Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. wytoczył powództwo przeciwko E. Ł. o zapłatę kwoty 2.589,64 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP od kwoty 1.551,62 zł od dnia 07 marca 2012 r. do dnia zapłaty oraz o zwrot kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż w dniu 10 kwietnia 2009 r. udzielił pozwanemu kredyt w kwocie 4.414,77 zł. Pomimo wezwań pozwany nie wywiązywał się z obowiązku jego spłaty.

Sąd Rejonowy (...) w L. wydał 21 listopada 2013 r. nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym przeciwko E. Ł. zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany złożył sprzeciw, w którym wniósł o wstrzymanie nakazu zapłaty ze względu na jego trudną sytuację rodzinną. Podał, iż w chwili brania kredytu był zatrudniony, natomiast gdy zakład został rozwiązany stracił prace. Od tamtego momentu utrzymuje się wraz z rodziną z renty chorobowej żony w kwocie 600 zł, z której nie stać ich na opłaty bieżące, jedzenie i leki. Wniósł o rozłożenie zadłużenia na mniejsze raty, które chciałby spłacać w porozumieniu z powodem.

Postanowieniem z 20 grudnia 2013 r. Sąd Rejonowy (...) w L. stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu, utratę mocy nakazu zapłaty w całości i sprawę przekazał sądowi właściwości ogólnej pozwanego.

Powód nie wyraził zgody na ratalną spłatę zadłużenia

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Pozwany E. Ł. zawarł z poprzednikiem prawnym powoda, tj. (...) Bank S.A. we W., umowę pożyczki numer (...).

Powód (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. w dniu 6 marca 2012 r. wystawił wyciąg z ksiąg banku na podstawie art. 95 ustawy Prawo bankowe. Z dokumentu tego wynika, że wysokość zadłużenia pozwanego na dzień 06 marca 2012 r. wynosiła 2.589,64 zł, z czego 1.551,62 zł stanowiła należność główna, 660,02 zł odsetki za okres od dnia 10 kwietnia 2009 r. do dnia wystawienia dokumentu oraz 378,00 zł tytułem kosztów, opłat i prowizji. Nadto zastrzeżono naliczanie dalszych odsetek w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP od kwoty 1.551,62 zł, zgodnie z zapisami umownymi.

Od 26 maja 2009 r. do 01 lipca 2013 r. pozwany nieregularnie spłacał swoją należność.

Powód 22 lipca 2013 r. wzywał pozwanego do zapłaty.

(dowód: odpis pełny z rejestru przedsiębiorców powoda k. 19-22v; wyciąg z ksiąg banku k. 24-25, zestawienie wpłat dokonywanych na rachunek techniczny kredytu/pożyczki k. 28; wezwanie do zapłaty k. 26)

W niniejszej sprawie bezsporne było, że pozwanego i poprzednika prawnego strony powodowej łączyła umowa pożyczki.

Roszczenie strony powodowej zostało w niniejszej sprawie udowodnione na podstawie złożonych dokumentów, w tym w szczególności dokumentu w postaci wyciągu z ksiąg bankowych, zarówno co do zasady, jak i co do wysokości. Prawdziwość i autentyczność załączonego do pozwu wyciągu z ksiąg bankowych nie budziła wątpliwości.

Zgodnie z treścią art. 481 § 1 kc wierzycielowi przysługuje prawo żądania odsetek za czas opóźnienia się dłużnika w spełnieniu świadczenia pieniężnego. Wedle § 2 ww. przepisu jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe, jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy. Uprawnienie to determinowane jest istnieniem stosunku obligacyjnego, z którego wynika obowiązek świadczenia dłużnika, określonego zobowiązania pieniężnego. W ocenie Sądu, skoro z zawartej pomiędzy stronami umowy wynikała wysokość dochodzonych odsetek, to Sąd winien zastosować się do ustaleń poczynionych przez strony.

Zgodnie z art. 720 § 1 kc przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Wobec powyższego Sąd, na podstawie postanowień umowy zawartej przez pozwanego i powoda oraz zgodnie z art. 720 § 1 kc w zw. z art. 481 § 1 i 2 kc, zasądził od pozwanego na rzecz powoda ww. kwotę wraz z należnymi odsetkami.

Sąd nie zdecydował się na zastosowanie art. 320 kpc i rozłożenie świadczenia na raty, wedle wniosku pozwanego. W ocenie Sądu pozwany jest w trudnej sytuacji, jednakże nie należy tracić z pola widzenia faktu, że instytucja ta może być zastosowania tylko w szczególnie uzasadnionych wypadkach. Pozwany natomiast poza ogólnymi stwierdzeniami dotyczącymi jego sytuacji materialnej nie zaproponował ewentualnych wysokości poszczególnych rat, które byłby w stanie spłacać. Istniało zatem duże prawdopodobieństwo, że żadna ustalona przez Sąd kwota nie byłaby przez niego realizowana.

O kosztach orzeczono na zasadzie art. 98 § 1 kpc zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Powód poniósł następujące koszty: opłatę od pozwu w wysokości 33,00 zł, opłatę od pełnomocnictwa 17 zł oraz opłaty notarialne w wysokości 29,52 zł. Skoro zatem powód wygrał niniejszy proces w całości, to należy się mu pełny zwrot kosztów, o czym orzeczono w pkt. II wyroku.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować,

2.  odpis doręczyć:

- pełnomocnikowi powoda,

3.  za 14 dni lub z apelacją.

Pisz, 11.09.2014 r.