V CNP 94/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-09-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 94/09
POSTANOWIENIE
Dnia 14 kwietnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi A. O.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w G.
z dnia 18 czerwca 2009 r., sygn. akt III Ca (…) (III WSC (…)
w sprawie z powództwa H. J.
przeciwko A. O.
o ochronę służebności,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 kwietnia 2010 r.,
1.) odrzuca skargę;
2.) zasądza od A. O. na rzecz H. J. kwotę 617, zł (sześćset siedemnaście)
tytułem kosztów postępowania skargowego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 18 czerwca 2009 r. [sygn. akt III Ca (…)] Sąd Okręgowy w G.
oddalił apelację pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w R. z dnia 18 lutego 2009 r.
w sprawie o ochronę służebności.
Wyrok Sądu Okręgowego pozwany A. O. zaskarżył w całości skargą o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. W skardze zarzucił
naruszenie przepisów postępowania w postaci art. 382 w związku z art. 278 § 1 i art.
286 k.p.c., a także naruszenie prawa materialnego tj. 222 § 2 w związku z art. 251 k.c.
2
Wskazał na powyższe przepisy, jako na te, z którymi zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia jest
nadzwyczajnym środkiem prawnym umożliwiającym dochodzenie roszczenia
odszkodowawczego od Skarbu Państwa za bezprawną działalność orzeczniczą sądu
jako organu władzy publicznej (art. 4241
k.p.c. w związku z art. 417 § 1 i 4171
§ 2 k.c.).
Oznacza to, że niezgodność z prawem w rozumieniu powyższych przepisów musi
polegać na oczywistej i rażącej obrazie prawa, niebudzącej żadnych wątpliwości (zob.
orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 4 stycznia 2007 r., V CNP 132/06, OSNC 2007, nr
11, poz. 174).
Skarżący w rozpoznawanej skardze nie wykazał merytorycznych przesłanek
uzasadniających jej wniesienie. Stanowisko Sądu Okręgowego w odniesieniu do
uprawnień i obowiązków właściciela nieruchomości służebnej oraz właściciela
nieruchomości władnącej jest trafne.
Przede wszystkim należy wskazać, że skarżący nie uprawdopodobnił istnienia
szkody wywołanej wydaniem kwestionowanego orzeczenia (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. w
związku z art. 4241
§ 1 k.p.c.).
Pozwany uniemożliwił powodowi korzystanie ze służebności drogi koniecznej
ustanowionej przez sąd, a kwestionowany wyrok doprowadził do stanu zgodnego z
prawem. Sądy trafnie przy tym stwierdziły, że ewentualne wykroczenie przez powoda
poza pas służebny nie dotyczy przedmiotu tej sprawy, a może być przedmiotem innej
sprawy. W rozpoznawanej sprawie bezspornie ustalono, że pozwany zagrodził przejście
w pasie służebnym. W sytuacji tej nie może być mowy o szkodzie.
Z braku istotnej przesłanki ustawowej należało w konsekwencji odrzucić skargę
(art. 4248
§ 1 k.p.c. w związku z art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.) oraz orzec o kosztach
postępowania skargowego (art. 98 i 108 § 1 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 14 kwietnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi A. O.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w G.
z dnia 18 czerwca 2009 r., sygn. akt III Ca (…) (III WSC (…)
w sprawie z powództwa H. J.
przeciwko A. O.
o ochronę służebności,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 kwietnia 2010 r.,
1.) odrzuca skargę;
2.) zasądza od A. O. na rzecz H. J. kwotę 617, zł (sześćset siedemnaście)
tytułem kosztów postępowania skargowego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 18 czerwca 2009 r. [sygn. akt III Ca (…)] Sąd Okręgowy w G.
oddalił apelację pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w R. z dnia 18 lutego 2009 r.
w sprawie o ochronę służebności.
Wyrok Sądu Okręgowego pozwany A. O. zaskarżył w całości skargą o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. W skardze zarzucił
naruszenie przepisów postępowania w postaci art. 382 w związku z art. 278 § 1 i art.
286 k.p.c., a także naruszenie prawa materialnego tj. 222 § 2 w związku z art. 251 k.c.
2
Wskazał na powyższe przepisy, jako na te, z którymi zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia jest
nadzwyczajnym środkiem prawnym umożliwiającym dochodzenie roszczenia
odszkodowawczego od Skarbu Państwa za bezprawną działalność orzeczniczą sądu
jako organu władzy publicznej (art. 4241
k.p.c. w związku z art. 417 § 1 i 4171
§ 2 k.c.).
Oznacza to, że niezgodność z prawem w rozumieniu powyższych przepisów musi
polegać na oczywistej i rażącej obrazie prawa, niebudzącej żadnych wątpliwości (zob.
orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 4 stycznia 2007 r., V CNP 132/06, OSNC 2007, nr
11, poz. 174).
Skarżący w rozpoznawanej skardze nie wykazał merytorycznych przesłanek
uzasadniających jej wniesienie. Stanowisko Sądu Okręgowego w odniesieniu do
uprawnień i obowiązków właściciela nieruchomości służebnej oraz właściciela
nieruchomości władnącej jest trafne.
Przede wszystkim należy wskazać, że skarżący nie uprawdopodobnił istnienia
szkody wywołanej wydaniem kwestionowanego orzeczenia (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. w
związku z art. 4241
§ 1 k.p.c.).
Pozwany uniemożliwił powodowi korzystanie ze służebności drogi koniecznej
ustanowionej przez sąd, a kwestionowany wyrok doprowadził do stanu zgodnego z
prawem. Sądy trafnie przy tym stwierdziły, że ewentualne wykroczenie przez powoda
poza pas służebny nie dotyczy przedmiotu tej sprawy, a może być przedmiotem innej
sprawy. W rozpoznawanej sprawie bezspornie ustalono, że pozwany zagrodził przejście
w pasie służebnym. W sytuacji tej nie może być mowy o szkodzie.
Z braku istotnej przesłanki ustawowej należało w konsekwencji odrzucić skargę
(art. 4248
§ 1 k.p.c. w związku z art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.) oraz orzec o kosztach
postępowania skargowego (art. 98 i 108 § 1 k.p.c.).