Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CSK 189/08
POSTANOWIENIE
Dnia 4 lipca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie z powództwa J. J.
przeciwko M. K.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 4 lipca 2008 r., na skutek skargi
kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 25 października 2007 r., sygn.
akt I ACa (…),
odrzuca skargę kasacyjną i oddala wniosek pozwanego o zasądzenie kosztów
postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżony skargą kasacyjną wyrok wydany został w dniu 25 października
2007 r., a zatem wniesiona od niego skarga kasacyjna spełniać powinna wszelkie
wymogi formalne, wynikające z treści przepisów art. 3984
§ 1 i § 2 k.p.c.
W paragrafie pierwszym art. 3984
k.p.c. ustawodawca skatalogował odrębnie w
czterech punktach konstrukcyjne elementy każdej skargi kasacyjnej, a więc cechy istotne
(kreatywne) tego tylko szczególnego środka odwoławczego, podkreślając zarazem w ten
sposób rangę tychże elementów. Natomiast w zdaniu pierwszym § 2 art. 3984
k.p.c.
wskazano na pozostałe wymagania tej skargi, które stawiane są każdemu pismu
procesowemu (art. 126 k.p.c. – 128 k.p.c.) z rygorem przewidzianym w art. 130 k.p.c.
Obowiązek przedstawienia przez skarżącego m.in. uzasadnienia wniosku
o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, a wynikający z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.,
wiąże się z instytucją tzw. „przedsądu”, polegającego m.in. na możliwości Sądu
2
Najwyższego odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.).
Ten możliwy sposób zakończenia postępowania kasacyjnego, a kolidujący niewątpliwie z
intencją strony wnoszącej skargę kasacyjną dowodzi zrównania rangą obowiązku
przytoczenia podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienia (art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c.) z
obowiązkiem odrębnego przedstawienia oraz uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania (art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.). Odrębne wyartykułowanie przez
ustawodawcę obu kategorii obowiązków dowodzi tego, że nie są one tożsame.
W konsekwencji za spełnienie wymogu z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. nie można uznać
jedynie odwołania się przez skarżącego do uzasadnienia podstaw kasacyjnych
i sformułowanych w ich ramach zarzutów, z pominięciem wyraźnego, odrębnego i
ścisłego przytoczenia co najmniej jednej spośród okoliczności wymienionych w art. 3989
§
1 k.p.c., wraz z jej stosownym uzasadnieniem przy pomocy argumentów jurydycznych
(por. postanowienie SN z dnia 22 marca 2001 r., V CZ 131/00, OSNC 2001, z. 10, poz.
156; postanowienie SN z dnia 5 czerwca 2001 r., IV CZ 45/01, OSNC 2001 r., z. 10, poz.
157). W odniesieniu do skargi kasacyjnej zachowuje aktualność utrwalone orzecznictwo
Sądu Najwyższego, zgodnie z którym wymagania z art. 3984
§ 1 k.p.c. mają samodzielny
byt i nie mogą być traktowane zamiennie (postanowienie SN z dnia 29 czerwca 2005 r. V
CSK 5/05, niepubl.; postanowienie SN z dnia 14 lipca 2005 r. III CZ 61/05 niepubl.;
postanowienie SN z dnia 21 lipca 2005 r., V CSK 18/05, niepubl.).
Spełniając formalny wymóg skargi kasacyjnej, określony w art. 3984
§ 1 pkt 3
k.p.c., skarżący powinien zawrzeć w niej wniosek o przyjęcie skargi do rozpoznania i
wniosek ten uzasadnić wskazując na występowanie w sprawie przynajmniej jednej z
okoliczności stanowiących przesłanki tzw. przedsądu, określone w art. 3989
§ 1 k.p.c. i
przedstawić odpowiednie argumenty prawne, uzasadniające występowanie ściśle
określonej w ustawie przesłanki. Potrzeba przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania
powinna być zatem uzasadniona przez skarżącego przy pomocy argumentów
jurydycznych uzasadniających wystąpienie którejkolwiek z przesłanek precyzyjnie
określonych w art. 3989
§ 1 k.p.c. (por. postanowienie SN z dnia 21 lipca 2005 r. sygn.
akt V CSK 18/05). Spełnienie tego wymogu nie jest tożsame z werbalnym powołaniem
się na przesłankę wymienioną w art. 3989
§ 1 pkt 2 k.p.c., bez jakiegokolwiek
uzasadnienia okoliczności wskazujących na wystąpienie przesłanki określonej tym
przepisem. Ponieważ skarga kasacyjna powoda pozbawiona jest właściwie rozumianego
uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania przeto podlega ona
odrzuceniu (por. postanowienie SN z dnia 22 września 2005 r. sygn. akt II CSK 7/05).
3
Uwzględniając więc odrębność obu przedmiotów regulacji w pkt 2 i 3 art. 3984
§ 1
k.p.c. stwierdzić należy, że choć argumentacja skarżącego może się niekiedy w obu tych
kwestiach nawet częściowo pokrywać, to jednak orzeczenie w przedmiocie przyjęcia
skargi kasacyjnej do rozpoznania zapada tylko po uprzednim dokonaniu oceny przyczyn
kwalifikowanych przez ustawodawcę, a określonych w art. 3989
§ 1 k.p.c., gdyż tylko one
i ich uzasadnienie mogą być przedmiotem tzw. „przedsądu” i decydują o jego wyniku.
Skoro więc skarga kasacyjna powoda pozbawiona jest adekwatnego uzasadnienia
wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania, a więc tego niezbędnego elementu
konstrukcyjnego współkreującego istotę tego środka zaskarżenia, to Sąd Najwyższy
orzekł jak w sentencji postanowienia, działając na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c. w zw. z
art. 3986
§ 2 k.p.c. i art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.
Sąd Najwyższy oddalił wniosek pozwanego o zasądzenie kosztów postępowania
kasacyjnego, ponieważ w wypadku odrzucenia skargi kasacyjnej nie należy się zwrot
kosztów postępowania stronie, która w odpowiedzi na skargę kasacyjną wniosła o
wydanie postanowienia odmawiającego przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
natomiast nie podniosła zarzutu, że skarga powinna być odrzucona (por. postanowienie
SN z dnia 11 stycznia 2002 r., III CKN 563/01, niepubl.; orzeczenie SN z dnia 15
listopada 1934 r., C.II 1677/34, Zb. Urz. 1935, poz. 204).

II CSK 189/08

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia