Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 października 2014 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 14 października 2014 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania J. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 20 sierpnia 2014 roku nr (...)

z dnia 30 września 2014 roku nr (...)

w sprawie J. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o odsetki

I.  zmienia zaskarżoną decyzję z dnia 30 września 2014 roku w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu J. C. prawo do odsetek ustawowych z tytułu opóźniania w wypłacie renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową od dnia 01 sierpnia 2012 roku do dnia 31 sierpnia 2014 roku;

II.  oddala odwołanie od decyzji z dnia 20 sierpnia 2014 roku.

Sygn. akt IV U 1281/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 14 października 2014 roku

Decyzją z dnia 20.08.2014 r. znak (...) organ rentowy wykonując prawomocny wyrok Sądu Okręgowego w Tarnowie z dnia 23 maja 2013 r. przyznał odwołującemu rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy w zw. z chorobą zawodową na stałe od dnia 01.08.2012 r. Należność za okres od 01.08.2012 r. do 31.08.2014 r. organ rentowy przekazał na rachunek bankowy. Decyzja ta nie zawiera rozstrzygnięcia w przedmiocie odsetek ustawowych.

J. C. zaskarżył te decyzję domagając się wypłaty wyrównania wraz z odsetkami ustawowymi za okres od 01.08.2012 r. do 31.08.2014 r. z tytułu nieterminowej wypłaty świadczenia. Prawo do renty Sąd mu przyznał mu w oparciu o dokumentację, którą dysponował organ rentowy w momencie wydawania orzeczenia. W jego ocenie organ rentowy ponosi odpowiedzialność za opóźnienie w wypłacie świadczenia i dlatego winno być ono wypłacone nie tylko w wysokości należności głównej, ale z odsetkami ustawowymi.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Decyzją z dnia 30.09.2014 r. znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił J. C. wypłaty odsetek na podstawie art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że realizacja wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie z dnia 23 maja 2013 r., który jako prawomocny został przekazany do Oddziału w dniu 07.08.2014 r. i zrealizowany decyzją z dnia 20.08.2014 r. Dlatego też nie było opóźnienia i brak podstaw do wypłaty odsetek skoro Sąd w wyroku tym nie orzekł o odpowiedzialności organu rentowego.

Odwołanie od tej decyzji wniósł J. C. żądając zmiany zaskarżonej decyzji i przyznania odsetek ustawowych za okres wstrzymanej renty. W uzasadnieniu odwołania wyjaśnił, że odwołując się od decyzji odmawiającej prawa do renty nie domagał się odsetek, ponieważ sądził że zostaną przyznane z tytułu nieterminowej wypłaty świadczenia. Prawo do renty Sąd mu przyznał mu w oparciu o dokumentację, którą dysponował organ rentowy w momencie wydawania orzeczenia. Fakt, że Sąd w wyroku nie orzekł o odpowiedzialności organu rentowego, nie wyklucza wystąpienia z takim roszczeniem. Przywołał przy tym treść art. 85 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz poglądy judykatury odnośnie wykładni tego przepisu oraz wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 28 lutego 2012 r. sygn. akt K 5/11 odnoszący się do art. 11 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wniósł o oddalenie odwołania. Zdaniem organu rentowego brak jest podstaw do wypłaty odsetek, ponieważ organ rentowy wypłacił wyrównanie od zaległego świadczenia rentowego jeszcze przed upływem terminu a ponadto ani Sąd Okręgowy w Tarnowie ani Sad Apelacyjny w Krakowie nie orzekł o obowiązku zapłaty przez Zakład odsetek.

Sąd ustalił następujący stan sprawy:

J. C. na podstawie decyzji Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 05.06.1989 r. ma stwierdzoną chorobę zawodową: dychawicę oskrzelową. Odwołujący od 05.06.1989 r. do 31.07.2012 r. pobierał rentę początkowo rentę inwalidzką trzeciej grupy w związku z chorobą zawodową, a następnie rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową.

/okoliczności bezsporne/

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 18 lipca 2012 r. (...) wydaną z urzędu wstrzymał J. C. wypłatę renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową od dnia 01.08.2012 r. W szczególności organ rentowy wskazał, że ubezpieczony orzeczeniem komisji lekarskiej z dnia 11.07.2012 r. nie został uznany za niezdolnego do pracy w zw. z chorobą zawodową. J. C. wniósł odwołanie od tej decyzji. Sąd Okręgowy w Tarnowie dopuścił dowód z opinii biegłego pulmonologa, którzy opierając się na dokumentacji znajdującej się w aktach rentowych uznał odwołującego za częściowo niezdolnego do pracy w zw. z choroba zawodową na stałe od ustania dotychczasowych świadczeń. Stan zdrowia odwołującego nie uległ poprawie. Wyrokiem z dnia 23 maja 2013 r. sygn. akt IV U 1039/12 Sąd Okręgowy w Tarnowie zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał odwołującemu rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową od dnia 01.08.2012 r. na stałe uznając, że nie stwierdzono u odwołującego poprawy stanu zdrowia. Organ rentowy wniósł apelację, którą Sąd Apelacyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 10 lipca 2014 r. oddalił po uzupełnieniu postępowania dowodowego o opinie Instytutu Medycyny Pracy im. Prof. Nofera w Łodzi. Z opinii tej wynika prawidłowość ustaleń konsultanta specjalisty pulmonologa ZUS i biegłego sądowego specjalisty chorób płuc. Sąd Okręgowy w Tarnowie przesłał organowi rentowemu odpis prawomocnego orzeczenia wraz z aktami rentowymi w dniu 07.08.2014 r. W dniu 28.07.2014 r. odwołujący wystąpił do organu rentowego o wypłatę zaległych świadczeń wraz z odsetkami ustawowymi. Decyzją z dnia 20.08.2014 r. znak (...) organ rentowy wykonując prawomocny wyrok Sądu Okręgowego w Tarnowie z dnia 23 maja 2013 r. przyznał odwołującemu rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy w zw. z chorobą zawodową na stałe od dnia 01.08.2012 r. Należność za okres od 01.08.2012 r. do 31.08.2014 r. organ rentowy przekazał na rachunek bankowy. Decyzja ta nie zawiera rozstrzygnięcia w przedmiocie odsetek ustawowych. J. C. zaskarżył te decyzję domagając się wypłaty wyrównania wraz z odsetkami ustawowymi za okres od 01.08.2012 r. do 31.08.2014 r. z tytułu nieterminowej wypłaty świadczenia. Decyzją z dnia 30.09.2014 r. znak (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił J. C. wypłaty odsetek na podstawie art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że realizacja wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie z dnia 23 maja 2013 r., który jako prawomocny został przekazany do Oddziału w dniu 07.08.2014 r. i zrealizowany decyzją z dnia 20.08.2014 r. Dlatego też nie było opóźnienia i brak podstaw do wypłaty odsetek skoro Sąd w wyroku tym nie orzekł o odpowiedzialności organu rentowego.

(dowód: wniosek z dnia 28.07.2014 r. –k. 348 ar czII,

decyzja z dnia 18.07.2012 r. –k. 290 ar czII,

opinia sądowo-lekarska –k. 295-297 ar czII,

wyrok SO w Tarnowie z dnia 23 maja 2013 r. z uzasadnieniem –k. 303-305 ar czII,

decyzja ZUS z dnia 20.08.2014 r. – k. 358-359 ar czII,

decyzja ZUS z dnia 30.09.2014 r. – k. 360 ar czII,

Powyższe okoliczności Sąd ustalił w oparciu o dokumenty urzędowe, stanowiące stosownie do art. 244 § 1 kpc. dowód tego co zostało w nich urzędowo zaświadczone, dokumenty te nie były nadto w żaden sposób kwestionowane przez strony dlatego też zostały w całości uznane przez Sąd za wiarygodne i prawdziwe.

Sąd rozważył, co następuje:

Odwołanie od decyzji z dnia 30.09.2014 r. odmawiającej J. C. prawa do odsetek od renty wypłaconej w oparciu o decyzje z dnia 20.08.2014 r. wydaną w związku z wyrokiem Sądu Okręgowego w Tarnowie z dnia 23 maja 2013 r. – jest zasadne.

Kwestią sporną pomiędzy stronami było ustalenie, czy organ rentowy winien zapłacić odsetki od renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy przyznanej decyzją z dnia 20.08. 2014 r. na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( D.U. Nr 162, poz. 1118 z p. zm.) w sytuacji, gdy przyznanie świadczenia nastąpiło w związku z wykonaniem przez organ rentowy wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie z dnia 23 maja 2013 r. zmieniającego zaskarżoną decyzję organu rentowego, a przyznającego J. C. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy w zw. z choroba zawodową od 01.08.2012 na stałe, od którego Sąd Apelacyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 10 lipca 2014 r. oddalił apelację organu rentowego.

Zgodnie z art. 118 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r., nr 39, poz. 353) organ rentowy wydaje decyzję w sprawie prawa do świadczenia lub ustalenia jego wysokości po raz pierwszy w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania tej decyzji, z uwzględnieniem ust. 2 i 3 oraz art. 120.

1a. W razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego, jeżeli organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Organ odwoławczy, wydając orzeczenie, stwierdza odpowiedzialność organu rentowego.

Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 11 września 2007 r. P 11/07 uznał, że art. 118 ust. 1a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353, Nr 64, poz. 593, Nr 99, poz. 1001, Nr 120, poz. 1252, Nr 121, poz. 1264, Nr 144, poz. 1530, Nr 191, poz. 1954, Nr 210, poz. 2135 i Nr 236, poz. 2355, z 2005 r. Nr 167, poz. 1397 i Nr 169, poz. 1412 i 1421, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711 i Nr 208, poz. 1534 oraz z 2007 r. Nr 17, poz. 95 i Nr 82, poz. 558), rozumiany w ten sposób, że za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uznaje się dzień wpływu prawomocnego orzeczenia tylko w sytuacji, gdy za nieustalenie tych okoliczności nie ponosi odpowiedzialności organ rentowy, jest zgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz nie jest niezgodny z art. 45 ust. 1 Konstytucji (OTK-A 2007/8/9). W uzasadnieniu tego wyroku Trybunał konstytucyjny wskazał, że ”(…) w zakresie stosowania odsetek i związanych z nimi terminów, od których zależy ustalenie prawa do świadczenia (lub jego wysokości), organ rentowy i ubezpieczony powinni być traktowani jednakowo. Umożliwia to inna niż stosowana przez organ rentowy interpretacja art. 118 ust. 1a ustawy o FUS, zaprezentowana w doktrynie (por. K. Ślebzak, op.cit., s. 107), uwzględniająca kontekst normatywny art. 85 ust. 1 ustawy o s.u.s. Zgodnie z tą interpretacją, normę wyrażoną w kwestionowanym art. 118 ust. 1a ustawy o FUS należy odczytać w następujący sposób: Za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji w sprawie świadczenia rentowego lub emerytalnego uznaje się dzień wpływu do organu rentowego prawomocnego orzeczenia sądu ustalającego prawo do tego świadczenia, o ile za nieustalenie tych okoliczności we wcześniejszym terminie nie ponosi odpowiedzialności organ rentowy. Tę interpretację, nadającą zaskarżonemu przepisowi treść zgodną z przywołanymi wzorcami konstytucyjnymi, przyjmuje Trybunał (…).” A w konsekwencji „(…) Zaskarżony przepis art. 118 ust. 1a ustawy o FUS jest zgodny z Konstytucją, o ile za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uznaje się dzień wpływu do organu rentowego prawomocnego orzeczenia sądu tylko w sytuacji, gdy za nieustalenie tych okoliczności we wcześniejszym terminie nie ponosi odpowiedzialności organ rentowy. Jeżeli odpowiedzialność leży po stronie organu rentowego, termin do wydania decyzji i wypłaty świadczenia powinien być liczony od wcześniejszej daty, w której organ rentowy, gdyby działał prawidłowo, powinien był wydać decyzję, a ubezpieczony powinien mieć prawo do odsetek za stosowny okres.(…)”. W konkluzji Trybunał Konstytucyjny wskazał, że „(…) Po rozstrzygnięciu Trybunału termin ten powinien być liczony od dnia doręczenia wyroku sądu tylko wtedy, gdy ustalenie prawa do świadczenia dopiero w postępowaniu sądowym nie było następstwem okoliczności, za które ponosi odpowiedzialność organ rentowy. W przeciwnym wypadku, gdy opóźnienie w ustaleniu prawa do świadczenia było spowodowane okolicznościami, za które odpowiada organ rentowy (np. błędna interpretacja przepisów, zaniechanie podjęcia określonych działań z urzędu, błędne orzeczenie lekarza orzecznika ZUS lub komisji lekarskiej ZUS w sprawie niezdolności do pracy), termin ten będzie liczony od dnia, w którym organ rentowy, gdyby działał prawidłowo, powinien był ustalić prawo do świadczenia. (…)”.

Stosownie do treści art. 85 ust 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 ze zm.) jeżeli Zakład – w terminach przewidzianych w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń przewidzianych w przepisach określających świadczenia z ubezpieczeń społecznych – nie ustalił prawa do świadczenia lub nie wypłacił tego świadczenia jest obowiązany do wypłaty odsetek od tego świadczenia w wysokości odsetek ustawowych, określonych przepisami prawa cywilnego. Nie dotyczy to przypadku, gdy opóźnienie w przyznaniu i wypłacaniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które Zakład nie ponosi odpowiedzialności.

Określenie „nie wypłacił świadczenia” oznacza zarówno nie wypłacenie świadczenia w ogóle jak i wypłacenie go w zaniżonej wysokości.

Pojęcie "błędu" w prawie ubezpieczeń społecznych jest swoiste i szerokie, tzn. oznacza każdą obiektywną wadliwość decyzji, niezależnie od tego, czy jest ona skutkiem zaniedbania, pomyłki, czy celowego działania organu rentowego.

Zgodnie z § 2 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 01.02.1999 r. w sprawie szczegółowych zasad wypłacania odsetek za opóźnienie w ustaleniu lub wypłacie świadczeń z ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 12 poz 104) odsetki wypłaca się za okres od dnia następującego po upływie terminu na ustalenie prawa do świadczeń lub ich wypłaty, przewidzianego w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń – do dnia wypłaty świadczeń , z uwzględnieniem ust. 2-5.

Postępowanie w sprawie świadczeń z ubezpieczenia społecznego toczy się przed organem rentowym i to na nim spoczywa obowiązek prawidłowego ustalenia czy ubezpieczony spełnia warunki konieczne do nabycia świadczeń, o które wnosi. Postępowanie przed sądem ma charakter jedynie kontrolny, sprawdzający. Zasady orzekania o niezdolności do pracy określa rozporządzenie Ministra Polityki Socjalnej z dnia 14 grudnia 2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy (Dz. U. Nr 273, poz. 2711). Zgodnie z § 3 lekarz orzecznik wydaje orzeczenie na podstawie bezpośredniego badania osoby ubiegającej się o świadczenie i posiadanej dokumentacji (ust. 1) może przed wydaniem orzeczenia zlecić uzupełnienie dokumentacji, w szczególności o opinię lekarza konsultanta lub psychologa albo o wyniki badań dodatkowych lub obserwacji szpitalnej (ust. 3).

Prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy w zw. z choroba zawodową dla J. C. po jej wstrzymaniu z urzędu przez organ rentowy decyzją z dnia 18.07.2012 r. zostało ustalone wyrokiem Sądu Okręgowego w Tarnowie z dnia 23 maja 2013 r. zmieniającego zaskarżoną decyzję organu rentowego, a przyznającego J. C. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy w zw. z chorobą zawodową od 01.08.2012 r. na stałe, od którego Sąd Apelacyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 10 lipca 2014 r. oddalił apelację organu rentowego.

Z okoliczności sprawy wynika, że Sąd Okręgowy w Tarnowie dopuścił m.in. dowód z opinii biegłego pulmonologa, który opierając się na dokumentacji znajdującej się w aktach rentowych uznał odwołującego za częściowo niezdolnego do pracy w zw. z chorobą zawodową na trwale. Stan zdrowia odwołującego nie uległ poprawie. Odpowiednie dowody dotyczące przebiegu leczenia odwołującego zostały przedłożone przez odwołującego już w postępowaniu przed organem rentowym o czym świadczy rozpoznanie konsultanta specjalisty pulmonologa ZUS i Lekarza Orzecznika ZUS. Sąd Apelacyjny w Krakowie uzupełnił postępowanie dowodowe o opinie Instytutu Medycyny Pracy im. Prof. Nofera w Łodzi. Z opinii tej wynika prawidłowość ustaleń konsultanta specjalisty pulmonologa ZUS i biegłego sądowego specjalisty chorób płuc. Tak więc to nieprawidłowa ocena w zakresie niezdolności do pracy w zw. z choroba zawodową odwołującego w orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS spowodowała, że decyzją z dnia 18.07.2012 r. z urzędu organ rentowy bezzasadnie wstrzymał J. C. prawo do renty, a w konsekwencji ustalenie tego prawa dla niego decyzją z dnia 20.08.2014 r. spowodowało, że za okres od 01.08.2012 do 31.08.2014 r. świadczenie zostało wypłacone z opóźnieniem.

W konsekwencji wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie z dnia 23 maja 2013 r. poza sporem pozostaje fakt, iż analiza dokumentacji akt sprawy w pełni uzasadnia ocenę, że opóźnienie w ustaleniu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w zw. z chorobą zawodową dla J. C. było spowodowane okolicznościami, za które odpowiada organ rentowy.

Do takich bowiem, zgodnie ze stanowiskiem Trybunału Konstytucyjnego oraz linią orzecznictwa Sądu Najwyższego, należy uznać m.in. błędne orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS lub Komisji Lekarskiej ZUS w sprawie niezdolności do pracy.

Mając na uwadze, że opóźniona wypłata renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w zw. z chorobą zawodową dla J. C. była następstwem błędnego orzeczenia komisji lekarskiej ZUS w przedmiocie ustalenia ustania niezdolności do pracy w zw. z chorobą zawodową ubezpieczonego, a w konsekwencji nieuzasadnionego ustalenia, że nie spełniał on przesłanek prawa do renty - Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. jest zobowiązany do wypłaty odsetek (art. 85 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych), zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 lutego 1999 r. w sprawie szczegółowych zasad wypłacania odsetek za opóźnienie w ustalaniu lub wypłacie świadczeń z ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 12, poz. 104).

Z tych względów Sąd w oparciu o przepisy materialnoprawne i art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w pkt. I wyroku.

Odwołanie od decyzji z dnia 20.08.2014 r. podlegało oddaleniu.

Decyzją z dnia 20.08.2014 r. znak (...)organ rentowy wykonując prawomocny wyrok Sądu Okręgowego w Tarnowie z dnia 23 maja 2013 r. przyznał odwołującemu rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy w zw. z chorobą zawodową na stałe od dnia 01.08.2012 r. Należność za okres od 01.08.2012 r. do 31.08.2014 r. organ rentowy przekazał na rachunek bankowy. Decyzja ta nie zawiera rozstrzygnięcia w przedmiocie odsetek ustawowych. Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 5 sierpnia 2011 r.

III UZ 17/11 wyraził pogląd, iż treść decyzji organu rentowego wyznacza zakres i przedmiot rozpoznania sądowego, w którym sąd rozstrzyga o zasadności odwołania w granicach przedmiotu zaskarżonej decyzji. Sąd nie działa w zastępstwie organu rentowego i choć samodzielnie oraz we własnym zakresie rozstrzyga wszelkie kwestie objęte treścią zaskarżonej decyzji, to jego rozstrzygnięcie odnosi się do tejże decyzji (art. 477 § 2, art. 477 ¹⁴ § 2 i art. 477 ^14a k.p.c.). (LEX nr 1422061 por. także wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 23 października 203 r. III AUa 890/13 Legalis nr 746669). Granice rozpoznania sprawy wyznacza treść decyzji, a w tym przypadku zaskarżona decyzja nie zawiera w ogóle wyrzeczenia w tym przedmiocie. Dlatego też odwołanie J. C. od tej decyzji podlegało oddaleniu (pkt. II wyroku) albowiem dotyczyło ono jedynie żądania zasądzenia odsetek, a nie obejmowało żadnych innych kwestii. Podstawę procesową rozstrzygnięcia stanowi art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

Niemniej jednak drugą zaskarżoną decyzją z dnia 30.09.2014 r. organ rentowy rozpoznał merytorycznie wniosek J. C. z dnia 28.07.2014 r. , w którym odwołujący wystąpił do organu rentowego o wypłatę zaległych świadczeń wraz z odsetkami ustawowymi. Rozpoznając odwołanie od decyzji z dnia 30.09.2014 r. Sąd uwzględnił odwołanie J. C. w całości z przyczyn naprowadzonych wyżej.