Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Agnieszka Leżańska

Protokolant Cezary Jarocki

po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku M. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o przeliczenie emerytury

na skutek odwołania M. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 22 października 2013r. sygn. (...)

1.  przyznaje ubezpieczonemu M. P. prawo do ponownego ustalenia wysokości emerytury przy zaliczeniu do stażu pracy okresów: od dnia 10 lutego 1997 roku do dnia 28 lutego 1997 roku oraz od dnia 16 kwietnia 1997 roku do dnia 30 kwietnia 1997 roku jako okresów nieskładkowych, poczynając od dnia 28 sierpnia 2013 roku, do czego zobowiązuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.;

2.  oddala odwołanie w pozostałym zakresie;

3.  stwierdza swoją niewłaściwość i wniosek ubezpieczonego M. P. o przeliczenie kapitału początkowego oraz wniosek o przeliczenie emerytury, poczynając od dnia 19 września 2010 roku przekazuje do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T..

Sygn. akt VU 1552/13

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z 22 października 2013 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. po rozpatrzeniu wniosku z 28 sierpnia 2013 roku, odmówił M. P. ponownego przeliczenia świadczenia emerytalnego, poprzez doliczenie okresów od 10 lutego 1997 roku do 28 lutego 1997 roku i od 16 kwietnia 1997 roku do 30 kwietnia 1997 roku, jako okresów pobierania zasiłków chorobowych w Złomowisku Samochodowym Komis Wypożyczalnia G. K., E. S. w P.

Od powyższej decyzji odwołał się w dniu 12 listopada 2013 roku M. P. wnosząc o jej zmianę, poprzez zaliczenie okresów od 10 lutego 1997 roku do 28 lutego 1997 roku i od 16 kwietnia 1997 roku do 30 kwietnia 1997 roku, jako okresów składkowych. W uzasadnieniu odwołania wnioskodawca wskazał, że z list płac wystawionych przez pracodawcę wynika jednoznacznie, iż te sporne okresy są okresami pobierania zasiłku chorobowego. Wnioskodawca ponadto podniósł, że w świadectwie pracy te okresy nie zostały wskazane jako okresy korzystania przez niego z urlopu bezpłatnego, tak jak to zakwalifikował organ rentowy. Wnioskodawca korzystał z urlopu bezpłatnego w okresie od 18 grudnia do 31 grudnia 1995 roku, co zostało potwierdzone właśnie w świadectwie pracy.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie, powielając w uzasadnieniu argumentację, zawartą w zaskarżonej decyzji, a także wskazując, że w deklaracjach rozliczeniowych pracodawcy w miesiącach luty i kwiecień w rubryce 8 oznaczonej, jako okres choroby, urlopu wychowawczego lub bezpłatnego został wykazany okres od 10 lutego 1997 roku do 28 lutego 1997 roku i w miesiącu kwietniu okres od 16 kwietnia 1997 roku do 30 kwietnia 1997 roku, jednak nie wskazano przyczyny tych przerw.

W piśmie procesowym z dnia 15 września 2014 roku, wnioskodawca w odpowiedzi na pismo organu rentowego z dnia 28 sierpnia 2014 roku, wniósł o przeliczenie kapitału początkowego, poprzez zaliczenie do stażu pracy tych spornych okresów od 10 lutego 1997 roku do 28 lutego 1997 roku oraz od 16 kwietnia 1997 roku do 30 kwietnia 1997 roku już od dnia 28 października 2015 roku .

W piśmie procesowym z dnia 6 listopada 2014 roku, wnioskodawca wnosił również o przeliczenie należnej mu emerytury od dnia 19 września 2010 roku, kiedy to nabył do niej prawo. Ponadto zakwestionował, aby otrzymał decyzję z dnia 15 listopada 2005 roku o wyłączeniu ze stażu pracy okresów od 10 lutego 1997 roku do 28 lutego 1997 roku i od 16 kwietnia 1997 roku do 30 kwietnia 1997 roku wskazując, że pierwszy raz o wyłączeniu tych okresów ze stażu pracy dowiedział się z treści pisma 2 lipca 2013 roku. Wskazał ponadto, że w decyzji z dnia 28 października 2005 roku i z dnia 8 lutego 2012 roku o ustaleniu kapitału początkowego brak jest o tym stosownej informacji.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił następujący stan faktyczny:

wnioskodawca M. P., urodzony (...) ,od dnia 3 lutego 1991 roku uprawniony był do renty inwalidzkiej z tytułu zaliczenia do III grupy inwalidów.

(dowód: decyzja z dnia 24.04.1991 r. k. 89 akt rentowych)

W okresie od 1 stycznia 1993 roku do 30 czerwca 1997 roku M. P. był zatrudniony w firmie (...). K. i E. S. w P. na podstawie umowy o pracę na pół etatu (dowód: świadectwo pracy z dnia 30 czerwca 1997 roku k. 233 akt rentowych, k. 7 akt kapitałowych).

W związku z pozostawaniem w zatrudnienia podczas posiadania uprawnień do renty inwalidzkiej, wnioskodawca występował z wnioskiem o ponownie ustalenie wysokości świadczenia, poprzez doliczenie kolejnych okresów zatrudnienia. W zaświadczeniu pochodzącym od pracodawcy z dnia 16 kwietnia 1997 roku wskazano, że M. P. jest zatrudniony od 1 stycznia 1993 roku i w okresie zatrudnienia korzystał z urlopu bezpłatnego od 18 grudnia 1995 roku do 31 grudnia 1995 roku. Organ rentowy, decyzjami przeliczeniowymi z dnia 10 września 1997 roku, ponownie ustalił wysokość renty inwalidzkiej 3 grupy, poprzez doliczenie okresów zatrudnienia, uznając za uwodnione jako okresy składkowe niekolejowe z przerwami : od 15 września 1995 roku do 31 marca 1997 roku tj. 1 rok, 6 miesięcy i 2 dni i od 1 kwietnia 1997 roku do 30 czerwca 1997 roku tj. 3 miesiące (dowód: wniosek z dnia 17.04.1997 r. k. 210 akt rentowych, zaświadczenie k. 221 akt rentowych, decyzje z dnia 10 września 1997 roku k. 245 i k. 247 akt rentowych).

Od dnia 1 września 1997 roku wnioskodawca był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, a od 1 stycznia 2000 roku do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy przyznanej na stałe (dowód: decyzja z dnia 1.09.1997 r. k. 261 akt rentowych, decyzja z dnia 9.02.2000r. k. 273 akt rentowych).

Decyzją z dnia 15 listopada 2005 roku, organ rentowy na podstawie poświadczenia o podleganiu ubezpieczeniu przeliczył rentę z tytułu niezdolności do pracy, wobec stwierdzenia błędnego ustalenia stażu pracy w decyzjach z dnia 21 listopada 1995 roku i 20 września 1997 roku, wydanych przez (...), poprzez nie wyłączenia okresów urlopu bezpłatnego od 18 grudnia 1995 roku do 31 grudnia 1995 roku, 10 lutego 1997 roku do 28 lutego 1997 roku i od 16 kwietnia 1997 roku do 30 kwietnia 1997 roku. Wnioskodawca nie odwołał się od powyższej decyzji (dowód: decyzja z dnia 15.11.2005 r. k. 361-362 akt rentowych).

Aktach rentowych ZUS brak jest dowodu doręczenia powyższej decyzji z dnia 15 listopada 2005 roku wnioskodawcy (okoliczność bezsporna).

W dniu 16 października 2003 roku wnioskodawca złożył wniosek o ustalenie kapitału początkowego. Do wniosku dołączył świadectwo pracy z dnia 30 czerwca 1997 roku ,w którym wskazano, że M. P. był zatrudniony w firmie (...). K. i E. S. w P. na podstawie umowy o pracę na pół etatu. W świadectwie tym wskazano, że wnioskodawca tylko w okresie od 18 grudnia 1995 roku do 31 grudnia 1995 roku przebywał na urlopie bezpłatnym (dowód: wniosek k. 1 akt kapitałowych, świadectwo pracy z dnia 30 czerwca 1997 r. k 233 akt rentowych, k. 7 akt kapitałowych).

Organ rentowy w toku postępowania wyjaśniającego ustalił, że M. P. w okresie od 1 stycznia 1993 roku do 30 czerwca 1997 roku podlegał ubezpieczeniu przy czym przerwy w opłacaniu składek wystąpiły w okresach od:

- 18 grudnia 1995 roku do 31 grudnia 1995 roku – urlop bezpłatny,

- 10 lutego 1997 roku do 28 lutego 1997 roku oraz od 16 kwietnia 1997 roku do 30 kwietnia 1997 roku we wskazaniem „wyłączenie bez oznaczenia” (dowód: poświadczenie dla celów emerytalno-rentowych k. 20 akt kapitałowych).

Decyzją z dnia 28 października 2005 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. ustalił kapitał początkowy wnioskodawcy M. P. na dzień 1 stycznia 1999 r. W podstawie wymiary kapitału początkowego przyjęto wskaźnik wysokości podstawy wymiaru renty z tytułu niezdolności do pracy ustalony w decyzji o przeliczeniu w związku ze zmianą podstawy wymiaru w wysokości 152,85%. ZUS przyjął za udowodnione okresy składkowe w ilości 26 lat 2 miesiące i 27 dni tj. 314 miesięcy, w tym okresy od 1 stycznia 1996 roku do 9 lutego 1997 roku oraz od 1 marca 1997 roku do 15 kwietnia 1997 roku i od 1 maja 1997 roku do 30 czerwca 1997 roku (dowód: wykaz wprowadzonych okresów ubezpieczonego k. 27-28 akt kapitałowych, decyzja z dnia 28 października 2005 r. k. 29 akt kapitałowych.)

W dniu 19 sierpnia 2010 roku wnioskodawca M. P., złożył wniosek o przyznanie emerytury.

Do wniosku załączył kwestionariusz dotyczący okresów składkowych i nieskładkowych. Wskazał w nim m.in., że w okresie od 1 stycznia 1993 roku do 30 czerwca 1997 roku był zatrudniony u G. K. i E. S. prowadzących działalność gospodarczą pod nazwą Złomowisko Samochodów Komis-Wypożyczalnia wP. Do wniosku nie dołączał świadectwa pracy dotyczącego tego okresu zatrudnienia, bowiem załączył je wcześniej na etapie postępowania w sprawie o przeliczenie renty i ustalenie wysokości kapitału początkowego (dowód: wniosek o emeryturę k. 1-6, kwestionariusz k. 7 akt emerytalnych).

Decyzją z dnia 4 listopada 2010 roku, organ rentowy przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury od 19 września 2010 roku tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto: podstawę wymiaru renty. Podstawa wymiaru obliczona przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 152,85% przez kwotę bazową 717,16 złotych wynosi 1096,18 złotych. Wysokość emerytury wyniosła 1.737,68 złotych. Do ustalenia wysokości emerytury organ rentowy uwzględnił okresy składkowe w wymiarze 30 lat, 2 miesiące i 15 dni oraz okresy nieskładkowe w wymiarze 26 dni.

Organ rentowy do okresów zatrudnienia nie uwzględnił okresów od: 18 grudnia 1995 roku do 31 grudnia 1995 roku , 10 lutego 1997 roku do 28 lutego 1997 roku i od 16 kwietnia 1997 roku do 30 kwietnia 1997 roku.

(dowód: decyzja o przyznaniu emerytury z dnia 4.11.2010 r. k. 33-37 akt emerytalnych, karta przebiegu zatrudnienia k. 29-31 akt emerytalnych )

W dniu 18 czerwca 2013 roku wnioskodawca wniósł o ponowne ustalenie wysokości kapitału początkowego wskazując, że błędnie zostały ustalone jego okresy składkowe które winny wynosić 26 lat, 4 miesiące i 3 dni tj. 316 miesięcy a nie jak to przyjął organ rentowy 26 lat, 2 miesiące i 27 dni czyli 314 miesięcy (dowód: wniosek k. 62 akt emerytalnych).

W piśmie z dnia 2 lipca 2013 roku, organ rentowy poinformował wnioskodawcę, jakie okresy składkowe zostały uwzględnione przy ustalaniu kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 roku, w tym m.in. od 1 stycznia1993 roku do 17 grudnia 1995 roku, od 1 stycznia 1996 roku do 9 lutego 1997 roku oraz od 1 marca 1997 roku do 15 kwietnia 1997 roku oraz od 1 maja 1997 roku do 30 czerwca 1997 roku.

Organ rentowy wskazał również, że do stażu pracy nie zaliczono okresów od 18 grudnia 1995 roku do 31 grudnia 1995 roku – kiedy wnioskodawca przebywał na urlopie bezpłatnym oraz okresów wyłączonych bez oznaczenia z okresu ubezpieczenia tj. od 10 lutego 1997 roku do 28 lutego 1997 roku oraz od 16 kwietnia 1997 roku do 30 kwietnia 1997 roku (dowód: pismo z dnia 2 lipca 2013 roku k. 63 akt emerytalnych).

W dniu 28 sierpnia 2013 roku wnioskodawca wniósł o zaliczenie dwóch spornych okresów jako okresów pobierania zasiłku chorobowego załączając do wniosku listy płac wystawione przez pracodawcę oraz deklaracje rozliczeniowe pracodawcy S-8 (dowód: wniosek k. 66 akt emerytalnych, listy płac k. 67-70 akt emerytalnych, deklaracje k. 71-82 akt emerytalnych). W listach płac za miesiąc luty i kwiecień 1997 roku wskazano, że wnioskodawcy zostało wypłacone wynagrodzenie chorobowe, przy czym w miesiącu lutym w wysokości 75,72 złotych, w miesiącu kwietniu 1997 roku w wysokości 55,82 złotych (dowód: listy płac k. 68 i k. 69 akt emerytalnych).

W deklaracji rozliczeniowej pracodawcy S-8 za miesiąc luty 1997 roku, w rubryce okres choroby, urlopu wypoczynkowego lub bezpłatnego wskazano okres od 10 do 28 lutego 1997 roku, a za miesiąc kwiecień 1997 roku również w tej rubryce wskazano okres od 16 do 30 kwietnia 1997 roku bez wskazania jaki jest to okres tzn. czy jest to okres choroby, urlopu wypoczynkowego lub bezpłatnego (dowód: deklaracje rozliczeniowe k. 72 i k. 74 akt emerytalnych).

W okresach od 10 lutego 1997 roku do 28 lutego 1997 roku oraz od 16 kwietnia 1997 roku do 30 kwietnia 1997 roku wnioskodawca był chory i w związku z tym przebywał na zwolnieniu lekarskim. Za czas chorobowy pracodawca wypłacił mu wynagrodzenie chorobowe (dowód: zeznania świadka G. K. (1) protokół rozprawy z dnia 29 lipca 2014 roku nagranie od minuty 2.30 do minuty 13.01, deklaracje rozliczeniowe k. 72 i k. 74 akt emerytalnych, listy płac k. 68 i k. 69 akt emerytalnych, kserokopie historii choroby k. 42-49).

Wysokość świadczenia wnioskodawcy wyliczona na dzień 1 sierpnia 2013 roku tj. od miesiąca złożenia wniosku o przeliczenie świadczenie, przy uwzględnieniu okresów od 10 lutego 1997 roku do 28 lutego 1997 roku oraz od 16 kwietnia 1997 roku do 30 kwietnia 1997 roku jako nieskładkowych, zgodnie z art. 183 ustawy emerytalnej wynosi 2.093,07 złote, a zgodnie z art. 26 ustawy emerytalnej wynosi 2.448,80 złotych. Po uwzględnieniu waloryzacji od 1 marca 2014 roku świadczenia wynoszą odpowiednio 2.126,56 złotych i 2.487,98 złotych (dowód: pismo organu rentowego z dnia 28 sierpnia 2014 roku k. 22 akt).

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył i ocenił, co następuje:

odwołanie jest częściowo uzasadnione.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz.U. z 2013 roku, poz. 1440 ze zm) wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1)z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2) z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176,

3)z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty,

- a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

W myśl zaś art. 114 ustawy emerytalnej prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

W przedmiotowej sprawie wnioskodawca M. P. zarzucał organowi rentowemu, iż nieprawidłowo odmówił mu przeliczenia emerytury, poprzez odmowę doliczenia okresów od 10 lutego 1997 roku do 28 lutego 1997 roku i od 16 kwietnia 1997 roku do 30 kwietnia 1997 roku, kiedy przebywał na zwolnieniu lekarskim.

Organ rentowy stanął natomiast na stanowisku, że w deklaracjach rozliczeniowych pracodawcy S-8 w miesiącach luty i kwiecień 1997 roku w rubryce oznaczonej jako okres choroby, urlopu wychowawczego lub bezpłatnego, został wykazany okres od 10 lutego 1997 roku do 28 lutego 1997 roku i w miesiącu kwietniu okres od 16 kwietnia 1997 roku do 30 kwietnia 1997 roku, jednak nie wskazano przyczyny tych przerw. Tym samym okresy te podlegały wyłączeniu ze stażu pracy, jako okresy nieokreślone.

Ponadto organ rentowy podniósł, że decyzją z dnia 15 listopada 2005 roku, organ rentowy na podstawie poświadczenia o podleganiu ubezpieczeniu przeliczył rentę z tytułu niezdolności do pracy, wobec stwierdzenia błędnego ustalenia stażu pracy w decyzjach z dnia 21 listopada 1995 roku i 20 września 1997 roku, wydanych przez (...), poprzez nie wyłączenia okresów urlopu bezpłatnego od 18 grudnia 1995 roku do 31 grudnia 1995 roku, 10 lutego 1997 roku do 28 lutego 1997 roku i od 16 kwietnia 1997 roku do 30 kwietnia 1997 roku. Skoro wnioskodawca nie odwołał się od powyższej decyzji, to złożone przez niego dokumenty w postaci list płac oraz deklaracji ZUS S-8, nie wpływają na zmianę wydanej w dniu 15 listopada 2005 roku.

Oceniając zasadność argumentacji zarówno organu rentowego, jak i wnioskodawcy przypomnieć należy, iż zgodnie z § 20 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno – rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń ( Dz.U. z 1983r., nr 10, poz. 49 ze zm. ) środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia, są pisemne zaświadczenia zakładów pracy, wydane na podstawie posiadanych dokumentów, oraz legitymacje ubezpieczeniowe, a także inne dowody z przebiegu ubezpieczenia. Zaświadczenie zakładu pracy powinno w szczególności zawierać imię i nazwisko osoby, której dotyczy, datę podjęcia i ustania zatrudnienia oraz rodzaj wykonywanej czynności. Ponadto środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia mogą być również legitymacje służbowe, legitymacje związków zawodowych, umowy o pracę, wpisy w dowodach osobistych oraz pisma kierowane przez zakłady pracy do pracownika w czasie trwania zatrudnienia (np. o powołaniu, mianowaniu, angażowaniu, zwolnieniu, wyróżnieniu, udzieleniu urlopu).

Wnioskodawca, co niesporne, nie przedłożył wymaganych przez powołany przepis dokumentów. Załączone w sprawie deklaracje rozliczeniowe pracodawcy tj. G. K. i E. S. prowadzących działalność gospodarczą pod nazwą Złomowisko Samochodowe Komis Wypożyczalnia wP. w miesiącach luty i kwiecień 1997 roku, posiadają wpisy w rubryce okres choroby, urlopu wychowawczego lub bezpłatnego, bez jednoczesnego określenia jakiego dotyczą okresu. Należy jednakże zwrócić uwagę na fakt, iż organ rentowy stosując w ramach własnego postępowania przepisy kodeksu postępowania administracyjnego, ma ograniczoną swobodę prowadzenia postępowania dowodowego. Z przepisów proceduralnych wynika bowiem jakie środki dowodowe stanowią podstawę dla ustalenia konkretnych okoliczności.

Na etapie postępowania odwoławczego sprawa staje się sprawą cywilną, a więc do jej rozpoznania stosuje się kodeks postępowania cywilnego. Według art. 473 k.p.c. w postępowaniu przed sądem nie stosuje się żadnych ograniczeń dowodowych, a więc każdy fakt może być dowodzony wszelkimi środkami, które są uzna za pożądane, a ich dopuszczenie za celowe. Przypomnieć również należy, iż obowiązek udowodnienia faktów spoczywa na osobie, która wywodzi z nich skutki prawne (art. 232 k.p.c.), stąd też na odwołującym ciąży obowiązek przedstawienia dowodów dla udowodnienia spornych okoliczności. Muszą to być jednak środki dowodowe, które pozwolą na wiarygodne ustalenie okoliczności faktycznych. Przepisy z zakresu ubezpieczeń społecznych są normami bezwzględnie obowiązującymi i nie zawierają unormowań pozwalających na ustalenie wynagrodzenia w sposób przybliżony lub prawdopodobny (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 20 czerwca 2007 r., III AUa 482/07, Apel. Warszawa 2008/10154, OSA 2009/1/1).

W ocenie Sądu Okręgowego, możliwe jest dokonanie ustalenia, że w spornych okresach od 10 lutego 1997 roku do 28 lutego 1997 roku i od 16 kwietnia 1997 roku do 30 kwietnia 1997 roku przebywał na zwolnieniu lekarskim i z tego tytułu otrzymał wynagrodzenie chorobowe. Wynika to jednoznacznie z treści wiarygodnych zeznań świadka G. K. (2) – pracodawcy wnioskodawcy, które korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie, w tym z treścią list płac za miesiąc luty i kwiecień 1997 roku, treścią świadectwa pracy z dnia 30 czerwca 1997 roku, a także kserokopią historii choroby wnioskodawcy. Z listy płac za miesiąc luty i kwiecień 1997 roku wynika jednoznacznie, że wnioskodawcy zostało wypłacone wynagrodzenie chorobowe, co potwierdza, że w okresach od 10 lutego 1997 roku do 28 lutego 1997 roku i od 16 kwietnia 1997 roku do 30 kwietnia 1997 roku przebywał na zwolnieniu lekarskim. Zgodzić należy się z wnioskodawcą, że gdyby w tych spornym okresach rzeczywiście faktycznie przebywał na urlopie bezpłatnym, jak to przyjął organ rentowy, to nie było żadnych przeszkód, aby pracodawca wykazał to w wystawionym w dniu 30 kwietnia 1997 roku świadectwie pracy. Tymczasem z tym świadectwie pracy pracodawca, jako okres przebywania przez wnioskodawcę na urlopie bezpłatnym, wskazał tylko okres od 18 grudnia 1995 roku do 31 grudnia 1995 roku, czego M. P. nie kwestionuje.

Tym samym, w ocenie Sądu Okręgowego, organ rentowy błędnie nie zaliczył wnioskodawcy do stażu pracy okresów przebywania na zwolnieniu lekarskim tj. okresów od 10 lutego 1997 roku do 28 lutego 1997 roku oraz od 16 kwietnia 1997 roku do 30 kwietnia 1997 roku, jako okresu nieskładkowego. W myśl bowiem art. 6 ust. 1 pkt a ustawy emerytalnej okresami nieskładkowymi są m.in. okresy pobierania wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wypłaconego na podstawie przepisów Kodeksu pracy.

Wobec treści powyższego przepisu, Sąd oddalił odwołanie wnioskodawcy w zakresie w jakim wnosił on o zaliczenie tych spornych okresów, jako okresów składkowych.

Odnosząc się natomiast do żądania wnioskodawcy o przeliczenie kapitału początkowego, poprzez zaliczenie do stażu pracy tych spornych okresów od 10 lutego 1997 roku do 28 lutego 1997 roku oraz od 16 kwietnia 1997 roku do 30 kwietnia 1997 roku już od dnia 28 października 2015 roku wskazać należy, iż w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych treść decyzji wyznacza granice rozpoznania sprawy przez sąd. Postępowanie sądowe ma charakter kontrolny w stosunku do decyzji organu rentowego (art. 477 ⁹ k.p.c.). Oznacza to, że o roszczeniu ubezpieczonej w pierwszej kolejności powinien orzekać i o nim rozstrzygać pozwany organ rentowy. Jeżeli zatem po wniesieniu odwołania zostanie zgłoszone nowe żądanie, to sąd nie może go rozpoznać, ale jest zobowiązany przekazać żądanie do rozpoznania organowi rentowemu. Skoro organ rentowy nie rozstrzygał w przedmiocie wniosku o przeliczenie kapitału początkowego i przeliczenie emerytury od dnia 19 września 2010 roku, Sąd Okręgowy działając w oparciu o treść art. 477 ¹⁰ § 2 k.p.c. przekazał te wnioski do rozpoznania organowi rentowemu.