I CNP 40/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-11-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CNP 40/09
POSTANOWIENIE
Dnia 16 czerwca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie ze skargi H.P. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 13 grudnia 2006 r., sygn. akt [...], wydanego w sprawie
z powództwa H.P.
przeciwko Skarbowi Państwa - Prezydentowi m. W., Miastu W., C. Spółce z o.o. w
likwidacji i C. S.A.
z udziałem interwenienta ubocznego M. Spółki z o.o.,
obecnie M. S.A.
o ustalenie i zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 16 czerwca 2009 r.,
odrzuca skargę i oddala wniosek pozwanego Skarbu Państwa
o zasądzenie kosztów postępowania wywołanego wniesioną
skargą.
Uzasadnienie
2
Powódka, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła
skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu
Apelacyjnego z dnia 13 grudnia 2006 r. oddalającego apelację powódki od wyroku
Sądu Okręgowego w W. z dnia 5 maja 2006 r., którym Sąd oddalił powództwo w
sprawie przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Prezydenta m. W.,
Miastu W., C. Sp. z o.o. i C. S.A. o ustalenie i zapłatę (sygn. akt [...]).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przede wszystkim należy wskazać, że skarga została wniesiona po terminie
określonym w art. 4246
§ 1 k.p.c., zgodnie z którym skargę wnosi się do sądu, który
wydał zaskarżone orzeczenie, w terminie dwóch lat od dnia jego uprawomocnienia
się. Skarżony wyrok Sądu Apelacyjnego stał się prawomocny z momentem jego
wydania (art. 363 § 1 k.p.c.), a więc 13 grudnia 2006 r.
Ponadto zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia
sądu drugiej instancji, gdy przez jego wydanie stronie została wyrządzona szkoda,
a zmiana lub uchylenie tego orzeczenia w drodze przysługujących stronie środków
prawnych nie było i nie jest możliwe. Wykazanie tej przesłanki jest jednym
z konstruktywnych elementów skargi (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.).
W przedmiotowej sprawie istniały możliwości zmiany lub uchylenia
skarżonego orzeczenia. Skarżąca z tych możliwości skorzystała, wnosząc
skargę kasacyjną, która została odrzucona postanowieniem Sądu Najwyższego
z dnia 27 lipca 2007 r. (I CSK 226/07), a następnie skargę o wznowienie
postępowania, która została odrzucona przez Sąd Apelacyjny postanowieniem
z dnia 30 stycznia 2008 r. Zasadność odrzucenia skargi o wznowienie
postępowania potwierdził Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 13 czerwca 2008
r. (I CZ 40/08).
Należy zgodzić się z prezentowanym w orzecznictwie Sądu Najwyższego
poglądem, zgodnie z którym niedopuszczalność skargi, wynikająca z możliwości
zaskarżenia prawomocnego orzeczenia sądu drugiej instancji (art. 4241
§ 2
k.p.c.), występuje zarówno przy świadomej rezygnacji z wniesienia skargi
3
kasacyjnej, jak i przy zawinionej przez stronę niemożności skorzystania z tego
środka zaskarżenia. Na ocenę niedopuszczalności nie ma wpływu okoliczność,
że wniesiona przez skarżącą skarga kasacyjna została odrzucona (por.
postanowienie SN z dnia 23 stycznia 2008 r., V CNP 187/07, OSNC-ZD 2006, nr
4, poz. 107 oraz postanowienie SN z dnia 26 lutego 2009 r., I CNP 115/08,
niepubl.).
W ocenie Sądu Najwyższego badana skarga nie zawiera
ponadto uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody spowodowanej przez
wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie Sądu Najwyższego poglądem wymóg ten
obliguje skarżącego do złożenia oświadczenia, że szkoda wystąpiła, jak również
do wskazania jej rodzaju i rozmiaru oraz do powołania lub przedstawienia
dowodów lub innych środków uwiarygodniających jego twierdzenie. Ponadto
niezbędne jest wskazanie związku przyczynowego między wydaniem
zaskarżonego wyroku a powstaniem szkody (por. postanowienie SN z dnia 23
kwietnia 2009 r., IV CNP 17/09, niepubl., postanowienie SN z dnia 11 sierpnia
2005 r., III CNP 4/05, OSNC 2006, nr 1, poz. 16 oraz postanowienie SN z dnia
13 grudnia 2005 r., l CNP 28/05, niepubl.). Skarżąca nie uczyniła zadość tak
rozumianemu obowiązkowi, wynikającemu z art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.
Wskazać również należy na to, że skarżąca nie wskazała przepisu,
z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne (art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.).
Braku tego nie sanuje powołanie się na art. 321 § 1 k.p.c. w uzasadnieniu
podstaw skargi.
Z tych wszystkich względów, na podstawie art. 4248
§ 1 i 2 k.p.c., Sąd
Najwyższy orzekł jak w sentencji.
Wobec tego, że pozwany Skarb Państwa nie złożył odpowiedzi na skargę
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia w terminie
dwóch tygodni od otrzymania skargi (art. 3987
§ 1 w zw. z art. 42412
k.p.c.) nie było
podstaw do zasądzenia na jego rzecz – żądanych w piśmie procesowym z dnia
23 lutego 2008 r. - kosztów postępowania.
4
POSTANOWIENIE
Dnia 16 czerwca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie ze skargi H.P. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 13 grudnia 2006 r., sygn. akt [...], wydanego w sprawie
z powództwa H.P.
przeciwko Skarbowi Państwa - Prezydentowi m. W., Miastu W., C. Spółce z o.o. w
likwidacji i C. S.A.
z udziałem interwenienta ubocznego M. Spółki z o.o.,
obecnie M. S.A.
o ustalenie i zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 16 czerwca 2009 r.,
odrzuca skargę i oddala wniosek pozwanego Skarbu Państwa
o zasądzenie kosztów postępowania wywołanego wniesioną
skargą.
Uzasadnienie
2
Powódka, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła
skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu
Apelacyjnego z dnia 13 grudnia 2006 r. oddalającego apelację powódki od wyroku
Sądu Okręgowego w W. z dnia 5 maja 2006 r., którym Sąd oddalił powództwo w
sprawie przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Prezydenta m. W.,
Miastu W., C. Sp. z o.o. i C. S.A. o ustalenie i zapłatę (sygn. akt [...]).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przede wszystkim należy wskazać, że skarga została wniesiona po terminie
określonym w art. 4246
§ 1 k.p.c., zgodnie z którym skargę wnosi się do sądu, który
wydał zaskarżone orzeczenie, w terminie dwóch lat od dnia jego uprawomocnienia
się. Skarżony wyrok Sądu Apelacyjnego stał się prawomocny z momentem jego
wydania (art. 363 § 1 k.p.c.), a więc 13 grudnia 2006 r.
Ponadto zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia
sądu drugiej instancji, gdy przez jego wydanie stronie została wyrządzona szkoda,
a zmiana lub uchylenie tego orzeczenia w drodze przysługujących stronie środków
prawnych nie było i nie jest możliwe. Wykazanie tej przesłanki jest jednym
z konstruktywnych elementów skargi (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.).
W przedmiotowej sprawie istniały możliwości zmiany lub uchylenia
skarżonego orzeczenia. Skarżąca z tych możliwości skorzystała, wnosząc
skargę kasacyjną, która została odrzucona postanowieniem Sądu Najwyższego
z dnia 27 lipca 2007 r. (I CSK 226/07), a następnie skargę o wznowienie
postępowania, która została odrzucona przez Sąd Apelacyjny postanowieniem
z dnia 30 stycznia 2008 r. Zasadność odrzucenia skargi o wznowienie
postępowania potwierdził Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 13 czerwca 2008
r. (I CZ 40/08).
Należy zgodzić się z prezentowanym w orzecznictwie Sądu Najwyższego
poglądem, zgodnie z którym niedopuszczalność skargi, wynikająca z możliwości
zaskarżenia prawomocnego orzeczenia sądu drugiej instancji (art. 4241
§ 2
k.p.c.), występuje zarówno przy świadomej rezygnacji z wniesienia skargi
3
kasacyjnej, jak i przy zawinionej przez stronę niemożności skorzystania z tego
środka zaskarżenia. Na ocenę niedopuszczalności nie ma wpływu okoliczność,
że wniesiona przez skarżącą skarga kasacyjna została odrzucona (por.
postanowienie SN z dnia 23 stycznia 2008 r., V CNP 187/07, OSNC-ZD 2006, nr
4, poz. 107 oraz postanowienie SN z dnia 26 lutego 2009 r., I CNP 115/08,
niepubl.).
W ocenie Sądu Najwyższego badana skarga nie zawiera
ponadto uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody spowodowanej przez
wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie Sądu Najwyższego poglądem wymóg ten
obliguje skarżącego do złożenia oświadczenia, że szkoda wystąpiła, jak również
do wskazania jej rodzaju i rozmiaru oraz do powołania lub przedstawienia
dowodów lub innych środków uwiarygodniających jego twierdzenie. Ponadto
niezbędne jest wskazanie związku przyczynowego między wydaniem
zaskarżonego wyroku a powstaniem szkody (por. postanowienie SN z dnia 23
kwietnia 2009 r., IV CNP 17/09, niepubl., postanowienie SN z dnia 11 sierpnia
2005 r., III CNP 4/05, OSNC 2006, nr 1, poz. 16 oraz postanowienie SN z dnia
13 grudnia 2005 r., l CNP 28/05, niepubl.). Skarżąca nie uczyniła zadość tak
rozumianemu obowiązkowi, wynikającemu z art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.
Wskazać również należy na to, że skarżąca nie wskazała przepisu,
z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne (art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.).
Braku tego nie sanuje powołanie się na art. 321 § 1 k.p.c. w uzasadnieniu
podstaw skargi.
Z tych wszystkich względów, na podstawie art. 4248
§ 1 i 2 k.p.c., Sąd
Najwyższy orzekł jak w sentencji.
Wobec tego, że pozwany Skarb Państwa nie złożył odpowiedzi na skargę
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia w terminie
dwóch tygodni od otrzymania skargi (art. 3987
§ 1 w zw. z art. 42412
k.p.c.) nie było
podstaw do zasądzenia na jego rzecz – żądanych w piśmie procesowym z dnia
23 lutego 2008 r. - kosztów postępowania.
4