Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 listopada 2014 roku

Sąd Okręgowy w Nowym Sączu Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Alicja Kowalska-Kulik

Protokolant: sekr. sąd. Ewa Rusnarczyk

po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2014 roku w Nowym Sączu

na rozprawie

odwołania M. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w N.

z dnia 20 lutego 2014 roku znak: (...)

w sprawie M. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w N.

o emeryturę pomostową

I. zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje M. J. emeryturę pomostową od dnia 1 lutego 2014 roku.

II. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w N. na rzecz M. J. kwotę 240 złotych (słownie: dwieście czterdzsieści złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

Sygn. akt IV U 271/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 4 listopada 2014 roku

Decyzją z dnia 20 lutego 2014 r., znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N. w oparciu o art. 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 roku, poz. 1440 ze zm.) oraz przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2008 r., nr 237, poz. 1656) odmówił przyznania M. J. emerytury pomostowej. Uzasadniając decyzję organ rentowy wskazał, że do pracy w warunkach w warunkach szczególnych zaliczył okresy zatrudnienia: od dnia 26 listopada 1971 roku do dnia 25 maja 1973 roku i od dnia 1 stycznia 2009 roku do dnia 30 czerwca 2010 roku (zgodnie ze złożonym przez pracodawcę drukiem ZUS ZSWA). Jednocześnie organ rentowy wskazał, iż nie zaliczył do stażu pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze okresu od dnia 1 kwietnia 2005 roku do dnia 30 listopada 2008 roku na stanowisku kierowcy autobusów na linii lokalnej powyżej 15 osób ze względów formalnych, tj. braku pieczątki pracodawcy i braku pieczątki imiennej osoby wystawiającej zaświadczenie z dnia 6 lutego 2014 r.

Od powyższej decyzji odwołał się M. J., wskazując, że organ rentowy niezasadnie nie uwzględnił mu jako zatrudnienia w szczególnych warunkach okresów pracy: w firmie (...) R. W. w B. od 1 maja 1976 r. do 31 maja 1978 r. na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony, w Spółdzielni (...) w G. od dnia 14 sierpnia 1978 roku do dnia 28 lutego 1989 roku na stanowisku kierowcy samochodów ciężarowych powyżej 3,5 tony i od dnia 1 kwietnia 2005 roku do dnia 30 listopada 2008 roku w firmie Usługi (...) B. K. na stanowisku kierowcy autobusów na linii lokalnej powyżej 15 osób. Podał, że w Spółdzielni w G. pracował jako kierowca w pełnym wymiarze czasu pracy, nigdy nie wykonywał natomiast pracy mechanika.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy podnosząc argumentację, której użył w zaskarżonej decyzji, wniósł o oddalenie odwołania. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał nadto, że odwołujący udowodnił na dzień 1 stycznia 1999 roku okresy ubezpieczenia: składkowe w wymiarze 37 lat, 10 miesięcy i 13 dni oraz nieskładkowe w wymiarze 3 lat, 8 miesięcy i 10 dni, w tym okres pracy w warunkach szczególnych wynoszący 2 lata, 10 miesięcy i 7 dni. Do pracy w warunkach szczególnych organ rentowy uznał okresy od dnia 26 listopada 1971 roku do dnia 25 maja 1973 roku oraz od dnia 1 stycznia 2009 roku do dnia 30 czerwca 2010 roku (zgodnie ze złożonym przez pracodawcę drukiem ZUS ZSWA). Organ rentowy odmówił przyznania świadczenia gdyż odwołujący nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszącego co najmniej 15 lat.

Bezspornym w niniejszej sprawie jest, że M. J. , ur. (...), legitymuje się stażem ubezpieczeniowym wynoszącym 41 lat, 6 miesięcy i 23 dni. Organ rentowy do pracy w warunkach w warunkach szczególnych zaliczył okresy zatrudnienia: od dnia 26 listopada 1971 roku do dnia 25 maja 1973 roku, od dnia 1 stycznia 2009 roku do dnia 30 czerwca 2010 roku (zgodnie ze złożonym przez pracodawcę drukiem ZUS ZSWA). Odwołujący nie pozostaje w zatrudnieniu z uwagi na rozwiązanie stosunku pracy w dniu 14 grudnia 2012 roku. Wniosek o przyznanie emerytury pomostowej M. J. złożył w dniu 7 lutego 2014 roku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W okresie od dnia 1 maja 1976 roku do dnia 31 maja 1978 roku (2 lata i 1 miesiąc) M. J. zatrudniony był na stanowisku kierowcy pojazdów ciężarowych o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, w pełnym wymiarze czasu pracy u R. W. prowadzącego działalność (...) w B.. Odwołujący jeździł samochodem marki S., przewożąc materiały budowlane (żwir, piasek, pustaki, cegły. Niejednokrotnie zdarzało się, że odwołujący pracował ponad 8 - godzinny wymiar czasu pracy.

/dowód: świadectwo pracy z dnia 1 czerwca 1978 r. k. 29 akt ZUS, zeznania świadka R. K. nagranie od 00:29:21 min – płyta z nagraniem k.57, zeznanie świadka J. R. nagranie od 00:37:35 min – płyta z nagraniem k.57, zeznania odwołującego M. J. nagranie od 00:53:15 min - płyta z nagraniem k. 57 /

W okresie od dnia 14 sierpnia 1978 roku do dnia 28 lutego 1989 roku (10 lat, 6 miesięcy i 15 dni) M. J. zatrudniony był na stanowisku kierowcy pojazdów ciężarowych o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, w pełnym wymiarze czasu pracy w Spółdzielni (...) w G.. Wraz z odwołującym pracowali: S. F. (w okresie od dnia 14 marca 1980 roku do stycznia 2007 roku), R. P. (od dnia 1 marca 1984 roku do dnia 30 listopada 1995 roku jako zaopatrzeniowiec, kierownik warsztatów, magazynier i administrator) oraz I. M. (w latach 1971 – 1991 na stanowisku księgowa oraz kierownik zaopatrzenia transportu gospodarki materiałowej). M. J. jeździł samochodem marki S., rozwożąc materiały budowlane (m.in. żwir, piasek, cegłę, deski). Odwołujący oceniany był jako bardzo dobry pracownik, a z uwagi na okoliczność, iż w w/w Spółdzielni obowiązywał tzw. „sztywny” taryfikator stanowisk pracy, nie mógł otrzymać wyższego wynagrodzenia na stanowisku kierowcy. W związku z powyższym z dniem z dniem 1 października 1987 roku zmieniono odwołującemu się formalnie angaż na stanowisko kierowcy samochodów ciężarowych - mechanik napraw pojazdów ciężarowych, co umożliwiło przyznanie odwołującemu wyższego wynagrodzenia. W rzeczywistości odwołujący nadal, do końca zatrudnienia, wykonywał wyłącznie pracę kierowcy samochodu ciężarowego. Spółdzielnia nie posiadała warsztatu naprawczego, ani nie zatrudniała mechanika; naprawy pojazdów (poza drobnymi) wykonywano poza Spółdzielnią.

/dowód: świadectwo pracy z dnia 21 grudnia 2001 roku k. 31 akt ZUS, zeznania świadka S. F. nagranie od 00:00:14 min – płyta z nagraniem k. 57, zeznania świadka I. M. nagranie od 00:15:51 min – płyta z nagraniem k.57, zeznanie świadka R. P. nagranie od 00:22:50 min – płyta z nagraniem k.57, zeznania odwołującego M. J. nagranie od 00:53:15 min - płyta z nagraniem k. 57, angaż z dnia 16 listopada 1987 roku k.22 akt osobowych odwołującego, akta osobowe/

W okresie od dnia 1 kwietnia 2005 roku do dnia 30 listopada 2008 roku odwołujący M. J. zatrudniony był na stanowisku kierowcy autobusów na linii lokalnej (powyżej 15 osób) w transporcie publicznym, w pełnym wymiarze czasu pracy w firmie B. K. prowadzącego działalność gospodarczą Usługi (...) w G.. Odwołujący jeździł autobusami na linii G. – G.. Na wyposażeniu powyższej firmy były autobusy powyżej 20 miejsc, S. (60 miejsc), V. (54 miejsc), W. ( 50 miejsc), A. ( 40 miejsc). W firmie zatrudnionych było ok 2-4 kierowców. Odwołujący wykonywał drobne naprawy przy pojazdach (przeglądy) po godzinach pracy. Niejednokrotnie zdarzało się, że odwołujący pracował jako kierowca ponad 8 - godzinny wymiar czasu pracy.

/dowód: świadectwo pracy z dnia 30 listopada 2008 roku k. 41 akt ZUS, zaświadczenie z dnia 6.02.2014 r. k. 13 akt ZUS t.II, zeznania świadka B. K. nagranie od 00:42:32 min – płyta z nagraniem k. 57, zeznania odwołującego M. J. nagranie od 00:53:15 min - płyta z nagraniem k. 57, akta osobowe- w załączeniu/

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, aktach osobowych oraz na podstawie zeznań świadków R. K., J. R., S. F., I. M., R. P., B. K. i zeznań odwołującego M. J.. Sąd uznał zeznania w/w świadków jako w pełni wiarygodne; były one spójne, stanowcze i logiczne, a także w całości zgodne z zeznaniami odwołującego.

W ocenie Sądu brak jest jakichkolwiek podstaw do podważenia wiarygodności zeznań w/w świadków oraz odwołującego.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2008 r., nr 237, poz. 1656), prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1)urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.;

2)ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3)osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4)ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5)przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;

6)po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

7) nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 cyt. ustawy, prace w szczególnych warunkach to prace związane z czynnikami ryzyka, które z wiekiem mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować trwałe uszkodzenie zdrowia, wykonywane w szczególnych warunkach środowiska pracy, determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, które mimo zastosowania środków profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej stawiają przed pracownikami wymagania przekraczające poziom ich możliwości, ograniczony w wyniku procesu starzenia się jeszcze przed osiągnięciem wieku emerytalnego, w stopniu utrudniającym ich pracę na dotychczasowym stanowisku; wykaz prac w szczególnych warunkach określa załącznik nr 1 do ustawy.

Z kolei prace o szczególnym charakterze to prace wymagające szczególnej odpowiedzialności oraz szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób niezagrażający bezpieczeństwu publicznemu, w tym zdrowiu lub życiu innych osób, zmniejsza się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej, związanego z procesem starzenia się; wykaz prac o szczególnym charakterze określa załącznik nr 2 do ustawy (art. 3 ust.3 ustawy o emeryturach pomostowych)

Za pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach uważa się pracowników wykonujących po dniu wejścia w życie ustawy, w pełnym wymiarze czasu pracy, prace, o których mowa w ust. 1 (art. 3 ust. 4 cyt. ustawy). Za pracowników wykonujących prace o szczególnym charakterze uważa się pracowników wykonujących po dniu wejścia w życie ustawy, w pełnym wymiarze czasu pracy, prace, o których mowa w ust. 3 (art. 3 ust. 5 cyt. ustawy).

Za pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze uważa się również osoby wykonujące przed dniem wejścia w życie ustawy prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS (art. 3 ust. 7 cyt. ustawy).

W myśl art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS, dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa w ust. 1 (prawo do emerytury), za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Zgodnie z ust. 4 tego przepisu, wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust. 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych. Przepisy te to rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U.83 Nr 8 poz. 43 ze zm.). Wyszczególnienie prac uznawanych za wykonywane w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze zawierają wykazy A i B stanowiące załącznik do rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Zgodnie z wykazem A, dział VIII, pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze uważa się osoby wykonujące prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym przekraczającym 3,5 tony, specjalizowanych, specjalistycznych (specjalnych), pojazdów członowych i ciągników samochodowych balastowych, autobusów o liczbie miejsc powyżej 15, samochodów uprzywilejowanych w ruchu w rozumieniu przepisów o ruchu na drogach publicznych, trolejbusów i motorniczych tramwajów.

W przedmiotowej sprawie do okoliczności bezspornych należało, że odwołujący się M. J., ur. (...), ukończył 60 lat. Odwołujący legitymuje się stażem ubezpieczeniowym wynoszącym ponad 25 lat, tj. 41 lat, 6 miesięcy, 23 dni. Organ rentowy do pracy w warunkach szczególnych zaliczył okresy zatrudnienia: od dnia 26 listopada 1971 roku do dnia 25 maja 1973 roku, od dnia 1 stycznia 2009 roku do dnia 30 czerwca 2010 roku tj. 2 lata, 10 miesięcy i 7 dni. Ten ostatni okres, tj. zatrudnienie w firmie U. P. na stanowisku kierowcy autobusów w transporcie publicznym należało prawidłowo zaliczyć do prac o szczególnym charakterze (załącznik nr 2 do ustawy o emeryturach pomostowych, poz. 8). Odwołujący nie pozostaje w zatrudnieniu z uwagi na rozwiązanie stosunku pracy. A zatem organ rentowy nie kwestionował większości przesłanek do przyznania odwołującemu się emerytury pomostowej, poza jedną wskazaną w art. 4 pkt 2 ustawy o emeryturach pomostowych. Sporne było zatem, czy odwołujący legitymuje się co najmniej 15-letnim okresem pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze.

Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe w sposób nie budzący wątpliwości wykazało, że odwołujący w okresie od dnia 1 maja 1976 roku do dnia 31 maja 1978 roku ((...) R. W.) oraz w okresie od dnia 14 sierpnia 1978 roku do dnia 28 lutego 1989 roku (Spółdzielnia (...) w G.) stale i w pełnym wymiarze wykonywał pracę kierowcy pojazdów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, która wymieniona została w wykazie A, dział VIII, pkt 2 cyt. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku. Te dwa okresy zatrudnienia w połączeniu z uznanymi przez organ rentowy okresami dają odwołującemu ponad 15-letni okres pracy wskazanej w art. 4 pkt 2 ustawy o emeryturach pomostowych. Niezależnie od tego postępowanie dowodowe wykazało również, iż M. J. wykonywał prace w szczególnych warunkach w firmie B. K. (od 1 kwietnia 2005 r. do 30 listopada 2008 r.) na stanowisku kierowcy autobusu o liczbie miejsc powyżej 15.

Biorąc powyższe pod uwagę należało w ocenie Sądu przyjąć, że M. J. spełnił wszystkie przesłanki do przyznania emerytury pomostowej i w związku z tym na zasadzie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. oraz powołanych przepisów prawa materialnego, przyznał odwołującemu się emeryturę pomostową od miesiąca, w którym złożono wniosek o to świadczenie.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na zasadzie § 2 ust.1 , ust. 2 i § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490).