Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 listopada 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSR del. Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z wniosku J. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o rentę socjalną

na skutek odwołania J. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 30 czerwca 2014 r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 6049/14

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 30 czerwca 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił J. S. prawa do renty socjalnej, podnosząc w uzasadnieniu, że nie jest on całkowicie niezdolny do pracy.

J. S. złożył w dniu 23 lipca 2014 roku odwołanie od powyższej decyzji, domagając się jej zmiany poprzez przyznanie mu prawa do renty socjalnej.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

J. S., urodził się (...) lipca `1993 roku. Od 1 września 2009 roku jest uczniem Technikum(...) w Ł.. W roku szkolnym 2013/2014 był uczniem 3 klasy technikum. Planowany termin ukończenia szkoły przypada na dzień 30 kwietnia 2015 roku.

(dowód: wniosek o rentę k. 1-2 akt rentowych, zaświadczenie k. 3 akt rentowych)

W dniu 28 kwietnia 2014 roku wnioskodawca wystąpił o ustalenie prawa do renty socjalnej.

(dowód: wniosek o rentę k. 1-2 akt rentowych )

Orzeczeniem z dnia 19 maja 2014 roku Lekarz Orzecznik ZUS po zapoznaniu się z opinią konsultanta specjalisty chorób oczu z dnia 13 maja 2014 roku i po rozpoznaniu u wnioskodawcy wysokiej zwyrodnieniowej krótkowzroczności oka prawego, astygmatyzmu krótkowzrocznego złożonego oka lewego, zeza zbieżnego naprzemiennego uznał, iż j. S. nie jest całkowicie niezdolny do pracy.

(dowód: orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 19.05.2014r. k. 7 akt rentowych, opinia lekarska k. 22 i opinia konsultanta k. 20 w dokumentacji medycznej)

W związku z wniesionym sprzeciwem od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS, sprawa przekazana została do rozpoznania przez Komisję Lekarską ZUS, która w oparciu o przeprowadzony wywiad, badanie przedmiotowe oraz analizę dokumentacji medycznej wnioskodawcy i po rozpoznaniu tożsamych schorzeń, wydał orzeczenie zgodne z orzeczeniem lekarza orzecznika.

( dowód: orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 25.062014 roku k. 12 w aktach ZUS oraz opinia k. 26 w dokumentacji medycznej)

Aktualnie u wnioskodawcy występują następujące schorzenia:

- krótkowzroczność wysoka oka prawego,

- stygmatyzm krótkowzroczny oka lewego,

- niedowidzenie obu oczu przy czym oka prawego w stopniu dużym, oka lewego w stopniu średnim,

- zez zbieżny oka prawego.

Powyższe schorzenia nie czynią wnioskodawcy całkowicie niezdolnym do pracy zarobkowej.

(dowód: opinia biegłej okulistyD. P. k. 10-13)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z 2003 r., nr 135, poz. 1268) renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:

- przed ukończeniem 18 roku życia;

- w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej – przed ukończeniem 25 roku
życia;

- w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

Osobie, która spełnia warunki określone w art. 4 ust. 1 cytowanej ustawy, przysługuje renta socjalna stała – jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest trwała lub renta socjalna okresowa – jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest okresowa.

Przepis art. 5 powołanej ustawy nakazuje przy tym, aby ustalenie całkowitej niezdolności do pracy następowało na zasadach i w trybie określonym w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227).

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS za niezdolną do pracy uważa się osobę, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się po pierwsze stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz po drugie możliwości wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1). Całkowita niezdolność do pracy występuje, gdy osoba utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (art. 12 ust. 1 i 2), z tym iż zachowanie zdolności do pracy w warunkach określonych w przepisach o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych nie stanowi przeszkody w orzeczeniu całkowitej niezdolności do pracy (art. 13 ust. 4).

W świetle wskazanych przepisów całkowicie niezdolną do pracy jest zatem osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy na normalnym rynku pracy, przyczyną tej utraty jest naruszenie sprawności organizmu i nie rokuje, że po przekwalifikowaniu odzyska zdolność do pracy.

W przedmiotowej sprawie w celu ustalenia, czy pełnoletni wnioskodawca jest całkowicie niezdolny do pracy, a jeśli tak, to kiedy powstało naruszenie sprawności organizmu powodujące tą niezdolność, Sąd dopuścił dowód z pisemnej opinii biegłej okulisty D. P. - a więc biegłej w zakresie której specjalności mieszczą się rozpoznane u wnioskodawcy schorzenia. Wskazać należy, iż schorzenia wnioskodawcy są schorzeniami o podłożu okulistycznym i to one determinują stan jego zdrowia.

Opinię opracowaną przez biegłą okulistę Sąd ocenia jako jasną, pełną, logiczną i należycie uzasadnioną. Biegła sporządziła opinię po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną wnioskodawcy, jak również po przeprowadzeniu jego osobistego badania.
W swoich wnioskach była stanowcza. Opinia ta nie nasuwa żadnych wątpliwości i wynika z niej jednoznacznie, że wnioskodawca obecnie z powodu schorzeń narządu wzroku nie jest całkowicie niezdolny do pracy.

Biegła D. P. –. wskazała, że przyczyną niesprawności narządu wzroku jest wada korekcji, istniejąca od dzieciństwa w postaci krótkowzroczności wysokiej
z niedowidzeniem dużego stopnia oka prawego oraz astygmatyzmu krótkowzrocznego
z niedowidzeniem średniego stopnia oka lewego oraz zez zbieżny oka prawego. W swojej opinii biegła zwróciła uwagę, że od roku 2011 stan narządu wzroku wnioskodawcy uległ pogorszeniu ale nie w stopniu powodującym całkowitą niezdolność do pracy.

W ocenie Sądu biegłaD. P. rzeczowo uzasadniła swoje stanowisko odnośnie zdiagnozowanych u wnioskodawcy schorzeń natury okulistycznej i ich wpływu na jego zdolność do pracy. W ocenie biegłej stopień zaawansowania rozpoznanych przez nią schorzeń nie czyni wnioskodawcy całkowicie niezdolnym do pracy zarobkowej. Wnioskodawca na rozprawie w dniu 27 listopada 2014 roku nie zgłosił do tej opinii żadnych zarzutów. To na nim zgodnie z art. 6 k.c. spoczywał ciężar dowodu a nie wykazał się jakąkolwiek inicjatywą dowodową. To strony - zgodnie z zasadą kontradyktoryjności procesu cywilnego - są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne (art. 232 k.p.c.) Wnioskodawca domagając się prawa do renty, winien zatem przed Sądem wykazać spełnienie przesłanki niezdolności do pracy, czego nie uczynił. Wskazał jedynie, że leczy się u okulisty i dlatego wystąpił z wnioskiem o przyznanie mu prawa do renty socjalnej.

Reasumując występujące u wnioskodawcy schorzenia, są aktualnie na takim etapie zaawansowania, że nie prowadzą do naruszenia sprawności jego organizmu
w stopniu uzasadniającym orzeczenie całkowitej niezdolności do pracy.

W tym stanie sprawy Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych stwierdził, iż wnioskodawca nie spełnił przesłanek warunkujących przyznanie prawa do renty socjalnej, określonych w przepisach powołanych na wstępie rozważań i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie.