Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 07 listopada 2014 roku

Sąd Rejonowy w Wyszkowie, V Zamiejscowy Wydział Cywilny w P.

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Arkadiusz Piotrowski

Protokolant Katarzyna Kańska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 07 listopada 2014 roku w P.

sprawy z wniosku Skarbu Państwa – Starosty (...)

z udziałem (...) Państwowych S.A. w W., Gminy N.

o zasiedzenie

I.  stwierdza, że Skarb Państwa nabył przez zasiedzenie:

1.  z dniem 25 września 1986 roku własność nieruchomości położonej w miejscowości P. S., gm. N., o numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 0,0590 ha oznaczonej na mapie sporządzonej przez geodetę uprawnionego J. L. przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego Starostwa Powiatowego w N. w dniu 10 listopada 2005 roku za numerem KEM-045-53-64/05;

2.  z dniem 13 września 1988 roku własność nieruchomości położonej w miejscowości S., gm. N., o numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 1,2839 ha i numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 0,0105 ha oznaczonej na mapie sporządzonej przez geodetę uprawnionego S. M. przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego Starostwa Powiatowego w N. w dniu 29 grudnia 2004 roku za numerem KEM-045-51-36/04;

3.  z dniem 21 czerwca 1987 roku własność nieruchomości położonej w miejscowości N., o numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 4,0145 ha, numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 0,0010 ha i numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 0,0012 ha oznaczonej na mapie sporządzonej przez geodetę uprawnionego S. M. przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego Starostwa Powiatowego w N. w dniu 29 grudnia 2004 roku za numerem KEM-044-01-382/04;

4.  z dniem 22 października 1986 roku własność nieruchomości położonej w miejscowości P., gm. N., o numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 1,7815 ha oznaczonej na mapie sporządzonej przez geodetę uprawnionego S. M. przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego Starostwa Powiatowego w N. w dniu 30 grudnia 2004 roku za numerem KEM-045-46-12/04;

5.  z dniem 31 sierpnia 1984 roku własność nieruchomości położonej w miejscowości K., gm. N., o numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 0,5393 ha oznaczonej na mapie sporządzonej przez geodetę uprawnionego S. M. przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego Starostwa Powiatowego w N. w dniu 29 grudnia 2004 roku za numerem KEM-045-24-10/04;

6.  z dniem 28 sierpnia 1984 roku własność nieruchomości położonej w miejscowości K., gm. N., o numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 1,2382 ha i numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 0,0229 ha oznaczonej na mapie sporządzonej przez geodetę uprawnionego S. M. przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego Starostwa Powiatowego w N. w dniu 29 grudnia 2004 roku za numerem KEM-045-22-13/04;

7.  z dniem 16 listopada 1987 roku własność nieruchomości położonej w miejscowości K., gm. N., o numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 0,8378 ha oznaczonej na mapie sporządzonej przez geodetę uprawnionego S. M. przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego Starostwa Powiatowego w N. w dniu 29 grudnia 2004 roku za numerem KEM-045-23-12/04

II.  oddala wniosek Skarbu Państwa o zasądzenie od uczestników kosztów postępowania.

Sygnatura akt V Ns 226/13

UZASADNIENIE

Skarb Państwa reprezentowany przez Starostę (...) wniósł o stwierdzenie, że nabył przez zasiedzenie jako samoistny posiadacz:

1.  z dniem 25 września 1986 roku własność nieruchomości położonej w miejscowości P. S., gm. N., o numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 0,0590 ha oznaczonej na mapie sporządzonej przez geodetę uprawnionego J. L. przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego Starostwa Powiatowego w N. w dniu 10 listopada 2005 roku za numerem KEM-045-53-64/05;

2.  z dniem 13 września 1988 roku własność nieruchomości położonej w miejscowości S., gm. N., o numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 1,2839 ha i numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 0,0105 ha oznaczonej na mapie sporządzonej przez geodetę uprawnionego S. M. przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego Starostwa Powiatowego w N. w dniu 29 grudnia 2004 roku za numerem KEM-045-51-36/04;

3.  z dniem 21 czerwca 1987 roku własność nieruchomości położonej w miejscowości N., o numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 4,0145 ha, numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 0,0010 ha i numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 0,0012 ha oznaczonej na mapie sporządzonej przez geodetę uprawnionego S. M. przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego Starostwa Powiatowego w N. w dniu 29 grudnia 2004 roku za numerem KEM-044-01-382/04;

4.  z dniem 22 października 1986 roku własność nieruchomości położonej w miejscowości P., gm. N., o numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 1,7815 ha oznaczonej na mapie sporządzonej przez geodetę uprawnionego S. M. przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego Starostwa Powiatowego w N. w dniu 30 grudnia 2004 roku za numerem KEM-045-46-12/04;

5.  z dniem 31 sierpnia 1984 roku własność nieruchomości położonej w miejscowości K., gm. N., o numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 0,5393 ha oznaczonej na mapie sporządzonej przez geodetę uprawnionego S. M. przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego Starostwa Powiatowego w N. w dniu 29 grudnia 2004 roku za numerem KEM-045-24-10/04;

6.  z dniem 28 sierpnia 1984 roku własność nieruchomości położonej w miejscowości K., gm. N., o numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 1,2382 ha i numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 0,0229 ha oznaczonej na mapie sporządzonej przez geodetę uprawnionego S. M. przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego Starostwa Powiatowego w N. w dniu 29 grudnia 2004 roku za numerem KEM-045-22-13/04;

7.  z dniem 16 listopada 1987 roku własność nieruchomości położonej w miejscowości K., gm. N., o numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 0,8378 ha oznaczonej na mapie sporządzonej przez geodetę uprawnionego S. M. przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego Starostwa Powiatowego w N. w dniu 29 grudnia 2004 roku za numerem KEM-045-23-12/04

W uzasadnieniu wniosku wskazano, iż powyższe nieruchomości wchodziły dawniej w obszar kolei wąskotorowej, gdyż były częścią linii kolejowej P.-N.. W związku z tym pozostawały w posiadaniu i zarządzie przedsiębiorstwa państwowego (...).

Uczestnicy postępowania, to jest (...) Państwowe S.A. w W. oraz Gmina N. przyłączyli się do wniosku.

Z uwagi na niewskazanie formalnych właścicieli nieruchomości Sąd dokonał stosownych ogłoszeń, jednakże żadne roszczenia do przedmiotowych nieruchomości nie zostały zgłoszone.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Skarb Państwa na nieruchomościach położonych:

⚫

w miejscowości P. S., gm. N., o numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 0,0590 ha;

⚫

w miejscowości S., gm. N., o numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 1,2839 ha oraz numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 0,0105 ha;

⚫

w miejscowości N., o numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 4,0145 ha, numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 0,0010 ha i numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 0,0012 ha;

⚫

w miejscowości P., gm. N., o numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 1,7815 ha;

⚫

5 w miejscowości K., gm. N., o numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 0,5393 ha;

⚫

w miejscowości K., gm. N., o numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 1,2382 ha i numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 0,0229 ha;

⚫

w miejscowości K., gm. N., o numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 0,8378 ha

w latach 1947 – 1950 wybudował kolej wąskotorową w celu wspomożenia odbudowy terenów powiatu (...). W ten sposób powstała linia kolejowa P.-N.. W związku z tym nieruchomości powyższe pozostawały w posiadaniu i zarządzie przedsiębiorstwa państwowego (...). Dnia 8 października 1950 roku odbyło się uroczyste otwarcie ruchu pasażerskiego na kolei nasielskiej, od tego momentu kolej zaczęła funkcjonować na odcinku P. – N., do roku 1990, w pierwszych latach istnienia kolei, linię obsługiwały pociągi mieszane, wagon osobowy oraz kilka towarowych jednocześnie. Następnie dokonano podziału na pociągi osobowe i towarowe, w tym okresie korzystała z niej głównie miejscowa ludność, w celu dojazdu do pracy, szkoły, lekarza. Wagony towarowe dostarczały m.in. artykuły spożywcze oraz węgiel m.in. do elektrowni w P.. Z kolei od 1990 roku do 2000 kolej zajmowała się przewozami turystycznymi. W 2000 roku zarząd (...) podjął decyzję o likwidacji kolei dojazdowych.

Nieruchomość w miejscowości P. S., gm. N., o numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 0,0590 ha w protokole ustalenia stanu władania gruntami została ujawniona jako będąca w posiadaniu Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych od dnia 24 września 1966 roku. Nieruchomość w miejscowości S., gm. N., o numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 1,2839 ha oraz numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 0,0105 ha w protokole z ogólnego zebrania (...) oraz w załączniku do protokołu ogłoszenia stanu władania podczas zakładania ewidencji gruntów została ujawniona jako będąca w posiadaniu Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych od dnia 12 września 1968 roku. Nieruchomość w miejscowości N., o numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 4,0145 ha, numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 0,0010 ha i numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 0,0012 ha w protokole ustalenia stanu władania gruntami została ujawniona jako będąca w posiadaniu Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych od dnia 20 czerwca 1967 roku. Nieruchomość w miejscowości P., gm. N., o numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 1,7815 ha w protokole ustalenia stanu władania gruntami została ujawniona jako będąca w posiadaniu Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w dniu 21 października 1966 roku. Nieruchomość w miejscowości K., gm. N., o numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 0,5393 ha w protokole ustalenia stanu władania gruntami została ujawniona jako będąca w posiadaniu Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w dniu 30 sierpnia 1964 roku. Nieruchomość w miejscowości K., gm. N., o numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 1,2382 ha i numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 0,0229 ha w protokole ustalenia stanu władania gruntami została ujawniona jako będąca w posiadaniu Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych od dnia 27 sierpnia 1964 roku. Nieruchomość w miejscowości K., gm. N., o numerze ewidencyjnym (...) i powierzchni 0,8378 ha w protokole ustalenia stanu władania gruntami została ujawniona jako będąca w posiadaniu Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych od dnia 15 listopada 1967 roku. (...) te były od tamtego czasu w nieprzerwanym posiadaniu Skarbu Państwa, który traktował je jak swoją własność, postępował z nimi jak właściciel. Nikt nie kwestionował jego posiadania. Żadne inne osoby nie zgłaszały jakichkolwiek roszczeń do działek, nie było również jakichkolwiek sporów o ich granice. Skarb Państwa był także wpisany w ewidencji gruntów Starostwa Powiatowego w N. jako władający działkami na zasadach posiadania samoistnego. Dla nieruchomości tych nie były prowadzone księgi wieczyste, nie były przedmiotem postępowania uwłaszczeniowego. Społeczeństwo gminy N. przez blisko 60 lat traktowało tereny, na których znajdowały się linie kolejowe jako własność Skarbu Państwa.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: niekwestionowanych wyjaśnień wnioskodawcy, map sytuacyjnych (k 9-15), protokołów ustalenia stanu władania gruntami (k 16-37) wypisów z rejestru gruntów (k 38-44), opracowania Z. T. (...), które zawiera opis historii linii (k 53-64) oraz zeznań świadków A. Z. i J. Z. (k 101 - 102).

Sąd zważył, co następuje:

Sąd nie miał zastrzeżeń odnośnie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, który nie był kwestionowany. Rekonstrukcji stanu faktycznego Sąd dokonał także na podstawie niespornych wyjaśnień i twierdzeń wnioskodawcy (art. 230 kpc w zw. z art. 13§2 kpc).

Zgodnie z treścią art. 336 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku – Kodeks cywilny (zwany dalej kc) posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny). Posiadanie samoistne jest z kolei jednym z warunków nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie. Zgodnie bowiem z art. 172 kc o treści obowiązującej w dniu wejścia w życie Kodeksu cywilnego, to jest w dniu 01 stycznia 1965 roku, posiadacz nieruchomości nie będący jej właścicielem nabywał własność, jeżeli posiadał nieruchomość nieprzerwanie od lat dziesięciu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). Po upływie lat dwudziestu posiadacz nieruchomości nabywał jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze. Dopiero od dnia 01 października 1990 roku terminy określone w art. 172 kc uległy przedłużeniu do 20 lat w przypadku dobrej wiary i 30 lat w przypadku złej wiary posiadacza (art. 1 pkt 32 ustawy z dnia 28 lipca 1990 roku o zmianie ustawy – Kodeks cywilny – Dz. U. z 1990 roku, nr 55, poz. 321 ze zm.). Zgodnie z Uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 26 października 2007 r. sygnatura akt III CZP 30/07: władanie cudzą nieruchomością przez Skarb Państwa, uzyskane w ramach sprawowania władztwa publicznego, może być posiadaniem samoistnym prowadzącym do zasiedzenia. Zasiedzenie jednak nie biegło, jeżeli właściciel nie mógł skutecznie dochodzić wydania nieruchomości (art. 121 pkt 4 w związku z art. 175 kc).

W ocenie Sądu wniosek o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości opisanej we wniosku był zasadny, co wynika z niespornych twierdzeń przytoczonych przez wnioskodawcę, a które znalazły potwierdzenie w dokumentach złożonych do akt sprawy, a także zeznaniach przesłuchanych w sprawie świadków. Nie ulega zatem żadnej wątpliwości, iż Skarb Państwa, w którego imieniu władztwo nad nieruchomościami wykonywało przedsiębiorstwo państwowo Koleje Państwowe, był samoistnym posiadaczem przedmiotowych nieruchomości, albowiem władał nimi we własnym imieniu jak właściciel, przez organy prowadzące ewidencję gruntów Skarb Państwa był uważany za posiadacza samoistnego. (...), będące w okresie zasiedzenia przedsiębiorstwem państwowym i w imieniu Skarbu Państwa, dbały o nieruchomości i podejmowały działania mające na celu utrzymanie ich w należytym stanie, dokonywały konserwacji linii kolejowej. Posiadanie Skarbu Państwa nie było przez nikogo kwestionowane. Niemniej jednak Skarb Państwa nie posiadał formalnego tytułu prawnego do nieruchomości i nie był też właścicielem, a przedmiotowe nieruchomości, miały nieuregulowany stan prawny.

Wobec powyższego po upływie 20 lat Skarb Państwa nabył własność przedmiotowych nieruchomości przez zasiedzenie, a więc w dniu 25 września 1986 roku nieruchomość określoną w punkcie 1. sentencji, 13 września 1988 roku nieruchomość określoną w punkcie 2., 21 czerwca 1987 roku nieruchomość określoną w punkcie 3., 22 października 1986 roku nieruchomość określoną w punkcie 4., 31 sierpnia 1984 roku nieruchomość określoną w punkcie 5., 28 sierpnia 1984 roku nieruchomość określoną w punkcie 6., 16 listopada 1987 roku nieruchomość określoną w punkcie 7. W ocenie Sądu nie można było uznać, iż zasiedzenie nie biegło z uwagi na niemożność właścicieli skutecznie dochodzenia wydania nieruchomości, albowiem okoliczność ta musiałaby zostać udowodniona, a wnioski dowodowe na tą okoliczność nie zostały przez nikogo złożone. Jak bowiem wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 29 kwietnia 2010 roku wydanym w sprawie IV CSK 474/09 (LEX nr 602730) na użytek ochrony przed zasiedzeniem Skarbu Państwa osób, które utraciły w poprzednim okresie posiadanie nieruchomości na skutek władczego działania Państwa przez siłę wyższą rozumieć należy niezależny od właściciela, wywołany uwarunkowaniami politycznymi, obiektywny, o powszechnym zasięgu oddziaływania stan niemożności skutecznego dochodzenia na drodze prawnej wydania nieruchomości. Dla oznaczenia chwili ustania przeszkody istotne jest to, kiedy ustało jej powszechne oddziaływanie i kiedy właściciel mógł podjąć działania w celu odzyskania nieruchomości. Należy jednak zastrzec, że przeszkoda uniemożliwiająca rozpoczęcie lub powodująca zawieszenie biegu zasiedzenia powinna mieć charakter obiektywny w tym znaczeniu, że chwilę jej powstania i ustania określają obiektywne okoliczności, niezależne od zachowania się osoby, którą przeszkoda dotknęła. Dokonując tej oceny należy mieć na względzie, że zastosowanie art. 121 pkt 4 w związku z art. 175 kc w omawianych sytuacjach jest uzasadnione tylko w razie ustalenia, iż osoba uprawniona do skutecznego dochodzenia roszczenia o wydanie nieruchomości rzeczywiście była tej możliwości pozbawiona. Takie ustalenie nie może być dokonane wyłącznie na podstawie twierdzeń osoby uprawnionej. Jest to istotne, gdyż wykazanie tych okoliczności powinno zapobiec niebezpieczeństwu nadmiernej subiektywizacji w ujmowaniu stanu siły wyższej. Podzielając powyższy pogląd należy jeszcze raz podkreślić, iż w niniejszej sprawie, pomimo dokonania stosownych ogłoszeń, nikt nie zgłosił jakichkolwiek roszczeń do przedmiotowych nieruchomości, nie kwestionował posiadania Skarbu Państwa, a zatem nie można a priori zakładać, iż możliwość wystąpienia z odpowiednim powództwem była wyłączona lub w istotny sposób, z uwagi na uregulowania ustrojowe, wyłączona. Ponadto jak wynika z zeznań świadka J. Z. nieruchomości w celu wybudowania kolejki wąskotorowej były przejmowane od właścicieli lub posiadaczy w drodze wywłaszczenia, choć nie wiadomo czy otrzymali stosowne odszkodowania. Niemniej jednak osoby, które nie godziły się na przejęcie przez Skarb Państwa nieruchomości w powyższym celu, miały możliwości uregulowania tejże kwestii w innej drodze, chociażby poprzez umowy dzierżawy zawierane ze Skarbem Państwa, tak jak to miało miejsce w przypadku jednej z nieruchomości w P.. Właściciel tej nieruchomości przez cały okres funkcjonowania kolejki wąskotorowej pobierał czynsz dzierżawny.

Mając na uwadze powyższe okoliczności należało orzec jak w punkcie 1 sentencji.

W ocenie Sądu wniosek wnioskodawcy o zasądzenie od uczestników kosztów postępowania był niezasadny. Zgodnie bowiem z art. 520§1 kpc każdy uczestnik ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, jednakże zgodnie z §2 i 3 tego przepisu jeżeli uczestnicy są w różnym stopniu zainteresowani w wyniku postępowania lub interesy ich są sprzeczne, sąd może stosunkowo rozdzielić obowiązek zwrotu kosztów lub włożyć go na jednego z uczestników w całości. To samo dotyczy zwrotu kosztów postępowania wyłożonych przez uczestników. Jeżeli interesy uczestników są sprzeczne, sąd może włożyć na uczestnika, którego wnioski zostały oddalone lub odrzucone, obowiązek zwrotu kosztów postępowania poniesionych przez innego uczestnika. Przepis powyższy stosuje się odpowiednio, jeżeli uczestnik postępował niesumiennie lub oczywiście niewłaściwie. Jak wynika z postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 05 grudnia 2012 roku wydanego w sprawie I CZ 148/12, Biul.SN 2013/2/14, sprzeczność interesów pomiędzy uczestnikami w rozumieniu art. 520§2 i 3 kpc występuje wtedy, gdy postanowienie kończące postępowanie w sprawie wywiera wpływ dla jednych zainteresowanych na zwiększenie, a dla innych na zmniejszenie ich praw. Ponadto w postanowieniu z dnia 26 lipca 2012 roku wydanym w sprawie II CZ 86/12, LEX nr 1228797 Sąd Najwyższy stwierdził, że wedle zasady wyrażonej w art. 520§1 kpc koszty postępowania nieprocesowego nie podlegają rozliczeniu pomiędzy uczestnikami tego postępowania, lecz każdy z uczestników ponosi koszty związane ze swoim udziałem w sprawie. Reguła ta doznaje ograniczeń, jeżeli uczestnicy są w różnym stopniu zainteresowani w wyniku postępowania lub interesy ich są sprzeczne (art. 520§2 kpc), a także, gdy interesy uczestników są sprzeczne lub jeżeli uczestnik postępował niesumiennie lub oczywiście niewłaściwie (art. 520§3 kpc). Stworzenie katalogu spraw, w których interesy uczestników są sprzeczne nie jest możliwe, nie powinno jednak budzić sprzeciwu stwierdzenie, że w postępowaniu nieprocesowym są rozpoznawane sprawy, w których interesy uczestników zazwyczaj są sprzeczne. Zdaniem Sądu poglądy powyższe należało podzielić. W okolicznościach niniejszej sprawy wniosek nie był kwestionowany przez uczestników postępowania, a wręcz poparli go w całej rozciągłości, a w tej sytuacji należało uznać, iż nie zachodziła również sprzeczność interesów pomiędzy nimi. Nie postępowali oni również niesumiennie lub oczywiście niewłaściwie, nie byli w różnym stopniu z wnioskodawcą zainteresowani w wyniku postępowania, a w konsekwencji brak jest przesłanek do zasądzenia od nich na rzecz wnioskodawcy kosztów postępowania i wobec tego orzeczono jak w punkcie 2 sentencji postanowienia.

ZARZĄDZENIE

Odpis postanowienia wraz z uzasadnieniem proszę doręczyć pełnomocnikowi uczestnika postępowania.

P., dnia 27 listopada 2014 roku SSR Arkadiusz Piotrowski