I CSK 507/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-10-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CSK 507/08
POSTANOWIENIE
Dnia 21 kwietnia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie z wniosku S. G.
przy uczestnictwie R. S.
o rozgraniczenie nieruchomości,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 21 kwietnia 2009 r.,
na skutek skargi kasacyjnej uczestnika postępowania od postanowienia
Sądu Okręgowego w R.
z dnia 27 czerwca 2008 r.,
odrzuca skargę kasacyjną.
2
Uzasadnienie
W skardze kasacyjnej od postanowienia Sądu Okręgowego w R. z dnia 27
czerwca 2008 r. uczestnik postępowania R. S. zarzucił naruszenie art. 24 i art. 34
ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo Geodezyjne i Kartograficzne (Dz. U. z
2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.) przez przyjęcie za podstawę orzeczenia o
rozgraniczeniu przedmiotowych nieruchomości opinii biegłego sądowego, mimo że
nie zawierała ona istotnego dla sprawy i zmiany przebiegu dotychczasowych granic
spornych działek nr 2409 i 2410 – operatu geodezyjnego (ewidencyjnego), który
powinien zawierać m. in.: kontrolne obliczenie powierzchni działek, obliczenie
danych naniesienia punktów granicznych na gruncie, wykaz współrzędnych
punktów granicznych na gruncie i obliczenie, wykaz współrzędnych i opisy
topograficzne punktów osnowy; zupełnie pomijała przebieg granicy na mapie
ewidencyjnej i zasadniczej w skali 1:2000, przebiegającej w linii prostej po płocie na
trwałej podmurówce, który rozgraniczał sporne działki od ponad 46 lat (geodeta ani
wizja lokalna nie ujawniły zakrytej ziemią podmurówki); bezpodstawnie wyznaczono
punkty: 2827-2828-2829-2830-2831, bowiem nie mają one żadnego uzasadnienia,
poza twierdzeniem biegłego, że punkty te wyznacza ślad ogrodzenia i narożnik
budynku (dotychczasowa granica przebiegała po linii prostej wzdłuż płotu i
oddalona była od domu R. S. o ok. 90 cm a biegły w opinii proponuje stabilizację
granic po wydaniu orzeczenia); nie było żadnych przeszkód prawnych, gruntowych i
geodezyjnych, aby granica pomiędzy spornymi działkami przebiegała w linii prostej
od zastabilizowanych geodezyjnych punktów 2826-2832, naruszenie przepisu art.
172 § 1 i 2 k.c. przez przyjęcie, że strony zasiedziały przygraniczne pasy gruntu
według punktów wskazanych przez biegłego geodetę: 2826-2832, bez podania ich
powierzchni i ustalenia faktycznego stanu na gruncie tj. ponad 45 letniego
ogrodzenia (rozbrojonego w 2006 r. przez stronę wnioskującą) oraz pozbawienie
uczestnika możliwości obrony swoich racji poprzez odrzucenie wniosku o
informację ze Starostwa Powiatowego w R. o nieprawidłowym sporządzeniu mapy
ewidencyjnej i zasadniczej w zakresie sporych nieruchomości stron.
3
We wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania uczestnik
postępowania podniósł, że opinia biegłego sądowego sporządzona bez operatu
geodezyjnego i niezgodna ze stanem faktycznym na gruncie, nie może stanowić
głównej i wyłącznej podstawy wyrokowania Sądu pierwszej i drugiej instancji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna jest szczególnym środkiem odwoławczym, którego
wymogi określa art. 3984
k.p.c. wskazując na cechy istotne (konstrukcyjne) skargi
(art. 3984
§ 1 k.p.c.) oraz cechy skargi jako pisma procesowego (art. 3984
§ 2
k.p.c.). Wymagania skargi kasacyjnej, o których mowa w art. 3984
§ 1 k.p.c., nie
mogą być uzupełnione, a skarga kasacyjna niespełniająca któregokolwiek z tych
warunków podlega odrzuceniu a limine, bez wzywania do uzupełnienia braków.
W okolicznościach sprawy skarga kasacyjna podlega odrzuceniu
z następujących przyczyn:
Skarga nie zawiera przytoczenia podstaw kasacyjnych, a w odniesieniu do
zarzutu trzeciego nie wskazuje przepisu prawa, który został naruszony.
Brak dokładnego określenia podstawy kasacyjnej oraz szczegółowego przytoczenia
w uzasadnieniu, jakie przepisy zostały naruszone, stanowi wadę, która
uniemożliwia traktowanie pisma jako skargi kasacyjnej i wyklucza jej uzupełnienie,
czyniąc taką skargę niedopuszczalną (por. wyrok SN z 6 grudnia 1996 r., II UKN
25/96, OSNAPiUS 1997, nr 14, poz. 255).
Przede wszystkim jednak należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 3983
§ 3
k.p.c., podstawą skargi kasacyjnej nie mogą być zarzuty dotyczące ustalenia
faktów, a każdy zarzut skargi kasacyjnej, który ma na celu polemikę z ustaleniami
faktycznymi sądu drugiej instancji, chociażby pod pozorem błędnej wykładni lub
niewłaściwego zastosowania określonych przepisów prawa materialnego, z uwagi
na jego sprzeczność z art. 3983
§ 3 k.p.c. jest a limine niedopuszczalny, a jeżeli
skarga oparta była tylko na takich zarzutach, podlegała odrzuceniu (por. m.in.
wyrok SN z 4 stycznia 2007 r., V CSK 364/06, LEX nr 238975).
Przedstawione w badanej skardze kasacyjnej zarzuty stanowią w istocie
polemikę z opinią biegłego sądowego, nie są zarzutami co do prawa, a dotyczą
w rzeczywistości ustalenia faktów i oceny dowodów.
4
Wobec powyższego, na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł
jak w sentencji.
md
POSTANOWIENIE
Dnia 21 kwietnia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie z wniosku S. G.
przy uczestnictwie R. S.
o rozgraniczenie nieruchomości,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 21 kwietnia 2009 r.,
na skutek skargi kasacyjnej uczestnika postępowania od postanowienia
Sądu Okręgowego w R.
z dnia 27 czerwca 2008 r.,
odrzuca skargę kasacyjną.
2
Uzasadnienie
W skardze kasacyjnej od postanowienia Sądu Okręgowego w R. z dnia 27
czerwca 2008 r. uczestnik postępowania R. S. zarzucił naruszenie art. 24 i art. 34
ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo Geodezyjne i Kartograficzne (Dz. U. z
2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.) przez przyjęcie za podstawę orzeczenia o
rozgraniczeniu przedmiotowych nieruchomości opinii biegłego sądowego, mimo że
nie zawierała ona istotnego dla sprawy i zmiany przebiegu dotychczasowych granic
spornych działek nr 2409 i 2410 – operatu geodezyjnego (ewidencyjnego), który
powinien zawierać m. in.: kontrolne obliczenie powierzchni działek, obliczenie
danych naniesienia punktów granicznych na gruncie, wykaz współrzędnych
punktów granicznych na gruncie i obliczenie, wykaz współrzędnych i opisy
topograficzne punktów osnowy; zupełnie pomijała przebieg granicy na mapie
ewidencyjnej i zasadniczej w skali 1:2000, przebiegającej w linii prostej po płocie na
trwałej podmurówce, który rozgraniczał sporne działki od ponad 46 lat (geodeta ani
wizja lokalna nie ujawniły zakrytej ziemią podmurówki); bezpodstawnie wyznaczono
punkty: 2827-2828-2829-2830-2831, bowiem nie mają one żadnego uzasadnienia,
poza twierdzeniem biegłego, że punkty te wyznacza ślad ogrodzenia i narożnik
budynku (dotychczasowa granica przebiegała po linii prostej wzdłuż płotu i
oddalona była od domu R. S. o ok. 90 cm a biegły w opinii proponuje stabilizację
granic po wydaniu orzeczenia); nie było żadnych przeszkód prawnych, gruntowych i
geodezyjnych, aby granica pomiędzy spornymi działkami przebiegała w linii prostej
od zastabilizowanych geodezyjnych punktów 2826-2832, naruszenie przepisu art.
172 § 1 i 2 k.c. przez przyjęcie, że strony zasiedziały przygraniczne pasy gruntu
według punktów wskazanych przez biegłego geodetę: 2826-2832, bez podania ich
powierzchni i ustalenia faktycznego stanu na gruncie tj. ponad 45 letniego
ogrodzenia (rozbrojonego w 2006 r. przez stronę wnioskującą) oraz pozbawienie
uczestnika możliwości obrony swoich racji poprzez odrzucenie wniosku o
informację ze Starostwa Powiatowego w R. o nieprawidłowym sporządzeniu mapy
ewidencyjnej i zasadniczej w zakresie sporych nieruchomości stron.
3
We wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania uczestnik
postępowania podniósł, że opinia biegłego sądowego sporządzona bez operatu
geodezyjnego i niezgodna ze stanem faktycznym na gruncie, nie może stanowić
głównej i wyłącznej podstawy wyrokowania Sądu pierwszej i drugiej instancji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna jest szczególnym środkiem odwoławczym, którego
wymogi określa art. 3984
k.p.c. wskazując na cechy istotne (konstrukcyjne) skargi
(art. 3984
§ 1 k.p.c.) oraz cechy skargi jako pisma procesowego (art. 3984
§ 2
k.p.c.). Wymagania skargi kasacyjnej, o których mowa w art. 3984
§ 1 k.p.c., nie
mogą być uzupełnione, a skarga kasacyjna niespełniająca któregokolwiek z tych
warunków podlega odrzuceniu a limine, bez wzywania do uzupełnienia braków.
W okolicznościach sprawy skarga kasacyjna podlega odrzuceniu
z następujących przyczyn:
Skarga nie zawiera przytoczenia podstaw kasacyjnych, a w odniesieniu do
zarzutu trzeciego nie wskazuje przepisu prawa, który został naruszony.
Brak dokładnego określenia podstawy kasacyjnej oraz szczegółowego przytoczenia
w uzasadnieniu, jakie przepisy zostały naruszone, stanowi wadę, która
uniemożliwia traktowanie pisma jako skargi kasacyjnej i wyklucza jej uzupełnienie,
czyniąc taką skargę niedopuszczalną (por. wyrok SN z 6 grudnia 1996 r., II UKN
25/96, OSNAPiUS 1997, nr 14, poz. 255).
Przede wszystkim jednak należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 3983
§ 3
k.p.c., podstawą skargi kasacyjnej nie mogą być zarzuty dotyczące ustalenia
faktów, a każdy zarzut skargi kasacyjnej, który ma na celu polemikę z ustaleniami
faktycznymi sądu drugiej instancji, chociażby pod pozorem błędnej wykładni lub
niewłaściwego zastosowania określonych przepisów prawa materialnego, z uwagi
na jego sprzeczność z art. 3983
§ 3 k.p.c. jest a limine niedopuszczalny, a jeżeli
skarga oparta była tylko na takich zarzutach, podlegała odrzuceniu (por. m.in.
wyrok SN z 4 stycznia 2007 r., V CSK 364/06, LEX nr 238975).
Przedstawione w badanej skardze kasacyjnej zarzuty stanowią w istocie
polemikę z opinią biegłego sądowego, nie są zarzutami co do prawa, a dotyczą
w rzeczywistości ustalenia faktów i oceny dowodów.
4
Wobec powyższego, na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł
jak w sentencji.
md