Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CNP 113/08
POSTANOWIENIE
Dnia 17 lutego 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie ze skargi J.S. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w W.
z dnia 10 października 2006 r., sygn. akt [...],
wydanego w sprawie z powództwa J.S.
przeciwko SM "E."
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 17 lutego 2009 r.,
1. odrzuca skargę;
2. oddala wniosek adwokata P.H. o przyznanie od Skarbu
Państwa wynagrodzenia za udzielenie z urzędu
nieopłaconej pomocy prawnej w postępowaniu ze skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia.
Uzasadnienie
2
Problem merytoryczny przedstawiony w niniejszej skardze dotyczy
dopuszczalności naliczania przez spółdzielnię mieszkaniową odsetek od zaległości
czynszowej. Zgodnie ze statutem spółdzielni, było to możliwe w sytuacji zwłoki,
a więc zawinionej zaległości, tymczasem skarżący nie uiszczał czynszu z powodu
choroby. Sąd l instancji przyjął, że odsetki i tak mogły być naliczane na podstawie
art. 481 k.c. (na zasadach ogólnych), ponieważ statut spółdzielni regulował
wyłącznie kwestię zwłoki. Sąd II instancji przyjął, że w sprawie zaszła zwłoka
w rozumieniu art. 476 k.c., ponieważ powód nie udowodnił, że opóźnienie
w czynszu było niezawinione (sama choroba nie jest per se dowodem braku winy
w opóźnieniu spełnienia świadczenia). Powód dowodzi obecnie w skardze, że to
ostatnie orzeczenie zapadło bez uwzględnienia przez sąd II instancji znajdującego
się w aktach sprawy wyroku z 1998 r., gdzie w uzasadnieniu wyraźnie
Sąd przyznał, że opóźnienie w regulowaniu czynszu nie było uzasadnione.
Po pierwsze, trzeba wskazać, że tego typu stwierdzenie w innym wyroku nie jest
wiążące w badanej sprawie. Inny wyrok wiąże co do rozstrzygnięcia, a nie co do
ustalonych okoliczności, na podstawie których owo rozstrzygnięcie zapadło.
Po drugie, należy przyjąć, iż skarga w istocie dotyczy wadliwej oceny dowodów
przez sąd (nieuwzględnienia rzeczonego wyroku z 1998 r.). Tymczasem, zgodnie
z art. 4244
k.p.c., kwestionowanie oceny dowodów przez sąd nie jest dopuszczalną
podstawą skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia. Po trzecie, za odrzuceniem skargi przemawia też wskazanie,
że kwestionowane orzeczenie jest sprzeczne z art. 316 k.p.c. (w związku z art. 328
k.p.c.), który przewiduje jedynie, jakie dowody sąd ma wziąć pod uwagę przy
orzekaniu (z chwili zamknięcia rozprawy).
Niniejsza skarga podlega zatem odrzuceniu na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.
Oddalając wniosek pełnomocnika powoda (adwokata) o przyznanie od
Skarbu Państwa nieopłaconych kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu, Sąd
Najwyższy uznał, że sporządzenie skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, która podlega odrzuceniu, nie jest „udzieleniem
pomocy prawnej" w rozumieniu § 15 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r.
3
w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa
kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.),
za którą koszty ponosi Skarb Państwa (zob. odpowiednio postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 18 marca 1999 r., l CKN 1046/97, OSNC 1999, nr 10,
poz. 178).

I CNP 113/08

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Pełny tekst orzeczenia