Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 19 września 2014 roku

Sąd Rejonowy w Wyszkowie – V Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w P.

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Agata Tokarska

Protokolant: sekr. sądowy Arleta Świderska

po rozpoznaniu w dniu 19 września 2014 roku w Pułtusku

na rozprawie

sprawy z wniosku D. K.

z udziałem A. K. (1), J. K., E. L., E. K. (1) i A. K. (2)

o ustalenie sposobu korzystania z rzeczy wspólnej

postanawia:

1.  zezwolić D. K. na podpisanie z zakładem energetycznym umowy na dostawę energii elektrycznej dotyczącej zajmowanych przez niego pomieszczeń na piętrze w domu mieszkalnym w (...) oraz na rozliczanie energii elektrycznej zużytej w tych pomieszczeniach według zainstalowanego dla tych pomieszczeń podlicznika energii elektrycznej,

2.  zezwolić D. K. na zainstalowanie na jego koszt oddzielnego licznika poboru wody dla zajmowanych przez niego pomieszczeń na piętrze w domu mieszkalnym położonym w (...) oraz na rozliczanie wody zużytej w tych pomieszczeniach według zainstalowanego dla tych pomieszczeń licznika poboru wody,

3.  oddalić wniosek w pozostałej części,

4.  oddalić wniosek wnioskodawcy o zasądzenie od uczestników postępowania zwrotu kosztów postępowania.

Sygn. akt V Ns 420 / 13

UZASADNIENIE

Wnioskodawca D. K. wniósł o umożliwienie mu korzystania z pomieszczenia na piętrze domu w (...) (oznaczonego nr 3 na dołączonym do wniosku szkicu pietra budynku) oraz pomieszczenia magazynowego w budynku mieszkalno-gospodarczym (oznaczonym nr 2 na dołączonym do wniosku szkicu budynku gospodarczego), a także zainstalowania oddzielnego licznika energii elektrycznej i podpisania umowy z zakładem energetycznym oraz zainstalowania oddzielnego licznika poboru wody oraz przystosowanie wskazanych pomieszczeń do potrzeb jego rodziny, tj. zainstalowanie pieca c.o. i ciepłej wody i urządzenia łazienki. (wniosek, k. 2-3).

W toku postępowania wnioskodawca sprecyzował, że wnosi o to, aby umożliwić mu wyłączne korzystanie z pomieszczenia nr 3 na piętrze budynku mieszkalnego i wyłączne korzystanie z pomieszczenia nr 2 w budynku mieszkalno-gospodarczym oraz udzielenie mu zezwolenia na urządzenie łazienki i zainstalowanie pieca c.o. w pomieszczeniu na piętrze domu oznaczonym na szkicu nr 1. Wniósł też o udzielenie mu zezwolenia na zainstalowanie oddzielnego licznika energii elektrycznej i licznika poboru wody dla zajmowanych przez niego pomieszczeń na piętrze budynku mieszkalnego (protokół rozprawy z dnia 2.08.2013r., k. 25). Następnie pełnomocnik wnioskodawcy sprecyzował, że wobec zainstalowania przez wnioskodawcę oddzielnego licznika energii elektrycznej wnosi o zezwolenie mu na zawarcie odrębnej umowy z zakładem energetycznym (protokół rozprawy z dnia 26.11.2013r., k. 66).

Wskazana we wniosku uczestniczka postępowania A. K. (1) sprzeciwiła się uwzględnieniu wniosku (protokół rozprawy z dnia 2.08.2013r., k. 26).

Postanowieniem z dnia 3.08.2013r. Sąd na podstawie art. 510 § 2 k.p.c. wezwał do udziału w sprawie w charakterze uczestników postępowania pozostałych współwłaścicieli nieruchomości w (...): E. L., E. K. (1), J. K. i A. K. (2) (postanowienie, k. 26).

Pełnomocnik uczestniczki postępowania E. L. wniósł o oddalenie wniosku w całości (odpowiedź na wniosek, k. 34-35), a pozostali uczestnicy postępowania także wnieśli o oddalenie wniosku (protokół rozprawy z dnia 26.11.2013r. k. 66).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Współwłaścicielami nieruchomości położonej w (...), oznaczonej numerem ewidencyjnym (...), są A. K. (1) (w 5/20 częściach) oraz jej dzieci: D. K., E. L., A. K. (2), J. K. i E. K. (2) (każde z nich po 3/20 części). Nieruchomość ta stała się współwłasnością wnioskodawcy i uczestników postępowania skutek dziedziczenia po zmarłym w 2004r. R. K. – mężu A. K. (1), a ojcu wnioskodawcy i pozostałych uczestników postępowania.

Na działce nr (...) znajduje się piętrowy budynek mieszkalny oraz budynek mieszkalno-gospodarczy. Na parterze domu są cztery pomieszczenia (kuchnia i trzy pokoje) oraz WC, a na piętrze domu również cztery pomieszczenia, z których tylko dwa są wykończone. Na nieruchomości znajduje się też budynek gospodarczy zaadaptowany częściowo na potrzeby mieszkalne. W części mieszkalnej tego budynku są dwa pokoje, kuchnia i łazienka. Pomieszczenia na parterze budynku mieszkalnego zajmują A. K. (1), A. K. (2) i J. K., a D. K. wraz z żoną i trójką małych dzieci (w wieku 10 lat, 6 lat i 5 lat) zajmują dwa pomieszczenia na piętrze budynku. W jednym z tych pomieszczeń jest pokój, a w drugim jest urządzona kuchnia. Na piętrze domu nie ma łazienki i rodzina D. K. zmuszona jest korzystać z drewnianej toalety na zewnątrz budynku. Część mieszkalną w budynku gospodarczym zajmuje E. L. ze swoją rodziną, tj. z mężem i czworgiem dzieci.

D. K. zamieszkał w domu w S. w 2010r. za zgodą matki A. K. (1). Wykończył w tym celu dwa pomieszczenie na piętrze budynku, które wcześniej były w stanie surowym. W 2012r. zamieszkała tam jego żona z dziećmi. Początkowo wspólne zamieszkiwanie na nieruchomości przebiegało bez większych konfliktów, ale zimą 2012 roku D. K. poróżnił się z matką i rodzeństwem w sprawie zakupu opału do ogrzewania domu, co spowodowało odłączenie przez A. K. (1) centralnego ogrzewania i ciepłej wody do pomieszczeń zajmowanych przez rodzinę wnioskodawcy, a także uniemożliwienie im korzystania z WC na parterze budynku (zostało ono zamknięte na klucz). Od tej pory konflikt pomiędzy D. K. a jego matką i rodzeństwem stale narasta, dochodzi nawet do interwencji Policji.

Umowy na dostawę energii elektrycznej i wody do domu w (...) są podpisane przez A. K. (1). Jest tylko jeden licznik wody dla całej nieruchomości i opłaty za zużytą wodę są rozliczane w ten sposób, że koszty dzielone są na trzy części pomiędzy A. K. (1), E. L. i D. K.. W przypadku energii elektrycznej jej zużycie przez rodzinę D. K. jest rozliczane na podstawie wskazań oddzielnego licznika energii elektrycznej zainstalowanego dla pomieszczeń zajmowanych na piętrze domu przez rodzinę D. K..

Powyższy stan faktyczny został ustalony przez Sąd na podstawie dokumentów: zawiadomień o zmianie w ewidencji gruntów i budynków (k. 9-11), odpisów z KW (k. 15-18) zaświadczenia z UG w Ś. (k. 20), informacji z (...) w Ś. (k. 62), umowy na dostawę energii elektrycznej (k. 73-74), zdjęć (k. 92), informacji z Policji (k. 95—96), umowy na dostawę wody (k. 98-99) oraz zeznań świadka A. K. (1) (k. 118-119) i świadka K. L. (k. 120-121).

Sąd uznał powyższe dokumenty i zeznania świadków za wiarygodny materiał dowodowy, gdyż nie były one kwestionowane przez strony postępowania i nie zostały ujawnione żadne okoliczności, które mogłyby stanowić podstawę do odmówienia im wiarygodności.

Sąd zważył, co następuje:

Wniosek w niniejszej sprawie zawierał żądania rozstrzygnięcia przez Sąd w określonych w nim kwestiach związanych z zarządem zabudowaną nieruchomością położoną w (...), stanowiącą współwłasność wnioskodawcy i uczestników postępowania.

Zasadą jest, że przy dokonywaniu czynności zarządu rzeczą wspólną decyduje wola współwłaścicieli, co oznacza, że o dokonaniu poszczególnych czynności dotyczących rzeczy wspólnej decydują sami współwłaściciele, a Sąd ingeruje tylko wtedy, gdy współwłaściciele nie mogą dojść do porozumienia i zachodzi konieczność rozstrzygnięcia konkretnego sporu w zakresie czynności dotyczącej rzeczy wspólnej. Gdy współwłaściciele nie określą w umowie sposobu wykonywania zarządu rzeczą wspólną, to znajdują wówczas zastosowanie zasady zarządu przewidziane w kodeksie cywilnym (art. 199-209 k.c.), przy czym sposób wykonywania zarządu rzeczą wspólną przewidziany w ustawie uzależniony jest od tego, czy chodzi o czynność zwykłego zarządu czy czynności przekraczające zwykły zarząd. Kodeks cywilny nie definiuje tych pojęć, ale według stanowiska utrwalonego w doktrynie i orzecznictwie przez czynności zwykłego zarządu rozumie się załatwianie bieżących spraw związanych ze zwykłą eksploatacją rzeczy i zachowaniem jej w stanie niepogorszonym, nie pociągające nadzwyczajnych wydatków i nie prowadzące do zmiany przeznaczenia rzeczy, natomiast za czynności przekraczające zwykły zarząd uznaje się pozostałe czynności, które się w tych granicach nie mieszczą, Z orzecznictwa Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego wynika, że do czynności zwykłego zarządu należą między innymi: instalowanie kanalizacji sanitarnej, opadowej i przewodów wodociągowych na gruncie stanowiącym współwłasność (uchwała SN z dnia 19.04.2002r., III CZP 18/02, LEX nr 55488), natomiast czynnością przekraczającą zakres zwykłego zarządu jest zmiana przeznaczenia lub przebudowa pomieszczenia wspólnego (uchwała SN z dnia 23.04.1993r., III CZP 36/93, LEX nr 3933), przebudowa budynku stanowiącego współwłasność (wyrok NSA z dnia 29.03.1990r., (...) SA 33/90, LEX nr 10135), podział rzeczy quoad usum (postanowienie SN z dnia 4.10.2002r., III CKN 521/01, LEX nr 57227, także J. Ignatowicz (w:) Komentarz, t. I, 1972, s. 528; S. Rudnicki, Komentarz, 2007, s. 283).

Zakwalifikowanie określonej czynności do czynności zwykłego zarządu lub czynności przekraczającej zwykły zarząd przesądza o tym, kto ze współwłaścicieli jest uprawniony do podjęcia decyzji w sprawie dokonania tej czynności i jakie istnieją możliwości doprowadzenia do dokonania takiej czynności w sytuacji, gdy uprawnieni współwłaściciele nie chcą podjąć takiej czynności. Zasady wykonywania zarządu rzeczą wspólną przy czynnościach przekraczających zakres zwykłego zarządu reguluje przepis art. 199 k.c., który przewiduje, że do zbycia rzeczy oraz innych czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu wymagana jest zgoda wszystkich współwłaścicieli. W razie braku zgody wszystkich współwłaściciel na dokonanie czynności przekraczającej zwykły zarząd, ustawodawca przyznaje współwłaścicielom, których udziały wynoszą co najmniej połowę, możliwość żądania rozstrzygnięcia w takiej sprawie przez sąd i wówczas rozstrzygnięcie sądu zastępuje brakującą zgodę części współwłaścicieli. Przy czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu stosowne żądanie mogą zatem zgłosić tylko ci współwłaściciele, których udziały wynoszą co najmniej połowę, nie przysługuje zaś czynna legitymacja procesowa pojedynczym (lub wielu) współwłaścicielom, posiadającym poniżej połowy udziałów we współwłasności. Do dokonania czynności zwykłego zarządu zgodnie z art. 201 k.c. wystarcza zgoda większości współwłaścicieli, przy czym większość tę oblicza się według wielkości udziałów (art. 204 k.c.), a nie liczby współwłaścicieli. W braku wymaganej zgody większości każdy ze współwłaścicieli może żądać upoważnienia sądowego do dokonywania czynności, co oznacza, że legitymowany czynnie jest każdy ze współwłaścicieli, bez względu na wielkość jego udziału we własności rzeczy wspólnej. Upoważnienie Sądu może dotyczyć jedynie konkretnej czynności prawnej, nie zaś wszystkich czynności zwykłego zarządu lub określonego ich rodzaju, a orzeczenie sądu zastępuje zgodę większości współwłaścicieli i upoważnia współwłaściciela (współwłaścicieli), który wystąpił z wnioskiem o wyrażenie zgody, do dokonania określonej czynności.

Zdaniem Sądu żądania wnioskodawcy dotyczące przyznania mu prawa do wyłącznego korzystania z pomieszczenia nr 3 na piętrze budynku mieszkalnego i pomieszczenia nr 2 w budynku mieszkalno-gospodarczym oraz wyrażenia zgody na urządzenie przez wnioskodawcę w pomieszczeniu nr 1 na piętrze budynku mieszkalnego łazienki i zainstalowanie pieca c.o. dotyczą czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu rzeczą wspólną, gdyż czynności te stanowią z jednej strony przebudowę istniejącego budynku mieszkalnego (bo wykonanie łazienki i zainstalowanie pieca c.o. wiąże się z koniecznością przeprowadzenia nowej instalacji wodociągowej i centralnego ogrzewania), a z drugiej strony prowadzą one do zmiany przeznaczenia pomieszczeń znajdujących się w budynku mieszkalnym. Oddanie wskazywanych przez wnioskodawcę pomieszczeń w budynku mieszkalnym i budynku gospodarczo-mieszkalnym do jego wyłącznego użytku z pominięciem pozostałych współwłaścicieli jest też w istocie podziałem rzeczy wspólnej do korzystania, bo prowadzi do ustalenia, z jakich wydzielonych części rzeczy wspólnej (tj. z jakich konkretnie części budynków) może korzystać wyłącznie wnioskodawca jako jeden ze współwłaścicieli. Przyjęcie, że żądanie wniosku dotyczące wyrażenia zgody przez Sąd na dokonanie tych czynności jest żądaniem dotyczącym czynności przekraczających zwykły zarząd rzeczą wspólną determinuje rozstrzygnięcie Sądu w zakresie tych czynności, gdyż zasadnicze znaczenie ma fakt, że wnioskodawca - jako współwłaściciel domagający się wyrażenia przez Sąd zgody na dokonanie tych czynności, przy braku zgody pozostałych współwłaścicieli - nie dysponuje udziałem we współwłasności wynoszącym co najmniej połowę. To powoduje, że w świetle art. 199 k.c. wnioskodawca nie ma legitymacji procesowej czynnej do wystąpienia z żądaniem rozstrzygnięcia przez Sąd w zakresie czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu rzeczą wspólną w sytuacji, gdy pozostali współwłaściciele nie wyrażają zgody na dokonanie tych czynności. Dlatego też wniosek D. K. odnośnie zezwolenia mu na wyłączne korzystanie z określonych we wniosku pomieszczeń w budynku mieszkalnym i budynku mieszkalno-gospodarczym oraz wykonanie łazienki i zainstalowanie pieca c.o. nie mógł zostać uwzględniony i dlatego w pkt. 3 postanowienia wniosek w tej części został oddalony.

W ocenie Sądu w czynnościach z zakresu zwykłego zarządu rzeczą wspólną mieszczą się jedynie te czynności, które dotyczą zainstalowania oddzielnego licznika wody dla pomieszczeń zajmowanych przez wnioskodawcę na piętrze domu w S. i podpisania przez wnioskodawcę odrębnej umowy z zakładem energetycznym dla zajmowanych przez niego pomieszczeń, gdyż zainstalowanie oddzielnego licznika wody nie prowadzi ani do przebudowy budynku ani do zmiany przeznaczenia określonych pomieszczeń w budynku, a więc mieści się to w ramach czynności związanych z normalną eksploatacją nieruchomości. Podobny charakter ma także podpisanie przez wnioskodawcę umowy z zakładem energetycznym dotyczącej rozliczenia prądu dla zajmowanych przez niego pomieszczeń, ponieważ zawarcie takiej umowy również nie powoduje zmian w zakresie przeznaczenia nieruchomości i sposobu jej użytkowania. Wnioskodawca w zakresie tych czynności - jako czynności zwykłego zarządu - na podstawie art. 201 k.c. ma zatem legitymację procesową czynną do żądania rozstrzygnięcia przez Sad w zakresie tych czynności.

Zdaniem Sądu żądania wnioskodawcy w tym zakresie należało uwzględnić, gdyż przy wyrażeniu zgody na dokonanie czynności Sąd powinien wziąć pod uwagę cel zamierzonej czynności i interes wszystkich współwłaścicieli, a uwzględnienie tych żądań wnioskodawcy nie prowadzi do pokrzywdzenia któregokolwiek ze współwłaścicieli. Wnioskodawca pozostaje obecnie w konflikcie z pozostałymi współwłaścicielami nieruchomości w S., w związku z czym zainstalowanie oddzielnego licznika wody i posiadanie przez niego odrębnej umowy z zakładem energetycznym ułatwi rozliczenia finansowe związane z kosztami zużytej wody i energii elektrycznej, bo w przypadku wody nie będzie żadnych wątpliwości, jaka jej ilość została zużyta przez rodzinę wnioskodawcy, a jaka – przez pozostałych mieszkańców posesji w S., co pozwoli na uniknięcie sytuacji konfliktowych i wzajemnych pretensji w zakresie tych rozliczeń. Obecnie zużycie wody rozliczane jest według wskazań jednego licznika, a więc obejmuje zarówno wodę zużytą przez rodzinę wnioskodawcy jak i przez pozostałych mieszkańców, a koszty dzielone są w równych częściach pomiędzy A. K. (1), D. K. i E. L., ale dochodzi do sporów na tym tle. Rozliczanie zużycia wody według wskazań oddzielnego licznika wody pozwoli zatem na jednoznaczne ustalenie, jaka ilość wody została zużyta przez wnioskodawcę i jego rodzinę, co zapobiegnie konfliktom związanym z rozliczeniem kosztów za zużytą wodę.

W przypadku energii elektrycznej jej zużycie przez rodzinę wnioskodawcy jest już wprawdzie ustalane na podstawie wskazań podlicznika energii elektrycznej zainstalowanego dla pomieszczeń zajmowanych przez wnioskodawcę, jednakże podpisanie przez wnioskodawcę odrębnej umowy na dostawę energii elektrycznej z zakładem energetycznym da mu możliwość samodzielnego rozliczania się z tej energii, bez „pośrednictwa” matki, co w żaden sposób nie wpłynie negatywnie na sytuację pozostałych współwłaścicieli, a pozwoli na uniknięcie kolejnej potencjalnie konfliktowej sytuacji pomiędzy wnioskodawcą a uczestnikami postępowania. Już teraz bowiem pojawiają się zarzuty ze strony wnioskodawcy, że jego matka A. K. (1) płaci rachunki po terminie (co wiąże się z dodatkowymi kosztami), a niezależnie od tego, czy zarzuty te są słuszne, przyznanie wnioskodawcy prawa do zawarcia odrębnej umowy z zakładem energetycznym pozwoli na uniknięcie konfliktów przynajmniej na tym tle. W żaden sposób zawarcie takiej umowy przez wnioskodawcę nie spowoduje naruszenia interesów pozostałych współwłaścicieli, a wręcz przeciwnie – pozwoli na przejrzyste rozliczane się za zużyta energię elektryczną, bo zarówno wnioskodawca, jak i pozostali mieszkańcy posesji w S. będą rozliczać się z zakładem energetycznym tylko za zużytą przez siebie energię elektryczną, bez konieczności uwzględniania w tych rozliczeniach energii zużytej przez osoby, z którymi pozostają w konflikcie.

Z tych powodów Sąd uznał za słuszne uwzględnienie dwóch z żądań wnioskodawcy i w pkt. 1 postanowienia zezwolił wnioskodawcy na podpisanie z zakładem energetycznym umowy na dostawę energii elektrycznej dotyczącej zajmowanych przez niego pomieszczeń na piętrze w domu mieszkalnym w (...) oraz na rozliczanie energii elektrycznej zużytej w tych pomieszczeniach według zainstalowanego dla tych pomieszczeń podlicznika energii elektrycznej, a w pkt. 2 postanowienia – zezwolił mu na zainstalowanie na jego koszt oddzielnego licznika poboru wody dla zajmowanych przez niego pomieszczeń na piętrze w domu mieszkalnym położonym w (...) oraz na rozliczanie wody zużytej w tych pomieszczeniach według zainstalowanego dla tych pomieszczeń licznika poboru wody.

W pkt. 4 postanowienia Sąd oddalił wniosek wnioskodawcy o zasądzenie na jego rzecz od uczestników postępowania zwrotu kosztów postępowania, gdyż uznał, że wniosek ten jest niezasadny.

W świetle art. 520 § 1 k.p.c. w postępowaniu nieprocesowym zasadą jest, że każdy uczestnik postępowania ponosi koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie, co oznacza, że każdego z nich obciążają koszty dokonanej przez niego czynności i nie podlegają one wzajemnemu rozliczeniu (zwrotowi). Na zasadzie wyjątku od tej zasady art. 520 § 2 k.p.c. przewiduje, że Sąd może stosunkowo rozdzielić obowiązek zwrotu kosztów lub włożyć go na jednego z uczestników w całości, jeżeli uczestnicy są w różnym stopniu zainteresowani w wyniku postępowania lub ich interesy są sprzeczne. Takie samy zasady obowiązują w zakresie zwrotu kosztów postępowania wyłożonych przez uczestników, co oznacza, że w postępowaniu nieprocesowym, co do zasady nie ma podstaw do domagania się przez uczestnika, który poniósł określone koszty, zwrotu ich od pozostałych uczestników (tak: Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 26.01.2011r., sygn. IV CZ 101/10, LEX nr 898272 i postanowieniu z dnia 25.08.2011r., sygn. II CZ 55/11, LEX nr 949024).

Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie brak jest podstaw do orzeczenia o kosztach postępowania na zasadzie wyjątku przewidzianego w art. 520 § 2 k.p.c., gdyż mimo że można w niniejszej sprawie uznać, że interesy wnioskodawcy i uczestników postępowania są sprzeczne (bo uczestnicy domagali się oddalenia wniosku w niniejszej sprawie) - co stwarza możliwość orzeczenia o kosztach postępowania na podstawie art. 520 § 2 k.p.c., a nie na podstawie art. 520 § 1 k.p.c. - ale nie powoduje to automatycznie obowiązku Sądu orzeczenia o kosztach postępowania na podstawie art. 520 § 2 k.p.c. Wyraźnie podkreślił to Sąd Najwyższy (vide: postanowienie z dnia 2.02.2012r., sygn. II CZ 150/11, LEX nr 1254658) wskazując, że wyrażonej w art. 520 § 2 k.p.c. reguły stosunkowego rozdzielania kosztów postępowania lub obciążenia nimi jednego uczestnika nie można wykładać jako obowiązku sądu bezwzględnego obciążenia uczestnika tymi kosztami zawsze, gdy stopień zainteresowania uczestników wynikiem postępowania jest różny lub występuje sprzeczność interesów, na co wskazuje formuła przepisu "sąd może''.

W ocenie Sądu ze względu na fakt, że to wyłącznie w interesie wnioskodawcy było wszczęcie niniejszego postępowania, niesłuszne byłoby obciążanie kosztami tego postępowania uczestników postępowania tylko na tej podstawie, że interesy wnioskodawcy i i uczestników postępowania są sprzeczne. Oznaczałoby to bowiem obciążeniem ich kosztami postępowania w sprawie, której sami nie chcieli zainicjować i która nie toczyła się w ich interesie. Niezasądzenie tych kosztów na rzecz wnioskodawcy od uczestników postępowania jest tym bardziej niezasadne, że jego wniosek został uwzględniony jedynie w części.

Z powyższych względów w pkt. 4 postanowienia Sąd oddalił wniosek wnioskodawcy o zasądzenie na jego rzecz od uczestników postępowania zwrotu kosztów postępowania. Jeżeli bowiem jeden z uczestników postępowania nieprocesowego zgłasza wniosek o zasądzenie kosztów postępowania, a Sąd – tak jak w niniejszej sprawie – nie znajduje podstaw do zastosowania wyjątkowych reguł przewidzianych w art. 520 § 2 i 3 k.p.c., to powinien taki wniosek oddalić (tak: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9.12.1999r., sygn. III CKN 497/98, LEX nr 39175).

ZARZĄDZENIE

Odpis postanowienia wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawcy i pełnomocnikowi uczestniczki postępowania E. L..

SSR Agata Tokarska