Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CNP 61/07
POSTANOWIENIE
Dnia 5 czerwca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi K. W. i W. W.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 27 października 2005 r. w sprawie z powództwa K. W. i W. W.
przeciwko Z. D. i K. M.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 5 czerwca 2007 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 27 października 2005 r.) Sąd Apelacyjny zmienił
zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego z dnia 21 marca 2005 r. oraz oddalił dalej
idącą apelację powodów i orzekł o kosztach postępowania w sprawie o zapłatę.
Wyrok Sądu Apelacyjnego został zakwestionowany przez powodów K. W. i
W. W. skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
(art. 4241
§ 1 k.p.c.) we wskazanych w skardze częściach. Skarżący oparli skargę
na podstawie naruszenia art. 415 k.c. w związku z art. 422 k.c., art. 66 k.c., art. 61
k.c., art. 65 § 1 i 2 k.c., art. 68 k.c., art. 508 k.c., art. 361 § 1 i 2 k.c. w związku z art.
415 k.c. i art. 422 k.c., art. 498 § 1 k.c., zarzucili także naruszenie art. 365 § 1
k.p.c., jak również naruszenie art. 45 § 1 Konstytucji RP oraz art. 6 Konwencji o
ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przesłanką dopuszczalności skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia jest brak możliwości zmiany lub uchylenia
zaskarżonego orzeczenia (art. 4241
§ 1 k.p.c.). W związku z tym Sąd Najwyższy
podkreślił, że skarga jest dopuszczalna, gdy strona wykaże, że skorzystała ze
wszystkich środków procesowych lub że środki te nie przysługują jej w tej sprawie
(por. np. postanowienie z dnia 27 stycznia 2006 r., III CNP 23/05, OSNC 2006, nr
7-8, poz. 140). W przedmiotowej sprawie zaskarżone orzeczenie podlegało kontroli
instancyjnej. Powodowie mogli wnieść skargę kasacyjną od wyroku Sądu
Apelacyjnego.
W tej sytuacji, skoro strona pozwana nie zaskarżyła wyroku Sądu
Apelacyjnego przysługującą jej skargą kasacyjną, w której mogła zakwestionować
trafność i legalność orzeczenia, a tym samym - ewentualnie - doprowadzić do jego
zmiany lub uchylenia, nie może sięgać po skargę unormowaną w art. 4241
k.p.c. Na
marginesie należy wskazać, że pełnomocnik skarżących wskazał, iż „służyłaby
powodom skarga kasacyjna, jednakże nie zachodzą przesłanki z art. 3989
§ 1
k.p.c.".
W wyjątkowych wypadkach, określonych w art. 4241
§ 2 k.p.c., skarga jest
dopuszczalna pomimo nieskorzystania przez stronę z przysługujących jej środków
3
prawnych. Wystąpienie takiego wypadku skarżący powinni, zgodnie z art. 4245
§ 1
pkt 5 k.p.c., wykazać w skardze. Ponieważ powodowie nie powołali żadnych
okoliczności świadczących o istnieniu takiego wyjątkowego wypadku,
o dopuszczalności skargi decydują przesłanki określone w art. 4241
§ 1 k.p.c.
Skarga powodów przesłanek tych nie spełnia, gdyż nie skorzystali oni we
właściwym czasie z prawa do wniesienia skargi kasacyjnej do Sądu Najwyższego
od wyroku Sądu Apelacyjnego.
Z podanych względów Sąd Najwyższy odrzucił skargę jako niedopuszczalną
(art. 4248
§ 2 k.p.c.).
jc

V CNP 61/07

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia