IV CZ 2/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-11-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 2/11
POSTANOWIENIE
Dnia 7 kwietnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca)
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej
przeciwko Skarbowi Państwa - Wojewodzie L.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 7 kwietnia 2011 r.,
zażalenia strony powodowej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 23 listopada 2010 r.,
oddala zażalenie i zasądza od powoda na rzecz Skarbu
Państwa - Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa 3600 (trzy
tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania
zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 23 listopada 2010 r. Sąd Apelacyjny oddalił wniosek
powódki Spółdzielni Mieszkaniowej w L. o przywrócenie terminu do złożenia
wniosku o doręczenie odpisu wyroku tego Sądu z dnia 29 września 2010 r. wraz z
uzasadnieniem, uznając, że nie wykazała braku winy w jego uchybieniu. Tym
samym postanowieniem odrzucił jako spóźniony wniosek o doręczenie odpisu
wyroku wraz z uzasadnieniem.
Powódka zaskarżyła powyższe postanowienie w części dotyczącej
odrzucenia wniosku o doręczenie wyroku z uzasadnieniem, wnosząc o jego
uchylenie. Wniosła również o dokonanie oceny zasadności postanowienia w części
oddalającej wniosek o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności
procesowej.
W odpowiedzi na zażalenie pozwany Skarb Państwa reprezentowany przez
Wojewodę L. wniósł o odrzucenie zażalenia w zakresie, w jakim dotyczy oddalenia
wniosku powódki o przywrócenie jej terminu do złożenia wniosku o doręczenie
odpisu wyroku oraz o oddalenie zażalenia w pozostałym zakresie, ewentualnie o
oddalenie zażalenia w całości i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego
kosztów postępowania zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Postanowienie sądu drugiej instancji oddalające wniosek o przywrócenie
terminu do złożenia wniosku o doręczenie wyroku wraz z uzasadnieniem nie jest
orzeczeniem kończącym postępowanie w sprawie i nie przysługuje od niego
zażalenie do Sądu Najwyższego (postanowienie SN z dnia 20 maja 2002 r., I PZ
38/02, OSNP – wkładka z 2002 r., nr 20, poz. 11). Jednakże na wniosek strony,
zgłoszony w zażaleniu na postanowienie o odrzuceniu wniosku o doręczenie
wyroku z uzasadnieniem, postanowienie sądu drugiej instancji, odmawiające
przywrócenia terminu do dokonania czynności procesowej, może być skutecznie
kwestionowane w tym zażaleniu, jeżeli miało wpływ na rozstrzygnięcie zawarte
w zaskarżonym postanowieniu (zob.: postanowienie SN z dnia 14 kwietnia 2008 r.,
II UZ 28/07, OSNP z 2009 r., nr 15 –16, poz. 214). Powódka taki wniosek zgłosiła,
a oddalenie wniosku o przywrócenie terminu miało bezpośredni wpływ na
rozstrzygnięcie w przedmiocie odrzucenia wniosku o doręczenie wyroku
3
z uzasadnieniem. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, na stronie
zobowiązanej do dokonania czynności procesowej ciąży obowiązek zachowania
należytej staranności, której miernikiem jest obiektywnie oceniana staranność,
jakiej można wymagać od strony właściwie dbającej o swoje interesy procesowe.
Uchybienie w tym względzie, spowodowane nawet lekkim niedbalstwem, narusza
obiektywny miernik staranności i stanowi podstawę do oddalenia wniosku
o przywrócenie terminu, skoro nawet lekkie niedbalstwo świadczy o zawinionym
niedokonaniu czynności w terminie (por. postanowienie SN z dnia 23 listopada
2005 r., II CZ 103/05, nie publ.; postanowienie SN z dnia 26 kwietnia 2007 r., III CZ
22/07, nie publ.). Co więcej, art. 168 §1 k.p.c. dotyczący przywrócenia terminu do
dokonanie czynności procesowej nie może być interpretowany w sposób
rozszerzający, ponieważ zasadą jest, że czynności procesowe powinny być
dokonywane w terminie (postanowienie SN z dnia 14 kwietnia 2010 r., III CZ 1/10,
nie publ.; postanowienie SN z dnia 5 maja 2009 r., sygn. akt I UO 3/08, nie publ.).
W niniejszej sprawie Sąd Apelacyjny zasadnie dostrzegł, że śmierć pełnomocnika
profesjonalnego nie zwalnia powódki z należytej staranności. Powódka nie stawiła
się na ogłoszenie wyroku pomimo prawidłowego powiadomienia o terminie
publikacji, nie podjęła też żadnych starań, by dowiedzieć się o treści orzeczenia,
wykazując tym samym elementarny brak dbałości o własne interesy i to w sytuacji,
w której wiedziała, że dotychczas reprezentujący ją pełnomocnik zmarł. Ten brak
staranności – zważając dodatkowo na okoliczność, iż powódka jest podmiotem
profesjonalnym – decyduje o występowaniu winy w uchybieniu terminowi oraz
o prawidłowej ocenie przeprowadzonej przez Sąd drugiej instancji.
Zasadność oddalenia wniosku o przywrócenie terminu skutkuje również
uznaniem, że rozstrzygnięcie Sądu Apelacyjnego w przedmiocie odrzucenia
wniosku o doręczenie wyroku z uzasadnieniem jest prawidłowe, skoro wniosek ten
został złożony z opóźnieniem.
Wobec powyższego, na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.,
Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono na podstawie art. 98
§ 1 i 3, art. 99, art. 108 § 1 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.
db
POSTANOWIENIE
Dnia 7 kwietnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca)
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej
przeciwko Skarbowi Państwa - Wojewodzie L.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 7 kwietnia 2011 r.,
zażalenia strony powodowej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 23 listopada 2010 r.,
oddala zażalenie i zasądza od powoda na rzecz Skarbu
Państwa - Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa 3600 (trzy
tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania
zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 23 listopada 2010 r. Sąd Apelacyjny oddalił wniosek
powódki Spółdzielni Mieszkaniowej w L. o przywrócenie terminu do złożenia
wniosku o doręczenie odpisu wyroku tego Sądu z dnia 29 września 2010 r. wraz z
uzasadnieniem, uznając, że nie wykazała braku winy w jego uchybieniu. Tym
samym postanowieniem odrzucił jako spóźniony wniosek o doręczenie odpisu
wyroku wraz z uzasadnieniem.
Powódka zaskarżyła powyższe postanowienie w części dotyczącej
odrzucenia wniosku o doręczenie wyroku z uzasadnieniem, wnosząc o jego
uchylenie. Wniosła również o dokonanie oceny zasadności postanowienia w części
oddalającej wniosek o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności
procesowej.
W odpowiedzi na zażalenie pozwany Skarb Państwa reprezentowany przez
Wojewodę L. wniósł o odrzucenie zażalenia w zakresie, w jakim dotyczy oddalenia
wniosku powódki o przywrócenie jej terminu do złożenia wniosku o doręczenie
odpisu wyroku oraz o oddalenie zażalenia w pozostałym zakresie, ewentualnie o
oddalenie zażalenia w całości i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego
kosztów postępowania zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Postanowienie sądu drugiej instancji oddalające wniosek o przywrócenie
terminu do złożenia wniosku o doręczenie wyroku wraz z uzasadnieniem nie jest
orzeczeniem kończącym postępowanie w sprawie i nie przysługuje od niego
zażalenie do Sądu Najwyższego (postanowienie SN z dnia 20 maja 2002 r., I PZ
38/02, OSNP – wkładka z 2002 r., nr 20, poz. 11). Jednakże na wniosek strony,
zgłoszony w zażaleniu na postanowienie o odrzuceniu wniosku o doręczenie
wyroku z uzasadnieniem, postanowienie sądu drugiej instancji, odmawiające
przywrócenia terminu do dokonania czynności procesowej, może być skutecznie
kwestionowane w tym zażaleniu, jeżeli miało wpływ na rozstrzygnięcie zawarte
w zaskarżonym postanowieniu (zob.: postanowienie SN z dnia 14 kwietnia 2008 r.,
II UZ 28/07, OSNP z 2009 r., nr 15 –16, poz. 214). Powódka taki wniosek zgłosiła,
a oddalenie wniosku o przywrócenie terminu miało bezpośredni wpływ na
rozstrzygnięcie w przedmiocie odrzucenia wniosku o doręczenie wyroku
3
z uzasadnieniem. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, na stronie
zobowiązanej do dokonania czynności procesowej ciąży obowiązek zachowania
należytej staranności, której miernikiem jest obiektywnie oceniana staranność,
jakiej można wymagać od strony właściwie dbającej o swoje interesy procesowe.
Uchybienie w tym względzie, spowodowane nawet lekkim niedbalstwem, narusza
obiektywny miernik staranności i stanowi podstawę do oddalenia wniosku
o przywrócenie terminu, skoro nawet lekkie niedbalstwo świadczy o zawinionym
niedokonaniu czynności w terminie (por. postanowienie SN z dnia 23 listopada
2005 r., II CZ 103/05, nie publ.; postanowienie SN z dnia 26 kwietnia 2007 r., III CZ
22/07, nie publ.). Co więcej, art. 168 §1 k.p.c. dotyczący przywrócenia terminu do
dokonanie czynności procesowej nie może być interpretowany w sposób
rozszerzający, ponieważ zasadą jest, że czynności procesowe powinny być
dokonywane w terminie (postanowienie SN z dnia 14 kwietnia 2010 r., III CZ 1/10,
nie publ.; postanowienie SN z dnia 5 maja 2009 r., sygn. akt I UO 3/08, nie publ.).
W niniejszej sprawie Sąd Apelacyjny zasadnie dostrzegł, że śmierć pełnomocnika
profesjonalnego nie zwalnia powódki z należytej staranności. Powódka nie stawiła
się na ogłoszenie wyroku pomimo prawidłowego powiadomienia o terminie
publikacji, nie podjęła też żadnych starań, by dowiedzieć się o treści orzeczenia,
wykazując tym samym elementarny brak dbałości o własne interesy i to w sytuacji,
w której wiedziała, że dotychczas reprezentujący ją pełnomocnik zmarł. Ten brak
staranności – zważając dodatkowo na okoliczność, iż powódka jest podmiotem
profesjonalnym – decyduje o występowaniu winy w uchybieniu terminowi oraz
o prawidłowej ocenie przeprowadzonej przez Sąd drugiej instancji.
Zasadność oddalenia wniosku o przywrócenie terminu skutkuje również
uznaniem, że rozstrzygnięcie Sądu Apelacyjnego w przedmiocie odrzucenia
wniosku o doręczenie wyroku z uzasadnieniem jest prawidłowe, skoro wniosek ten
został złożony z opóźnieniem.
Wobec powyższego, na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.,
Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono na podstawie art. 98
§ 1 i 3, art. 99, art. 108 § 1 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.
db