Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21-01-2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia VI Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Krzysztof Korzeniewski

Protokolant: Aleksandra Duczemińska

po rozpoznaniu w dniu 21-01-2013 r.

sprawy przeciwko A. T. syna L. i B. z domu L.

urodzonego (...) w W.

obwinionego o to, że

w dniu 28.03.2011r. około godz. 13:15 we W. kierując samochodem osobowym m-ki O. (...) nr rej. (...), jechał jezdnią pl. (...) od strony ul. (...) i wykonując manewr skrętu w lewo w kierunku ul. (...), podczas wyprzedzania w miejscu niedozwolonym, nie zachował szczególnej ostrożności oraz bezpiecznego odstępu, w wyniku czego uderzył w wyprzedzany samochód ciężarowy m-ki R. (...) o nr rej. (...), który jechał z tego samego kierunku, czynem swoim spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

tj. o czyn z art. 86 § 1 kw w związku z art. 3 ust. 1 prd i art. 24 ust. 2 prd i art. 7 pkt 3 prd

******************

I.  uznaje obwinionego A. T. za winnego tego, że w dniu 28 marca 2011 r. około godz. 13:00 we W. kierując samochodem osobowym marki O. (...) nr rej. (...), jechał jezdnią pl. (...) od strony ul. (...) i wykonując manewr skrętu w lewo w kierunku ul. (...), nie zachował szczególnej ostrożności, wyprzedzając samochód ciężarowy marki R. (...) o nr rej. (...), uniemożliwiając jazdę kierującemu tym samochodem dowolnym pasem ruchu i uderzając w niego tj. wykroczenia z art. 86 § 1 kw i za to na podstawie art. 86 § 1 kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 500 zł (pięćset złotych);

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 616 § 2 kpk w zw. z art. 119 kpw obciąża obwinionego kosztami postępowania w wysokości 820,72 zł oraz wymierza mu opłatę w kwocie 50 zł.

Sygn. akt VI W 434/12

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2011 r. około godz. 13.15 A. T. kierował samochodem marki O. (...) nr rej. (...) jadąc jezdnią Pl. (...) od strony ul. (...) w kierunku ul. (...) we W.. W tym samym kierunku jechał również samochód marki R. (...) nr rej. (...) kierowany przez K. G.. Jeszcze przed skrętem w lewo, na ul. (...) samochód marki O. (...) stał na lewym pasie ruchu za samochodem marki R. (...), oczekując na zapalenie się zielonego światła na sygnalizatorze. Gdy zaświeciło się zielone światło samochód marki R. (...) ruszył skręcając w lewo, wjeżdżając na prawy pas tzw. łącznika na Placu (...), łączącego ul. (...). W trakcie skrętu w lewo samochód marki R. (...) został wyprzedzony z prawej strony przez samochód marki O. (...). W tym czasie samochód marki R. (...) poruszał się typowym, prawidłowym ruchem pojazdów skręcających w lewo i zajmujących po skręcie prawy zewnętrzny pas ruchu. Natomiast samochód marki O. (...) w trakcie manewru wyprzedzania poruszał się nietypowym torem ruchu. Wyprzedzanie miało miejsce gdy samochód marki R. (...) zajmował już prawy zewnętrzny pas ruchu. W rezultacie podjętego w ten sposób manewru przez kierującego samochodem marki O. (...), kierujący samochodem marki R. (...) nie miał możliwości bezpiecznego kontynuowania jazdy obranym przez siebie pasem ruchu, co skutkowało kolizją obu pojazdów. W trakcie pierwszego kontaktu obu tych pojazdów ich osie podłużne przecięły się pod kątem zbliżonym do 10 stopni. Samochód marki R. (...) przednią częścią prawego boku zetknął się z przednim lewym błotnikiem samochodu marki O. (...). W wyniku tego kontaktu w samochodzie marki R. (...) doszło do uszkodzeń w postaci otarcia przedniego zderzaka po prawej stronie oraz przedniego prawego błotnika i prawego lusterka. Natomiast w samochodzie marki O. (...) został uszkodzony przedni lewy błotnik, lewe drzwi, szyba przednich lewych drzwi, tylny lewy błotnik, lewy słupek, tylne lewe nadszybie, kołpak tylnego lewego koła.

dowód: notatka urzędowa k. 3;

szkic k. 9;

akta szkody samochodu marki R. (...) k. 31;

wyjaśnienia A. T. k. 43;

zeznania A. M. k. 44;

zdjęcie k. 48, 63;

zeznania K. G. k. 72-73;

opinia biegłego J. W. k. 76-93;

A. T. był karany za czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk oraz art. 11 § 2 kk. Nie był natomiast karany za wykroczenia przeciw porządkowi i bezpieczeństwu w komunikacji. Utrzymuje się z wynagrodzenia w kwocie 1000 zł.

dowód: karta karna k. 12;

dane osobopoznawcze k. 2;

A. T. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W dniu 28 maja 2012 r. wyjaśnił, iż kierując samochodem marki O. (...) skręcił z ul. (...) na Pl. (...) z zamiarem jazdy ul. (...). Na Pl. (...) zajął prawy pas ruchu. Natomiast samochód marki R. (...) jechał pasem po jego lewej stronie przeznaczonym do jazdy w kierunku ul. (...). Przez jakiś czas oba pojazdy jechały równolegle, po czym samochód marki R. (...) zjechał na prawy pas w wyniku czego doszło do kolizji. Następnie dodał, iż samochód marki R. (...) wyjeżdżając z zakrętu wjechał na prawy pas. Zarazem do akt dołączył szkic, który potwierdza drugą wersję jak i dokonał takiego zaznaczenia na zdjęciu skrzyżowania.

vide: wyjaśnienia A. T. k. 43

szkic k. 9;

zdjęcie k. 48, 63;

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na notatce urzędowej, szkicu, aktach szkody samochodu marki R. (...), wyjaśnieniach A. T. w części, zeznaniach A. M., zdjęciu, zeznaniach K. G. i opinii biegłego J. W..

Wyjaśnienia A. T. w drugiej ich części, zeznania A. M. oraz K. G. jak i szkic A. T. wraz z jego zapiskami naniesionymi na zdjęciu wobec wzajemnej spójności tworzą jednolity obraz zdarzenia. Okoliczność ta zastała niezbicie wykazana przez biegłego J. W. w jego przydatnej opinii. Przez to dowody te zostały uwzględnione.

Nadto Sąd uwzględnił notatkę urzędowa w przedmiocie określenia czasu i miejsca zdarzenia oraz dokumentację szkodową w przedmiocie uszkodzeń pojazdów nie znajdując podstaw do zajęcia odmiennego stanowiska.

Jako sprzecznym z tym materiałem odrzucono pierwsze wyjaśnienia A. T. z dnia 28 maja 2012 r.

Sąd pominął zeznania B. L. i B. G., którzy nie przypominali sobie zdarzenia.

Sąd zważył.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.) kierujący pojazdem w rejonie skrzyżowania obowiązany jest do zachowania szczególnej ostrożności. Szczególna ostrożność jest większa od ostrożności zwykłej. Polega ona na zwiększeniu uwagi oraz dostosowaniu zachowania uczestnika ruchu do warunków i sytuacji zmieniających się na drodze, w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie reagowanie. Chodzi o to, że w wypadkach gdy przepisy wymagają zachowania szczególnej ostrożności, uczestnik ruchu lub inna osoba znajdująca się na drodze powinna zwiększyć uwagę i tak postępować, by móc odpowiednio szybko zareagować na zmieniające się warunki i sytuację na drodze. Właściwa realizacja zasady szczególnej ostrożności polega zatem na pełnej koncentracji uwagi oraz uaktywnieniu zdolności przewidywania, a w przypadku braku intuicji - dołożeniu wszelkich starań do pobudzenia wyobraźni (por. Prawo o ruchu drogowym. Komentarz, Dom Wydawniczy ABC 2005, s. 67; B.Kotowski: Ustawa Prawo o ruchu drogowym. Komentarz praktyczny, Dom Wydawniczy ABC 2002, s.164-165).

A. T. wyprzedzając w obrębie skrzyżowania inny samochód, z jego prawej strony, jadąc nietypowo powinien zdawać sobie sprawę, iż taki sposób prowadzenia samochodu doprowadzić może do kolizji z wyprzedzanym samochodem jadącym prawidłowo prawym skrajnym pasem ruchu. Nie podejmując należytego wysiłku intelektualnego, w zakresie przewidywania konsekwencji takiego sposobu jazdy, uniemożliwił kierującemu tym pojazdem bezpieczne kontynuowanie jazdy zajmowanym prawidłowo pasem ruchu czym dopuścił się sprowadzenia zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym skutkującego kolizją pojazdów.

Tym samym dopuścił się on popełnienia czynu z art. 86 § 1 kw.

Wymierzając karę Sąd miał na uwadze jej społeczne oddziaływanie oraz aspekt wychowawczy względem obwinionego a także jego sytuację.

Okoliczności łagodzących nie dostrzeżono.

Jako okoliczność obciążającą przyjęto wcześniejszą karalność obwinionego.

O kosztach orzeczono, uwzględniając rezultat postępowania jak i wysokość wyłożonych wydatków, nie znajdując podstaw do zwolnienia obwinionego od tych należności na rzecz Skarbu Państwa.