Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kielcach II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Magdalena Bajor-Nadolska (spr.)

Sędziowie: SSO Barbara Dziewięcka

SSR del. Beata Krystyniecka

Protokolant: protokolant sądowy Agnieszka Baran

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 września 2014 r. w Kielcach

sprawy z powództwa A. J.

przeciwko A. S.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda od wyroku Sądu Rejonowego w Kielcach

z dnia 9 kwietnia 2014 r., sygn. I C 186/13

zmienia zaskarżony wyrok w punkcie II (drugim) w ten sposób, że zasądza od A. S.na rzecz A. J.dodatkowo kwotę 4403,09 (cztery tysiące czterysta trzy 09/100) złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 31 stycznia 2013 roku oraz w punkcie III (trzecim) w ten sposób, że zasądza kwotę 1292,15 (jeden tysiąc dwieście dziewięćdziesiąt dwa 15/100) złotych, zamiast kwoty 180,30 złotych; oddala apelację w pozostałej części i zasądza od A. S.na rzecz A. J.kwotę 806,38 (osiemset sześć 38/100) złotych tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt II Ca 737/14

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 9 kwietnia 2014 r. Sąd Rejonowy w Kielcach zasądził od A. S. na rzecz A. J. kwotę 712,42 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 31 stycznia 2013 r. do dnia zapłaty (pkt I) , oddalił powództwo w pozostałej części (pkt II) i orzekł o kosztach procesu (pkt III).

Sąd Rejonowy ustalił, że A. S.dnia 14 marca 2012 r. w siedzibie wypożyczalni pojazdów A. J.– za pośrednictwem D. P.zawarł umowę najmu samochodu marki F. (...)o(...)czas określony, od dnia 14 do 15 marca 2012 r., na podstawie której jako najemca miał obowiązek zapłaty na rzecz powoda czynszu w wysokości 120 złotych za dobę wynajmu samochodu. Kilka dni po 15 marca 2012 roku, zachowując ciągłość poprzedniej umowy i nie zwracając pojazdu, pozwany podpisał drugą – ostatnią umowę najmu samochodu marki F. (...)o nr rej. (...), natomiast z uwagi na fakt, iż nie wiedział na jak długi okres umowa ta zostanie zawarta, działający w imieniu A. J. D. P.nie wpisał w jej treści daty jej zawarcia oraz czasu jej trwania, natomiast w rubryce „uwagi o stanie pojazdu” wpisano ,,bez zastrzeżeń’’. W tej umowie powód A. J.dopisał datę zawarcia umowy - 15 czerwca 2012 r. i datę do kiedy miała obowiązywać - 17 czerwca 2012 r. oraz adnotację pełny zbiornik paliwa, czysty, bez uszkodzeń.

A. S. pojazd nieprzerwanie wynajmował do 11 lipca 2012 r. i z tego tytułu płacił do tej daty czynsz w wysokości początkowo po 700 zł tygodniowo, przez okres 2 miesięcy, a następnie jako stały klient 600 zł, do rąk D. P., nie otrzymując przy tym pokwitowania. Na datę zwrotu pojazdu 12 lipca 2012 r. czynsz z tytułu najmu pojazdu był w całości uregulowany przez pozwanego, a pozwany nie zawierał z powodem osobnej umowy w dniu 15 czerwca 2012 r. W dacie bliżej nieokreślonej, w czerwcu 2012 r. z uwagi na kilkudniowe zaleganie z płatnością przez pozwanego, wynajęty przez niego samochód został zdalnie zablokowany poprzez odcięcie rozruchu. Dopiero po uregulowaniu zaległego czynszu najmu samochód został odholowany i pozwany mógł z niego korzystać. W dniu 12 lipca 2012 roku po odbiór samochodu stawił się powód A. J. wraz z D. P.. Z uwagi na nieobecność pozwanego w K., samochód wydała jego żona K. S.. A. J. na odwrocie umowy sporządził wówczas notatkę dotyczącą zwrotu pojazdu i jego stanu, którą K. S. podpisała. Na datę wydania pojazdu brak było zaślepki listwy dachowej, przedniej lewej popielniczki, zapalniczki, pojazd wymagał sprzątania jego wnętrza m. in. na tapicerce była sierść psa, zabrudzona kilkoma plamami podsufitka nad miejscem kierowcy, bagażnik był zabrudzony, oraz istniały zarysowania powłoki lakierniczej i drobne uszkodzenia pojazdu wymienione w kosztorysie sporządzonym przez rzeczoznawcę samochodowego T. W.. Pismem z dnia 11 lipca 2012 roku powód wezwał pozwanego do uregulowania należności wynikającej z umowy najmu pojazdu t.j. zapłaty kwoty 2390 zł na datę 11 lipca 2012 roku oraz zażądał jego zwrotu. W dniu 13 lipca 2012 r. rzeczoznawca samochodowy T. W. na zlecenie powoda A. J. dokonał oględzin pojazdu m-ki F. (...) o nr rej. (...) a następnie sporządził wycenę naprawy pojazdu.

W tym stanie faktycznym Sąd Rejonowy przyjął, że powództwo w zakresie żądania kwoty za wynajem pojazdu oraz tytułem kary umownej zostało nieudowodnione i podlega oddaleniu. Sąd Rejonowy w całości dał wiarę zeznaniom pozwanego i jego żony co do rozliczenia się w całości z tytułu czynszu za najem pojazdu, wskazując, że zeznania powoda w tym zakresie były wewnętrznie sprzeczne, nielogiczne i niekonsekwentne. Co do roszczenia z tytułu uszkodzeń Sąd Rejonowy wskazał, że ścisłe udowodnienie wysokości żądania jest niemożliwe i dlatego przyjął, że odszkodowanie z tytułu zarysowań powłoki lakierniczej i pozostałych uszkodzeń odpowiada 6 % kosztom z tytułu ekspertyzy, co dało kwotę 273,19 zł, w kosztach tych uwzględnił także koszt samej ekspertyzy. Dodatkowo Sąd uwzględnił koszty zapalniczki -76,80 zł , popielniczki- 50,10 zł,- zaślepki -12,42 zł oraz czyszczenia pojazdu- 300 zł i zasądził na rzecz powoda z tytułu szkody w pojeździe kwotę 712,42 zł.

Apelację od tego wyroku wniósł powód zaskarżając go w części oddalającej powództwo, czyli w punkcie II (drugim). Zarzucił:

-obrazę przepisów prawa procesowego, a to art. 233 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c., poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów, dowolną a nie swobodną ocenę zgromadzonego materiału dowodowego przez sąd orzekający, w szczególności :

- bezzasadne niedanie wiary częściowym zeznaniom powoda, jako wewnętrznie sprzecznym, nielogicznym i niekonsekwentnym, w sytuacji gdy powód w sposób jasny i klarowny wypowiadał się na temat okoliczności istotnych w sprawie, których był świadkiem lub dokonywał osobiście i brak jest jakichkolwiek okoliczności, które czyniłyby jego zeznania niewiarygodnymi lub niekonsekwentnymi;

- bezzasadne podzielenie w całości jako spójnych i konsekwentnych zeznań pozwanego, oraz zeznań świadka K. S. (żony pozwanego), w sytuacji gdy zeznania tego świadka, w świetle zasad logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, a także z uwagi na okoliczność zawarcia małżeństwa z pozwanym, należało oceniać z dużą dozą ostrożności, opierają się one przede wszystkim na informacjach pozyskanych od pozwanego, a nie na własnych obserwacjach i spostrzeżeniach, co doprowadziło do błędnego ustalenia stanu faktycznego przez Sąd poprzez przyjęcie, iż pozwany uiścił na rzecz powoda całą należność za najem pojazdu zastępczego, nie doprowadził pojazdu do stanu zniszczenia przedstawionym na załączonych do pozwu fotografiach, przedłożona przez powoda umowa nie odzwierciedlała faktycznej daty i okoliczności zawarcia owej umowy, pojazd nie został zniszczony i zabrudzony przez pozwanego w sposób udokumentowany na załączonej dokumentacji fotograficznej i opinii biegłego, w sytuacji gdy faktycznie pozwany nie przedstawił żadnego dowodu mogącego wskazywać na to, iż za najmowany pojazd zapłacił, a stan pojazdu przy wydaniu był tożsamy ze stanem w chwili zdawania.

W oparciu o powyższe zarzuty wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie dodatkowo od pozwanego na rzecz powoda kwoty 11043,09 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 31 stycznia 2013 r. do dnia zapłaty, oraz zasądzenie dodatkowo kosztów postępowania za I Instancję .

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Słuszny okazał się zarzut dotyczący naruszenia przez Sąd Rejonowy art.233 k.p.c. przez dowolną, sprzeczną z zasadami logiki i doświadczenia życiowego ocenę dowodów zaoferowanych przez strony na okoliczność powstania i rozmiaru uszkodzeń w pojeździe należącym do powoda. Skutkowała ona wadliwym ustaleniem co do tego, że pozwany nie przyczynił się do powstania szkody w pojeździe m-ki F. (...) o nr rej. (...) w zakresie wskazanym przez powoda.

Sąd Rejonowy w swoich rozważaniach popadł w sprzeczność, wskazując z jednej strony, że powód nie wykazał zasadności swoich roszczeń z tytułu kosztów naprawy pojazdu oszacowanych przez rzeczoznawcę T. W. na kwotę 4965,51 złotych, z drugiej zaś strony przyjmując odpowiedzialność odszkodowawczą pozwanego z tytułu zarysowań powłoki lakierniczej i pozostałych uszkodzeń w pojeździe i szacując wartość uszkodzeń z tego tytułu na 6% kosztów naprawy, wynikających z opinii rzeczoznawcy.

W szczególności budzi zastrzeżenia Sądu Okręgowego dokonana ocena zeznań świadka, żony pozwanego, K. S., w zakresie w jakim Sąd Rejonowy dał jej wiarę co do tego, że adnotację na piśmie z dnia 12 lipca 2012 r., w której zostały wyszczególnione uszkodzenia powstałe w pojeździe na datę jego wydania, podpisała wyłącznie ze strachu przed powodem, bowiem powód przyjechał po odbiór samochodu, gdy jej męża nie było w domu i był dla niej nieprzyjemny. Podpisanie tej adnotacji przez K. S. świadczy od tym, że potwierdziła treść w niej zawartą. Pozwany nie wykazał, by K. S. po tym jak podpisała się pod przedmiotową adnotacją próbowała się uchylić od skutków tej czynności, w szczególności by po tym zdarzeniu podnosiła, że złożyła podpis wbrew swojej woli, nie akceptując treści notatki. Pozwany również nie podjął czynności w celu zanegowania zasadności podpisania notatki przez jego zonę. W piśmie z dnia 1 sierpnia 2012 r. skierowanym do powoda, pozwany nie wskazywał na okoliczności związane z podpisaniem adnotacji przez jego żonę. Z przedmiotowej adnotacji sporządzonej przez powoda wynika zaś, że pojazd w chwili zwrotu był porysowany na całej długości, nosił ślady uszkodzeń na całej prawej i lewej stronie, nie miał zaślepki na listwie na dachu, jego wnętrze było zniszczone, fotele zatłuszczone, podsufitka poplamiona, brakowało popielniczki, zapalniczki, nosił ślady uderzenia w tył, w lewy błotnik (k.42). Adnotacja podpisana przez zonę pozwanego zawierała zatem istotne treści dla pozwanego jako strony umowy najmu samochodu zobowiązanej do jego zwrotu w stanie niepogorszonym. Ponadto wątpliwości budzi i nie zasługuje na wiarę zeznanie świadka o tym, że bała się powoda, w sytuacji gdy był przy odbiorze pojazdu znany jej D. P.. Świadek nie podała żadnych bliższych okoliczności, z których wynikałoby, że powód zachowywał się w sposób mogący wzbudzić jej obawy bądź wymuszający złożenie podpisu.

Zeznania K. S. w części dotyczącej stanu pojazdu z chwili jego zwrotu, pozostają także w sprzeczności z treścią pozostałych dowodów w sprawie. Zakres przedmiotowych uszkodzeń w pojeździe obrazują bowiem zdjęcia na płycie CD, przedstawiające zarysowania powłoki lakierniczej, drobne wgniecenia, zabrudzony bagażnik od przewożonych roślin, klika drobnych plam na podsufitce, plamy i ślady sierści psa na tapicerce, brak zapalniczki, wkładu popielniczki oraz brak zaślepki na dachu. Dodatkowo na przedmiotowe uszkodzenia pojazdu m-ki F. (...) o nr rej. (...) wskazuje opinia rzeczoznawcy samochodowego T. W. sporządzona dnia 22 lipca 2012 r. , a zatem po wydaniu pojazdu. Z treści tej opinii wynika, że poddał on oględzinom samochód objęty sporem o wskazanym wyżej numerze rejestracyjnym.

Reasumując, dowody przedstawione przez powoda uzasadniają przyjęcie, że doszło do uszkodzeń pojazdu, na jakie wskazywał powód. Dodatkowo sam pozwany przyznał, że w samochodzie były przewożone dzieci, okazyjnie pies (k.63), co tłumaczy przyczynę powstania plam na tapicerce, czy zalegającą na niej sierść. Pozwany przyznał także, że ukradziono mu zaślepkę z dachu i w trakcie użytkowania samochodu przez jego żonę miało miejsce uderzenie w tył pojazdu, a tym samym potwierdził powstanie uszkodzeń w trakcie eksploatacji przez niego spornego pojazdu. Dodać należy, że pozwany nie wykazał aby uszkodzenia pojazdu powstały z powodu okoliczności, za które nie ponosi on odpowiedzialności.

Nie zasługiwały natomiast na wiarę zeznania pozwanego w zakresie w jakim utrzymywał, że pojazd już w chwili oddania w najem miał uszkodzenia w postaci porysowania powłoki lakierniczej, czy plam tapicerki, a zapis zwarty w umowie w uwagach o stanie pojazdu ,,bez zastrzeżeń” odnosił się wyłącznie do stanu technicznego pojazdu, natomiast zdjęcia CD mogą dotyczyć innego pojazdu, w którego posiadaniu był powód. Twierdzenia w tym zakresie są całkowicie bezzasadne i gołosłowne. Uszkodzenia widoczne na zdjęciach pokrywają się z uszkodzeniami opisanymi w ekspertyzie rzeczoznawcy dotyczącej pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...), jak również wskazanymi w adnotacji z dnia 12 lipca 2012 r., sporządzonej na odwrocie umowy, a zatem dowody te korespondują ze sobą i pozwalają na jednoznaczne ustalenie, że uszkodzenia na jakie odnoszą się do pojazdu użytkowanego przez pozwanego. Wobec treści dowodów zaoferowanych przez powoda na okoliczność stanu pojazdu w dniu zakończenia najmu, należało uznać, że wykazał on swoje twierdzenia będące podstawą roszczenia o zapłatę równowartości kosztów naprawy uszkodzeń pojazdu i kosztów ekspertyzy. O ile pozwany zaprzeczał wykazanemu przez powoda stanowi pojazdu i swojej odpowiedzialności za te uszkodzenia, to na nim spoczywał ciężar wykazania, że pojazd w chwili zwrotu był w dobrym stanie (art.6 k.c.). Pozwany tych okoliczności nie wykazał. W szczególności twierdzenia pozwanego nie mogą być uznane za wiarygodne wobec nie kwestionowanej przez niego adnotacji umownej o stanie samochodu w chwili zawarcia umowy „bez zastrzeżeń”. Pozwany nie zaoferował żadnego dowodu dla wykazania, że adnotacja ta dotyczyła jedynie sprawności pojazdy. Twierdzenia pozwanego w tym zakresie są sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego. Sam pozwany przyznał natomiast, że nie dokonywał oględzin w chwili zawierania umowy najmu samochodu. Nie mogą być zatem miarodajne jego twierdzenia o braku zarysowań lakieru.

Wysokość kosztów naprawy pojazdu przy użyciu części zamiennych oryginalnych określona przez rzeczoznawcę na kwotę 4965,51 zł nie była przez pozwanego kwestionowana. Pozwany nie wnosił o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego na tę okolciznośc, a zatem Sąd Okręgowy przyjął tę wartość jako odpowiadającą szkodzie, której uległ pojazd powoda. Uwzględniwszy poniesiony przez powoda koszt wyceny pojazdu w wysokości 150 zł, łączna wysokość szkody jakiej doznał powód w wyniku uszkodzenia samochodu wynosi 5.115,51 zł. Sąd Okręgowy mając na względzie zasądzone na rzecz powoda odszkodowanie w kwocie 712,42 zł, zasądził dodatkowo na rzecz powoda kwotę 4403,09 zł, o czym orzekł na mocy art.386§1 k.p.c., zmieniając w ten sposób punkt drugi zaskarżonego wyroku.

Zgodnie z art. 675§1 k.c. po zakończeniu umowy najmu najemca obowiązany jest zwrócić rzecz w stanie nie pogorszonym. W wypadku pogorszenia rzeczy wynajmującemu przysługuje roszczenie odszkodowawcze. Najemca ponosi odpowiedzialność odszkodowawczą tylko za pogorszenie lub zużycie rzeczy, które jest następstwem nieprawidłowego używania. Omawiane wyżej uszkodzenia pojazdu wskazują na to, ze powstały w wyniku nieprawidł9owego jego używania. Powód wykazał tę przesłankę, podobnie jak i pozostałe przesłanki roszczenia odszkodowawczego, które zostały wskazane w uzasadnieniu Sądu rejonowego. Nie można jednak zgodzić się z Sądem Rejonowym, co do braku możliwości ustalenia w sposób jednoznaczny wielkości szkody. Została ona wykazana- o czym była wyżej mowa dowodem w postaci oceny rzeczoznawcy. Nie stanowi on dowodu równoważnego opinii biegłego lecz dokument prywatny, jednak nie został on zakwestionowany przez pozwanego.

Zamiana rozstrzygnięcia w omawianym zakresie skutkowała również zmianą rozstrzygnięcia o kosztach procesu.

Sąd Okręgowy na mocy art.100 k.p.c. dokonał stosunkowego rozdzielenia kosztów przy przyjęciu, że na skutek częściowego uwzględnienia apelacji powód wygrał sprawę w 43% . Koszty jakie powód poniósł w toku postępowania przed Sądem Rejonowym wyniosły 3005 zł ( 588 zł –opłata od pozwu, 17 zł-opłata od pełnomocnictwa, 2400 zł – wynagrodzenie pełnomocnika, którego wysokość wynika z §6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu Dz.U.2013.461 j.t.). Pozwany winien więc w takim stosunku w jakim powód wygrał sprawę zwrócić mu koszty procesu t.j. w kwocie 1292,15 zł. Z tych względów Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w punkcie III (trzecim) i zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1292,15 zł, zamiast kwoty 180, 30 zł.

Apelacja dalej idąca nie zasługuje na uwzględnienie.

Prawidłowa jest ocena dowodów w zakresie w jakim Sąd Rejonowy uznał za wiarygodne zeznania pozwanego oraz jego żony K. S. co do uregulowania przez pozwanego wszelkich należności z tytułu opłat za najem samochodu.

Zeznania te pozostawały w sprzeczności z zeznaniami składanymi na tę okoliczność przez powoda, jednakże słusznie Sąd Rejonowy uznał te ostanie za wewnętrznie sprzeczne i niekonsekwentne. Wskazać należy, że w granicach swobodnej oceny dowodów sąd zobowiązany jest do przeprowadzenia selekcji dowodów, tj. dokonania wyboru tych, na których się oparł i ewentualnego odrzucenia innych, którym odmówił wiarygodności. Ponadto, jeżeli z określonego materiału dowodowego sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów i musi się ostać, chociażby w równym stopniu, na podstawie tego materiału dowodowego, dawały się wysnuć wnioski odmienne.

Sąd Rejonowy zasadnie odmówił wiary zeznaniom powoda w części jakiej utrzymywał, że pozwany nie uregulował należności za wynajem samochodu jak również, że z samochodu F. (...) korzystał od połowy czerwca 2012 r., zaś przed tą datą wynajmował od pwodoa inny pojazd. To, iż przez cały okres najmu pozwany korzystał wyłącznie z jednego samochodu o nr. Rej (...). znajduje potwierdzenie przede wszystkim w treści obu umów najmu, gdzie pojazd o tych numerach rejestracyjnych był wskazany jako pojazd wynajmowany. Także twierdzenia powoda o nieuprawnionym przetrzymywaniu pojazdu po upływie umowy na jaki była zawarta t.j. po dacie 17 czerwca 2012 r. Adnotacja na umowie co do czasu jej trwania została dopisana przez powoda, co sam przyznał (k.37), a zatem miała miejsce już po jej zawarciu. Sąd prawidłowo dał wiarę zeznaniom powoda co do tego, że w chwili zawarcia umowy z D. P. nie został określony okres jej trwania, gdyż pozwany nie wiedział na jak długo będzie potrzebny mu samochód i sam zadecydował kiedy zrezygnuje z jego wynajmu, o czym na tydzień wcześniej poinformował D. P.. Z kolei co do podnoszonej okoliczności niepłacenia czynszu za wynajem sprzeczne są zeznania samego powoda, który przyznał, że pozwany do połowy czerwca 2012 r. regularnie uiszczał czynsz, a w sprawie Ds. 1570/13 zeznał, że A. S. z tytułu najmu pojazdu dokonywał na początku wpłat 700 zł później 600 zł i takich wpłat mogło być około 15, na sumę około 10-12 tys. zł (k.119). Dodatkowo przeczy tej okoliczności wskazany przez powoda fakt zablokowania pojazdu dopiero na trzy dni przed jego odebraniem. Gdyby faktycznie pozwany przez tak długi okres czasu zwlekał z zapłatą czynszu i użytkował pojazd bezprawnie, powód zapewne znacznie wcześniej dokonałby jego blokady .

Sąd Rejonowy również prawidłowo uznał za bezzasadne żądanie zapłaty kary umownej w kwocie 2700 zł. Z art. 483 § 1 k.c. wynika, że wysokość kary umownej musi być "określona" w treści umowy. Dodatkowo kara ta powinna być już w chwili zastrzegania wyrażona kwotowo. Żadna z umów najmu zawartych z pozwanym nie zawierała takiego zastrzeżenia umownego na wypadek niewłaściwego wykonania przez pozwanego zobowiązania wynikającego z umowy najmu. Brak jest również podstaw do uznania za zasadne żądania zapłaty za paliwo. Powód nie wykazał aby w chwili wydania pojazdu, bak był pełny, a adnotacja tej treści dopisana w treści umowy w późniejszym czasie przez powoda, nie jest wiążąca dla pozwanego bowiem nie odzwierciedla uzgodnień stron umowy.

Z powyższych przyczyn apelację tej części jako niezasadną Sąd Okręgowy oddalił na mocy art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na mocy art. 100 k.p.c. stosunkowo jej rozdzielając. Apelacja powoda została uwzględniona w 46% , a zatem w tym zakresie pozwany winien zwrócić mu koszty postępowania apelacyjnego, które wyniosły 1753 zł ( 553 zł- opłata od apelacji , 1200 zł -wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości wynikającej z §6 pkt 5 w zw. z a§13 ust.1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu Dz.U.2013.461 j.t.)

SSO B. DziewięckaSSO M. Bajor-NadolskaSSR (del.) B.Krystyniecka