Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 41/09
POSTANOWIENIE
Dnia 30 czerwca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie ze skargi powoda
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w L.
z dnia 24 stycznia 2007 r.,
w sprawie ze skargi powoda o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w L.
z dnia 13 listopada 2003 r., w sprawie z powództwa R. P.
przeciwko M. P., T. P.
i J. P.
o obniżenie alimentów,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 30 czerwca 2009 r.,
odrzuca skargę i oddala wniosek o zasądzenie kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 24 stycznia 2007 r. Sąd Okręgowy w L. po rozpoznaniu
sprawy z powództwa R. P. przeciwko M. P., T. P. i małoletniemu J. P.
reprezentowanemu przez przedstawicielkę ustawową J. P. o obniżenie alimentów
na skutek skargi powoda o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w L. z dnia 18 marca 2003 r. oddalił
skargę o wznowienie postępowania.
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia powód zarzucał obrazę art. 136 i art. 138 k.r.o. oraz art. 135 § 1 k.r.o.
w zw. z art. 365 § 1 k.p.c., naruszenie art. 328 § 2 k.p.c., a także obrazę art. 403
§ 2 k.p.c. w zw. z art. 365 § 1 k.p.c. Oświadczył, że przez wydanie zaskarżonego
orzeczenia została mu wyrządzona szkoda oraz że jego wzruszenie w drodze
innych środków nie było i nie jest możliwe.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać między innymi uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody,
spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt
4 k.p.c.).
Jak wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z 27 kwietnia 2007 r. (I CNP
20/07, LEX 319611) użyte w art. 4241
§ 1 sformułowanie „przez wydanie” oznacza,
że między wydaniem zaskarżonego orzeczenia a szkodą musi zachodzić związek
przyczynowy, przy czym chodzi tu o normalny, adekwatny związek przyczynowy
unormowany w art. 361 § 1 k.c. Brak takiego związku przyczynowego wyklucza
stwierdzenie, że szkoda została stronie wyrządzona przez wydanie orzeczenia, a to
czyni skargę niedopuszczalną.
O normalnym związku przyczynowym można mówić wtedy, gdy
uzasadniająca skargę szkoda jest następstwem wydania zaskarżonego orzeczenia.
Takiej szkody powód nie uprawdopodobnił. Skarżąc wyrok z dnia 24 stycznia 2007
r. wysokość szkody określił według zadłużenie powoda na dzień 5 czerwca 2006 r.
3
Oczywiste jest zatem, że tak opisana szkoda nie mogła być następstwem wydania
zaskarżonego orzeczenia i leży poza normalnym związkiem przyczynowym z jego
wydaniem.
Wobec powyższego, na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł
jak w sentencji.
Na marginesie należy zwrócić uwagę, że – wbrew ocenie Sądu Okręgowego
– skarga o wznowienie postępowania nie była oparta na ustawowej podstawie
wznowienia i podlegała odrzuceniu, skoro środek dowodowy, na jaki powołał się
skarżący, powstał dopiero po wydaniu prawomocnego orzeczenia. Walor nowości
w rozumieniu art. 403 § 2 k.p.c. dotyczy jedynie takich środków dowodowych, które
istniały przed wydaniem orzeczenia, którego dotyczy skarga o wznowienie
postępowania, a jedynie nie były stronie znane bądź z innych względów nie mogła
się na nie powołać. W oczywisty sposób nie może być takim nowym środkiem
dowodowym wydany w 2005 r. wyrok w przedmiocie renty.
Skargę podlegającą odrzuceniu kwalifikować należy jako sporządzoną
sprzecznie z zasadami profesjonalizmu. W judykaturze utrwalony jest pogląd,
według którego czynności adwokata ustanowionego z urzędu, które są sprzeczne
z zasadami profesjonalizmu, nie uzasadniają przyznania mu kosztów nieopłaconej
pomocy prawnej (postanowienie SN z dnia 12 lutego 1999 r., II CKN 341/98, OSNC
1999, nr 6, poz. 123). Należało więc oddalić wniosek o przyznanie tych kosztów.
jz