V CNP 92/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-08-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 92/08
POSTANOWIENIE
Dnia 5 lutego 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi A.B.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w Ś.
z dnia 3 września 2008 r., sygn. akt [...]
w sprawie z wniosku B.K.
przy uczestnictwie A.B.
o stwierdzenie nabycia spadku po S.B.,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 5 lutego 2009 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 3 września 2008 r. Sąd Okręgowy w Ś. oddalił
zażalenie uczestnika postępowania A.B. od postanowienia Sądu Rejonowego w Ś.
z dnia 21 maja 2008 r. o odrzuceniu apelacji. Apelacja wniesiona przez uczestnika
postępowania została słusznie odrzucona z powodu braku wniosku o zmianę lub
uchylenie zaskarżonego orzeczenia.
Uczestnik postępowania wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w Ś., zarzucając
naruszenie przepisów art. 130 § 1 k.p.c., art. 370 k.p.c., art. 368 § 1 pkt 5 k.p.c., art.
45 ust. 1 Konstytucji RP oraz art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i
podstawowych wolności (Dz.U. z 1993 r., Nr 61, poz. 284). Skarżący stwierdził, że
na skutek wydania zaskarżonego postanowienia poniósł szkodę polegającą na tym,
że w wyniku zamknięcia zaskarżonym orzeczeniem drogi do obrony jego praw w
postępowaniu apelacyjnym utracił możliwość potwierdzenia swoich praw
właścicielskich do udziału w spadku wynoszącego 50%.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje wtedy, gdy przez wydanie prawomocnego
orzeczenia niezgodnego z prawem stronie wyrządzona została szkoda.
Zaskarżone postanowienie zamknęło uczestnikowi postępowania tylko
możliwość kontroli instancyjnej (apelacyjnej) postanowienia sądu pierwszej
instancji. W konsekwencji istnieje postanowienie Sądu Rejonowego z dnia
10 marca 2008 r., korzystający z waloru prawomocności i powagi rzeczy osądzonej
(art. 365 i 366 k.p.c.). Nie zostało ono zakwestionowane również w tej skardze,
zatem nie może podlegać jakiejkolwiek weryfikacji w sprawie skargowej (por.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 4 lipca 2006 r., V CNP 86/06, OSNC
2007/3/47).
Należy podkreślić, że skarżący - w następstwie procesowego ukształtowania
swojej skargi - został pozbawiony możliwości dowodzenia, że wynik postępowania
3
odwoławczego byłby dla niego korzystny. Sąd Najwyższy nie ma uprawnienia do
zastępowania sądu drugiej instancji i rozstrzygania, jakiej treści orzeczenia
odwoławcze powinno zapaść w następstwie nieodrzucenia apelacji (por. orzeczenie
Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2006 r., V CNP 79/05, niepubl.).
Zaskarżając jedynie postanowienie o oddaleniu zażalenia na postanowienie
o odrzuceniu apelacji skarżący nie uprawdopodobnił, gdyż nie mógł
uprawdopodobnić, powstania szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
Mając powyższe na względzie, należało skargę odrzucić (art. 4248
§ 1
k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 5 lutego 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi A.B.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w Ś.
z dnia 3 września 2008 r., sygn. akt [...]
w sprawie z wniosku B.K.
przy uczestnictwie A.B.
o stwierdzenie nabycia spadku po S.B.,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 5 lutego 2009 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 3 września 2008 r. Sąd Okręgowy w Ś. oddalił
zażalenie uczestnika postępowania A.B. od postanowienia Sądu Rejonowego w Ś.
z dnia 21 maja 2008 r. o odrzuceniu apelacji. Apelacja wniesiona przez uczestnika
postępowania została słusznie odrzucona z powodu braku wniosku o zmianę lub
uchylenie zaskarżonego orzeczenia.
Uczestnik postępowania wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w Ś., zarzucając
naruszenie przepisów art. 130 § 1 k.p.c., art. 370 k.p.c., art. 368 § 1 pkt 5 k.p.c., art.
45 ust. 1 Konstytucji RP oraz art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i
podstawowych wolności (Dz.U. z 1993 r., Nr 61, poz. 284). Skarżący stwierdził, że
na skutek wydania zaskarżonego postanowienia poniósł szkodę polegającą na tym,
że w wyniku zamknięcia zaskarżonym orzeczeniem drogi do obrony jego praw w
postępowaniu apelacyjnym utracił możliwość potwierdzenia swoich praw
właścicielskich do udziału w spadku wynoszącego 50%.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje wtedy, gdy przez wydanie prawomocnego
orzeczenia niezgodnego z prawem stronie wyrządzona została szkoda.
Zaskarżone postanowienie zamknęło uczestnikowi postępowania tylko
możliwość kontroli instancyjnej (apelacyjnej) postanowienia sądu pierwszej
instancji. W konsekwencji istnieje postanowienie Sądu Rejonowego z dnia
10 marca 2008 r., korzystający z waloru prawomocności i powagi rzeczy osądzonej
(art. 365 i 366 k.p.c.). Nie zostało ono zakwestionowane również w tej skardze,
zatem nie może podlegać jakiejkolwiek weryfikacji w sprawie skargowej (por.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 4 lipca 2006 r., V CNP 86/06, OSNC
2007/3/47).
Należy podkreślić, że skarżący - w następstwie procesowego ukształtowania
swojej skargi - został pozbawiony możliwości dowodzenia, że wynik postępowania
3
odwoławczego byłby dla niego korzystny. Sąd Najwyższy nie ma uprawnienia do
zastępowania sądu drugiej instancji i rozstrzygania, jakiej treści orzeczenia
odwoławcze powinno zapaść w następstwie nieodrzucenia apelacji (por. orzeczenie
Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2006 r., V CNP 79/05, niepubl.).
Zaskarżając jedynie postanowienie o oddaleniu zażalenia na postanowienie
o odrzuceniu apelacji skarżący nie uprawdopodobnił, gdyż nie mógł
uprawdopodobnić, powstania szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
Mając powyższe na względzie, należało skargę odrzucić (art. 4248
§ 1
k.p.c.).