Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku postępowania jurysdykcyjnego Sąd ustalił następujący stan faktyczny istotny dla rozstrzygnięcia .

M. R. dnia 15 listopada 2012 roku spożywał alkohol w lokalu przy ul. (...) we W. .

Dowody :

wyjaśnienia oskarżonego M. R. , k. 18 , 46-47 akt

Około godz. 1.00 kierujący samochodem osobowym marki H. (...)o nr. rej. (...)poruszał się jezdnią ulicy (...)w kierunku placu (...)II . Nie utrzymywał prostolinijnego toru jazdy . Fakt ten został zauważony przez funkcjonariusza Policji S. R.oraz Strażnika Miejskiego M. M., poruszających się radiowozem ulicą (...)we W.za tymże samochodem osobowym marki H. (...).

W związku z zaistniałą sytuacją i podejrzeniem , iż kierowca tegoż samochodu jest w stanie nietrzeźwości funkcjonariusz Policji S. R. dokonał zatrzymania ww pojazdu do kontroli . Zatrzymania dokonano na ulicy (...) we W. poprzez wyminięcie tegoż pojazdu i zasygnalizowanie jego zatrzymania się .

Po zatrzymaniu tegoż samochodu osobowego jego kierowcą okazał się M. R. .

W samochodzie tym nie było żadnego innego pasażera , nikt z tego samochodu po jego zatrzymaniu nie wysiadał .

Dowody :

zeznania świadka S. R. , k. 11, 50 akt

zeznania świadka M. M. , k. 50-51 akt

wyjaśnienia oskarżonego M. R. , k. 18 , 46-47 akt

Od M. R. wyczuwalna była silna woń alkoholu , został on przebadany na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu .

W wyniku badania stwierdzono u M. R. o godz. 1.07 dnia 15 listopada 2012 roku 1,13 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu , o godz. 1.10 tego samego dnia, 1,12 mg/l w wydychanym powietrzu .

Dowody :

zeznania świadka S. R. , k. 11, 50 akt

zeznania świadka M. M. , k. 50-51 akt

wyjaśnienia oskarżonego M. R. , k. 18 , 46-47 akt

protokół użycia urządzenia kontrolno - pomiarowego - k. 3 akt

Prawomocnym wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego dla Wrocławia –Śródmieścia II Wydział Karny z dnia 10 listopada 2009 roku w sprawie o sygn. akt II K 1213/09 M. R. za czyn z art. 178 a § 1 k.k. został skazany na karę 12 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatniej , kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym , orzeczono również wobec M. R. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 lat .

Dowody :

prawomocny wyrok nakazowy Sądu Rejonowego dla Wrocławia –Śródmieścia II Wydział Karny z dnia 10 listopada 2009 roku w sprawie o sygn. akt II K 1213/09 , akta w załączeniu

M. R. urodził się dnia 5 lipca 1979 roku . Jest żonaty, ma na utrzymaniu dzieci . Posiada wykształcenie wyższe średnie , pracuje zarobkowo.

Był karany sądownie.

Dowody :

wyjaśnienia oskarżonego M. R. , k. 18

karta karna – k. 23 akt

wywiad środowiskowy – k. 29 akt

*********

Oskarżony M. R. w toku postępowania przygotowawczego, tj. w dniu 15 listopada 2012 przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień ( k. 18 akt )

W toku postępowania przed Sądem oskarżony zmienił wyjaśnienia i nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu . Wyjaśnił , iż dnia 15 listopada 2012 roku nie kierował samochodem przed zatrzymaniem , w samochodzie tym jedynie siedział a samochód ten uprzednio nie poruszał się jedynie stał na prawym pasie ulicy (...) , mając włączone światła awaryjne . W ocenie oskarżonego samochód ten prowadził jego kolega , tym niemniej nie zna jego danych osobowych ( k. 46-47 akt )

*********

W oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd doszedł do przekonania, iż zarówno sprawstwo jak i wina M. R. w zakresie zarzucanego mu czynu nie budzą najmniejszych wątpliwości.

Dokonując ustaleń faktycznych, Sąd oparł się przede wszystkim na dowodach z zeznań świadka S. R. , M. M. , a częściowo na wyjaśnieniach samego oskarżonego M. R. oraz dodatkowo na dowodach z dokumentów, w postaci protokołu użycia urządzenia kontrolno - pomiarowego , protokołu zatrzymania . Powyższe dowody stanowiły spójny, logiczny i wzajemnie się uzupełniający materiał dowodowy, mogący stanowić podstawę dla czynienia jednoznacznych i stanowczych ustaleń faktycznych.

Oceniając wyjaśnienia oskarżonego M. R., Sąd uznał, iż zasługują one na danie im wiary jedynie w zakresie w jakim znajdowały one potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym. Sąd zatem nie dał wiary tym wyjaśnieniom oskarżonego , w których twierdził jakoby to nie prowadził i nie kierował samochodem osobowym przez jego zatrzymaniem w dniu 15 listopada 2012 roku na ulicy (...)we W.. Wyjaśnienia te pozostają w sprzeczności z treścią zeznań naocznych świadków zdarzenia , a mianowicie funkcjonariusza Policji S. R.oraz Strażnika Miejskiego M. M., przedstawiających w tym zakresie odmienną wersję wydarzeń . Świadkowie ci nie mieli wątpliwości co do tego , iż to oskarżony przed zatrzymaniem poruszał się przedmiotowym samochodem . Jak wynika z relacji tychże świadków jechali oni przed zatrzymaniem za samochodem prowadzonym przez oskarżonego około 500 metrów a po jego zatrzymaniu z samochodu tego nie wychodziła żadna inna osoba , to oskarżony kierował tymże pojazdem . W rezultacie Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego w powyższym zakresie. Za wiarygodne uznając jedynie te , które dotyczyły spożywania przez oskarżonego alkoholu w barze przy ul. (...)w nocy z 14/15 listopada 2012 roku . Zauważyć również należy , iż wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie nie są konsekwentne , początkowo bowiem oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu nie kwestionując w żaden sposób jego okoliczności .

W istocie zatem Sąd zrekonstruował stan faktyczny niniejszej sprawy przede wszystkim w oparciu o zeznania funkcjonariusza Policji – S. R. i S. Miejskiego M. M. , którzy wyczerpująco, precyzyjnie i rzetelnie opisali przebieg przedmiotowego zdarzenia i podstawy podjętej interwencji. Sąd nie stwierdził przy tym jakichkolwiek okoliczności, które mogłyby podważyć prawdziwość ich zeznań . Zeznania tych świadków są konsekwentne , logiczne , spójne , wzajemnie się uzupełniają nie budząc jakichkolwiek wątpliwości, co do ich wiarygodności. .

Odnośnie danych osobopoznawczych dotyczących M. R. Sąd wykorzystał ponadto jego wyjaśnienia oraz dane wynikające z aktualnej karty karnej.

Istotnym źródłem ustaleń były także dowody z dokumentów w postaci protokołu użycia kontrolno-pomiarowego , ustaleń policyjnych w trybie art. 231 k.p.k., danych o karalności oraz akt sprawy tut. Sądu o sygn. II K 1213/09. Dowody te zostały pozyskane i sporządzone w sposób rzetelny, zgodnie z obowiązującymi procedurami, dlatego też należy uznać je za wiarygodne.

*********

W ocenie Sądu zachowanie oskarżonego M. R. polegające na tym, że w dniu 15 listopada we W., znajdując się w stanie nietrzeźwości prowadził samochód osobowy marki H. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym , mając w wydychanym powietrzu 1,13 mg/l alkoholu wyczerpało ustawowe znamiona występku typizowanego w art. 178 a § 1 k.k. Jednocześnie wobec faktu , iż oskarżony był uprzednio prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego dla Wrocławia –Śródmieścia II Wydział Karny z dnia 10 listopada 2009 roku , sygn. akt II K 1213/09 , swym zachowaniem wyczerpał równocześnie znamiona przestępstwa z art. 178 a § 4 k.k.

Odpowiedzialności karnej z art. 178 a § 1 k.k. podlega ten, kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Jest to przestępstwo formalne. Sam fakt prowadzenia w takim stanie pociąga za sobą odpowiedzialność z tego przepisu, chociażby pojazd był prowadzony prawidłowo i kierujący nie sprowadziłby konkretnego niebezpieczeństwa. Należy wskazać, iż odpowiedzialność na podstawie przepisu art. 178a § 1 k.k. ma miejsce zarówno wtedy, gdy sprawca ma świadomość, że znajduje się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, jak również gdy przewiduje, że w wyniku upływu czasu alkohol jeszcze nie uległ wydaleniu z organizmu i na to się godzi.

W świetle powyższych ustaleń faktycznych i przeprowadzonej oceny dowodów Sąd uznał, iż oskarżony M. R. bezsprzecznie wyczerpał swoim zachowaniem znamiona występku z art.178 a § 1 k.k., albowiem kierował samochodem, jadąc drogą publiczną, będąc pod wpływem sporej dawki alkoholu etylowego. Nie ulega również wątpliwości , iż oskarżony swym zachowaniem jako skazany prawomocnym wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego dla Wrocławia –Śródmieścia II Wydział Karny z dnia 10 listopada 2009 roku w sprawie o sygn. akt II K 1213/09 M. R. za czyn z art. 178 a § 1 k.k. , wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 178a §4 k.k. Zgodnie bowiem z treścią tegoż artykułu odpowiedzialności karnej podlega ten , kto jako sprawca czynu określonego w § 1 był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo za przestępstwo określone w art. 173, 174, 177 lub art. 355 § 2 popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo dopuścił się czynu określonego w § 1 w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo.

Zawinienie M. R. polegało na tym, że podjął decyzję o jeździe samochodem, pomimo że wcześniej spożywał alkohol. Będąc osobą z dostatecznym doświadczeniem życiowym z pewnością przewidywał możliwość, że po wypiciu bezpośrednio przed rozpoczęciem jazdy alkoholu, mógł znajdować się w stanie nietrzeźwości, wyłączającym możliwość uczestniczenia w ruchu, pomimo tego godził się na to. Jeśli chodzi o miarę stanu nietrzeźwości, to na gruncie kodeksu karnego, znajduje ona swoją normatywną definicję w art. 115 § 16 k.k.

W ocenie Sądu momencie popełnienia czynu oskarżony nie cierpiał niedostatków w zakresie swojej poczytalności. Zarzut spotkał go z tego powodu, że będąc osobą dojrzałą, poczytalną, w pełni sprawną intelektualnie, nie znajdującą się w anormalnej sytuacji motywacyjnej, będąc niewątpliwie świadomym bezprawności przedsiębranego czynu, zdecydował się na jego wykonanie i tym samym naruszenie normy prawnej. Innymi słowy, wina M. R. w zakresie powyższego przestępstwa polegała na tym, iż zdając sobie sprawę z naganności postępowania, umyślnie naruszył zasadę bezpieczeństwa w ruchu drogowym, wsiadając za kierownicę samochodu w stanie nietrzeźwości i poruszając się nim po drodze publicznej, czym stwarzał realne i bezpośrednie zagrożenie dla życia i zdrowia innych uczestników ruchu.

Biorąc przeto pod uwagę wszystkie elementy podmiotowe i przedmiotowe stopnia społecznej szkodliwości czynu, w oparciu o przesłanki sądowego wymiaru kary wynikające z art. 53 k.k. Sąd uznał, iż współmierną do powyższych okoliczności, będzie kara orzeczona w wyroku, kara 1 roku pozbawienia wolności . W przekonaniu Sądu kara pozbawienia wolności w orzeczonym wymiarze spełni stawiane jej cele zapobiegawcze i wychowawcze w odniesieniu do oskarżonego, jak też w sposób prawidłowy wpłynie na kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa. Jako okoliczności obciążające Sąd wziął pod uwagę rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków. Sąd nie dopatrzył się okoliczności łagodzących po stronie oskarżonego M. R. .

Jednocześnie, biorąc pod uwagę postawę sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste Sąd uznał, że można wobec oskarżonego M. R. przyjąć pozytywną prognozę kryminologiczną. Oskarżony nie jest sprawcą zdemoralizowanym i zdaniem Sądu mimo nie wykonywania orzeczonej kary osiągnie ona stawiane jej cele. Tym samym Sąd warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej kary, na najkrótszy wobec sprawcy okres próby , lat 2 . Zdaniem Sądu warunkowo zawieszona kara jest wystarczająca dla osiągnięcia celów w zakresie prewencji szczególnej oraz generalnej poprzez kształtowanie właściwych postaw w społeczeństwie. Powinna tym samym zapobiec popełnianiu przez niego przestępstw w przyszłości.

Korzystając z dyspozycji art. 71 § 1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu M. R. karę grzywny wymiarze 50 ( pięćdziesięciu ) stawek dziennych określając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 ( dwudziestu ) złotych.

Sąd na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzekł obligatoryjny wobec nietrzeźwych sprawców przestępstw przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, określając czas jego stosowania na okres 2 lat , mając na uwadze przede wszystkim zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu u oskarżonego w momencie zatrzymania oraz okoliczności dotyczące warunków w jakich to zatrzymanie nastąpiło , pora nocna , sposób poruszania się kierowanym przez oskarżonego pojazdem . Sąd chciałby w tym miejscu szczególnie mocno podkreślić, iż orzeczony środek karny jest w istocie jedyną dolegliwością wynikającą z wyroku tak ściśle związaną z czynem zabronionym, którego dopuścił się M. R. . Reakcja prawnokarna zawsze musi pozostawać w funkcjonalnym związku z charakterem czynu. Skoro oskarżony swym zachowaniem spowodował realne zagrożenie dla bezpieczeństwa tak swojego jak i innych osób, prowadząc samochód w stanie nietrzeźwości , należy uniemożliwić mu, w najbliższej przyszłości, prowadzenie pojazdów mechanicznych, eliminując tym samym, przynajmniej potencjalnie, możliwość popełnienia tego czynu ponownie.

Zgodnie z brzmieniem art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary grzywny zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności oskarżonego dnia 15 listopada 2012 roku .

Uznając jednocześnie , iż oskarżony M. R. nie uzyskuje wysokich dochodów , mając przy tym na uwadze orzeczenie kary grzywny Sąd uznał za celowe zwolnienie go od kosztów sądowych w tym od opłaty na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983r. Nr 49, poz. 223 ze zm.).