Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CNP 19/08
POSTANOWIENIE
Dnia 2 kwietnia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Kwaśniewski
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 2 kwietnia 2008 r.,
skargi K. C. i R. C.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu
Okręgowego w Ł. z dnia 21 listopada 2005r., sygn. akt III Cz (…) wydanego w sprawie
egzekucyjnej z wniosku wierzycieli: (…) Banku Spółki Akcyjnej w W. Oddziału w B.,
„M.(...)” Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł., „S.(...)” Spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością w Ł. i A. K. prowadzonej przez Komornika Sądowego Rewiru (…)
przy Sądzie Rejonowym w Ł.
przeciwko dłużnikom K. C. i R. C.
przy udziale nabywcy – „S.(...)” Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł.,
o egzekucję z nieruchomości,
odrzuca skargę i zasądza od dłużników na rzecz wierzyciela - (...) Banku Spółki
Akcyjnej w W. kwotę 3600 zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem kosztów
postępowania wszczętego wniesieniem skargi.
Uzasadnienie
Wniesiona przez dłużników skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
postanowienia Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 21 listopada 2005 r. [sygn. akt III Cz (…)]
pozbawiona jest niektórych spośród niezbędnych elementów tej skargi wymienionych w
art. 4245
§ 1 k.p.c.
Skarżący nie uprawdopodobnili wyrządzenia im szkody spowodowanej wydaniem
zaskarżonego skargą orzeczenia. Za spełnienie tego wymogu nie można uznać
ograniczenia się do wskazania, jako dowodów na okoliczność twierdzenia wykazania
2
uprawdopodobnienia szkody, opinii biegłego rzeczoznawcy, listu intencyjnego oraz
dwóch pism D. W., a nadto twierdzenia o korzystnej sprzedaży nieruchomości na
wolnym rynku po aktualnej cenie rynkowej. Wymóg uprawdopodobnienia wyrządzenia
szkody przewidziany w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., wymaga najpierw wskazania jej rodzaju
i rozmiaru oraz czasu powstania, a dopiero wówczas przedstawienia dowodów
uwiarygodniających to oświadczenie. Samo twierdzenie o wystąpieniu szkody nie jest
wystarczające do uznania spełnienia wymogu określonego w tym przepisie (por.
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2005 r., III CNP 5/05; z dnia 26
stycznia 2006 r., V CNP 98/05; z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006,
nr 7-8, poz. 141; z dnia 9 lutego 2006 r., IV CNP 42/05, z dnia 15 lutego 2006 r., IV CNP
7/05).
Ponadto skarga nie zawiera prawidłowego wyartykułowania niezbędnej przesłanki
wskazanej w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c., ponieważ skarżący ograniczyli się tylko do
stwierdzenia, że wzruszenie zaskarżonego postanowienia w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe, że brak jest ustawowej podstawy do złożenia
skargi o wznowienie postępowania, a nadto, że od zaskarżonego postanowienia nie
służy skarga kasacyjna. Takie sformułowanie nie jest równoznaczne ze spełnieniem
wymogu przewidzianego w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. (postanowienie SN z dnia 17
sierpnia 2005 r. I CNP 5/05, OSNC 2006 r., Nr 1, poz. 17). Jego spełnienie polega na
zamieszczeniu w skardze wyodrębnionej jurydycznie argumentacji dowodzącej w
sposób wyczerpujący i niebudzący wątpliwości dlaczego wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe
(postanowienie SN z dnia 19 stycznia 2006 r., II CNP 2/06, OSNC 2006 r., Nr 6, poz.
112; postanowienie SN z dnia 27 stycznia 2006 r. III CNP 23/05, OSNC 2006 r., Nr 7-8,
poz. 140).
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.
O kosztach postępowania wywołanego wniesieniem skargi orzeczono na
podstawie art. 98 § 1 i art. 99 k.p.c. oraz na podstawie § 6 pkt 7 i § 12 ust. 5 pkt 2
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za
czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy
prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz.
1349 ze zm.).