Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 grudnia 2012 r.

Sąd Apelacyjny w Łodzi, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Mirosław Godlewski (spr.)

Sędziowie:SSA Janina Kacprzak

SSA Anna Szczepaniak-Cicha

Protokolant: stażysta Paulina Działońska

po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2012 r. w Łodzi

sprawy J. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi
w O.

o emeryturę,

na skutek apelacji organu rentowego

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w Kaliszu z dnia 21 lutego 2012 r., sygn. akt: V U 2458/11;

zmienia zaskarżony wyrok i oddala odwołanie.

Sygn. akt III AUa 731/12

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 lutego 2012 roku Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Kaliszu zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 7.12.2011r. i przyznał J. W. prawo do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych poczynając od 8 listopada 2011 roku.

Wydając zaskarżony wyrok sąd przyjął za podstawę rozstrzygnięcia następujące ustalenia faktyczne.

Wnioskodawca, urodzony (...), na dzień 1.01.1999r. udowodnił łącznie 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych. Organ rentowy nie uznał wnioskodawcy jakichkolwiek okresów pracy wykonywanej w szczególnych warunkach. W szczególności nie zaliczył wnioskodawcy jako pracy w szczególnych warunkach okresu pracy w Spółdzielni Kółek Rolniczych w O. oraz w Zakładzie Usług (...) w S. z powodu braku świadectwa pracy w szczególnych warunkach.

Wnioskodawca pracował w pełnym wymiarze czasu pracy, na podstawie umowy o pracę od 20.09.1976r. do 14.01.1989r. w Spółdzielni Kółek Rolniczych w O.. Pracodawca wystawiając świadectwo pracy w dniu 21 września 1990r stwierdził, iż wykonywał on pracę traktorzysty, a ostatnio mechanika spawacza i nie zaznaczył, że była to praca w szczególnych warunkach. Jednocześnie wystawił świadectwo pracy w szczególnych warunkach wskazując, że J. W. w okresie od 20.09.1976r. do 14.01.1989r. był zatrudniony na stanowisku traktorzysty.

W okresie od 20.09.1976r. do 31.1.1987r. J. W. był zatrudniony Spółdzielni Kółek Rolniczych w O. na stanowisku traktorzysty, a od 1.02.1988r. do 14.01.1989 r. na stanowisku mechanika spawacza.

W okresie zatrudnienia w Spółdzielni Kółek Rolniczych w O. odwołujący w pierwszym okresie wykonywał prace w (...) R., który był filią (...) w O.. W okresie od 20.09.1976r. do 31.01,1987r. J. W. obsługiwał ciągnik Ursus C-360 i Ferguson oraz obsługiwał koparko-spycharkę Białoruś. W okresie żniw kierował kombajnem. Do jego obowiązków należało wykonywanie zleconych prac polowych, w tym wykonywania oprysków na polach należących do spółdzielni oraz rolników, spółdzielnia zajmowała się bowiem świadczeniem usług dla ludności . Odwołujący pracował przez cały rok jako kierowca ciągnika, nie otrzymywał posiłków regeneracyjnych ani dodatku do wynagrodzenia za pracę w warunkach szkodliwych. O tym czy w danym dniu będzie kierował ciągnikiem czy koparko -spycharką decydował dyspozytor. Nie było poszczególnych miesięcy, w których kierował jednym pojazdem poza okresem żniw, podczas których zajmował się prowadzeniem jedynie kombajnu.

Od 26.01.1976r. wnioskodawca posiada uprawnienia traktorzysty, a od 29.04.1977r. do obsługi kombajnu. Od 6.02.1980r. posiada tytuł mistrza w zawodzie mechanika maszyn i urządzeń rolniczych, a od 1988 r. posiada uprawnienia spawacza.

Wnioskodawca w pełnym wymiarze czasu pracy, na podstawie umowy o pracę i na stałe pracował od 24.09.1990r. do 23.05.2000r. w Zakładzie usług (...) w S.. Pracodawca wystawiając świadectwo pracy w dniu 23 maja 2000r stwierdził, iż wykonywał on pracę spawacza i nie zaznaczył ,że była to praca w szczególnych warunkach. Jednocześnie pracodawca wystawił świadectwo o pracy w szczególnych warunkach wskazując, że J. W. w okresie od 24.09.1990r. do 23.05.2000r. był zatrudniony na stanowisku spawacza.

W Przedsiębiorstwie tym odwołujący wykonywał wyłącznie czynności spawacza, pracował w brygadzie składającej się ze spawaczy. W zakładzie pracy panował taki podział czynności ,że ślusarze nie wykonywali czynności spawaczy, a spawacze zajmowali się tylko spawaniem podzespołów. W razie potrzeby ślusarze pomagali spawaczom przy ich pracy Odwołujący pracował jako pracownik fizyczny, nie pełnił w tym czasie żadnych funkcji, pracował po 8 godzin dziennie. Czynności swoje wykonywał w Zakładach (...) w W. gdzie spawał stalowe elementy: kołnierze, konstrukcje. J. W. pracował jako spawacz elektryczny i gazowy.

W trakcie zatrudnienia wnioskodawcy w powyższym Przedsiębiorstwie naliczono mu okres nieskładkowy w wymiarze 281 dni.

Odwołujący nie jest członkiem OFE, nie pozostaje w stosunku zatrudnienia

W okresie od 1.12.1990r. do 15.12.1990r. odwołujący się korzystał z urlopu bezpłatnego.

Stanowisko traktorzysty i kombajnisty jest wymienione w dziale VIII poz.3 pkt 2 i 3 Uchwały nr 24 Zarządu - (...) i OR z dnia 14 czerwca 1983r., a stanowisko spawacza elektrycznego i gazowego w dziale XIV poz.12 pkt 1 i 3, stanowisko zaś kierowcy pojazdów specjalistycznych w dziale VIII poz.2 tej uchwały.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Okręgowy uznał odwołanie za uzasadnione.

Sąd Okręgowy powołał się na regulację zawartą w art. 32 w zw. z art. 184 ust 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze i uznał, że materiał dowodowy zebrany w sprawie uzasadnia przyjęcie, iż wnioskodawca udowodnił łączny okres 15 lat pracy w warunkach szczególnych i spełnia warunki do przyznania prawa do j emerytury.

Sąd Okręgowy stwierdził, że wykazie A w dziale VIII poz. 3 załącznika do cytowanego wyżej rozporządzenia z 7 lutego 1983r, jest wymieniona jako praca w szczególnych warunkach praca kierowców ciągników i kombajnistów, a w poz. 2 prace kierowcy pojazdu specjalistycznych, zaś prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym w dziale XIV pkt 12

W tej sytuacji Sąd Okręgowy zważył, że praca wykonywana przez odwołującego na stanowisku traktorzysty , przy kierowaniu kombajnem oraz koparko spycharką w okresie od 20 września 1976r. do 31 .1. 1987r„ oraz od 24.09.1990r.do 23.05.2000r. była pracą wykonywaną w szczególnych warunkach określoną w dziale VIII pkt 2 i 3 oraz dziale XIV poz.12 załącznika do rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983r. Łącznie odwołujący przepracował więc ponad 15 lat w szczególnych warunkach: w (...) w O. -10 lat 4 miesiące 10 dni oraz w Zakładzie Usług (...) w (...) lat 3 miesiące 6 dni (do 31.12. 1998r.), z tym ,że po uwzględnieniu okresu korzystania z zasiłku chorobowego oraz urlopu bezpłatnego (łącznie 296 dni) w Zakładzie tym pracował w szczególnych warunkach 7 lat 5 miesięcy 28 dni.

Sąd Okręgowy nie uznał zasadności stanowiska organu rentowego, iż znaczenie prawne mają przepisy resortowe i powołując się na pogląd Sądu Apelacyjnego w Białymstoku wyrażony w wyroku z 12 lipca 2007 (III AUa 487/05; OSAB 2006/1/147 ) stwierdził, ze nie ma potrzeby odnoszenia się do anachronicznego w obecnym stanie -prawnym określenia „zakładów pracy podległych ministrom, kierownikom urzędów centralnych i centralnym związkom spółdzielczym”.

Powyższe orzeczenie zaskarżył apelacją organ rentowy zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego art. 184 ust.l i 32 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS w związku z § 4 rozporządzenia RM z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Wskazując na powyższy zarzut skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie odwołania.

W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, ze prace kierowców ciągników i kombajnów umiejscowione zostały w dziale VIII Wykazu A, stanowiącego załącznik do rozporządzenia RM z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach [...]. Dział ten dotyczy prac wykonywanych w transporcie i łączności, a zatem w oceni organu rentowego odnieść się więc należy to branży lub sektora gospodarki narodowej w , której dany rodzaj pracy jest wykonywany. Skarżący podniósł , iż Spółdzielnia Kółek Rolniczych nie była przedsiębiorstwem należącym do branży transportowej ani też do branży związanej z łącznością. Wobec powyższego zdaniem ZUS prace jakie w/w wykonywał w latach 76-87 nie mogą zostać zaliczone do prac w szczególnych warunkach .

Odnosząc się do okresu zatrudnienia w/w w charakterze spawacza w Zakładzie Usług (...) w S. , apelujący stwierdził, iż nie kwestionuje ustaleń Sądu w tym zakresie, jednakże uwzględniony okres tej pracy jest krótszy niż 15 lat.

Na rozprawie apelacyjnej przeprowadzonej w dniu 13 grudnia 2012 roku wnioskodawca wyjaśnił, że w latach 1976-1987 pracował jako traktorzysta, jednakże w okresie zimowym pracował w transporcie przy przewozie przyczepami pasz, piasku na drogę, wapna, nawozów. Pracował także na koprko-spycharce. Ubezpieczony pracował w Transporcie od grudnia do lutego, wykonywał prace codziennie w pełnym wymiarze czasu pracy. Nie korzystał z urlopów bezpłatnych.

Wskazane fakty nie były kwestionowane przez organ rentowy.

Sąd Apelacyjny w Łodzi zważył, co następuje:

Zarzutom apelacji nie można odmówić słuszności.

Podstawę prawną uprawnienia wnioskodawcy do dochodzonej emerytury stanowi przepis art. 184 w zw. z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2004r., Nr 39, poz. 353 ze zm.), zgodnie z którym ubezpieczonym urodzonym po 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (1 stycznia 1999 r.) osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat dla mężczyzn oraz okres składkowy w ilości co najmniej 25 lat.

Ponadto powyższa emerytura przysługuje ubezpieczonym w przypadku nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego oraz rozwiązania stosunku pracy, w razie bycia pracownikiem.

Dalsze kwestie związane z wiekiem emerytalnym, rodzajem prac lub stanowisk oraz warunkami nabycia prawa do emerytury ustala się na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudniony w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Zgodnie z § 4 tego rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Bezspornie ubezpieczony urodził się po dniu 31 grudnia 1948 roku ((...).), i na dzień 1.010.1999 r. udowodnił łącznie 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, obecnie nie pracuje i nie jest członkiem OFE.

W związku z tym wnioskodawca spełnia większość wyżej wymienionych przesłanek, poza brakującym - a zarazem spornym - okresem pracy w warunkach szczególnych.

Okoliczności faktyczne niniejszej sprawy są niesporne i dość proste. Wynika z nich, że w okresie zatrudnienia w Spółdzielni Kółek Rolniczych w O. od 20.09.1976r. do 31.01,1987r. wnioskodawca obsługiwał ciągnik (...)i(...)oraz obsługiwał koparko-spycharkę Białoruś, wykonując zlecane przez rolników prace polowe. W okresie żniw kierował kombajnem. Prace te wykonywał w okresie letnim. Natomiast w okresie zimowym tj. w okresie od grudnia do lutego pracował w Transporcie przewożąc przyczepami pasze, piasek na drogę, wapno, nawozy. Powyższe prace zarówno jako traktorzysta jak i w transporcie wykonywał codziennie w pełnym wymiarze czasu pracy.

Pozostały okres pracy w Spółdzielni to okres łączenia pracy mechanika i spawacza.

Natomiast od 24.09.1990r. do 23.05.2000r. ubezpieczony pracował w Zakładzie usług (...) w S. na stanowisku spawacza.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostają ustalenia faktyczne Sądu Okręgowego oraz to, że tenże sąd oceniając przebieg zatrudnienia jako okresy wykonywania pracy w szczególnych warunkach zaliczył okres zatrudnienia od 20 września 1976 roku do 31 stycznia 1987 roku na stanowiskach traktorzysty, kombajnisty i operatora koparko spycharki w wynoszący 10 lat 4 miesiące i 10 dni oraz okres zatrudnienia od 24 września 1990 roku do 31 grudnia 1998 roku na stanowisku spawacza wynoszący 7 lat 5 miesięcy i 28 dni ( po pomniejszeniu o okresy urlopu bezpłatnego i zasiłków chorobowych).

Na etapie postępowania apelacyjnego, prawidłowość zaliczenia jako okresu wykonywania pracy w szczególnych warunkach, pracy wykonywanej na stanowisku spawacza ( 7 lat 5 miesięcy i 28 dni ) nie jest kwestionowana.

Zatem spór sprowadza się w istocie do prawidłowej wykładni prawa materialnego odnośnie kwalifikacji prawnej okresu wykonywania pracy na stanowiskach traktorzysty, kombajnisty i operatora spycharko - ładowarki.

Dokonując oceny w tym zakresie, nie można podzielić stanowiska Sądu Okręgowego, że istotne znaczenie ma rodzaj powierzonej pracy w oderwaniu od branży w której praca na wskazanych stanowiskach jest wykonywana.

Słusznie apelujący zwraca uwagę na wyrok Sąd Najwyższego z dnia 1 czerwca 2010 r. ( II UK 21/10, LEX nr 619638) w którym stwierdzono, że w świetle przepisów wykazu A, stanowiącego załącznik do rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, wyodrębnienie poszczególnych prac ma charakter stanowiskowo - branżowy. Pod pozycjami zamieszczonymi w kolejnych działach wykazu wymieniono bowiem konkretne stanowiska przypisane danym branżom, uznając je za prace w szczególnych warunkach uprawniające do niższego wieku emerytalnego. Taki sposób kwalifikacji prawnej tychże prac nie jest dziełem przypadku. Specyfika poszczególnych gałęzi przemysłu determinuje bowiem charakter świadczonych w nich prac i warunki, w jakich są one wykonywane, ich uciążliwość i szkodliwość dla zdrowia. Nie można zatem swobodnie czy wręcz dowolnie, z naruszeniem postanowień rozporządzenia, wiązać konkretnych stanowisk pracy z branżami, do których nie zostały one przypisane w tym akcie prawnym. ( patrz także – IUK 20/09, IUK 24/09,IIIUK 174/10, IIIUK 166/11 ).

Taka natomiast sytuacja ma miejsce w rozpoznawanej sprawie, gdyż Sąd Okręgowy zaliczył zajmowane przez ubezpieczonego stanowiska pracy wykonywanej w rolnictwie, do prac w wykonywanych w innym dziale gospodarki tj. w Transporcie i łączności wymienionych w dziale VIII pkt 2 i 3 załącznika do rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983r.

Ma wprawdzie rację sąd pierwszej instancji odwołując się do treści ust. 2 art. 32 ustawy o emeryturach i rentach, zawierającego definicję pracownika zatrudnionego w szczególnych warunkach, stwierdzając, że jest nim pracownik zatrudniony przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne bądź otoczenia. Jednakże pomija to, że wskazanej szkodliwości nie można oceniać w oderwaniu od specyfiki „ technologii ” branży w której praca jest wykonywana oraz, iż dla jej kwalifikacji jako pracy w szczególnych warunkach konieczne jest także takie jej zakwalifikowanie w rozporządzeniu, zawierającym kwalifikacje stanowiskowo-branżową.

Wnioskodawca w spornym okresie zatrudniony był w rolnictwie, wykonywał generalnie prace polowe. Wykładnia językowa regulacji zawartej w Wykazie a dział VIII pkt. 3 obejmuje swą treścią prace kierowców ciągników, kombajnów lub pojazdów gąsienicowych a w pkt. 2, obejmuje także między innymi prace kierowców samochodów specjalistycznych.

Już w świetle powyższego, nie ma podstaw aby rozważać pracę wnioskodawcy w jako operatora spycharko-ładowarki Białoruś ( traktor z osprzętem ) w płaszczyźnie pkt.2 działu VIII jak to czyni sąd pierwszej instancji a nie wskazanego powyżej pkt 3 działu VIII.

Wskazana wykładnia językowa regulacji zawartej w Wykazie A dział VIII pkt.3, przy uwzględnieniu przyjętej przez rozporządzenie kwalifikacji branżowo - stanowiskowej oraz przy uwzględnieniu systematyki przepisów, nie pozwala jednakże na kwalifikowanie pracy kierowców ciągników , kombajnów lub pojazdów gąsienicowych wykonujących swą pracę w rolnictwie jako pracy w szczególnych warunkach . Wskazane stanowiska wymienione zostały w dziale VIII wykazu „W transporcie i łączności”, a nie w dziale X „w rolnictwie i przemyśle rolno - spożywczym”, ani w dziale XIV „prace różne”. Wobec powyższego nie ma przesłanek aby przyjmować, że wykonywanie prac na wskazanych stanowiskach niezależnie od branży w której praca jest wykonywana skutkuje szkodliwością pozwalającą na zaliczenie tego okresu jako uprawniającego do nabycia emerytury w obniżonym wieku , tak jak to dotyczy na przykład pracy „przy spawaniu” ( Dział XIV poz. 12 ). Umieszczenie wskazanych stanowisk w dziale VIII w transporcie i łączności, mimo ujęcia pracy traktorzysty, kombajnisty lub pojazdu gąsiennicowego odrębnie od pracy kierowcy samochodów ciężarowych , autobusów i pojazdów specjalistycznych, łączy szkodliwość tejże pracy nie faktem prowadzenia tychże pojazdów lecz z faktem prowadzenia tychże pojazdów przy uwzględnieniu specyfiki „technologii” pracy w transporcie i łączności i obciążeń psychofizycznych związanych z uczestniczeniem takich pojazdów w ruchu publicznym. Obciążeń, których nie ma, jak uznał ustawodawca , przy wykonywaniu prac na wskazanych stanowiskach w rolnictwie, gdzie dominują prace polowe. Taki kierunek wykładni, zdaje się prezentować także Sąd Najwyższy w wyroku z 18 stycznia 2005 roku II UK 136/04 w którym, nie zaliczając do prac wykonywanych w szczególnych warunkach pracy pomocnika traktorzysty, stwierdza, że jazda ciągnikiem na podstawie karty traktorzysty, która nie jest dokumentem równorzędnym z prawem jazdy na ciągnik, uprawniającym do przemieszczania się wyłącznie po polach i drogach dojazdowych a nie po drogach publicznych, nie jest objęta § 4 rozporządzenia. Nie zaliczanie do okresów skutkujących obniżeniem wieku emerytalnego okresów faktycznego wykonywania prac polowych przy użyciu maszyn o których mowa w dziale VIII pkt. 3, przed formalnym nabyciem uprawnień do poruszania się wskazanymi pojazdami po drogach publicznych wydaje się być dominujący w praktyce orzeczniczej.

Przeniesienie powyższego na stan faktyczny niniejszej sprawy, przemawia za niezaliczeniem wnioskodawcy okresu wykonywania prac jako traktorzysta, kombajnista i operator spycharko-ładowarki w okresie od 20 września 1976 roku do 31 stycznia 1987 roku do zatrudnienia powodującego obniżenie wieku emerytalnego albowiem wskazane prace mimo, iż wnioskodawca posiadał formalne uprawnienia do poruszania się wskazanymi pojazdami także po drogach publicznych, polegały na wykonywaniu prac polowych w rolnictwie a specyfika „technologia” wykonywania wskazanych prac w rolnictwie nie uzasadniała zdaniem ustawodawcy na umieszczenie ich w wykazie prac wykonywanych w szczególnych warunkach. Pośrednio, za takim wnioskiem przemawia także treść regulacji zarządzenia resortowego ( k-62 i następne akt ) na które powołuje się wnioskodawca - nie wymieniającego w dziale X w rolnictwie żadnego z rodzaju wykonywanych przez wnioskodawcę w spornym okresie prac i wymieniającego w dziale VIII w transporcie i łączności tylko pracę kierowcy ciągnika a pracę maszynisty spycharko-ładowarki jedynie w dziale IX w pracach przy pracach polegających na wywozie nieczystości stałych i płynnych, pracach na wysypiskach i wylewiskach nieczystości a także pracach przy pryzmach kompostowych z nieczystości miejskich.

W konsekwencji powyższego, nie mają istotnego znaczenia wyjaśnienia ubezpieczonego dotyczące jego pracy w transporcie w okresie zimowym tj. od grudnia do lutego przypadającym w latach 76-87. Uwzględniając bowiem jedynie okresy przypadające od grudnia do lutego w latach 1976-1987 w łącznym rozmiarze jedynie ok. 3 lat pracy w warunkach szczególnych oraz okres pracy ubezpieczonego w ustalonym i niespornym zakresie w Zakładzie usług (...) w S. na stanowisku spawacza ( 7 lat 5 miesięcy i 28 dni ) uznać należy, że ubezpieczony i tak nie legitymowałby się wymaganym do nabycia uprawnień emerytalnych z art. 184 ustawy emerytalno-rentowej, okresem 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Z powyższych względów apelacja organu rentowego odnosi skutek, gdyż wnioskodawca nie spełnił wszystkich wymaganych ustawą przesłanek do nabycia prawa do emerytury w obniżonym wieku, a zatem zaskarżony wyrok zapadł z naruszeniem prawa materialnego.

W konsekwencji powyższych rozważań i na podstawie art. 386 § 1 k.p.c Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok i oddalił odwołanie.