystości nie jest nadmierne, a przyjęta przez powoda metoda podziału uiszczonych z tego tytułu kwot jest prawidłowa.

Dlatego Sąd Okręgowy uznał apelację za bezzasadną i na podstawie przepisu art. 385 k.p.c. ją oddalił. Na podstawie przepisów art. 98 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 108 1 k.p.c. Sąd kosztami postępowania apelacyjnego obciążył pozwaną i z tego tytułu zasądził od niej na rzecz powoda kwotę 90,00 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika powoda, które ustalił w wysokości połowy stawki minimalnej.

Na oryginale właściwe podpisy

Za zgodność z oryginałem