Pełny tekst orzeczenia

Postanowienie z dnia 15 listopada 2006 r.
I PZ 21/06
Skargę kasacyjną, od której opłatę podstawową uiszczono znakami
opłaty skarbowej, należy uznać za nieopłaconą w rozumieniu art. 3986
§ 2 k.p.c.
Przewodniczący SSN Herbert Szurgacz, Sędziowie SN: Katarzyna Gonera,
Zbigniew Hajn (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 15 listopa-
da 2006 r. sprawy z powództwa Lecha N. przeciwko Urzędowi Miasta w T.M. o usta-
lenie istnienia stosunku pracy i dopuszczenie do pracy, na skutek zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w
Piotrkowie Trybunalskim z dnia 24 lipca 2006 r. [...]
o d d a l i ł zażalenie.
U z a s a d n i e n i e
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim od-
rzucił skargę kasacyjną powoda.
Pełnomocnik powoda wniósł 7 lipca 2006 r. skargę kasacyjną od wyroku Sądu
Okręgowego z 11 kwietnia 2006 r., uiszczając opłatę w wysokości 30 zł, jednakże w
znakach skarbowych, a nie w znakach sądowych. W uzasadnieniu postanowienia
Sąd wskazał, że obowiązek uiszczenia opłaty od skargi kasacyjnej wynika z art. 3
ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywil-
nych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398), która weszła w życie z dniem 2 marca 2006 r., przy
czym stosownie do treści art. 35 ust. 1 tej ustawy, w sprawach z zakresu prawa
pracy od skargi kasacyjnej pobiera się opłatę podstawową w kwocie 30 zł. Z kolei
sposób uiszczenia opłat sądowych w sprawach cywilnych został uregulowany w roz-
porządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 31 stycznia 2006 r. w sprawie sposobu
uiszczania opłat sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2006 r. Nr 27, poz. 199).
Zgodnie z § 2 ust. 1 tego rozporządzenia, opłaty sądowe w sprawach cywilnych uisz-
2
cza się w formie bezgotówkowej na rachunek bieżący dochodów właściwego sądu
albo w formie wpłaty gotówkowej, bezpośrednio w kasie sądu lub w formie znaków o
odpowiedniej wartości wykonanych według ustalonego wzoru, zwanych „znakami
opłaty sądowej". Zgodnie z art. 3986
§ 2 k.p.c. skargę kasacyjną wniesioną po upły-
wie terminu, niespełniającą wymogów określonych w art. 3984
§ 1 k.p.c., nieopłaconą
oraz skargę, której braków nie usunięto w terminie lub z innych przyczyn niedopusz-
czalną sąd drugiej instancji odrzuca na posiedzeniu niejawnym. Z tych względów
Sąd potraktował wniesioną skargę kasacyjną jako nieopłaconą i na podstawie art.
3986
§ 2 k.p.c. orzekł o jej odrzuceniu.
W zażaleniu na powyższe postanowienie pełnomocnik powoda wniósł o jego
zmianę i nieodrzucanie skargi kasacyjnej. W uzasadnieniu zażalenia skarżący pod-
niósł, że skarga została wniesiona w terminie i opłacona została znakami w prawi-
dłowej kwocie, jednak na skutek oczywistej pomyłki na skardze kasacyjnej zostały
naklejone znaki opłaty skarbowej. Dokonał tego osobiście powód, który zobowiązał
się do nadania skargi w urzędzie pocztowym po uiszczenie opłaty. Powód działał w
ogromnym stresie, ponieważ ma po raz pierwszy do czynienia z sądem.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest nieuzasadnione. Opłata uiszczona znakami opłaty skarbowej
nie jest opłatą sądową w rozumieniu ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądo-
wych w sprawach cywilnych. Wobec tego skargę kasacyjną „opłaconą” w taki sposób
należy uznać za nieopłaconą. Zgodnie z art. 3986
§ 1 k.p.c. w przypadku gdy skarga
kasacyjna nie spełnia wymagań przewidzianych w art. 3984
§ 2 k.p.c., przewodniczą-
cy w sądzie drugiej instancji wzywa skarżącego do usunięcia braków w terminie ty-
godniowym pod rygorem odrzucenia skargi. Natomiast według paragrafu drugiego
tego artykułu, sąd drugiej instancji odrzuca na posiedzeniu niejawnym skargę kasa-
cyjną wniesioną po upływie terminu, skargę niespełniającą wymagań określonych w
art. 3984
§ 1 k.p.c., nieopłaconą oraz skargę, której braków nie usunięto w terminie
lub z innych przyczyn niedopuszczalną. Z przytoczonych przepisów wynika jasno, że
skargę nieopłaconą sąd odrzuca bez wzywania skarżącego do usunięcia braków. Z
tego względu Sąd Okręgowy zasadnie uznał, że przedmiotowa skarga podlega od-
rzuceniu na podstawie art. 3984
§ 2 k.p.c.
3
Z powyższego wynika również, że przedmiotowa skarga nie może być
uznana, jak sugeruje zażalenie, za skargę opłaconą, tyle że nienależycie. Należy
jednak zauważyć, że nawet, gdyby przyjąć takie założenie, to skarga podlegałaby
odrzuceniu na podstawie art. 1302
§ 3 k.p.c. Z przepisu tego, w powiązaniu z § 1 i 2
powołanego artykułu, wynika, że sąd odrzuca, bez wezwania o uiszczenie opłaty,
nienależycie opłacone pismo wniesione przez adwokata, radcę prawnego lub rzecz-
nika patentowego środki odwoławcze lub środki zaskarżenia (apelację, zażalenie,
skargę kasacyjną, skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia, sprzeciw od wyroku zaocznego, zarzuty od nakazu zapłaty, skargę na
orzeczenie referendarza sądowego) podlegające opłacie w wysokości stałej lub sto-
sunkowej obliczonej od wskazanej przez stronę wartości przedmiotu zaskarżenia.
Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy wymieniony przepis stosuje się do środków odwoław-
czych i środków zaskarżenia podlegających opłacie podstawowej, o której mowa w
art. 35 i 36 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywil-
nych (zob. uchwałę z 26 września 2006 r., II UZP 11/06; por. także uchwałę z 21 lis-
topada 2006 r., III CZP 109/06).
Na koniec wymaga podkreślenia, że skutki niewykonania przez profesjonal-
nego pełnomocnika, będącego adwokatem lub radcą prawnym, jego obowiązków
związanych z wniesieniem środka odwoławczego nie mogą być usprawiedliwione
powierzeniem przez niego tych obowiązków samej stronie.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku z
art. 3941
§ 3 k.p.c. oddalił zażalenie.
========================================
Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13