Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V Ka 194/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 kwietnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Koszalinie V Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia: SO Renata Rzepecka - Gawrysiak

Protokolant: sekr. sąd. Anna Andrzejewska

przy udziale oskarżyciela publicznego ---

po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2013 r.

sprawę A. N.

obwinionego z art. 96 § 3 kw w zw. z art. 78 ust. 4 i 5 prawa o ruchu drogowym

na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Białogardzie

z dnia 15 stycznia 2013 r. sygn. akt II W 816/12

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Białogardzie do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt: V Ka 194/13

UZASADNIENIE

A. N. został obwiniony o to, że :

w dniu 2012-10-29 r. w B. jako użytkownik pojazdu wbrew obowiązkowi na żądanie uprawnionego organu nie wskazał, komu powierzył do kierowania pojazd samochodowy marki S. o nr rej. (...), którym popełniono wykroczenie w ruchu drogowym przekroczenie prędkości o 18 km/h (68/50 km/h) w dniu 29.01.2012r. o godz. 11:22 w B. na ul. (...)

tj. o wykroczenie z art. 96 § 3 kw w zw. z art. 78 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym

Sąd Rejonowy w Białogardzie wyrokiem z dnia 15 stycznia 2013 roku, sygn. akt II W 86/12:

I. uznał obwinionego A. N. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, z tym ustaleniem, że dopuścił się go będąc posiadaczem pojazdu marki S.
nr rej. (...), stanowiącego wykroczenie z art. 96 § 3 kw i za to na podstawie
art. 96 § 3 kw w zw. z art. 24 § l i 3 kw, wymierzył mu karę grzywny w wysokości 300,00 zł,

II. zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa zryczałtowane wydatki w kwocie 100,00 zł i wymierzył mu opłatę w wysokości 30,00 zł.

Od powyższego wyroku apelację wniósł obwiniony osobiście .

Obwiniony A. N. wniósł o zmianę wyroku Sądu Rejonowego w Białogardzie z dnia 15 stycznia 2013 roku i uniewinnienie obwinionego od zarzutu popełnienia wykroczenia, ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy sądowi l instancji do ponownego rozpoznania, a ponadto zawieszenie postępowania do czasu rozpoznania przez Trybunał Konstytucyjny wniosku Prokuratora Generalnego o zbadanie zgodności zapisu art. 78 ust. 4 ustawy Prawo o Ruchu Drogowym z Konstytucją.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obwinionego spowodowała konieczność uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Analiza akt sprawy prowadzi do wniosku , iż w sprawie występować może ujemna przesłanka procesowa wymieniona w art. 5 § 1 pkt 8 kpw tj. postępowanie co do tego samego czynu obwinionego A. N. z art. 96 § 3 kw zostało prawomocnie zakończone.

Stwierdzenie sądu odwoławczego, iż przesłanka ta może zachodzić, a nie , iż zachodzi, wynika jedynie z ostrożności procesowej wynikającej z tego, iż akta sprawy postępowania wyjaśniającego to w przeważającej i istotnej części- nie potwierdzone za zgodność z oryginałem – kserokopie. Stąd rozważania sądu odwoławczego, siłą rzeczy, odnoszą się do takiego materiału , jakim sąd dysponuje.

W ocenie sądu odwoławczego wniesienie wobec A. N. do sądu wniosku o ukaranie za czyn polegający na tym , że

: w dniu 29.10.2012r. w B. jako użytkownik pojazdu wbrew obowiązkowi na żądanie uprawnionego organu nie wskazał, komu powierzył do kierowania pojazd samochodowy marki S. o nr rej. (...), którym popełniono wykroczenie w ruchu drogowym –przekroczenie prędkości o 18 km/h ( 68/50 km/h) w dniu 29. (...). o godz. 11.22 2 B. na ul. (...) , było bezzasadne, bowiem A. N. został już ukarany za ten czyn prawomocnym mandatem kredytowanym z dnia 09 marca 2012r. ( k. 10), doręczonym mu dnia 17 marca 2012r.

Zauważyć należy, że A. N. wezwany prawidłowo przez Straż Miejską w B. do wskazania , kto użytkował pojazd samochodowy marki S. o nr rej. (...), którym popełniono wykroczenie w ruchu drogowym –przekroczenie prędkości o 18 km/h ( 68/50 km/h) w dniu 29. (...). o godz. 11.22 w B. na ul. (...), w dniu 06 marca 2012r. wypełnił oświadczenie w „przypadku III” ( k. 9 odwrót), w którym zgodził się na ukaranie grzywną i przyjął mandat kredytowany w kwocie 200 złotych za wykroczenie z art. 96 § 3 kw.

Zgodnie z treścią § 4a Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 lutego 2002r. w sprawie nakładania grzywien w drodze mandatu karnego ( Dz. U. 2011.187.1116) : jeżeli sprawca wykroczenia został pouczony , zgodnie z § 6 i pisemnie wyraził zgodę na przyjęcie mandatu karnego kredytowanego w określonej wysokości , odcinki „ A”, „B”, „C” formularza mogą zostać mu doręczone przesyłką poleconą za zwrotnym poświadczeniem odbioru. W takim przypadku potwierdzeniem przyjęcia mandatu jest załączona do odcinka „D” pisemna zgoda sprawcy wykroczenia na jego przyjęcie wraz ze zwrotnym poświadczeniem doręczenia przesyłki zawierającej mandat. Za datę przyjęcia mandatu przyjmuje się dzień jego doręczenia.

Mandat kredytowany seria (...) na kwotę 200 złotych za czyn z art. 96 § 3 kw polegający na niewskazaniu kierującego pojazdem o nr rej (...), który naruszył przepisy ruchu drogowego , został wystawiony dnia 09 marca 2012r. (k. 10 ) i doręczony obwinionemu dnia 17 marca 2012r. ( k. 18 i k. 11) . Z tą datą mandat nałożony na obwinionego stał się prawomocny.

Skreślenie przez obwinionego kwoty „200” złotych na oświadczeniu i nadpisanie kwoty „50” złotych nie ma żadnego znaczenia prawnego, tak jakby dokonał w tym miejscu innych wpisów czy nawet rysunków, gdyż obwiniony nie skorzystał z prawa do odmowy przyjęcia mandatu. Wysokość mandatu określa działający w ramach ustawowych uprawnień oskarżyciel- Straż Miejska.

Dalsze czynności , które pojawiły się w trakcie wykonania kary grzywny nie mogły mieć wpływu na część rozpoznawczą postępowania w sprawie o wykroczenie przeciwko A. N., gdyż to postępowanie zostało zakończone. Ewidentnie błędne stwierdzenia zawarte w postanowieniu Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 05.09.2012r. nie mogły zniweczyć wyników zakończonego prawomocnym mandatem postępowania w sprawie o wykroczenie z art. 96 § 3 kw polegającego na tym , że : w dniu 29.10.2012r. w B. jako użytkownik pojazdu wbrew obowiązkowi na żądanie uprawnionego organu nie wskazał, komu powierzył do kierowania pojazd samochodowy marki S. o nr rej. (...), którym popełniono wykroczenie w ruchu drogowym –przekroczenie prędkości o 18 km/h ( 68/50 km/h) w dniu 29. (...). o godz. 11.22 2 B. na ul. (...) , przeciwko A. N..

W tym stanie rzeczy uprawnionym jest pogląd, że w sprawie może występować ujemna przesłanka procesowa wymieniona w art. 5 § 1 pkt 8 kpw tj. postępowanie co do tego samego czynu obwinionego A. N. z art. 96 § 3 kw zostało prawomocnie zakończone. Sąd odwoławczy prezentując to stanowisko nie może wydać orzeczenia umarzającego postępowanie ponieważ nie dysponuje oryginałami akt postępowania wyjaśniającego ( k. 7-27). Karty te zawierają nie potwierdzone za zgodność z oryginałami kserokopie istotnych dokumentów jak : mandat, wezwania, zwrotne poświadczenia odbioru pism. Z tego powodu koniecznym stało się uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania, celem zapoznania się z oryginałami dokumentów i podjęcia stosownej decyzji w odniesieniu do możliwości prowadzenia postępowania.

W takiej sytuacji nie może być mowy o uniewinnieniu obwinionego od popełnienia zarzucanego mu wykroczenia .

W odniesieniu do wniosku obwinionego o zawieszenie postępowania do czasu rozpoznania przez Trybunał Konstytucyjny wniosku Prokuratora Generalnego o zbadanie zgodności z Konstytucją RP przepisu art. 78 ust. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym , to sąd odwoławczy nie znajduje podstaw prawnych do zawieszenia postępowania ( art. 8 kpw w zw. z art. 22 kpk) w tym przypadku.

Kwestię zastosowania ewentualnego orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego regulują przepisy art. 113 § 1 kpw w zw. z art. 540 § 2 kpk.

Orzeczenie Sądu Okręgowego zapadło na podstawie art. 437 § 2 kpk w zw.z art. 109 § 2 kpw.