Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 19 września 2014 r. w Gliwicach

sprawy G. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania G. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 7 maja 2014 r. nr (...)

oddala odwołanie.

(-) SSO Patrycja Bogacińska-Piątek

Sygn. akt VIII U 1350/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 7 maja 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z., powołując się na ustawę z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009r., nr 153, poz.1227 ze zm.) odmówił ubezpieczonemu G. S. prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z powodu nieudokumentowania wymaganych 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył ubezpieczony, wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do spornego świadczenia. Uzasadniając żądanie wskazał, iż w nieuznanym przez ZUS za pracę w warunkach szczególnych okresie zatrudnienia od 6.02.1972r. do 31.05.1992r. wykonywał pracę ślusarza remontowego – do 31 lipca 1978r. następnie, kierowcy samochodów ciężarowych powyżej 3,5 t – do 31 maja 1992r. a do 2 stycznia 1995r., pracował jako kierowca autobusu w KWK (...) w Z.. Dodał, iż zakład pracy został zlikwidowany, w związku z czym uzyskanie świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych jest niemożliwe.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko. W uzasadnieniu dodał, że pozostałe ustawowe warunki prawa do emerytury w obniżonym wieku ubezpieczony spełnia.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony G. S. urodził się (...) W dniu 29 kwietnia 2014r. ubezpieczony złożył wniosek o przyznanie emerytury z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach.

Zaskarżoną decyzją (...) Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury.

Do okresów składkowych i nieskładkowych organ rentowy zaliczył ubezpieczonemu na dzień 1 stycznia 1999r. 28 lat, 3 miesiące i 26 dni.

Do pracy w warunkach szczególnych, ZUS nie uznał ubezpieczonemu okresu zatrudnienia od 6 lutego 1974r. do 2 stycznia 1995r., w KWK (...) Sp. z o.o. w Z..

Ubezpieczony nie legitymuje się świadectwem pracy w warunkach szczególnych za powyższy okres, a ze świadectwa pracy z 3 stycznia 1995r. wynika, iż w powyższym okresie pracował na stanowiskach:

- od 6 lutego 1974r. do 31 maja 1992r. – ślusarz remontowy na powierzchni

- od 1 czerwca 1992r. do 2 stycznia 1995r. – jako kierowca autobusu na powierzchni.

Sąd ustalił w oparciu o zeznania świadków i odwołującego, iż ubezpieczony w początkowym okresie zatrudnienia na KWK (...) od 6 lutego 1974r. do 1976r. pracował na Oddziale Transportowym w warsztacie wykonując wszelkie naprawy samochodów zarówno w kanale remontowym jak i poza nim oraz pozostałe prace mechaniczne, ślusarskie, lakiernicze, porządkowe. Następnie do 31 lipca 1978r. wykonywał pracę kierowcy samochodów o ładowności do 3,5 t, typu żuk. W lipcu 1978r. ubezpieczony uzyskał uprawnienia do prowadzenia samochodów ciężarowych i od 1 sierpnia 1978r. rozpoczął stale i w pełnym wymiarze czasu, nierzadko również w nadgodzinach pracę kierowcy samochodów o ładowności powyżej 3,5 t, typu Kamaz, S., J., S., Ł.. Jego praca polegała na transporcie materiałów zaopatrzeniowych m.in. pomiędzy różnymi polami górniczymi należących do kopalni oddziałów: B., M., R., L., nadto do przedsiębiorstw, z którymi kopalnia współpracowała. W końcowym okresie zatrudnienia na KWK (...), tj. od 1 czerwca 1992r. do 31 maja 1995r. ubezpieczony po uzyskaniu uprawnień rozpoczął pracę kierowcy autobusu typu JELCZ o liczbie miejsc 46, będąc odpowiedzialnym za przewozy pracownicze oraz w razie potrzeby obsługując przewozy turystyczne (wycieczki, pielgrzymki, wczasy). W 8-godzinnym czasie pracy wykonywał dwa dwugodzinne kursy pracownicze, a w przerwie miedzy kursami nierzadko wykonywał bieżące naprawy przy pojeździe czy też prace porządkowe, a w razie potrzeby także kursy samochodem ciężarowym, co zdarzało się jednak rzadziej. Jak wyjaśnił ubezpieczony, ogółem na oddziale transportowym zatrudnionych było 20 kierowców autobusów obsługujących tabor złożony z 5 tego typu pojazdów.

Praktyką przyjętą przez pracodawcę ubezpieczonego było przypisywanie większości pracownikom Oddziału Transportowego kopalni, stanowiska ślusarza remontowego, co nie pokrywało się, tak jak w przypadku odwołującego czy przesłuchiwanych w sprawie świadków, z rzeczywistym zakresem obowiązków i rodzajem wykonywanych prac.

Ubezpieczony nie przedłożył świadectw wykonywania pracy w warunkach szczególnych za wymienione powyżej okresy, albowiem jak argumentował on sam i świadkowie, w okresie spornym nie miał interesu w żądaniu wystawienia takiego dokumentu. Podkreślić jednak należy, iż w sytuacji wystąpienia pracownika z takim roszczeniem, KWK (...) sporządzał stosowne świadectwo pracy, jak to miało miejsce w przypadku świadka H. M..

Ustalono, że ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.

Powyższe okoliczności Sąd ustalił na podstawie: akt organu rentowego, zeznań świadków – J. R., H. M. i przesłuchania dowołującego (nagranie rozprawy z dnia 19 września 2014r.. płyta–k.17).

Sąd Okręgowy, dał wiarę zeznaniom świadków, w szczególności w zakresie rodzaju wykonywanej przez ubezpieczonego pracy. Świadkowie byli w spornym okresie zatrudnieni w tym samym zakładzie pracy i oddziale co ubezpieczony. Z racji wykonywanej pracy, kierowcy samochodów ciężarowych czy operatora sprzętu ciężkiego, świadkowie posiadali faktyczne rozeznanie i wiedzę co do tego rodzaju pracy. Natomiast w zakresie pracy kierowcy autobusów oczywistym jest, że nie dysponowali wiedzą co do przebiegu dnia pracy, wykonywanych kursów, czy zajęć kierowcy autobusu w przerwach między kursami. Sąd w całości podzielił wyjaśnienia odwołującego, były one spójne, logiczne, konsekwentne i znalazły odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym.

Zebrany materiał dowodowy Sąd uznał za kompletny i wystarczający do poczynienia ustaleń faktycznych oraz do rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 32 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009r., nr 153, poz.1227 ze zm.) w powiązaniu z § 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. nr 8, poz.43 ze zm.) ubezpieczonym mężczyznom urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949r. będącym pracownikami zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przy pracach wymienionych w wykazie A, przysługuje prawo do emerytury w razie łącznego spełnienia następujących warunków:

1. osiągnięcia wieku emerytalnego 60 lat

2. posiadania wymaganego okresu zatrudnienia wynoszącego 25 lat, w tym

co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Zgodnie z treścią § 2 ust. 1 rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym akcie prawnym są okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Z kolei zgodnie z treścią art. 184 ust. 1 ustawy, ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

W myśl ust. 2 emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa oraz rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem.

Kwestia posiadania przez ubezpieczonego ponad 25-letniego okresu składkowego i nieskładkowego oraz ukończenie 60 lat nie były sporne. Nie było także sporne, iż odwołujący nie jest członkiem OFE.

Okoliczność sporna w przedmiotowej sprawie dotyczyła posiadania przez ubezpieczonego (na dzień 1 stycznia 1999r.) wymaganego 15-letniego okresu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych, bowiem organ rentowy nie zaliczył do takiej pracy okresów zatrudnienia ubezpieczonego w KWK (...) Sp. z o.o. w Z..

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd przyjął, że ubezpieczony nie legitymuje się 15-letnim okresem pracy wykonywanej w warunkach szczególnych.

Rozważania dotyczące charakteru i rodzaju zatrudnienia ubezpieczonego rozpocząć należy od wyjaśnienia, iż Sąd w całości dał wiarę ubezpieczonemu w zakresie przedstawionego przez niego w odwołaniu przebiegu zatrudnienia, rozbieżnego z treścią świadectwa pracy.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało bowiem, że odwołujący w okresie od 1 sierpnia 1978r. do 31 maja 1992r.wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracę wskazaną w wykazie A, w dziale VIII, w pkt 2 załącznika do rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983r., tj. prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony.

Należy podkreślić, że okres zatrudnienia może być zaliczony do pracy w warunkach szczególnych, gdy pracownik faktycznie wykonywał prace objęte wykazem prac uprawniających do wcześniejszej emerytury, pomimo że stanowisko jakie mu formalnie przypisano nie jest wymienione w wykazie. Wymieniony wyżej wykaz A nie określa bowiem stanowisk pracy, ale definiuje rodzaje prac, które są uważane za wykonywane w szczególnych warunkach. Decydujące znaczenie dla zakwalifikowania pracy jako realizowanej w szczególnych warunkach ma nie nazwa zajmowanego stanowiska, ale rodzaj, charakter i warunki pracy.

Bez znaczenia pozostaje także fakt, że pracodawca odwołującego nie potwierdził mu wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Fakt wykonywania takiej pracy został wykazany w postępowaniu sądowym za pomocą innych dowodów. W postępowaniu odwoławczym przed Sądem nie obowiązują bowiem ograniczenia dowodowe, jakie występują w postępowaniu o świadczenia emerytalno-rentowe przed organem rentowym, a Sąd może ustalić okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość jak: okresy zatrudnienia - w tym wykonywanie pracy w warunkach szczególnych, za pomocą wszelkich środków dowodowych, przewidzianych w kodeksie postępowania cywilnego (por. uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984r. III UZP 6/84, uchwała Sądu Najwyższego z 21 września 1984r. III UZP 48/84, wyrok Sądu Najwyższego z 7 grudnia 2006r., I UK 179/06, LEX nr 342283).

Sąd nie uznał do pracy w warunkach szczególnych okresów zatrudnienia od 6 lutego 1974r. do 31 lipca 1978r. oraz od 1 czerwca 1992r. do 2 stycznia 1995r. W pierwszym z wyżej wskazanych okresów, ubezpieczony bowiem, jak sam wskazał w swoich wyjaśnieniach, wykonywał wszelkie prace w warsztacie oraz pracę kierowcy samochodów ciężarowych o ładowności poniżej 3,5 t, które to prace nie upoważniają do uzyskania prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym.

W drugim z wyżej wymienionych okresów, ubezpieczony wykonywał wprawdzie pracę wymienioną w wykazie A, dziale VIII, pkt 2 załącznika do rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983r., tj. prace kierowcy autobusu o liczbie miejsc powyżej 15, jednak przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, iż praca ta nie była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Odwołujący jako kierowca autobusu obsługiwał tylko dwa kursy pracownicze, których realizacja zajmowała mu łącznie 4 godziny dobowego czasu pracy. Pozostałe 4 godziny czasu ubezpieczony pożytkował na czynności porządkowe związane ze stanem pojazdu, za który był odpowiedzialny bądź też w razie potrzeby wykonywał kursy samochodem ciężarowym, co jednak zdarzało się rzadziej. Natomiast kursy wycieczkowe, turystyczne z uwagi na okoliczność, że były wykonywane jako dodatkowe, w związku z czym nie wpływają na ocenę Sądu co do charakteru tego okresu zatrudnienia.

W tym miejscu słusznym wydaje się powołanie na orzecznictwo, zgodnie z którym praca w szczególnych warunkach to praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy (przez 8 godzin dziennie, jeżeli pracownika obowiązuje taki wymiar czasu pracy) w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r. (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 2012 r. III UK 92/11). Nie jest dopuszczalne uwzględnianie do okresów pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, wymaganych do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym, innych równocześnie wykonywanych prac w ramach dobowej miary czasu pracy, które nie oddziaływały szkodliwie na organizm pracownika (tak: wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 18 czerwca 2013 r. III AUa 1273/12).

W niniejszej sprawie nie sposób uznać, iż ubezpieczony był kierowcą autobusu (...) h dziennie, z uwagi na małą liczbę kursów, zajmujących połowę czasu pracy oraz wykonywanie w pozostałym czasie miedzy kursami bądź to prac porządkowych, bądź oczekiwanie w tym czasie na polecenia pracodawcy.

Reasumując, uwzględniony przez Sąd okres pracy ubezpieczonego w warunkach szczególnych nie jest wystarczający do przyznania mu prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym, gdyż nie wyczerpuje wymaganych 15 lat pracy, a jedynie 13 lat i 10 miesięcy.

Wobec braku podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji organu rentowego, Sąd z mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji i odwołanie oddalił.

SSO Patrycja Bogacińska-Piątek