Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 1/10
POSTANOWIENIE
Dnia 24 marca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie ze skargi powódek M. K. i I. Ź. - K.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w R.
z dnia 29 września 2009 r., sygn. akt IV Ca (…),
w sprawie z powództwa M. K., I. Ź. - K., M. H. - S. i A. G.
przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej „S.(...)” w R.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 24 marca 2010 r.,
odrzuca skargę i zasądza od powódek M. K. i I. Ź. - K. na rzecz pozwanej kwotę
300 (trzysta) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania wywołanego skargą.
Uzasadnienie
Powódki I. Ź. – K. i M. K. wniosły skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w R. z dnia 29 września 2009 r. w części
oddalającej ich apelacji od wyroku Sądu Rejonowego w R. z dnia 7 kwietnia 2009 r.
Art. 4245
§ 1 k.p.c. zawiera wymagania o charakterze konstrukcyjnym jakie musi
spełniać skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Należy do nich m.in. obowiązek uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody
spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy oraz wymóg
2
wykazania, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe.
Oświadczenia skarżących nie spełniają wskazanych wymagań.
Prawidłowe spełnienie wymagania określonego w pkt 4 art. 4245
§ 1 k.p.c. polega
nie tylko na złożeniu oświadczenia o wystąpieniu szkody ze wskazaniem jej rodzaju i
rozmiaru, ale i na uwiarygodnieniu tego oświadczenia. W tym celu, w związku z treścią
art. 243 k.p.c., skarżący winien powoływać i przedstawiać zarówno dowody, w tym tzw.
dowody niedające pewności, jak i inne środki, nieuznawane przez kodeks za dowody
np. pisemne oświadczenia, surogaty dokumentów itp. (zob. postanowienia Sądu
Najwyższego: z dnia 12 października 2006 r., I BU 5/06, nie publ.; z dnia 11 sierpnia
2005 r., III CNP 4/05, OSNC 2006, nr 1, poz. 16). Na marginesie należy wskazać, że
koszty postępowania, które poniosła strona nie stanowią szkody uzasadniającej
wniesienie skargi, przewidzianej w art. 4241
k.p.c. (zob. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 28 listopada 2006 r., III CNP 46/06, niepubl.).
Z kolei wykonanie obowiązku wynikającego z pkt 5 art. 4245
§ 1 k.p.c. polega na
przeprowadzeniu prawniczej analizy przepisów dotyczących środków prawnych, których
zastosowanie jest niedopuszczalne lub które z innych przyczyn nie mogły odnieść
skutku. Nie chodzi jedynie o skargę kasacyjną czy skargę o wznowienie, ale i inne
środki prawne pozwalające na zmianę lub uchylenie orzeczenia, ewentualnie służące
pozbawieniu lub ograniczeniu wykonalności orzeczenia, czyli powództwa opozycyjne
oraz zwykłe i specjalne środki funkcjonujące w postępowaniu nieprocesowym (por.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27 stycznia 2006 r., III CNP 23/05, OSNC
2006, nr 7-8, poz. 140). Nadto ustawodawca wymaga „wykazania”, a nie jedynie
wskazania, przytoczenia, do czego ograniczyły się w przedmiotowej skardze skarżące.
Wnoszący skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
musi przeprowadzić stosowny wywód jurydyczny w celu dowiedzenia niemożności
wzruszenia orzeczenia w drodze innych środków prawnych. Wywód taki byłby zbędny
jedynie wówczas, gdyby zostały dołączone do skargi odpisy prawomocnych orzeczeń
wskazujących, że zastosowanie innych środków procesowych okazało się nieskuteczne
np. odpis postanowienia o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania (por.
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 17 października 2005 r., I CNP 5/05, OSNC
2006, nr 1, poz. 17 oraz z dnia 19 stycznia 2006 r., II CNP 2/06, OSNC 2006, nr 6, poz.
112).
3
Braki w zakresie wymagań konstrukcyjnych nie podlegają uzupełnieniu, a skarga
nimi dotknięta jest odrzucana a limine (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
Z podanych względów, na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy odrzucił
skargę.
O kosztach postępowania wywołanego skargą orzeczono zgodnie z art. 98 i art.
108 § 1 w związku z art. 39821
i art. 42412
k.p.c. oraz § 6 pkt 3, § 12 ust. 5 pkt 2
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za
czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy
prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz.
1349 ze zm.).