Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt. III Kp 420/13

POSTANOWIENIE

Dnia 14 marca 2013r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział III Karny w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Mariusz Wiązek

Protokolant: Edyta Makowska

Prokurator Prokuratury Rejonowej- S. K.

po rozpoznaniu wniosku Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Trzebnicy z dnia 5 marca 2013r. (data wpływu), sygn. akt Ds. 2038/12 o przedłużenie tymczasowego aresztowania wobec J. Ż.

na podstawie art. 263 § 2 k.p.k.

postanawia

przedłużyć do dnia 13 czerwca 2013 roku tymczasowe aresztowanie zastosowane postanowieniem Sądu Rejonowego w Trzebnicy z dnia 18 grudnia 2012 roku, sygn. akt II Kp 370/12 wobec J. Ż. , s. F. i J. z domu K. urodzonego w dniu (...). w S.

podejrzanego o to, że:

w dniu 15 grudnia 2012r. w S., gm. P., działając w zamiarze pozbawienia życia B. P. uderzył go wielokrotnie młotkiem oraz prętem metalowym w głowę, powodując rozległe obrażenia czaszkowo-mózgowe, skutkujące jego zgonem na miejscu,

tj. o czyn z art. 148 §1 k.k.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 18 grudnia 2012 roku, sygn. akt II Kp 370/12 Sąd Rejonowy w Trzebnicy zastosował wobec J. Ż. środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania uznając, iż popełnienie przez podejrzanego zarzucanego mu przestępstwa zostało z dużym prawdopodobieństwem potwierdzone zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Do chwili obecnej nie wystąpiły żadne okoliczności uzasadniające uchylenie bądź zmianę stosowanego wobec podejrzanego środka zapobiegawczego. Zebrany dotychczas w przedmiotowej sprawie w postępowaniu przygotowawczym materiał dowodowy, w szczególności postaci zeznań świadka I. K., L. K., A. P., T. B., A. W., a nadto wyniki oględzin miejsca zdarzenia, zabezpieczone dowody rzeczowe, sprawozdanie z sądowo-lekarskich oględzin i sekcji zwłok ludzkich, a częściowo także wyjaśnienia podejrzanego J. Ż. wskazują na duże prawdopodobieństwo popełnienia przez podejrzanego zarzucanego mu czynu. Wobec powyższego zachodzi ogólna podstawa stosowania środków zapobiegawczych opisana w art. 249 § 1 k.p.k.

Nie ustała, uprawniająca do stosowania środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania, obawa matactwa procesowego ze strony podejrzanego oraz nakłaniania przez niego innych osób do złożenia fałszywych zeznań. Podkreślić wszak należy, że osoby przesłuchane w niniejszej sprawie w charakterze świadków to osoby znane podejrzanemu, z kręgu jego rodziny, sąsiedztwa i znajomych. Powyższe, w kontekście tego, że podejrzany ma opinię osoby nadużywającej alkoholu, utrzymującej kontakty z ludźmi o ujemnej opinii społecznej czyni realnym niebezpieczeństwo wywierania przez niego bezprawnego wpływu na świadków.

Nie przesądzając w żaden sposób o winie i sprawstwie J. Ż. – należy zważyć, iż na obecnym etapie postępowania prawdopodobieństwo popełnienia przez podejrzanego zarzucanego mu czynu, przy uwzględnieniu jego doniosłości, wszak podejrzany pozostaje pod zarzutem popełnienia zbrodni z art. 148 § 1 k.k., uzasadnia twierdzenie o realności wymierzenia podejrzanemu surowej kary pozbawienia wolności o jakiej mowa w art. 258 § 2 k.p.k., co stanowi dodatkową podstawę zastosowania środka zapobiegawczego o charakterze izolacyjnym w postaci tymczasowego aresztowania. Okoliczność ta, zgodnie z dominującymi aktualnie poglądami judykatury, przy spełnieniu warunków, o których mowa w art. 249 § 1 i art. 257 § 1 k.p.k. i przy braku przesłanek negatywnych określonych w art. 259 § 1 i 2 k.p.k., stanowi samodzielną przesłankę szczególną stosowania tego środka zapobiegawczego (por. uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 19 stycznia 2012r., I KZP 18/11, OSNKW 2012/1/1, LEX nr 1102081, Biul.SN 2012/1/12). Grożąca podejrzanemu surowa kara dodatkowo uzasadnia przekonanie, iż podejrzany przebywając na wolności może utrudniać prowadzone przeciwko niemu postępowanie karne w szczególności ukrywać się przed organami ścigania.

W ocenie Sądu jedynie przedłużenie wobec wymienionego izolacyjnego środka zapobiegawczego, jakim jest tymczasowe aresztowanie, pozwoli zabezpieczyć prawidłowy tok prowadzonego postępowania karnego, a tym samym uniemożliwić podejrzanemu podjęcie jakikolwiek ewentualnych prób bezprawnych działań mogących je destabilizować.

W toku śledztwa przeprowadzono liczne czynności procesowe, w szczególności przesłuchano świadków, zabezpieczono dowody rzeczowe, przeprowadzono oględziny.

W celu prawidłowego zakończenia postępowanie przygotowawczego należy kontynuować podjęte działania . Należy pozyskać opinię biegłego z zakresu medycyny sądowej mającą na celu odtworzenie mechanizmu działania podejrzanego. Konieczne jest też przesłuchanie kolejnych świadków. Po wykonaniu powyższych czynności należy przeprowadzić czynności końcowe z udziałem podejrzanego i jego obrońcy.

Zważyć należy, iż w stosunku do podejrzanego nie zachodzą warunki uzasadniające odstąpienie od stosowania przedmiotowego środka zapobiegawczego, określone w art. 259 § 1 k.p.k. W toku postępowania nie podnoszono zresztą żadnych miarodajnych okoliczności przemawiających za odstąpieniem od stosowania tymczasowego aresztowania, co zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą obciąża stronę która domaga się zastosowania powyższego przepisu (por. postanowienie SA w Krakowie II AKz 144/06, KZS 2006/5/40, postanowienie SA w Lublinie II AKa 470/09. Podkreślić należy, iż odstąpienie od tymczasowego aresztowania na podstawie art. 259 § 1 k.p.k. może nastąpić gdy stosowanie go zagraża poważnie i rzeczywiście życiu aresztowanego bądź egzystencji jego najbliższych, lecz nie wtedy gdy powoduje jakiekolwiek niewygody czy zagrożenia (por. postanowienie SN z 30.08.2005r., WZ 62/2005, OSNKW 2005/1568, postanowienie SA w Katowicach z 16.01.2008r., II AKz 33/08, postanowienie SA we Wrocławiu z 10.12.1997r., II AKz 280/97, KZS 1997/11-12/60, postanowienie SA w Krakowie z 19.10.2006r., AKz 393/06, KZS 2006/11/31).

\Mając zatem na uwadze, iż środki zapobiegawcze o mniej dolegliwym charakterze niż środek zastosowany, mógłby nie wypełnić swej roli, tj. nie zabezpieczyć w sposób prawidłowy toczącego się postępowania, Sąd – działając na podstawie powołanych przepisów – orzekł jak na wstępie.