Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 10 maja 2011 r. skierowanym przeciwko (...) sp. z o.o. w W. powód M. B. (1) wniósł o przywrócenie go do pracy u pozwanego pracodawcy na dotychczasowych warunkach pracy i płacy w związku z niezgodnym z prawem rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia w dniu 26 kwietnia 2011 r. , zasądzenie od pozwanego na jego rzecz wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy oraz kosztów postępowania. W toku postępowania powód zmodyfikował żądanie pozwu wnosząc o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kwoty 11889,99 złotych tytułem odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 23 sierpnia 2013 r. do dnia zapłaty ( pozew k. 2-6 akt sprawy VII P 755/11 połączonej do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia z niniejszą sprawą, pismo procesowe k. 344 ).

W odpowiedzi na w/w pozew oraz konsekwentnie w toku postępowania pozwany (...) sp. z o.o. w W. wnosił o oddalenie powództwa M. B. (1) w całości oraz o zasądzenie na jego rzecz od powoda zwrotu kosztów procesu ( odpowiedź na pozew k. 21-24 akt sprawy VII P 755/11, protokół rozprawy k. 473).

Pozwem z dnia 10 maja 2011 r. skierowanym przeciwko (...) sp. z o.o. w W. powód R. R. wniósł o przywrócenie go do pracy u pozwanego pracodawcy na dotychczasowych warunkach pracy i płacy w związku z niezgodnym z prawem rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia w dniu 26 kwietnia 2011 r. , zasądzenie od pozwanego na jego rzecz wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy oraz kosztów postępowania. W toku postępowania powód zmodyfikował żądanie pozwu wnosząc o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kwoty 11971,38 złotych tytułem odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 19 czerwca 2013 r. do dnia zapłaty ( pozew k. 2-6 akt sprawy VII P 757/11 połączonej do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia z niniejszą sprawą, pismo procesowe k. 299 ).

W odpowiedzi na w/w pozew oraz konsekwentnie w toku postępowania pozwany (...) sp. z o.o. w W. wnosił o oddalenie powództwa R. R. w całości oraz o zasądzenie na jego rzecz od powoda zwrotu kosztów procesu ( odpowiedź na pozew k. 21-24 akt sprawy VII P 755/11, protokół rozprawy k. 473).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Powód M. B. (1) był pracownikiem pozwanego oraz jego poprzedników prawnych od dnia 17 listopada 2005 r. świadcząc pracę w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku mechanika lotniczego oraz mechanika lotniczego obsługi I ( świadectwo pracy – akta osobowe powoda M. B. (1) załączone do akt niniejszej sprawy).

Powód R. R. był pracownikiem pozwanego oraz jego poprzedników prawnych od dnia 1 kwietnia 2003 r. świadcząc pracę w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku mechanika lotniczego, mechanika lotniczego płatowcowego kl. I, mechanika lotniczego obsługi I ( świadectwo pracy – akta osobowe powoda R. R. załączone do akt niniejszej sprawy).

W pozwanej spółce funkcjonuje bezwzględny zakaz wynoszenia poza teren zakładu pracy jakichkolwiek przedmiotów stanowiących mienie pracodawcy; wnoszenia, posiadania i dysponowania alkoholem ( zeznania świadka J. K. (1) k.142-143, regulamin pracy k.192-200, zeznania przesłuchanego za stronę pozwaną J. K. (2) k.333)

W dniu 19 kwietnia 2011 r. powodowie rozpoczęli świadczyć pracę na rzecz pozwanego w godzinach wieczornych pracując na zmianie nocnej do godzin porannych następnego dnia tj. 20 kwietnia 2011 r. ( okoliczności bezsporne ).

W trakcie wykonywania czynności związanych z dozorem mienia i terenu pozwanego pracownicy (...) zauważyli na monitoringu samochód marki M. o nr rej. (...) , którego kierowca ubrany w uniform mechanika lotniczego przeszedł na teren bazy przez odchylone przęsło ogrodzenia. Około godziny 3.30 przy wózku akumulatorowym stojącym w pobliżu hangaru dostrzegli trzech mężczyzn. Po kilku minutach jeden z nich przeszedł przez posterunek na teren parkingu pozwanej spółki, gdzie stał w/w pojazd M.. Drugi z mężczyzn w tym samym czasie podjechał wózkiem do ogrodzenia zatrzymując go na wysokości M.. Następnie obaj mężczyźni współdziałając ze sobą dokonali przerzutu przedmiotów z wózka na drugą stronę ogrodzenia, a następnie zapakowali je do w/w samochodu M. oraz drugiego pojazdu marki V. (...) o nr rej. (...). Mężczyznami dokonującymi załadunku samochodów byli dwaj mężczyźni których tożsamość została ustalona.. Tożsamość trzeciego mężczyzny który stał przy wózku akumulatorowym obok hangaru, jeszcze przed przeniesieniem przedmiotów przez płot do samochodów nie została ustalona ( zeznania świadka J. P. k.64, w części zeznania świadka Ł. S. k.96-97 i 300 -303, zapis obrazu utrwalony na płycie CD k.77).

O godzinie 6.00 rano w dniu 20 kwietnia 2011 r. powodowie zakończyli pracę. Przed opuszczeniem zakładu pracy skorzystali z kąpieli, przy czym powód R. R. na ten czas pozostawił bez opieki plecak w którym posiadał rzeczy osobiste. Następnie w celu dotarcia do swoich miejsc zamieszkania wsiedli do w/w samochodu marki M. kierowanego przez T. D.. Zaraz po wyjechaniu przez ten samochód z terenu zakładu pracy został on poddany kontroli przez Policję zawiadomioną przez pozwanego. W trakcie przeszukania pojazdu ujawniono w nim szereg przedmiotów pochodzących z kradzieży min. paliwo lotnicze oraz alkohol. W trakcie przeszukania M. B. (1) ujawniono w jego plecaku jedną sztukę soku H. ( opakowanie 1 l) oraz dziewięć sztuk opakowań herbaty D.. W trakcie przeszukania powoda R. R. w jego plecaku ujawniono : pięć butelek whisky G. o poj. 50 ml. , 4 butelki whisky G. o poj. 50 ml. i jedną sztukę soku owocowego marki H. ( opakowanie 1 l) - ( protokół przeszukania osoby k. 384-388 ) Wyżej wymienione przedmioty zostały okazane następnie J. K. (3), który część z nich rozpoznał z uwagi na ich cechy charakterystyczne przede wszystkim posiadanie oznaczenia (...) jako mienie stanowiące własność (...) ( zeznania świadka J. K. (3) k. 234-235)

Tego samego dnia funkcjonariusze Policji dokonali przeszukania mieszkania M. B. (1) położonego w W. przy ul. (...). W trakcie tej czynności zostały ujawnione min. trzy sztuki smaru w spray-u o nazwie (...) oraz jedna sztuka preparatu antykorozyjnego marki (...) – stanowiące własność pozwanego, o łącznej wartości 342 złotych. Przedmioty te powód wyniósł z terenu zakładu pracy bez zgody przełożonych. Następnie w innym mieszkaniu z którego korzystał M. B. (1) położonym w L. ujawniono 15 butelek wina, które zakupił w trakcie wykonywania pracy na terenie lotniska od nieustalonej osoby w cenie po pięć złotych za sztukę. Wina te nie były oznakowane banderolą ( protokół oględzin k.425, protokół przeszukania k. 170-174, protokół przeszukania k. 396-400, w części zeznania powoda M. B. (1) k.532-533).

Również 20 kwietnia 2013 r. funkcjonariusze Policji dokonali przeszukania szafki pracowniczej R. R.. W czasie przeszukania, które odbywało się w obecności R. R. ujawniono jedną puszkę piwa o pojemności 0,33 l, oraz jedną butelkę wina o pojemności 197 ml. Alkohol ten powód otrzymał od jednej ze stewardes w zamian szybkie usunięcie awarii ( protokół przeszukania k. 389-393, zeznania powoda R. R. k. 303-304).

Na szafce pracowniczej powoda nieustalona osoba umieściła zwrot „dam dupy” ( zeznania powoda R. R. k. 303-304).

Oświadczeniem z dnia 21 kwietnia 2011 r. doręczonym powodowi w dniu 26 kwietnia 2011 r. pozwany rozwiązał z R. R. umowę o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia. Jako przyczynę swojej czynności pozwany wskazał ciężkie naruszenie przez powoda podstawowego obowiązku pracowniczego w zakresie dbałości o dobro zakładu pracy oraz ochrony mienia pracodawcy. Jako dalej podniósł pracodawca naruszenie to polega na popełnieniu przez powoda przestępstwa kradzieży mienia należącego do pracodawcy, co zostało stwierdzone przez Policję zarówno bezpośrednio po opuszczeniu przez powoda terenu spółki, jak i w wyniku rewizji przeprowadzanych przez Policję w miejscu jego zamieszkania. Nadto dodał, że rozwiązanie umowy o pracę z powodem ma na celu dbałość o mienie pracodawcy i jest ze wszech miar uprawnione, gdyż zachowanie powoda stanowi zagrożenie dla interesów spółki ( oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę k. 9 akt VII P 757/11 ).

Wynagrodzenie powoda R. R. w czasie zatrudnienia u pozwanego obliczone jak ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy wynosiło 3990,46 zł brutto miesięcznie ( zaświadczenie k. 33 akt VII P 757/11).

Oświadczeniem z dnia 21 kwietnia 2011 r. doręczonym powodowi w dniu 26 kwietnia 2011 r. pozwany rozwiązał z M. B. (1) umowę o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia. Jako przyczynę swojej czynności pozwany wskazał ciężkie naruszenie przez powoda podstawowego obowiązku pracowniczego w zakresie dbałości o dobro zakładu pracy oraz ochrony mienia pracodawcy. Jako dalej podniósł pracodawca naruszenie to polega na popełnieniu przez powoda przestępstwa kradzieży mienia należącego do pracodawcy, co zostało stwierdzone przez Policję zarówno bezpośrednio po opuszczeniu przez powoda terenu spółki, jak i w wyniku rewizji przeprowadzanych przez Policję w miejscu jego zamieszkania. Nadto dodał, że rozwiązanie umowy o pracę z powodem ma na celu dbałość o mienie pracodawcy i jest ze wszech miar uprawnione, gdyż zachowanie powoda stanowi zagrożenie dla interesów spółki ( oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę k. 9 akt VII P 755/11 ).

Wynagrodzenie powoda M. B. (1) w czasie zatrudnienia u pozwanego obliczone jak ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy wynosiło 3963,33 zł brutto miesięcznie ( zaświadczenie k. 33 akt VII P 755/11).

Obaj powodowie w czasie zatrudnienia u pozwanego byli członkami Związku Zawodowego (...). Z uwagi na fakt , że pozwany zwrócił się do tej organizacji związkowej o przekazanie imiennego wykazu pracowników korzystających z jego obrony , zaś w 11 lutego 2011 r. związek odmówił przekazania takiej listy, pracodawca uznał , że jest zwolniony z konsultacji z nim zamiaru rozwiązania z powodami umów o pracę ( pisma k. 37-38).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następującego materiału dowodowego : zeznań powoda R. R. ( k.303-304), zeznań przesłuchanego za stronę pozwaną J. K. (2) (k.333), części zeznań powoda M. B. (1) ( k.332-333 ); całości zeznań świadków J. K. (1) ( k.142-143), M. B. (2) ( k.233-234), J. O. ( k. 434), J. P. ( k.64), J. K. (3) ( k. 234-235, 300-304); części zeznań świadka Ł. S. ( k.96-97, 300-303), dokumentów złożonych do akt niniejszej sprawy.

W całości Sąd obdarzył wiarą zeznania świadka J. P. ( k.64) w których w sposób jasny opisał jakie czynności wykonywał w ramach pełnionej służby nocą z 19 na 20 kwietnia, co wtedy zauważył. Tak samo ocenił zeznania świadka J. K. (3) ( k. 234-235, 300-304), który w sposób jasny i wyczerpujący wyjaśnił swój udział w wyjaśnianiu przedmiotowego zdarzenia.

W części zgodne z rzeczywistym stanem rzeczy są zeznania świadka Ł. S. ( k.96-97, 500-503), który w sposób jasny i logiczny opisał jakie czynności wykonywał w związku z ujawnioną w dniu 20 kwietnia 2011 r. kradzieżą. Nie mogą stanowić podstawy do dokonania ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie jego zeznania, w części w której stwierdził , iż na zapisie obrazu zarejestrowanym przez monitoring rozpoznał R. R. jako osobę przebywającą w pobliżu wózka akumulatorowego. Zeznania świadka w tej części nie znajdują potwierdzenia w materiale video z którym również zapoznawał się Sąd. Jakość zapisu obrazu uniemożliwia ustalenie rysów twarzy w/w osoby. Postać uwidoczniona nie posiada żadnych cech tak charakterystycznych by w sposób niebudzący jakichkolwiek wątpliwości ustalić, że jest to R. R.. Jako elementy które doprowadziły Ł. S. do uznania, iż postać uwidoczniona na zapisie monitoringu obok wózka ( jeszcze przed wywiezieniem mienia na parking) to R. R., świadek wymienił wyłącznie : sposób chodu, posiadanie czapki i rodzaj kurtki w którą ubrana była postać zarejestrowana przez monitoring. W żaden sposób nie można wykluczyć, że na przedmiotowej zmianie pracowały również inne osoby o sposobie chodu zbliżonym do świadka R. R.. Jeszcze bardziej prawdopodobnym jest , że inne osoby świadczące wtedy pracę również korzystały z czapki a także z kurtki z poprzednich sortów. Elementy na które powołuje się świadek S. mogą stanowić jedynie poszlakę, że monitoring zarejestrował w czasie przedmiotowego zdarzenia postać powoda, nie dają jednak takiej pewności.

W całości walorem wiarygodności Sąd obdarzył wiarą zeznania świadka J. K. (1) ( k.142-143) w których w sposób korespondujący z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie wskazał na panujące u pozwanego zasady obchodzenia się z mieniem pracodawcy, ograniczenia związane z posiadaniem alkoholu. Również za wiarygodne w całości należy uznać zeznania świadków : M. B. (2) ( k.233-234) i J. O. ( k. 434) , którzy w sposób jasny opisali jakie podejmowali działania w dniu 20 kwietnia 2011 r. ramach swojej służby w Policji. Podkreślenia wymaga, że z uwagi na upływ czasu, a także dalsze pełnienie służby w Policji wiążącej się z wieloma tego typu interwencjami nie pamiętali oni wielu szczegółów przedmiotowego zdarzenia.

Tylko w części Sąd obdarzył wiarą zeznania powoda M. B. (1) ( k.332-333 ). Nie znajdują potwierdzenia w żadnym innym dowodzie przeprowadzonym w sprawie jego zeznania w których wskazał, że smary (...) oraz preparat antykorozyjny marki (...) wyniósł z zakładu pracy gdy były one już w przeważającej części zużyte. Nielogiczne są jego zeznania w części w której wskazał, że preparaty te utraciły właściwości niezbędne do wykorzystania do pracy w pozwanej spółce. Jeżeli bowiem preparaty te utraciły swoje właściwości to bezcelowym było ich wynoszenie z zakładu pracy celem zużycia ich do końca. Część zeznań powoda M. B. (1) odnoszącą się do okoliczności w jakich podjął decyzję o wyniesieniu z terenu zakładu pracy w/w preparatów należy więc uznać za przyjętą linię obrony, zmierzającą do uniknięcia bądź przynajmniej ograniczenia swojej odpowiedzialności na płaszczyźnie przepisów prawa pracy i prawa karnego.

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania powoda R. R. ( k.303-304). W ocenie Sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy z przyczyn wskazanych przy ocenie zeznań świadka S. nie dał podstaw do zakwestionowana zeznań powoda w części w której zaprzeczył by w jakikolwiek sposób uczestniczył w kradzieży ujawnionej w dniu 20 kwietnia 2011 r. Wskazać w tym miejscu należy raz jeszcze, że jakość zapisu monitoringu uniemożliwiała ustalenie tożsamości osoby którą świadek S. uznawał za R. R.. Odnośnie mienia należącego do kontrahenta pozwanego które zostało ujawnione w plecaku R. R., nie można wykluczyć, iż zostało ono podrzucone powodowi przez inną osobę. Z zebranego w niniejszym postępowaniu materiału dowodowego, ale również materiału zebranego w toku postępowania karnego nie wynika by na ujawnionym mieniu znajdowały się ślady świadczące o dotykaniu go przez powoda. Przez krótki okres czasu gdy powód się kąpał istniała potencjalna możliwość podrzucenia do plecaka w/w przedmiotów. Prawdopodobieństwo podjęcia wobec powoda złośliwych działań przez inne osoby zwiększa okoliczność w postaci umieszczenia na jego szafce obraźliwego napisu, a więc fakt istnienia współpracowników którzy niewątpliwie pozostawali z powodem w ostrym konflikcie , jeśli dopuścili się tak agresywnego zachowania jak umieszczenie przedmiotowego napisu.

W całości jako jasne i logiczne oraz korespondujące z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie Sąd uznał za wiarygodne zeznania przesłuchanego za stronę pozwaną J. K. (2) (k.333).

Zeznania świadka D. S. (k. 244), P. C. (k.244-245), J. T. ( k.445) nie wniosły informacji istotnych dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Obdarzył wiarą Sąd dokumenty złożone do akt sprawy. Ich prawdziwość nie była kwestionowana przez strony, Sąd nie znalazł także z urzędu powodów które dyskwalifikowałyby je jako materiał dowodowy przydatny dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Podkreślenia wymaga, że złożone do akt sprawy protokoły przesłuchania świadków , podejrzanych, oskarżonych w toku postępowania karnego stanowiły jedynie dowód podjęcia przez właściwe organy takich czynności procesowych oraz materiał przydatny dla oceny zeznań tych samych osób złożonych w toku niniejszego postępowania. Protokoły te jednak w żaden sposób nie zastępowały bezpośredniego przesłuchania tych osób przez Sąd orzekający w niniejszej sprawie i nie stanowiły substytutu dowód z zeznań świadków.

Wiarygodnym materiałem dowodowym jest zapis obrazu na płycie CD , dokonany nocą z 19 na 20 kwietnia 2011 r. Odtwarzając przedmiotowy materiał Sąd nie dopatrzył się żadnych śladów manipulowania jego treścią. Wskazać należy, że nawet wnikliwa obserwacja tego materiału w obecności świadków nie dała podstaw do uznania, iż którykolwiek z powodów, w szczególności R. R. uczestniczyli w załadunku wózka akumulatorowego, a następnie przeładunku z niego towarów do samochodu. Sąd oddalił wniosek strony pozwanej o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu techniki badania zapisu na nośniku optycznym z uwagi na fakt złożenia go po zakreślonym terminie w trybie art.207§3 k..p.c. ( postanowieniem z dnia 10 listopada 2011 r. pkt.4 k.65) w sytuacji gdy strona miała możliwość znając stan nagrania złożenia takiego wniosku od chwili wszczęcia postępowania. Oddalając ten wniosek dowodowy Sąd wziął pod uwagę, iż wywołanie takiej opinii w postępowaniu karnym nie przyniosło oczekiwanych skutków w postaci identyfikacji trzeciej osoby przebywającej w pobliżu wózka. Oddalenie wniosku o przesłuchanie świadków K. J. i T. D. nastąpiło wskutek uchybienia przez pełnomocnika powodów terminowi zakreślonemu w trybie art.207 § 3 k.p.c. ( w brzmieniu obowiązującym w dniu 10 listopada 2011 r. ). Również w przypadku tych wniosków dowodowych nie istniały żadne przeszkody by zostały one złożone w zakreślonym przez Sąd terminie.

Sąd zważył co następuje :

W pierwszej kolejności odniesienia się przez Sąd wymaga zarzut naruszenia przez pozwanego art.52§3 k.p. Zgodnie z tą regulacją pracodawca podejmuje decyzję w sprawie rozwiązania umowy po zasięgnięciu opinii reprezentującej pracownika zakładowej organizacji związkowej, którą zawiadamia o przyczynie uzasadniającej rozwiązanie umowy. Stosownie do art.30 ust. 2 ¹ ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych ( tekst jednolity Dz.U.2001.79.854 z późniejszymi zmianami) w indywidualnych sprawach ze stosunku pracy, w których przepisy prawa pracy zobowiązują pracodawcę do współdziałania z zakładową organizacją związkową, pracodawca jest obowiązany zwrócić się do tej organizacji o informację o pracownikach korzystających z jej obrony, zgodnie z przepisami ust. 1 i 2. Nieudzielenie tej informacji w ciągu 5 dni zwalnia pracodawcę od obowiązku współdziałania z zakładową organizacją związkową w sprawach dotyczących tych pracowników. Jak wskazuje się w ugruntowanym obecnie orzecznictwie Sądu Najwyższego „ nieudzielenie przez zakładową organizację związkową informacji o wszystkich pracownikach korzystających z jej obrony, żądanej przez pracodawcę bez rzeczowej potrzeby, nie zwalnia pracodawcy z obowiązku współdziałania z tą organizacją w indywidualnych sprawach ze stosunku pracy (art. 30 ust. 2 ¹ ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych, jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854 ze zm.; art. 23 ust. 1 pkt 2 i art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych, jednolity tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 ze zm.)” - ( tak S.N w uchwale z dnia 21 listopada 2012 r. sygn. akt III PZP 6/12 , publ. OSNP 2013/13-14/146 ). Sąd rozpoznający niniejszą sprawę pogląd w ten całości podziela. Pozwany w piśmie z dnia 7 lutego 2011 r. (k.37) nie podał żadnej konkretnej potrzeby pozyskania listy osób podlegających ochronie związku. Powołał się jedynie na obowiązki ustawowe współdziałania z organizacją związkową w różnych kategoriach spraw pracowniczych. Obowiązek informowania przez związek zawodowy pracodawcy o pracownikach korzystających z jego obrony aktualizuje się dopiero wtedy gdy pracodawca zamierza dokonać indywidualnej czynności z zakresu prawa pracy wobec określonego pracownika czy też grupy pracowników. W konsekwencji odmowa przekazania listy pracowników podlegających ochronie związkowej nie upoważniała pozwanego do pominięcia konsultacji związkowej zamiaru rozwiązania z powodami umowy o pracę.

Z tych względów Sąd uznał, że pozwany rozwiązując z powodami umowę o prace naruszył art. 52§3 k.p. w zw. z art. 30 ust. 2 ¹ ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych.

Biorąc jednak pod uwagę charakter zarzutów stawianych powodom Sąd badał czy zgłoszone przez nich roszczenia odszkodowawcze nie są przejawem nadużycia prawa podmiotowego. Jak stanowi art. 8 k.p. nie można czynić ze swego prawa użytku, który byłby sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub zasadami współżycia społecznego. Takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony.

W ocenie Sądu powództwo powoda R. R. nie stanowi nadużycia prawa podmiotowego i jest zasadne . Przeprowadzone postępowanie dowodowe nie wykazało by dopuścił się on czynu opisanego w oświadczeniu pozwanego o rozwiązaniu umowy o pracę tj. dopuścił się przestępstwa kradzieży mienia należącego do pracodawcy. Pracodawca rozwiązując z powodem umowę o pracę nie tylko naruszył art. 52§3 k.p. , ale również dokonała tego w sposób nieuzasadniony naruszając art. 52§1 kp.. Z przyczyn wskazanych wyżej Sąd uznał, że powód nie brał udziału w kradzieży mienia zapakowanego na wózek akumulatorowy a następnie przeniesionego do samochodów M. i V., wykrytego w czasie przeszukania przez Policję. Odnośnie przedmiotów znajdujących się w posiadaniu powoda , znajdujących się w jego plecaku brak jest przesłanek by wykluczyć możliwość ich podrzucenia przez osobę trzecią niechętną powodowi. Podkreślenia jednak wymaga, że nawet przy hipotetycznym założeniu, że powód w sposób świadomy wyniósł alkohol i sok znaleziony w jego plecaku, to i tak nie było to mienie należące do pracodawcy, a właśnie takiego mienia dotyczyło oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę. Jak wynika z przeprowadzonego postępowania dowodowego właścicielem tego mienia były (...) S.A. w W., a więc odrębny od pozwanego podmiot prawa. Zachowanie powoda w postaci wzięcia od innej nieustalonej osoby dwóch małych opakowań alkoholu, który został następnie ujawnione w jego szafce, nie zawiera się w przyczynie wskazanej przez pozwanego w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę, albowiem nie było to mienie (...). Dopuszczenie się przez powoda przyjęcia takiego mienia należy uznać za lekkomyślne , zasługujące na dezaprobatę ale nie tak naganne by mogło uzasadniać przyjęcie , że dochodzenie przez niego odszkodowania w sposób rażący godzi w elementarne poczucie sprawiedliwości i słuszności. Biorąc powyższe pod uwagę art.58 k.p. zasądził na rzecz powoda R. R. kwotę 11971,38 zł brutto równą wynagrodzeniu za trzymiesięczny okres wypowiedzenia. Jak wynika z ugruntowanego orzecznictwa Sądu Najwyższego pracodawca pozostaje w zwłoce w zapłacie odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę od dnia w którym o tym żądania się dowiedział ( tak min. S.N. w wyroku z dnia 9 lutego 2007 r. sygn. akt I BP 15/06 publikowany w systemie informacji prawniczej LEX pod nr (...)). W realiach niniejszej sprawy powód zażądał odszkodowania od pozwanego pismem doręczonym mu w dniu 19 czerwca 2013 r. i od tej daty Sąd zgodnie z żądaniem pozwu Sąd zasądził na jego rzecz odsetki ustawowe.

Na podstawie art. 477 ² § 1 k.p.c. Sąd z urzędu nadał wyrokowi w pkt. I rygor natychmiastowej wykonalności w części nie przekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia powoda. Rozstrzygnięcie o kosztach procesu między powodem R. R. a pozwanym oparł o art. 98 § 1 k.p.c. stosownie do wyniku niniejszego postępowania.

Nie jest zasadne powództwo powoda M. B. (1) . W ocenie Sądu zasądzenie na jego rzecz dochodzonego odszkodowania wyłącznie z powodu braku konsultacji związkowej zamiaru rozwiązania umowy o pracę naruszałoby art. 8 k.p. godząc w elementarne poczucie sprawiedliwości. Z przeprowadzonego postępowania dowodowego wynika bowiem, że przyczyna wskazana w oświadczeniu pozwanego o rozwiązaniu z powodem umowy o pracę tj. kradzież mienia pracodawcy faktycznie zaistniała. Powód zdaniem Sądu rozpoznającego niniejszą sprawę dopuścił się kradzieży mienia w postaci wyżej wymienionych preparatów .. (...) takiej sytuacji choćby zasądzenie na jego rzecz odszkodowania stanowiłoby niedopuszczalny sygnał zarówno dla powoda jak i pracowników pozwanego o bezkarności na płaszczyźnie pracowniczej działania bezpośrednio godzącego w interes pracodawcy. Uznając dochodzenie przez powoda zasądzenia odszkodowania za działanie stanowiące nadużycie prawa podmiotowego Sąd wziął również pod uwagę okoliczność wprawdzie nie wyartykułowaną w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę, jednakże świadczącą o jaskrawym nadużyciu zaufania pracodawcy, poprzez zakup alkoholu przy okazji wykonywania obowiązków pracowniczych. Powód bowiem jak sam zeznał kupił od nieustalonej osoby na terenie lotniska podczas wykonywania pracy alkohol niewiadomego pochodzenia pozbawiony banderol. Jako osoba dorosła, wydolna intelektualnie musiał wiedzieć , że osoba ta w sposób bezprawny dysponuje tym mieniem, w szczególności , że kupował je po cenie znaczenie odbiegającej od ceny rynkowej. Biorąc pod uwagę, że alkohol ten nabył odpłatnie w znacznej ilości, nie można uznać jego zachowania za zwykłą lekkomyślność jaką należy przypisać zachowaniu R. R. który nieodpłatnie otrzymał dwa bardzo małe opakowania alkoholu jako nagrodę za szybie usunięcie usterki. Konkludując tą część rozważań wskazać należy, że powód M. B. (1) jako osoba która dopuściła się kradzieży mienia na szkodę pracodawcy, nabywała przy okazji wykonywania obowiązków pracowniczych odpłatnie alkohol w znacznych ilościach niewiadomego pochodzenia ( wbrew bezwzględnemu zakazowi wprowadzonemu przez pracodawcę ) dochodząc odszkodowania w niniejszej sprawie niewątpliwie nadużył prawa podmiotowego.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu między pozwanym a powodem M. B. (1) Sąd oparł o art.98§1 k.p.c. stosownie do wyniku niniejszego postępowania.

Z tych wszystkich względów Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

Sygn. akt VII P 754/11

ZARZĄDZENIE

1.  Odpis wyroku i uzasadnienia doręczyć zgodnie z wnioskiem;

2.  proszę , ponownie ponumerować prawidłowo kart akt sprawy poczynając od drugiego tomu .

W. dnia 5 listopada 2013 r.