Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 14/09
POSTANOWIENIE
Dnia 17 kwietnia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie ze skargi Spółdzielni Mieszkaniowej „J.” w O.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w O.
z dnia 14 grudnia 2006 r., w sprawie z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej „J.” w
O.
przeciwko B. O. i H. O.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 17 kwietnia 2009 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w O. w sprawie z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej „J."
w O. przeciwko B. i H. O. o zapłatę, po rozpoznaniu apelacji pozwanych od wyroku
Sądu Rejonowego w O. z dnia 16 listopada 2005 r. wyrokiem z dnia 14 grudnia
2006 r. zmienił zaskarżony wyrok w pkt 1 w ten sposób, że zasądzoną od
pozwanych na rzecz powódki kwotę 2.277,60 zł obniżył do kwoty 2.229,11 zł z
odsetkami ustawowymi tam określonymi, oddalił powództwo i apelacje w
pozostałym zakresie, rozstrzygając o kosztach procesu jak w sentencji.
Powódka wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
powyższego orzeczenia, w części w jakiej oddala powództwo, wskazując jako
podstawę skargi naruszenie przepisów prawa materialnego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, powinna zawierać oznaczenie orzeczenia, od którego
została wniesiona, uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy, wniosek o stwierdzenie niezgodności
orzeczenia z prawem, przytoczenie podstaw oraz ich uzasadnienie, wskazanie
przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne oraz wykazanie że
wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było
i nie jest możliwe.
Wymagania te mają charakter konstrukcyjny i powinny być spełnione
w sposób kumulatywny, a zatem skarga niespełniająca któregokolwiek z nich
dotknięta jest tzw. brakiem istotnym, nienaprawialnym w trybie właściwym dla
usuwania braków formalnych i podlega odrzuceniu a limine.
W ugruntowanym orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się, że
wymaganie uprawdopodobnienia szkody zostaje spełnione jedynie wówczas, gdy
strona skarżąca złoży oświadczenie, że szkoda w jej majątku nastąpiła i wskaże
rodzaj i rozmiar tej szkody, a ponadto powoła lub przedstawi dowody lub inne
3
środki uwiarygodniające jej twierdzenia w tym zakresie (zob. np. postanowienia
Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2005 r., l CNP 19/05, niepubl.; z dnia
23 września 2005 r., III CNP 5/05, niepubl.; z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05,
OSNC z 2006 r., nr 1, poz. 16; z dnia 15 lutego 2006 r., IV CNP 7/05, niepubl.;
z dnia 25 listopada 2008 r., IV CNP 73/08, niepubl.).
Z kolei czyniąc zadość obowiązkowi z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarżący
powinien wykazać, powołując odpowiednie przepisy, że od zaskarżonego
orzeczenia nie przysługuje żaden środek odwoławczy ani nadzwyczajny środek
zaskarżenia, bowiem tylko w następstwie przeprowadzenia takiego wywodu
prawnego skarżący spełni obowiązek wykazania, że wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia nie jest możliwe. W orzecznictwie Sądu Najwyższego zwraca się uwagę
na fakt, że środkami umożliwiającymi wzruszenie zaskarżonego orzeczenia mogą
być – oprócz skargi kasacyjnej i skargi o wznowienie postępowania – także inne
narzędzia procesowe (np. powództwo przeciwegzekucyjne lub specjalne środki
funkcjonujące w postępowaniu nieprocesowym), do których skarżący winien się
odnieść na gruncie konkretnej sprawy (zob. np. postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 28 lutego 2006 r., l CNP 12/06, nie publ.; postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 27 stycznia 2006 r., III CNP 23/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 140;
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 17 sierpnia 2005 r., l CNP 5/05, OSNC
2006, nr 1, poz. 17; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13 grudnia 2005 r.,
l CNP 28/05, nie publ.; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 2005 r.,
l CNP 37/05, nie publ.; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 października
2005 r., V CNP 24/05, nie publ.).
Skarżąca w niniejszej sprawie nie uczyniła zadość obowiązkowi
uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody. W tym zakresie ograniczyła się li tylko
do gołosłownego twierdzenia, że wskutek wydania orzeczenia w przedmiotowej
sprawie poniosła szkodę w postaci nie zapłaconej przez pozwanych kwoty 48,49 zł
z tytułu opłat za korzystanie z mieszkania, które to koszty poniosła powódka na
rzecz przedsiębiorstwa energetycznego dostarczającego energię cieplną do jej
zasobów, a które nie zostały zrefundowane przez pozwanych. Na poparcie
przytoczonych okoliczności skarżąca nie powołała żadnych dowodów, ani żadnych
środków mających na celu uprawdopodobnienie tych okoliczności. Samo zaś
4
twierdzenie strony co do faktu powstania szkody nie jest środkiem
uprawdopodobnienia i nie czyni zadość przedmiotowemu obowiązkowi.
Skarżąca nie wykazała również, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia
w drodze innych środków prawnych nie jest możliwe. W tym zakresie ograniczyła
się do stwierdzenia, że zgodnie z art. 3982
§ 1 k.p.c. skarga kasacyjna od
orzeczenia wydanego przez Sąd Okręgowy w O. w niniejszej sprawie była
niedopuszczalna z uwagi na niższą, niż pięćdziesiąt tysięcy złotych wartość
przedmiotu zaskarżenia. Skarżąca całkowicie pominęła w tym zakresie skargę
o wznowienie postępowania. Nie wykazała, że wznowienie postępowania
w sprawie zakończonej zaskarżonym orzeczeniem – w świetle przepisów art. 399-
4161
k.p.c. – jest niedopuszczalne ze względu na rodzaj zaskarżonego orzeczenia
albo zarzuty przeciwko temu orzeczeniu nie mieszczą się w podstawach skargi
o wznowienie postępowania.
Mając powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 w w.
z art. 4245
§ 1 pkt 4, 5 k.p.c., odrzucił skargę.
md

IV CNP 14/09

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia