V CNP 62/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:13-01-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 62/09
POSTANOWIENIE
Dnia 26 października 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi W.K.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w K.
z dnia 4 czerwca 2007 r., sygn. akt [...]
w sprawie z wniosku Z.N. i T.N.
przy uczestnictwie W.K., S.K. i J.K.
o zniesienie współwłasności,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 26 października 2009 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 4 czerwca 2007 r. Sąd Okręgowy w K. odrzucił
apelację uczestniczki postępowania W.K. od postanowienia Sądu Rejonowego w B.
z dnia 20 lutego 2007 r. w sprawie o zniesienie współwłasności.
Uczestniczka postępowania W.K. wniosła skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem wskazanego wyżej postanowienia Sądu Okręgowego,
zarzucając naruszenie prawa procesowego – art. 368 § 1 k.p.c. w związku z art.
3701
k.p.c. i art. 373 k.p.c., art. 176 ust. 1 Konstytucji i art. 177 Konstytucji, a także
naruszenie art. 5 k.c. w związku z art. 206 k.c. i art. 207 k.c., art. 211 k.c., art. 212
k.c. i art. 3571
k.c. Skarżąca stwierdziła, że podłożem niniejszej skargi jest
bezzasadne pozbawienie i uniemożliwienie kontroli instancyjnej orzeczenia Sądu I
instancji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje wtedy, gdy przez wydanie prawomocnego
orzeczenia niezgodnego z prawem stronie wyrządzona została szkoda.
Zaskarżone postanowienie – jak słusznie wywodzi skarżąca - zamknęło
uczestniczce postępowania tylko możliwość kontroli instancyjnej (apelacyjnej)
postanowienia sądu pierwszej instancji. W konsekwencji istnieje postanowienie
Sądu Rejonowego z dnia 20 lutego 2007 r., korzystające z waloru prawomocności
i powagi rzeczy osądzonej (art. 365 k.p.c. i 366 k.p.c.). Nie zostało ono
zakwestionowane również w tej skardze, zatem nie może podlegać jakiejkolwiek
weryfikacji w sprawie skargowej (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
4 lipca 2006 r., V CNP 86/06, OSNC 2007/3/47).
Należy podkreślić, że skarżąca – w następstwie procesowego ukształtowania
swojej skargi – została pozbawiona możliwości dowodzenia, że wynik
postępowania odwoławczego byłby dla niej korzystny. Sąd Najwyższy nie ma
uprawnienia do zastępowania sądu drugiej instancji i rozstrzygania, jakiej treści
orzeczenie odwoławcze powinno zapaść w następstwie nie odrzucenia apelacji
3
(por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2006 r., V CNP 79/05,
niepubl.).
Zaskarżając jedynie postanowienie o odrzuceniu apelacji, skarżąca nie
uprawdopodobniła, gdyż nie mogła uprawdopodobnić, powstania szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
Mając powyższe na względzie, należało skargę odrzucić (art. 4248
§ 1
k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 26 października 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi W.K.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w K.
z dnia 4 czerwca 2007 r., sygn. akt [...]
w sprawie z wniosku Z.N. i T.N.
przy uczestnictwie W.K., S.K. i J.K.
o zniesienie współwłasności,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 26 października 2009 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 4 czerwca 2007 r. Sąd Okręgowy w K. odrzucił
apelację uczestniczki postępowania W.K. od postanowienia Sądu Rejonowego w B.
z dnia 20 lutego 2007 r. w sprawie o zniesienie współwłasności.
Uczestniczka postępowania W.K. wniosła skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem wskazanego wyżej postanowienia Sądu Okręgowego,
zarzucając naruszenie prawa procesowego – art. 368 § 1 k.p.c. w związku z art.
3701
k.p.c. i art. 373 k.p.c., art. 176 ust. 1 Konstytucji i art. 177 Konstytucji, a także
naruszenie art. 5 k.c. w związku z art. 206 k.c. i art. 207 k.c., art. 211 k.c., art. 212
k.c. i art. 3571
k.c. Skarżąca stwierdziła, że podłożem niniejszej skargi jest
bezzasadne pozbawienie i uniemożliwienie kontroli instancyjnej orzeczenia Sądu I
instancji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje wtedy, gdy przez wydanie prawomocnego
orzeczenia niezgodnego z prawem stronie wyrządzona została szkoda.
Zaskarżone postanowienie – jak słusznie wywodzi skarżąca - zamknęło
uczestniczce postępowania tylko możliwość kontroli instancyjnej (apelacyjnej)
postanowienia sądu pierwszej instancji. W konsekwencji istnieje postanowienie
Sądu Rejonowego z dnia 20 lutego 2007 r., korzystające z waloru prawomocności
i powagi rzeczy osądzonej (art. 365 k.p.c. i 366 k.p.c.). Nie zostało ono
zakwestionowane również w tej skardze, zatem nie może podlegać jakiejkolwiek
weryfikacji w sprawie skargowej (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
4 lipca 2006 r., V CNP 86/06, OSNC 2007/3/47).
Należy podkreślić, że skarżąca – w następstwie procesowego ukształtowania
swojej skargi – została pozbawiona możliwości dowodzenia, że wynik
postępowania odwoławczego byłby dla niej korzystny. Sąd Najwyższy nie ma
uprawnienia do zastępowania sądu drugiej instancji i rozstrzygania, jakiej treści
orzeczenie odwoławcze powinno zapaść w następstwie nie odrzucenia apelacji
3
(por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2006 r., V CNP 79/05,
niepubl.).
Zaskarżając jedynie postanowienie o odrzuceniu apelacji, skarżąca nie
uprawdopodobniła, gdyż nie mogła uprawdopodobnić, powstania szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
Mając powyższe na względzie, należało skargę odrzucić (art. 4248
§ 1
k.p.c.).