III KKO 1/01
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Zmiana nazwy izby Sądu Najwyższego z "Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych" na "Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych".
Automatyczne korekty wprowadzone przez system SAOS w czasie importu orzeczenia z zewnętrznego systemu
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-11-2012
Pełny tekst orzeczenia
Postanowienie z dnia 8 marca 2001 r.
III KKO 1/01
Niedopuszczalny jest wniosek do Kolegium Kompetencyjnego przy Są-
dzie Najwyższym o ustalenie właściwości i trybu rozpoznania sprawy, jeżeli nie
zachodzi w niej spór kompetencyjny określony w art. 192 § 1 KPA.
Przewodniczący SSN Andrzej Wasilewski, Sędziowie SN: Jerzy Kwaśniewski
(sprawozdawca), Andrzej Wróbel, przedstawiciel Ministerstwa Sprawiedliwości
Barbara Łochowska, przedstawiciel Ministerstwa Rozwoju Regionalnego i Budow-
nictwa Witold Radzio.
Kolegium Kompetencyjne przy Sądzie Najwyższym, po rozpoznaniu w dniu 8
marca 2001 r. na posiedzeniu jawnym sprawy z wniosku Urzędu Miasta w S. o rozs-
trzygnięcie sporu kompetencyjnego między Ś. Wojewódzkim Inspektorem Nadzoru
Geodezyjnego i Kartograficznego a Sądem Okręgowym w T. o zmiany w ewidencji
gruntów
p o s t a n o w i ł:
o d r z u c i ć wniosek.
U z a s a d n i e n i e
Zarząd Miejski w S. reprezentujący Gminę S. wystąpił do Kolegium Kompe-
tencyjnego przy Sądzie Najwyższym „o ustalenie, który organ - państwowy czy są-
dowy winien załatwić sprawę Marianny W. i w jakim trybie”.
W uzasadnieniu wniosku podano, że Gmina S. pozostaje z Marianną W. w
sporze dotyczącym własności wskazanych działek gruntu. Według wnioskodawcy
zaistniał negatywny spór kompetencyjny, gdyż „Sąd Okręgowy w T. w uzasadnieniu
wyroku z dnia 18 listopada 1998 r. [...] wskazał, że sprawę należało rozpoznać w try-
bie administracyjnym zgodnie z art. 27 ustawy o księgach wieczystych oraz prawa
geodezyjnego i kartograficznego (Dz.U. Nr 30, poz. 163 z 1989 r.) natomiast Ś. Wo-
2
jewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w decyzji z dnia 6
grudnia 2000 r. [...] wskazał, że rozstrzygnięcia w zakresie ustalenia własności nale-
żą do właściwości sądów powszechnych”.
Kolegium Kompetencyjne przy Sądzie Najwyższym zważyło, co następuje:
Rozstrzygnięcie sporów o właściwość między organami administracji pańs-
twowej a sądami zostało uregulowane w Dziale V Kodeksu postępowania adminis-
tracyjnego. Spory te mogą mieć postać sporu pozytywnego, gdy zainteresowany or-
gan administracji państwowej lub sąd uznaje się równocześnie za właściwy do zała-
twienia sprawy (art. 192 § 1 pkt 1 KPA), bądź sporu negatywnego, gdy za niewłaści-
wy uznaje się zarówno organ administracji państwowej, jak i sąd (art. 192 § 1 pkt 2
KPA). W rozpatrywanym wniosku Gmina S. wystąpiła jako strona we własnej spra-
wie, twierdząc, że jest to sprawa o ustalenie własności spornych między Gminą a
Marianną W. części ich nieruchomości, gdyż rozpatrujące sprawę organy (adminis-
tracyjny i sąd) nie wydały - zdaniem Gminy - wystarczających czy odpowiednich roz-
strzygnięć. Wskazane we wniosku rozstrzygnięcia, to z jednej strony wyrok Sądu
Wojewódzkiego w T. z dnia 18 listopada 1998 r. [...], a z drugiej - decyzja Ś. Woje-
wódzkiego Inspektora Nadzoru z dnia 6 grudnia 2000 r. [...].
Kolegium Kompetencyjne stwierdza, że żadne z powyższych orzeczeń (wyrok
sądu i decyzja administracyjna) nie wyraża uznania niewłaściwości w sprawie w ro-
zumieniu powołanego wyżej przepisu (art. 192 § 1 pkt 2 KPA) definiującego spór ne-
gatywny. Wymieniony wyżej wyrok Sądu Wojewódzkiego w T. został wydany po me-
rytorycznym rozpoznaniu sprawy z powództwa Marianny W. przeciwko, między in-
nymi, Gminie S. o uzgodnienie treści określonych ksiąg wieczystych Sądu Rejono-
wego w S. z rzeczywistym stanem prawnym. Wyrok ten rozstrzygnął o dochodzonym
w sprawie roszczeniu przez oddalenie powództwa. Z kolei Ś. Wojewódzki Inspektor
Nadzoru wymienioną wyżej decyzją, działając jako organ drugiej instancji, utrzymał w
mocy zaskarżoną decyzję Starosty S. w przedmiocie wprowadzenia określonych
zmian w ewidencji gruntów m. S. Tak więc wskazane we wniosku orzeczenia (wyrok i
decyzja) są orzeczeniami merytorycznymi (rozstrzygają o przedmiocie poddanym
rozpoznaniu), a ponadto dotyczą zupełnie różnych spraw. Nie ma więc nie tylko
uznania niewłaściwości, ale nie ma w ogóle sporu (jakiegokolwiek) o właściwość
między sądem a organem administracji państwowej.
3
Powyższe stwierdzenie przesądza w konsekwencji o odrzuceniu wniosku bez
jakiejkolwiek oceny orzeczeń Sądu Wojewódzkiego i Ś. Wojewódzkiego Inspektora
Nadzoru, co byłoby niedopuszczalne w postępowaniu przewidzianym wyłącznie dla
rozstrzygnięcia sporu o właściwość (art. 190 § 1 KPA).
Postanowiono zatem stosownie do art. 199 § 1 pkt 1 KPC odpowiednio zasto-
sowanego w myśl art. 195 KPA.
========================================
III KKO 1/01
Niedopuszczalny jest wniosek do Kolegium Kompetencyjnego przy Są-
dzie Najwyższym o ustalenie właściwości i trybu rozpoznania sprawy, jeżeli nie
zachodzi w niej spór kompetencyjny określony w art. 192 § 1 KPA.
Przewodniczący SSN Andrzej Wasilewski, Sędziowie SN: Jerzy Kwaśniewski
(sprawozdawca), Andrzej Wróbel, przedstawiciel Ministerstwa Sprawiedliwości
Barbara Łochowska, przedstawiciel Ministerstwa Rozwoju Regionalnego i Budow-
nictwa Witold Radzio.
Kolegium Kompetencyjne przy Sądzie Najwyższym, po rozpoznaniu w dniu 8
marca 2001 r. na posiedzeniu jawnym sprawy z wniosku Urzędu Miasta w S. o rozs-
trzygnięcie sporu kompetencyjnego między Ś. Wojewódzkim Inspektorem Nadzoru
Geodezyjnego i Kartograficznego a Sądem Okręgowym w T. o zmiany w ewidencji
gruntów
p o s t a n o w i ł:
o d r z u c i ć wniosek.
U z a s a d n i e n i e
Zarząd Miejski w S. reprezentujący Gminę S. wystąpił do Kolegium Kompe-
tencyjnego przy Sądzie Najwyższym „o ustalenie, który organ - państwowy czy są-
dowy winien załatwić sprawę Marianny W. i w jakim trybie”.
W uzasadnieniu wniosku podano, że Gmina S. pozostaje z Marianną W. w
sporze dotyczącym własności wskazanych działek gruntu. Według wnioskodawcy
zaistniał negatywny spór kompetencyjny, gdyż „Sąd Okręgowy w T. w uzasadnieniu
wyroku z dnia 18 listopada 1998 r. [...] wskazał, że sprawę należało rozpoznać w try-
bie administracyjnym zgodnie z art. 27 ustawy o księgach wieczystych oraz prawa
geodezyjnego i kartograficznego (Dz.U. Nr 30, poz. 163 z 1989 r.) natomiast Ś. Wo-
2
jewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w decyzji z dnia 6
grudnia 2000 r. [...] wskazał, że rozstrzygnięcia w zakresie ustalenia własności nale-
żą do właściwości sądów powszechnych”.
Kolegium Kompetencyjne przy Sądzie Najwyższym zważyło, co następuje:
Rozstrzygnięcie sporów o właściwość między organami administracji pańs-
twowej a sądami zostało uregulowane w Dziale V Kodeksu postępowania adminis-
tracyjnego. Spory te mogą mieć postać sporu pozytywnego, gdy zainteresowany or-
gan administracji państwowej lub sąd uznaje się równocześnie za właściwy do zała-
twienia sprawy (art. 192 § 1 pkt 1 KPA), bądź sporu negatywnego, gdy za niewłaści-
wy uznaje się zarówno organ administracji państwowej, jak i sąd (art. 192 § 1 pkt 2
KPA). W rozpatrywanym wniosku Gmina S. wystąpiła jako strona we własnej spra-
wie, twierdząc, że jest to sprawa o ustalenie własności spornych między Gminą a
Marianną W. części ich nieruchomości, gdyż rozpatrujące sprawę organy (adminis-
tracyjny i sąd) nie wydały - zdaniem Gminy - wystarczających czy odpowiednich roz-
strzygnięć. Wskazane we wniosku rozstrzygnięcia, to z jednej strony wyrok Sądu
Wojewódzkiego w T. z dnia 18 listopada 1998 r. [...], a z drugiej - decyzja Ś. Woje-
wódzkiego Inspektora Nadzoru z dnia 6 grudnia 2000 r. [...].
Kolegium Kompetencyjne stwierdza, że żadne z powyższych orzeczeń (wyrok
sądu i decyzja administracyjna) nie wyraża uznania niewłaściwości w sprawie w ro-
zumieniu powołanego wyżej przepisu (art. 192 § 1 pkt 2 KPA) definiującego spór ne-
gatywny. Wymieniony wyżej wyrok Sądu Wojewódzkiego w T. został wydany po me-
rytorycznym rozpoznaniu sprawy z powództwa Marianny W. przeciwko, między in-
nymi, Gminie S. o uzgodnienie treści określonych ksiąg wieczystych Sądu Rejono-
wego w S. z rzeczywistym stanem prawnym. Wyrok ten rozstrzygnął o dochodzonym
w sprawie roszczeniu przez oddalenie powództwa. Z kolei Ś. Wojewódzki Inspektor
Nadzoru wymienioną wyżej decyzją, działając jako organ drugiej instancji, utrzymał w
mocy zaskarżoną decyzję Starosty S. w przedmiocie wprowadzenia określonych
zmian w ewidencji gruntów m. S. Tak więc wskazane we wniosku orzeczenia (wyrok i
decyzja) są orzeczeniami merytorycznymi (rozstrzygają o przedmiocie poddanym
rozpoznaniu), a ponadto dotyczą zupełnie różnych spraw. Nie ma więc nie tylko
uznania niewłaściwości, ale nie ma w ogóle sporu (jakiegokolwiek) o właściwość
między sądem a organem administracji państwowej.
3
Powyższe stwierdzenie przesądza w konsekwencji o odrzuceniu wniosku bez
jakiejkolwiek oceny orzeczeń Sądu Wojewódzkiego i Ś. Wojewódzkiego Inspektora
Nadzoru, co byłoby niedopuszczalne w postępowaniu przewidzianym wyłącznie dla
rozstrzygnięcia sporu o właściwość (art. 190 § 1 KPA).
Postanowiono zatem stosownie do art. 199 § 1 pkt 1 KPC odpowiednio zasto-
sowanego w myśl art. 195 KPA.
========================================