Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 października 2014 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu XII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący SSO Magdalena Horbacz

Protokolant J. B.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 października 2014 r. w P.

sprawy z powództwa Powiatu (...)

przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Wojewodę (...) zastępowanemu przez Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego Skarbu Państwa – Wojewody (...) na rzecz powoda Powiatu (...) kwotę 407.208,65 zł (czterysta siedem tysięcy dwieście osiem złotych 65/100) wraz z ustawowymi odsetkami jak dla zaległości podatkowych od dnia 20 kwietnia 2013 r. do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  kosztami postępowania obciąża pozwanego i z tego tytułu zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 46.737,86 zł, w tym kwotę 7.200 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Magdalena Horbacz

UZASADNIENIE

Powód Powiat (...) wniósł o zasądzenie od pozwanego Skarbu Państwa reprezentowanego przez Wojewodę (...) kwoty 453.615,35 zł wraz z ustawowymi odsetkami jak dla zaległości podatkowych: od kwoty 209.432,85 zł od dnia 1 stycznia 2011 roku do dnia zapłaty, od kwoty 244.182,50 zł od dnia 1. stycznia 2012 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 28.800 zł.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 25 czerwca 2013 r. w sprawie XII Nc 164/13 Sąd uwzględnił żądanie pozwu.

Pozwany Skarb Państwa zastępowany przez Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda kosztów postępowania, tym kosztów zastępstwa procesowego na rzecz Skarbu Państwa Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa według norm przepisanych.

Sąd ustalił, co następuje:

Prezydent Miasta P. jako prezydent miasta na prawach powiatu, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, po wpływie wniosków o zwrot wywłaszczonej nieruchomości stanowiących własność Miasta P. przekazał je w 2004 r. Wojewodzie (...). Z kolei Wojewoda (...) w 2005 roku na podstawie art. 26 § 2 i § 3 kpa działając z urzędu wyznaczył do załatwiania tych wniosków Starostę (...) i na realizację tych zadań zlecił utworzenie 8 etatów kalkulacyjnych. W związku z przyjęciem do rozpoznania wniosków o zwrot nieruchomości Starosta (...) utworzył w ramach istniejącego Wydziału (...) Starostwa Powiatowego Zespół (...). Do zadań Zespołu (...) należało orzekanie o zwrocie wywłaszczonych nieruchomości stanowiących własność Miasta P. oraz o zwrocie wypłaconego odszkodowania lub nieruchomości zamiennej.

Okoliczności bezsporne

Zlecając ponownie realizację zadań w ramach Zespołu (...) na kolejne lata Wojewoda (...) nie zmienił ustaleń co do przyznanych 8 etatów kalkulacyjnych, ani nie określił rozmiarem lub ilością spraw ograniczenia co do ilości pracowników zatrudnionych w Zespole (...). Niezmieniona została także kwota dotacji w wysokości 141.500 zł na rok. W latach 2010-2011 na realizację zadań dotyczących zwrotu nieruchomości stanowiących własność Miasta P., Starosta (...) ustalił 6 stanowisk pracowniczych ( w 2010 r. było 4,8 etatów kalkulacyjnych, w 2011 r. było 6 etatów kalkulacyjnych). W 2010 r. na wynagrodzenia pracowników i inne koszty związane z utworzeniem stanowisk pracy Zespołu (...) powód wydatkował kwotę 304.551,39 zł, a w 2011r. – wydatkował kwotę 369.436,50 zł (uzasadnione koszty osobowe). Poza kosztami osobowymi Zespół (...) poniósł także wydatki pozasobowe (dotyczą one warunków pracy, używanego posiadanego i nabywanego sprzętu, obsługi pomieszczeń udostępnionych Zespołowi (...), dostawy mediów, eksploatacji pomieszczeń przy ul. (...), itp.). W 2010 r. były to wydatki na sumę 10.746,72 zł, a w 2011 r. na sumę 5.483,04 zł. Łącznie na realizację zadań Zespołu (...) powód wydatkował w 2010 roku kwotę 315.298,11 zł, w 2011 roku - kwotę 374.919,54 zł. Na realizację zadań Zespołu (...) przekazał Staroście (...) w 2010 i 2011 roku kwoty po 141.500 zł tytułem dotacji celowej. Przekazana dotacja celowa uniemożliwiała pełne i terminowe wykonywania zadań zleconych w ramach Zespołu (...) w latach 2010-2011. Niedobór dotacji na realizację zadań w ramach Zespołu (...) stanowi kwotę 407.217,65 zł ( w tym za 2010 r. kwotę 173.798,11 zł, za rok 2011 – kwotę 233.419,54 zł).

Dowód: zestawienie przelewów, wtórniki zleceń płatniczych (k.545-564,578-590), kwartalne sprawozdania dotacji (k.565-577); dokumentacja dołączona do pozwu (k.32-527); materiały źródłowe przekazem przez Starostwo Powiatowe (k.623-716); zarządzenie nr 52/10 Starosty (...) (k.800-806); zarządzenie nr (...) Starosty (...) (k.807-812); ekspertyza Biura (...) Sp. z o.o. w P. (k.717-825); karta wynagrodzeń (k.842-860); ustosunkowanie się Instytutu do zarzutów stron (k.871-889, 909-923); korekta opinii (k.935-936); wyjaśnienia współautora opinii W. B. (k.937-938, płyta k.939)

Pismem z dnia 18 kwietnia 2013 r. doręczonym dnia 19 kwietnia 2013 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 736.615,32 zł z ustawowymi odsetkami jak dla zaległości podatkowych z tytułu przyznanej dotacji celowej na wykonywane w latach 2010 i 201 zadań zleconych dotyczących zwrotu nieruchomości.

Wojewoda (...) odmówił zwiększenia dotacji celowej.

Okoliczności niesporne, wezwanie do zapłaty wraz z dowodem wpływu (k.528-529) ; pismo Wojewody W..(k.530)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wskazanych powyżej dokumentów oraz opinii Instytutu – Biura (...) Sp. z o. o. z siedzibą w P. (wcześniej Akademii (...) w P.) sporządzonej w lutym 2014 r. (wraz z pismami z kwietnia i lipca 2014 r. oraz korektą wyliczeń zawartą w piśmie złożonym przez współautora opinii W. B. na rozprawie w dniu 10 października 2014 r., wyjaśnieniami współautora opinii W. B. na rozprawie w dniu 10 października 2014 r.) na okoliczność ustalenia wysokości wydatków związanych z funkcjonowaniem Zespołu (...) w ramach Wydziału (...) Starostwa Powiatowego w 2010 i 2011 roku oraz zasadności tych wydatków w świetle przesłanek określonych w art.49 ust. 5 ustawy z dnia 13 listopada 2003r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2010r., Nr 80, poz.526 ze zmianami) tj. czy były konieczne dla zapewnienia terminowego i pełnego wykonywania zleconych zadań oraz czy przekazana kwota wystarczała na terminowe i pełne załatwienie tych spraw. W pierwszej kolejności wskazać należy, że ostatecznie pełnomocnik powoda nie kwestionował opinii pisemnej ww. Instytutu z lutego 2014 r., która w pismach z kwietnia 2014 r., z lipca 2014 r. i piśmie złożonym przez współautora opinii W. B. na rozprawie w dniu 10 października 2014 r., została zaktualizowana i w przeważającej części uwzględniła zarzuty powoda do wskazanej opinii z lutego 2014 r. Po korekcie wyliczeń zawartej w piśmie złożonym na rozprawie w dniu 10 października 2014 r. pełnomocnik powoda nie kwestionował opinii i nie wnosił o uzupełnienie przewodu sądowego. Aktualne pozostały natomiast zarzuty pełnomocnika pozwanego do opinii z lutego 2014 r. zawarte w piśmie procesowym z 10 marca 2014 r. W tym miejscu wskazać należy, że pozwany podnosił m.in. zarzuty, że wydając opinię biegli nie zwrócili się o jakiekolwiek dokumenty do pozwanego, że oparli się jedynie na dokumentach przedłożonych przez Starostwo Powiatowe, że ekspertyza nie uwzględnia ustawowych zasad ustalania dotacji, że subiektywnie przyjęto, że na realizacje dotacji powód otrzymał kwoty po 141.500 zł, że ekspertyza pomija ilość spraw, jakie wpłynęły do rozpatrzenia do powoda w 2010 i 2011 roku, że pracownicy Zespołu (...) wobec braku zakresu obowiązków mogli zajmować się innymi sprawami. W tym zakresie ustosunkowując do zarzutów pozwanego w pismach z kwietnia 2014 r. i z lipca 2014 r., współautorzy opinii wyjaśnili w sposób przekonujący podstawy wydania opinii oraz przyjętą metodologię. W tym miejscu nie powielając stanowiska autorów opinii, wskazać należy, że przedmiotem niniejszego postępowania było ustalenie, czy przekazana przez pozwanego kwota dotacji była wystarczająca do pełnego i terminowego wykonania zleconych zadań, przy czym pozwany nie dostarczył żadnego dokumentu (co było jego obowiązkiem zgodnie z zasadą rozkładu ciężaru dowodu) by zlecając załatwianie wniosków w przedmiocie wywłaszczonych nieruchomości Miasta P. przekazał Staroście (...) specyfikację pozwalającą na określenie jaki ilościowo ma być zakres spraw rozpoznawanych przez Zespół (...), ile wniosków w 2010 i w 2011 roku Zespół (...) ma rozpoznać, w jaki sposób ma rozliczać przekazaną dotację celową. W tym zakresie nie było sporu między stronami, a pozwany nie próbował nawet wskazywać by zlecenie na kolejne lata odbiegało od zlecenia w 2005 roku. Z bezspornych ustaleń wynika, że Wojewoda (...) w kolejnych latach zlecił Staroście (...) załatwianie wniosków w przedmiocie wywłaszczonych nieruchomości Miasta P., przy czym w 2005 roku określił wysokość dotacji na kwotę 141.500 zł na rok co miało odpowiadać 8 etatom kalkulacyjnym. Pozwany nie przedłożył żadnych dokumentów – co było jego obowiązkiem – że dotacja celowa podlegać winna rozliczeniu w odniesieniu do ilości konkretnie przekazanych spraw. Jak wskazano powyżej, Wojewoda (...) nie przekazał puli konkretnych wniosków. W związku z tym, nie sposób podzielić twierdzeń pozwanego, że powód był w stanie już na początku każdego roku określić ile będzie wniosków i w związku z tym ilu będzie potrzebnych pracowników i jakie poniesie wydatki. Pozwany nie przedłożył żadnych dokumentów, że Zespół (...) był ograniczony w załatwianiu spraw do otrzymanej kwoty dotacji celowej, że w przypadku, gdyby w połowie roku powód wyczerpał kwotę dotacji, musiał nierozpoznane wnioski przenieść na lata następne. Wojewoda (...) wyznaczył Starostę (...) do załatwiania wniosków w przedmiocie wywłaszczonych nieruchomości bez określenia specyfikacji tych spraw, zatem Starosta (...) tworząc Zespół (...) wyznaczył liczbę pracowników w granicach ustalonych przez Wojewodę (...) etatów kalkulacyjnych, którą w kolejnych latach zmniejszył mając na uwadze racjonalizowanie wydatków i zakres obowiązków z lat ubiegłych. Jak wskazano powyżej w 2010 roku było to 4,8 etatów kalkulacyjnych, a w 2011 r. – 6 etatów kalkulacyjnych. W związku z tym nie sposób uznać, że powód nie racjonalizował wydatków w Zespole (...), że poniesione wydatki nie były uzasadnione. Wskazać należy, że współautorzy uzyskali zapewnienie (co znalazło odzwierciedlenie w opinii), że pracownicy Zespołu (...) wykonywali tylko zadania w ramach tego Zespołu. Podkreślić należy, że z zarządzeń Starosty na rok 2010 i 2011 wynika podział strukturalny Wydziału (...), z podziałem etatów na poszczególne Referaty. W związku z tym nie można podzielić zarzutu, że wynagrodzenia nie były uzasadnione, bo pracownicy Zespołu (...) mogli wykonywać inne zadania Wydziału (...) Starostwa Powiatowego. Ponadto podkreślić należy, że wynagrodzenie pracowników Zespołu (...) (czy Referatu ds. Zwrotów) określone jest w regulaminie wynagradza i premiowania wydanym na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych, w związku z tym dla ustalenia istotnych okoliczności w niniejszej sprawie istotne były okoliczności dotyczące wynagrodzenia pracowników wynikające z ich zaszeregowania. Oceniając wydatki Zespołu (...) należało porównać wydatki referatów podobnych funkcjonujących w Wydziale (...), zatem dokumenty dotyczące zakresu obowiązków i sposobu rozliczania obowiązujące w Urzędzie Wojewódzkim, nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Podkreślić należy, że Instytut sporządzał już wcześniej dwukrotnie opinię w analogicznych sprawach dotyczących braku przekazania dotacji w odpowiedniej wysokości za lata 2005-2007, dysponował zatem materiałem dowodowym wybiegającym poza zakres niniejszej sprawy. W związku z tym opinia sporządzona przez ww. Instytut wraz z pismami stanowiącymi ustosunkowanie do zarzutów stron, jest wszechstronna, pełna, zawiera szczegółowe odniesienie do wszystkich istotnych okoliczności sprawy. Ponadto współautor opinii W. B. wyjaśniając ustnie na rozprawie w dniu 10 października 2014 r. wątpliwości pełnomocników stron, w sposób jasny i przekonujący wyjaśnił podstawy wydanej opinii. Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał opinię Instytutu za przekonującą i mogącą stanowić podstawę ustalenia przez Sąd istotnych okoliczności w sprawie. Ostatecznie Sąd oparł się na wyliczeniach zawartych w piśmie złożonym przez współautora opinii W. B. na rozprawie w dniu 10 października 2014 r. W związku z powyższym Sąd oddalił wniosek pełnomocnika pozwanego o przeprowadzenie dowodu z nowej opinii ewentualnie o zobowiązanie biegłych do sporządzenia opinii uzupełniającej. W ocenie Sądu istotne okoliczności w sprawie zostały wyjaśnione.

Sąd zważył, co następuje:

W niniejszym postępowaniu powód domagał się od Skarbu Państwa – Wojewody (...) pokrycia wydatków związanych z funkcjonowaniem Zespołu (...) ponad przyznaną kwotę dotacji celowej, które były niezbędne do pełnego i terminowego wykonywania w latach 2010-2011 zadań przekazanych Starostwu (...) przez Wojewodę (...). W toku postępowania Skarb Państwa odmawiając zapłaty wskazanej kwoty podnosił, że powód zobowiązany był do poczynienia wydatków jedynie w ramach przekazanej dotacji celowej, pozostałe wydatki ponosił na swój koszt i swoje ryzyko. W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 49 ust 1 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2014 r. Nr 1115 j.t.) jednostka samorządu terytorialnego wykonująca zadania zlecone z zakresu administracji rządowej oraz inne zadania zlecone ustawami otrzymuje z budżetu państwa dotacje celowe w wysokości zapewniającej realizację tych zadań. Zgodnie z ustępem 2, na realizację zadań wykonywanych przez straże i inspekcje, o których mowa w ustawie z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym, powiat otrzymuje dotacje celowe z budżetu państwa w wysokości zapewniającej ich realizację przez te straże i inspekcje. Zgodnie z ustępem 3, kwoty dotacji celowych, o których mowa w ust. 1, ustala się zgodnie z zasadami przyjętymi w budżecie państwa do określania wydatków podobnego rodzaju. Zgodnie z ustępem 4, dotacje celowe, o których mowa w ust. 1, są przekazywane przez wojewodów, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej, na zasadach określonych w odrębnych przepisach. W myśl ustępu 5, dotacje celowe, o których mowa w ust. 1, powinny być przekazywane w sposób umożliwiający pełne i terminowe wykonanie zlecanych zadań. Zgodnie z ustępem 6, w przypadku niedotrzymania warunku określonego w ust. 5, jednostce samorządu terytorialnego przysługuje prawo dochodzenia należnego świadczenia wraz z odsetkami w wysokości ustalonej jak dla zaległości podatkowych, w postępowaniu sądowym.

Wskazać należy, że artykuł 49 ust. 6 ww. ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego stwarza samodzielną podstawę dla wystąpienia z pozwem o zapłatę na rzecz jednostki, której zlecono wykonanie zadań z zakresu administracji rządowej, gdy przekazana dotacja celowa nie zapewnia pełnego i terminowego wykonania zleconych zadań (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 lutego 2012 r. II CSK 195/11, LEX nr 1168537).

W pierwszej kolejności odnosząc się do zarzutu przedawnienia wskazać należy, że pozwany podnosił, że strony łączyła umowa zlecenia i w związku z tym zgodnie z art. 751 pkt 1 k.c., z upływem lat dwóch przedawniło się roszczenia powoda jako roszczenie o wynagrodzenie za spełnione czynności i o zwrot poniesionych wydatków w zakresie zleconych zadań. W ocenie Sądu zarzut ten nie zasługiwał na uwzględnienie. Wskazać należy, że zgodnie z art. 142 ust 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U.2014.518 j.t.), o zwrocie wywłaszczonych nieruchomości, zwrocie odszkodowania, w tym także nieruchomości zamiennej, oraz o rozliczeniach z tytułu zwrotu i terminach zwrotu orzeka starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, w drodze decyzji. Zgodnie z ustępem 2, w sprawach, o których mowa w ust. 1, w których stroną postępowania jest gmina lub powiat, prezydent miasta na prawach powiatu sprawujący funkcję starosty podlega wyłączeniu na zasadach określonych w rozdziale 5 działu I Kodeksu postępowania administracyjnego. Zgodnie z art. 26 § 1 k.p.a. bezpośredni przełożony w przypadku wyłączenia pracownika – w rozumieniu art. 24 k.p.a. – wyznacza innego pracownika do prowadzenia sprawy. Jeżeli zgodnie z art. 25 k.p.a. organ administracji publicznej podlega wyłączeniu od załatwienia sprawy, to zgodnie z art. 26 § 2 k.p.a. sprawę prowadzi wyznaczony organ. W niniejszej sprawie było bezsporne, że Wojewoda (...)na podstawie art. 26 § 2 i 3 k.p.a. wyznaczył Starostę (...)do załatwiania wniosków o zwrot wywłaszczonej nieruchomości stanowiących własność Miasta P.. Podkreślić należy, że strony niniejszego sporu nie łączyła umowa cywilnoprawna – umowa zlecenia. Pozwany jako organ nadrzędny wyznaczył w trybie wskazanych przepisów Starostę (...)do załatwiania wniosków o zwrot wywłaszczonej nieruchomości stanowiących własność Miasta P.. Powyższe wynika z podziału kompetencji organów administracji publicznej, w tym przypadku organów administracji rządowej w województwie. Podjęcie działania w trybie art. 26 § 2 k.p.a. jest wyłącznie skorzystaniem z uprawnienia organu wyższego stopnia do delegowania swoich kompetencji na jeden z podległych organów. Postanowienie wydane w tym przedmiocie wiąże organ wyznaczony do załatwienia sprawy. Organ wyznaczony do załatwienia sprawy nie może skutecznie odmówić podjęcia działań w sprawie, która została przekazana (por.: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 października 2005 r. I OW 204/05, LEX nr 201387). Jest to przekazanie kompetencji (właściwości) do wykonywania zadań publicznych, które mocą ustaw są zastrzeżone dla właściwości konkretnego organu administracji publicznej (por.: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w K.z dnia 22 grudnia 2010 r. I SA/Ke 596/10 LEX nr 749043; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 16 grudnia 2011 r. I (...)544/11, LEX nr 1134251). Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał za bezpodstawny zarzut przedawnienia.

Przechodząc do meritum wskazać należy, że z powołanych przepisów ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego wynika, że jednostka samorządu terytorialnego, której zlecono zadanie z zakresu administracji rządowej otrzymuje z budżetu dotacje celowe w wysokości zapewniającej realizację tych zadań. Dotacje te powinny być przekazywane w sposób umożliwiający pełne i terminowe wykonanie zleconych zadań. W niniejszej sprawie, Sąd na podstawie opinii Instytutu - Biura (...) Sp. z o.o. w P. ustalił, że pełne wykonanie zleconych zadań w ramach Zespołu (...) w latach 2010-2011 wymagało przekazania w formie dotacji celowej kwoty wyższej od tej, którą faktycznie przekazano powodowi. W tym miejscu wskazać należy, że z dokumentów na kartach 545-590 dołączonych do sprzeciwu pozwanego Skarbu Państwa wynika, że kwota 675.300 zł w 2011 r. i kwota 765.300 zł w 2010 r. zostały przekazane przez Wojewodę (...) w ramach dotacji związanych z wykonywaniem zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych Starostwu Powiatowemu w P.. W dokumentach tych w postaci kwartalnego sprawozdania z dotacji (…), wtórników wysłanych zleceń, zestawienia przelewów (…), nie wynika w jakiej wysokości Wojewoda (...) przekazał dotacje celowe na Zespół (...), że były to kwoty po 675.300 zł. Podkreślić należy, że to na pozwanym z mocy art. 6 k.c. spoczywał obowiązek wykazania, że przekazana kwota dotacji wystarczyła na pełne i terminowe wykonanie zleconych zadań, w tym, że Wojewoda (...) przekazał w latach 2010-2011 Staroście (...) na Zespół (...) większe kwoty dotacji celowej niż przekazane w latach poprzednich. Powód wskazywał, że była to kwota 141.500 zł na rok, która została ustalona i przyznana w 2005 r., gdy Wojewoda (...) zlecił Staroście (...) załatwianie wniosków o zwrot wywłaszczonej nieruchomości stanowiących własność Miasta P.. Z ustaleń Sądu, w tym wobec braku dostarczenia przez pozwany Skarb Państwa dowodów przeciwnych, wynika, że Wojewoda (...) zlecając Staroście (...) rozpoznawanie tych wniosków w latach kolejnych, nie zwiększył kwoty dotacji celowej. Zatem w tym zakresie opinia Instytutu zawiera prawidłowe ustalenia co do przekazanej Zespołowi (...) w latach 2010-2011 dotacji celowej. Jak wskazano powyżej, w sytuacji gdy dotacja celowa uniemożliwia pełne i terminowe wykonania zadań zleconych, jednostka samorządu terytorialnego może dochodzić należnego świadczenia wraz z odsetkami w postępowaniu sądowym. Z opinii Biura (...) Sp. z o. o. z siedzibą w P. wynika, że dla pełnego i terminowego wykonania zleconych zadań w latach 2010-2011 nie wystarczyły środki przekazane powodowi przez Wojewodę (...). Jak ustalono powyżej, w 2010r. na uzasadnione wydatki związane z funkcjonowaniem Zespołu (...) złożyły się wynagrodzenia pracowników i inne koszty związane z utworzeniem stanowisk pracy na kwotę 304.551,39 zł, a pozostałe uzasadnione wydatki pozasosobowe stanowiły kwotę 10.746,72 zł. Łącznie uzasadnione wydatki związane z funkcjonowaniem Zespołu (...) w 2010 r. stanowiły sumę 315.298,11 zł. W 2010 r. powód otrzymał dotację w kwocie 141.500 zł. Zatem niedobór dotacji w 2010 roku stanowił kwotę 173.798,11 zł. Analogiczne w 2011 roku wydatki związane z funkcjonowaniem Zespołu (...) stanowiły kwotę 369.436,50 zł (uzasadnione koszty osobowe) i kwotę 5.483,04 zł (uzasadnione koszty pozaosobowe). Łącznie na realizację zadań Zespołu (...) powód wydatkował w 2011 roku kwotę 374.919,54 zł. Zatem niedobór środków (po odliczeniu dotacji w kwocie 141.500 zł) na realizację zadań Zespołu (...) w 2011 roku stanowił kwotę 233.419,54 zł.

W związku z powyższym powodowi przysługiwało roszczenie wobec Wojewody (...) o zapłatę kwoty 407.208,65 zł. Z ustaleń opinii wynika, że kwota ta była niezbędna powodowi dla pełnego i terminowego wykonania zleconych zadań ponad przyznaną kwotę dotacji celowej. Mając na uwadze powyższe, Sąd w punkcie 1 wyroku zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 407.208,65 zł. W pozostałym zakresie w punkcie 2 wyroku Sąd oddalił powództwo, albowiem powód nie wykazał, że uzasadnione były wydatki w wyższej kwocie.

O odsetkach Sąd orzekł zgodnie z art. 455 k.c. w zw. z art. 49 ust 6 ww. ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego. Podkreślić należy, że powód nie wykazał, że dotacja celowa na 2010 r. musiała być płatna do dnia 1 stycznia 2011 r., a na 2011 r. do dnia 1 stycznia 2012 r. Ze wskazanego przepisu art. 49 ust 5 ww. ustawy o dochodach jednostek wynika, że kwota dotacji winna być przekazana w sposób umożliwiający pełne i terminowe wykonanie zlecanych zadań. Skoro przekazana kwota dotacji celowej była niewystarczająca, powód miał możliwość wezwanie pozwanego do zwiększenia kwoty dotacji. Pozwany nie mógł bowiem wiedzieć, jakie wydatki powód ponosi, tym bardziej, że stanowisko pozwanego także w świetle sporu o uzupełnienie dotacji za rok 2005 było tożsame tj. że powód nie powinien wykraczać poza przekazaną dotację. Zatem powód winien wezwać pozwanego do zwiększenia dotacji w przypadku wyczerpania na dany rok przyznanych środków. Powód zaoferował jedynie dowód w postaci wezwania do zapłaty z dnia 18 kwietnia 2013 r. z datą doręczenia pozwanemu w dniu 19 kwietnia 2013 r. Brak było dokumentów, że powód wcześniej wzywał pozwanego do zwiększenia dotacji celowej na 2010 i 2011 rok. W związku z powyższym Sąd zasądził odsetki w wysokości jak dla zaległości podatkowych od dnia 20 kwietnia 2013 r. i oddalił powództwo w pozostałym zakresie. Jednocześnie podkreślić należy, że we wskazanym wezwaniu powód rozliczył szczegółowo brakujące kwoty, w związku z tym pozwany mógł już w tym terminie spełnić świadczenie.

O kosztach postępowania Sąd orzekł mając na uwadze wynik postępowania tj. ustalenie, że powód wygrał proces w 89,76% po zaokrągleniu w 90%. Z uwagi na okoliczność, że ostatecznie zasądzona kwota wynika z wyliczeń biegłych, które nieznacznie różnią się od wyliczeń powoda, Sąd obciążył pozwanego całością kosztów postępowania. W związku z powyższym na podstawie art. 100 zdanie 2 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 46.737,86 zł, w tym kwotę 22.681 zł tytułem zwrotu opłaty od pozwu, kwotę 16.856,86 zł tytułem zwrotu poniesionych wydatków na opinię Instytutu i kwotę 7.200 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Magdalena Horbacz