Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CNP 28/09
POSTANOWIENIE
Dnia 23 października 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie z powództwa K.F.
przeciwko E.D.
o eksmisję z lokalu użytkowego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 23 października 2009 r.,
na skutek skargi pozwanej
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K.
z dnia 18 czerwca 2008 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
W związku ze skargą pozwanej E.D. o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 18 czerwca
2008 r. należy podnieść co następuje.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać: 1) oznaczenie orzeczenia, od którego jest wniesiona, ze
wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w całości lub w części, 2) przytoczenie jej
podstaw oraz ich uzasadnienie, 3) wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone
orzeczenie jest niezgodne, 4) uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody,
spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy, 5) wykazanie,
że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie
było i nie jest możliwe, a ponadto – gdy skargę wniesiono stosując art. 4241
§ 2 –
że występuje wyjątkowy wypadek uzasadniający wniesienie skargi, 6) wniosek
o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem.
Skarga niniejsza nie spełnia wymagania opisanego w art. 4245
§ 1 pkt 4
k.p.c. Uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.) polega na
przedstawieniu wyodrębnionego wywodu przekonującego, że szkoda została
wyrządzona oraz określającego czas jej powstania, postać i związek przyczynowy
z wydaniem orzeczenia niezgodnego z prawem (por. postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8,
poz. 141, z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, niepubl., z dnia 23 września
2005 r., III CNP 5/05, niepubl., z dnia 22 listopada 2005 r., I CNP 19/05, niepubl.).
Przesłanka uprawdopodobnienia szkody, przewidziana w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.,
zostaje spełniona, jeżeli skarżący powoła w skardze nie tylko wszystkie znane mu
fakty, które wskazują na związek między zaskarżonym orzeczeniem a doznanymi
wskutek jego wydania stratami lub utraconymi korzyściami, ale ponadto powoła
dowody lub co najmniej ich surogaty, które uczynią twierdzenie o wyrządzeniu
szkody wiarygodnym (tak m.in. postanowienie SN z dnia 23 marca 2006 r.,
IV CNP 23/06, Biul.SN 2006, nr 6, s. 8, postanowienie SN z dnia 25 lipca 2006 r.,
III CNP 40/06). Skarżąca tak rozumianego obowiązku nie wypełniła.
3
W szczególności nie sprecyzowała wysokości szkody, a powołane
i przedstawione przez nią dowody nie są wystarczające dla uprawdopodobnienia
zawartych w skardze twierdzeń o szkodzie.
Badana skarga nie wypełnia również wymagania opisanego w art. 4245
§ 1
pkt 5 k.p.c. Wykazanie w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.)
polega na ujawnieniu i przedstawieniu tej okoliczności w sposób wyczerpujący
i nie budzący wątpliwości oraz na dowiedzeniu jej istnienia i przekonywającym
uzasadnieniu. Niezbędne jest przedstawienia analizy prawnej przepisów
dotyczących środków zaskarżenia, których zastosowanie - w odniesieniu do
zaskarżonego orzeczenia - jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno
nie mogłoby odnieść skutku. (por. postanowienie SN z dnia 27 stycznia 2006 r.,
III CNP 23/05, OSNC 2006/7-8/140, postanowienie SN z dnia 28 lutego 2006 r.,
I CNP 12/06, niepubl.). W konsekwencji wymaganie przewidziane w art. 4245
§ 1
pkt 5 k.p.c. nie jest spełnione, jeżeli jak to jest w niniejszej skardze skarżąca
ogranicza się do stwierdzenia, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe, albowiem nie są spełnione
przesłanki formalne, ani do wniesienia skargi kasacyjnej, ani do wznowienia
postępowania, a ponadto od powyższego orzeczenia nie były wnoszone żadne
inne środki zaskarżenia.
Z tych względów, orzeczono jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c. w zw.
z art. 4245
§ 1 pkt 4 i 5 k.p.c.).