Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 03 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku w XV Wydziale Cywilnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR del. do SO Jarosław Matuszczak

Protokolant: stażysta Anna Gutowska – Czulik,

po rozpoznaniu w dniu 03 września 2014 r. w Gdańsku,

na rozprawie,

sprawy z powództwa Gminy (...)

przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej przy ul. (...)w W.,

o uchylenie uchwały wspólnoty mieszkaniowej

I.  uchyla uchwałę nr(...)Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul.(...)w W. z dnia 04 listopada 2013 r. w sprawie naprawy stropu lokalu nr (...) którego najemcą jest K. C.,

II.  zasądza od pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...)na rzecz powódki Gminy (...)kwotę 397,- zł ( trzysta dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 180,- zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Gmina (...)w pozwie z dnia 13.12.2013 r. skierowanym przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej przy ul. (...)w W. domagała się uchylenia uchwały nr(...)z dnia 04.11.2013 r. właścicieli lokal w nieruchomości (...) w W. w sprawie naprawy stropu lokalu nr(...)którego najemcą jest p. K. C. oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

Uzasadniając pozew wskazała, że jest właścicielem m.in. lokalu nr(...)w pozwanej Wspólnocie, w której wyodrębniono 14 lokali. Kwestionowaną uchwałą właściciele lokali wezwali powódkę do naprawy i wzmocnienia konstrukcji stropu, którego uszkodzenie jest wynikiem ciągłego zawilgocenia spowodowanego przez użytkowników lokalu nr(...). Powódka została poinformowana o treści uchwały w dniu 07.11.2013 r. Po sprawdzeniu przez pracownika powódki doszła ona do wniosku, że przyczyną złego stanu technicznego stropu jest jego wyeksploatowanie a nie nieprawidłowe użytkowanie jej lokalu. Elementy konstrukcyjne stropu są częścią nieruchomości wspólnej a zatem ich naprawa obciąża wszystkich właścicieli lokali.

Pozew – k. 2 – 5.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenia od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Zaprzeczyła wszystkim twierdzeniom powoda za wyjątkiem wprost potwierdzonych.

Uzasadniając swoje stanowisko podniosła, iż pozew został skierowany do nieprawidłowego podmiotu, tj.(...)Sp. z o.o. w W. jako reprezentującego Wspólnotę Mieszkaniową, przy czym jako administrator nieruchomości nie jest on uprawniony do reprezentacji Wspólnoty w procesie cywilnym.

Pełnomocnik powoda nie dołączył do pozwu odpisu księgi wieczystej z którego wynika, że jest współwłaścicielem nieruchomości a co za tym idzie, że powód jest uprawniony do złożenia pozwu.

Powód powołując się na notatkę S. M. (1) nie udowodnił, że zostały spełnione przesłanki uchylenia zaskarżonej uchwały z jednej z przyczyn wskazanych w art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 24.06.1994 r. o własności lokali. Zdaniem pozwanego uchylenie uchwały doprowadzi do wystąpienia trzech z czterech wymienionych w tym przepisie przesłanek, tj. niezgodności z prawem, naruszenia zasad prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną i pokrzywdzenia pozostałych współwłaścicieli. Wyłączną przyczyną złego stanu technicznego stropu jest bowiem nieszczelność odpływu kanalizacji sanitarnej w łazience lokalu komunalnego nr(...) W sprawie powód zaniedbał swoje obowiązki wynikające z art. 13 ustawy o własności lokali. Także zgodnie z art. 6a ust.1 ustawy z dnia 21.06.2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego wynajmujący (powód) jest obowiązany do zapewnienia sprawnego działania istniejących instalacji i urządzeń związanych z budynkiem umożliwiających najemcy korzystanie z mediów itp. Powód takiego działania nie zapewnił, co doprowadziło do uszkodzenia stropu pomiędzy lokalami nr(...) i nr(...) Problem ten nie jest nowy i już w dniu 01.03.2006 r. był zgłaszany przez właściciela lokalu nr (...). W późniejszym czasie przeprowadzono szereg oględzin i remontów. Powód w dniu 22.10.2013 r. uznał swój obowiązek naprawy instalacji, gdyż przystąpił do naprawy instalacji w lokalu nr(...)

Obciążenie powoda kosztami naprawy stropu jest zasadne biorąc pod uwagę przepisy prawa i zasady współżycia społecznego.

Odpowiedź na pozew – k. 36 – 41.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Na nieruchomości gruntowej stanowiącej działkę nr(...), położonej przy ul.(...)w W. objętej księgą wieczystą(...), oddanej w użytkowanie wieczyste, znajduje się stanowiący odrębną własność budynek, w którym wyodrębniono 6 lokali. Pozostałe lokale należą do właściciela nieruchomości – Gminy (...)

Dowód: odpis zwykły księgi wieczystej (...) – k. 23 – 27.

Od dnia 01.03.2006 r. właściciel lokalu nr(...)zgłaszał Wspólnocie oraz powódce problem z zalewaniem jego mieszkania przez lokatorów mieszkania nr(...) należącego do powódki. Mimo licznych kontroli i prób remontu, problem ten nie został trwale rozwiązany.

Okoliczność bezsporna, nadto: pismo Z. O. z dnia 31.03.2006 r. – k. 55, protokoły oględzin – k. 56, 59 – 60, 64, 65, 66, 70 – 73, 87, dokumentacja fotograficzna – k. 57, 61, 74 – 76, 78 – 79, zeznania świadków: S. M. (1) – k. 97 – 98 (czas: 00:02:53 – 00:19:32), S. K. – k. 98 – 99 (czas: 00:19:32 – 00:30:17), H. K. – k. 99 – 100 (czas: 00:30:17 – 00:44:06).

Zarząd Wspólnoty oraz jej administrator wzywał powódkę do wykonania prac mających na celu zapobieżenie zalaniom. Działająca w tym zakresie jednostka budżetowa Gminy (...)– (...)w dniu 22.10.2013 r. wskazał, iż przystąpił do prac, jednakże konieczne jest wykonanie wzmocnienia elementów konstrukcyjnych stropu.

Okoliczność bezsporna, nadto: wezwania – k. 62,69, 77, pisma(...)z dnia 22.10.2013 r. – k. 80.

W dniu 04.11.2013 r. uchwałą nr(...)właścicieli lokali pozwanej Wspólnoty, w związku z ciągłym zalewaniem lokalu mieszkalnego nr(...), spowodowanym nieszczelnością odpływu kanalizacji sanitarnej z urządzeń w łazience lokalu komunalnego nr(...)oraz brakiem reakcji na liczne prośby o jej uszczelnienie, wezwano powódkę do naprawy i wzmocnienia konstrukcji stropu, uszkodzenie którego jest wynikiem ciągłego zawilgocenia, spowodowanego przez użytkowników lokalu nr(...) (§1).

W §2 tej uchwały wskazano sankcję stanowiąc, że w przypadku nie wykonania prac, naprawa i wzmocnienie stropu zostanie zlecone przez Zarząd Wspólnoty firmie zewnętrznej, a kosztem tych robót zostanie obciążony właściciel lokalu, czyli powódka.

Przyczyną podjęcia uchwala była decyzja właścicieli wyodrębnionych lokali, by to Gmina na swój koszt przeprowadziła remont, gdyż nie widzieli podstaw by wszyscy mieli płacić za działania lokatorów gminy.

Za uchwalą głosowało 6 współwłaścicieli lokali reprezentujących w myśl protokołu 53,62% udziałów.

Okoliczność bezsporna, nadto: uchwała nr(...)– k. 12, zeznania świadka J. J. – k. 131 (czas: 00:09:07 – 00:28:24), zeznania za pozwaną: R. J. – k. 131 – 132 (czas: 00:29:56 – 00:41:26).

Uchwałę doręczono powódce w dniu 07.11.2014 r. Po sprawdzeniu stanu stropu przez swojego pracownika S. M. (1), który ustalił inną przyczynę złego stanu technicznego stropu i zalewania lokalu nr (...), powódka uznała, że nie zgadza się z treścią uchwały i w dniu 13.12.2013 r. zaskarżyła ją do sądu.

Okoliczność bezsporna, nadto: notatka służbowa – k. 13, pismo z dnia 06.11.2013 r. z prezentatą – k. 11.

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w sprawie, w zakresie w jakim jego ustalenie było niezbędne do rozstrzygnięcia sprawy, był niesporny. Strony zgodnie potwierdzały bowiem przyczyny podjęcia kwestionowanej uchwały nr (...)w szczególności fakt dokonania zalań lokalu nr(...)przez najemców lokalu nr(...), zły stan stropu (bez wnikania w spore przyczyny) oraz fakt, że powódka po sprawdzeniu stanu stropu między tymi lokalami uznała, że problem dotyczy części wspólnej budynku, z czym z kolei nie zgodziła się Wspólnota. Również zamiar towarzyszący podejmowaniu uchwały, to jest zobowiązanie Gminy (...)do wykonania prac remontowych z zagrożeniem ich zastępczego wykonania na jej koszt nie był sporny.

Powyższe znalazło potwierdzenie w materiale zebranym w sprawie, zarówno w dokumentach prywatnych jak i zeznaniach świadków oraz członka zarządu strony pozwanej.

Sąd powziął natomiast pewne wątpliwości co do liczby współwłaścicieli lokali i przysługujących im udziałów. Otóż bowiem protokół głosowania wskazuje 10 współwłaścicieli, w tym Gminę. Tymczasem z odpisu z księgi wieczystej(...) prowadzonej dla nieruchomości wspólnej, z jej działu II wynika, że wyodrębniono tylko 6 lokali: nr(...), przy czym udział w prawie własności budynku i użytkowaniu wieczystym gruntu związany z lokalem nr(...) ((...)– k. 24) nie odpowiada żadnemu z przedstawionych w protokole (k.12) a udział związany z lokalem nr (...) tylko częściowo udziałowi z pozycji nr (...) ((...)wobec 12,32%).

Wyjaśnienie tej rozbieżności jest możliwe przy przyjęciu, że wyodrębnienie części lokali nastąpiło przez migracją księgi wieczystej do systemu elektronicznego. Otóż bowiem w §41 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 września 2001 r. w sprawie prowadzenia ksiąg wieczystych i zbiorów dokumentów (Dz.U. z 2001 r., nr 102, poz. 1122 ze zm.) nie przewidywano dokonywania wpisów w dziale II dotyczących prawa własności i użytkowania wieczystego przysługującego właścicielom poszczególnych lokali, co prowadziło do pomijania tej informacji w księgach założonych dla nieruchomości wspólnych. Była ona ujawniana tylko w działach I – Sp ksiąg założonych dla poszczególnych lokali.

Dopiero w §35 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 20 sierpnia 2003 r. w sprawie zakładania i prowadzenia ksiąg wieczystych w systemie informatycznym (Dz.U. z 2003 nr 162, poz. 1575) i rozporządzeniu je zastępującym przewidziano, że w rubryce 2.3 "właściciel wyodrębnionego lokalu" wpisuje się właściciela lub współwłaściciela lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość, a w §38 odniesiono to do użytkownika wieczystego.

Tym samym sąd mimo sprzeczności pomiędzy dokumentem urzędowym a prywatnym uznał, że strony trafnie (i bezspornie) przyjęły ilość wyodrębnionych lokali a jedynie w dziale II nie ujawniono wszystkich uprawnionych. Za takim rozwiązaniem przemawia fakt założenia księgi w dniu 21.09.1993 r. oraz oparcie wpisu prawa własności gminy na decyzji z dnia 21.10.1991 r. przy braku jakichkolwiek innych podstaw wpisów za okres do 21.01.2004 r. kiedy to ujawniono księgę w systemie informatycznym, a następnie ujawnienie sprostowania umowy sprzedaży przez gminę lokalu (k.25 pole nr 4), która z konieczności musiała zostać zawarta wcześniej.

W razie odmiennego, hipotetycznego, przyjęcia należałoby stwierdzić, że uchwała nr (...)nie istnieje, albowiem w sposób nie budzący wątpliwości za jej podjęciem głosowałoby tylko 4 współwłaścicieli (lp. 3,5,8 i 9) dysponujących 36,6% udziałów w nieruchomości wspólnej. Ponieważ liczba wyodrębnionych lokali winna w takim wypadku zostać określona na 6, zastosowanie znalazłyby przepisy o współwłasności z k.c. (art. 19 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. nr 80, poz. 903 ze zm.; dalej przywoływana jako u.w.l.). Zakwestionowana uchwała miałaby więc poparcie nawet nie zwykłej większością głosów, co powodowałoby, że nie zostałaby podjęta.

Przed rozważeniem meritum sporu, zauważyć należy, że sąd z urzędu dokonał sprostowania oznaczenia strony powodowej, która określała się jako Gmina (...)Zarząd(...)Przepis art. 68§2 k.p.c. przewiduje możliwość działania przez jednostki organizacyjne jedynie za Skarb Państwa, co wyklucza taką możliwość dla jednostek samorządu terytorialnego (wyjątkiem są postępowania odrębne z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, czego jednak sprawa nie dotyczy).

Materialnoprawna konstrukcja jednolitości gminy, jako osoby prawnej, wywiera w sferze przepisów proceduralnych ten skutek, że określenie w pozwie jednostki organizacyjnej gminy (statio municipi) nie wpływa na oznaczenie strony postępowania sądowego, którą zawsze pozostaje gmina. W sytuacji gdy strona, pozywając prawidłowo gminę, wadliwie określa podmiot, z którego działalnością wiąże się dochodzone roszczenie, a w sprawie powinien występować inny podmiot, uzupełnienie braku w zakresie prawidłowego określenia strony pozwanej powinno nastąpić w płaszczyźnie właściwej reprezentacji, przy czym sąd powinien z urzędu czuwać nad tym, aby Skarb Państwa był w postępowaniu sądowym reprezentowany w sposób prawidłowy. Tym obowiązkiem sąd obciążony jest także wtedy, gdy gmina występuje w roli powoda. Działaniem takim sąd nie doprowadza do podmiotowej zmiany powództwa, lecz tylko do prawidłowego określenia (uściślenia) strony procesowej. Sąd nie jest władny oznaczyć gminy, jako strony powodowej (wnioskodawcy) w wypadku, gdy żądanie oparte jest na twierdzeniu, że podmiot wskazany jako strona powodowa jest podmiotem odrębnym od gminy i jest wyposażony w zdolność sądową [por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 4 grudnia 2013 r. II CSK 84/13, za: www.sn.pl]. Tak jednak w sprawie nie było. Zarówno z pozwu (k. 5) jak i pełnomocnictwa dyrektora S. M. (2) (k. 7) wynika jednoznacznie, iż (...) Zarząd (...)jest jednostką budżetową gminy a nie samodzielnym podmiotem. Skutkiem tego sprostowanie oznaczenia powoda w wyroku było dopuszczalne.

Konsekwencją powyższego było również przesłuchanie J. J. w charakterze świadka a nie strony, po podtrzymaniu wniosku o przesłuchaniu go w tej zmienionej roli procesowej.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 u.w.l. właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę do sądu z powodu jej niezgodności z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy. Powództwo, o którym mowa w ust. 1, może być wytoczone przeciwko wspólnocie mieszkaniowej w terminie 6 tygodni od dnia podjęcia uchwały na zebraniu ogółu właścicieli albo od dnia powiadomienia wytaczającego powództwo o treści uchwały podjętej w trybie indywidualnego zbierania głosów (art.25 ust.1a w/w ustawy).

Zastrzeżenie terminu zawitego oznacza, że ustawodawca konstruując ten przepis przyjął koncepcję tzw. nieważności względnej uchwał wspólnoty mieszkaniowej z wyłączeniem możliwości ustalenia ich nieważności w przypadku sprzeczności z prawem na podstawie art. 58 k.c. Tego rodzaju rozwiązanie usprawiedliwione jest potrzebą zapewnienia stabilności unormowań wewnętrznych i pewności funkcjonowania wspólnoty mieszkaniowej. Art. 25 u.w.l. wyłącza więc co do zasady, bowiem z zastrzeżeniem dotyczącym szczególnych i rażących przypadków, możliwość zastosowania art. 58 k.c., zgodnie z którym nieważne są czynności prawne sprzeczne z prawem i zasadami współżycia społecznego [ zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 19 marca 2014 r. VI ACa 1166/13, za: Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych http://orzeczenia.ms.gov.pl]

Powódka wykazała, iż o podjęciu uchwały została powiadomiona pisemnie w dniu 07.11.2013 r. Pozwana tej okoliczności nie kwestionowała. Termin 6-tygodniowy liczony od dnia 07.11.2013 r. upłynął z dniem 19.12.2013 r. Pozew w niniejszej sprawie został wniesiony w dniu 13.12.2013 r., a więc w terminie zawitym.

Zaskarżona uchwała(...)była niezgodna z prawem.

W myśl art. 6 u.w.l. wspólnota mieszkaniowa ogół (zbiór) właścicieli lokali w danej nieruchomości, przy czym - jak wynika z kolejnych postanowień tego artykułu oraz z dalszych artykułów u.w.l. - w wyniku szczególnych regulacji dotyczących organizacji działania tego zbioru właścicieli, wspólnota mieszkaniowa jest jednocześnie rodzajem jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej. Dlatego w u.w.l. w szczególny sposób uregulowano kwestie zarządu nieruchomością wspólną i niektóre kwestie związane z wewnętrzną organizacją wspólnoty (m.in. te właśnie regulacje stały się przyczyną traktowania wspólnoty mieszkaniowej jak jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, a później jako osoby ustawowej).

Regulacje u.w.l., w szczególności jej art. 22 mają zapewnić realizację podstawowych celów istnienia i funkcjonowania wspólnoty mieszkaniowej. Cele te to:

- wspólne utrzymanie nieruchomości w stanie co najmniej niepogorszonym;

- sprawne zarządzanie nieruchomością wspólną należącą do dużej liczby właścicieli [ zob. E. K.. Własność lokali i wspólnota mieszkaniowa. Komentarz, wyd. II, 2012, wersja elektroniczna – Lex, komentarz do art. 6]

Cele te determinują również kompetencje wspólnoty mieszkaniowej, które ograniczają się do decydowania o sprawach dotyczących nieruchomości wspólnej. Nie może ona natomiast decydować o sprawach dotyczących lokali stanowiących indywidualną własność poszczególnych właścicieli lokali. Przykładowo właściciele lokali nie mogą podejmować uchwał dotyczących takich lokali, także uchwał dotyczących zmian przeznaczenia poszczególnych lokali (por. wyrok SN z dnia 16 stycznia 2008 r., IV CSK 393/07, LEX nr 347225) - o ile zmiany te nie powodują konieczności ingerencji we współwłasność. Zasada ta dotyczy także umów zawieranych przez wszystkich właścicieli lokali, a także umów zawieranych w imieniu wspólnoty mieszkaniowej przez wybrany przez właścicieli lokali zarząd lub przez zarządcę nieruchomości wspólnej.

Podobne konkluzje zawiera wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 20 maja 2008 r., I ACa 367/08, LEX nr 446185, w którym sąd ten stwierdził, m.in. że wspólnota mieszkaniowa właścicieli lokali nie ma uprawnień do ingerowania w formie uchwał, w tym również w postaci uchwalania tzw. regulaminów porządku domowego, w sferę wykonywania przez właściciela jego praw do wyodrębnionego lokalu.

Zakwestionowana uchwała wykraczała w dwóch aspektach poza granice tak określonych kompetencji.

Po pierwsze, w uchwale tej wspólnota, a dokładniej wchodzący w jej skład współwłaściciele, nałożyli jednostronnie na powódkę obowiązek naprawienia i wzmocnienia konstrukcji stropu. Tak bowiem rozumieli §1 uchwały, co wynikało z zeznań R. J. i twierdzeń procesowych stron. Tym samym nie tylko wykroczyli poza regulację art. 6 i 22 u.w.l.), który określa niektóre czynności przekraczające zwykły zarząd) przypisali sobie prawo do decydowania o postępowaniu innego podmiotu. Uzurpowali sobie więc uprawnienie władcze, przynależne organom państwowym realizowane na gruncie odpowiedniej procedury: albo administracyjnej przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego (który nakazuje, w drodze decyzji, usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości m.in. z art. 66 ust. 1 pkt 3 Prawa budowlanego, tj. w razie gdy obiekt budowlany jest w nieodpowiednim stanie technicznym) albo sądu powszechnego, mogącego nakazać określone zachowanie w przypadku gdy dany obowiązek ma swoje źródło w przepisie prawa cywilnego (por. art. 2§1 k.p.c.), np. naprawienia szkody na podstawie art. 415 k.c.. Przekroczenie kompetencji wspólnoty, zwłaszcza przez zagrożenie zastępczego wykonania prac, jest szczególnie widoczne, gdy relacje wynikające ze stosunków prawnorzeczowych jak w niniejszej sprawie, wynikające ze współwłasności budynku, porówna się do uprawnień wynikających z zobowiązań umownych. Zgodnie z art. 480§1 k.c . w razie zwłoki dłużnika w wykonaniu zobowiązania czynienia, wierzyciel może, zachowując roszczenie o naprawienie szkody, żądać upoważnienia przez sąd do wykonania czynności na koszt dłużnika. Nawet zatem w sytuacji, gdy istnieje konkretny obowiązek – i to o charakterze czynienia – wierzyciel musi, co do zasady, wystąpić do sądu o upoważnienie do takiego działania. Tymczasem w sprawie obowiązek taki nie występował, a sam fakt by przyczyna zalań leżała po stronie powódki, był sporny.

W świetle powyższego podjęcie uchwały nr(...)wykraczało poza ustawowe umocowanie Wspólnoty. Gdyby w jej ocenie zachodziła sytuacja, w której powódka winna podjąć takie prace, wspólnota mogła wytoczyć powództwo przed sądem powszechnym (o ile dotyczyłoby to części wspólnych budynku) albo złożyć odpowiednie zawiadomienie Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego.

Pozwana wykazała się także daleko idącą niekonsekwencją, gdyż z jednej strony twierdziła, że uszkodzenia nie dotyczą części wspólnych, lecz lokalu nr(...) (zob. pismo z 31.10.2007 r. – k .58) a z drugiej podjęła w tym zakresie działanie i to o charakterze władczym.

Drugim uchybieniem czyniącym działanie wspólnoty sprzecznym z art. 6 u.w.l. było to, że ingerencja dotyczyła relacji pomiędzy właścicielem lokalu nr (...) a powódką, która była właścicielem niewyodrębnionego lokalu nr(...) Wspólnota, jak to już wyżej podkreślono, zarządza nieruchomością wspólną. Nie może zatem ingerować w spory pomiędzy współwłaścicielami o ile nie dotyczą one nieruchomości wspólnej. Z uchwały nr(...)tymczasem jasno wynikało, że zostaje ona podjęta w związku z zalewaniem lokalu nr(...), a więc przedmiotu własności jednego z jej członków a nie części wspólnej.

Powyższe rozumowanie doprowadziło sąd do konkluzji, że uchwała nr (...)jako sprzeczna z prawem, przede wszystkim art. 6 u.w.l. w zw. z art. 22 u.w.l. ale także i art. 66 ust. 1 pkt 3 Prawa budowlanego i art. 2§1 k.p.c. w zakresie w jakim przypisała odpowiedzialność za zalania Gminie i nałożyła na nią obowiązek działania oraz upoważniła się do wykonania czynności zastępczych. Konsekwencją było uchylenie uchwały o czym orzeczono w punkcie I wyroku.

O kosztach sądowych Sąd orzekł w punkcie II wyroku zgodnie z zawartą w przepisie art. 98§1 k.p.c. regułą odpowiedzialności za wynik postępowania, w myśl której koszty te ponosi strona przegrywająca sprawę. Ponieważ powódka była reprezentowana przez radcę prawnego, na podstawie art. 98§3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. przysługiwał jej także zwrot jego wynagrodzenia. Na koszty procesu poniesione przez powódkę, a które pozwana była zobowiązana zwrócić składają się: opłata od pozwu w kwocie 200 zł i koszty zastępstwa procesowego w kwocie 180,- zł ustalonej na podstawie § 10 ust. 1 pkt 1 stosowanego na podstawie §5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 roku, nr 163, poz. 1349 ze zm.).