V CZ 35/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-11-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 35/11
POSTANOWIENIE
Dnia 21 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marta Romańska
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa M. K.
przeciwko InterRisk Towarzystwu Ubezpieczeń S. A. Vienna Insurance Group
w Warszawie
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 lipca 2011 r.,
zażalenia sędziego M. D. na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 18 lutego 2011 r.,
odrzuca zażalenie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 26 stycznia 2011 r. Sąd Okręgowy, przy
rozpoznawaniu apelacji obu stron od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 12 sierpnia
2010 r., wytknął - na podstawie art. 40 § 1 u.s.p. - Sądowi Rejonowemu w /…/
oczywistą obrazę przepisów postępowania polegającą na naruszeniu art. 321 § 1
k.p.c. oraz art. 100 k.p.c.
Zażalenie na to postanowienie złożył sędzia Sądu Rejonowego M. D.,
jednoosobowo orzekający w rozpoznawanej sprawie.
Postanowieniem z dnia 18 lutego 2011 r. Sąd Okręgowy odrzucił zażalenie,
jako niedopuszczalne (art. 370 k.p.c. w związku z art. 3941
k.p.c.).
Postanowienie powyższe zostało zaskarżone zażaleniem przez SSR M. D.,
który zakwestionował przyjętą niemożność merytorycznej i formalnej obrony
sędziów przed dotkliwymi skutkami wytyku.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kwalifikacja prawna wytyku przewidzianego w art. 40 § 1 u.s.p. oraz
zastosowanie procedury z nim związanej budzi różne wątpliwości. W wyroku z dnia
15 stycznia 2009 r., K 45/07 (OTK-A 2009, nr 1, poz. 3) Trybunał Konstytucyjny
uznał, że art. 40 § 1 u.s.p. w zakresie, w jakim nie zapewnia członkowi składu
orzekającego prawa złożenia wyjaśnień do wytkniętego sądowi uchybienia, jest
niezgodny z art. 2 Konstytucji. Odnosząc się do tego orzeczenia, Sąd Najwyższy
w wyroku z dnia 2 grudnia 2010 r., I CSK 111/10 (niepubl.) stwierdził, że Trybunał
Konstytucyjny nie uchylił art. 40 § 1 u.s.p., ale dał impuls dla ustawodawcy do
podjęcia odpowiedniej inicjatywy ustawodawczej, stwarzającej wskazane
gwarancje dla sędziów.
Udzielenie wytyku w trybie art. 40 § 1 u.s.p. następuje - według Trybunału -
w swoistym postępowaniu (sui generis), niebędącym postępowaniem nadzorczym
ani też nadzorem judykacyjnym. W piśmiennictwie akcentowany jest pogląd,
że powyższe postępowanie stanowi formę pośrednią między nadzorem
judykacyjnym a nadzorem administracyjnym i jest instrumentem kontroli
przestrzegania prawa służącym umocnieniu prawa.
3
Udzielenie wytyku Sądowi Rejonowemu nastąpiło przy rozpoznawaniu
apelacji w sprawie cywilnej, jednakże postępowania związanego z wydaniem jego
nie można potraktować jako sprawy cywilnej w rozumieniu art. 1 k.c. oraz art. 1 i 2
k.p.c. Ani Sąd Rejonowy, ani Sędzia rozpoznający sprawę nie byli stroną
postępowania cywilnego, tylko organem orzeczniczym (członkiem tego organu). W
postępowaniu związanym z wydaniem wytyku w trybie art. 40 § 1 u.s.p. nie mają
ponadto zastosowania przepisy Kodeksu postępowania cywilnego (zob.
orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 9 października 2009 r., I CNP 59/09,
niepubl.).
Również art. 3941
k.p.c. nie daje uprawnienia do wniesienia zażalenia przez
SSR M. D. Należało w konsekwencji odrzucić zażalenie jako niedopuszczalne (art.
370 k.p.c w związku z art. 3941
k.p.c., art. 39821
k.p.c. i 391 § 1 k.p.c.).
jz
POSTANOWIENIE
Dnia 21 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marta Romańska
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa M. K.
przeciwko InterRisk Towarzystwu Ubezpieczeń S. A. Vienna Insurance Group
w Warszawie
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 lipca 2011 r.,
zażalenia sędziego M. D. na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 18 lutego 2011 r.,
odrzuca zażalenie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 26 stycznia 2011 r. Sąd Okręgowy, przy
rozpoznawaniu apelacji obu stron od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 12 sierpnia
2010 r., wytknął - na podstawie art. 40 § 1 u.s.p. - Sądowi Rejonowemu w /…/
oczywistą obrazę przepisów postępowania polegającą na naruszeniu art. 321 § 1
k.p.c. oraz art. 100 k.p.c.
Zażalenie na to postanowienie złożył sędzia Sądu Rejonowego M. D.,
jednoosobowo orzekający w rozpoznawanej sprawie.
Postanowieniem z dnia 18 lutego 2011 r. Sąd Okręgowy odrzucił zażalenie,
jako niedopuszczalne (art. 370 k.p.c. w związku z art. 3941
k.p.c.).
Postanowienie powyższe zostało zaskarżone zażaleniem przez SSR M. D.,
który zakwestionował przyjętą niemożność merytorycznej i formalnej obrony
sędziów przed dotkliwymi skutkami wytyku.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kwalifikacja prawna wytyku przewidzianego w art. 40 § 1 u.s.p. oraz
zastosowanie procedury z nim związanej budzi różne wątpliwości. W wyroku z dnia
15 stycznia 2009 r., K 45/07 (OTK-A 2009, nr 1, poz. 3) Trybunał Konstytucyjny
uznał, że art. 40 § 1 u.s.p. w zakresie, w jakim nie zapewnia członkowi składu
orzekającego prawa złożenia wyjaśnień do wytkniętego sądowi uchybienia, jest
niezgodny z art. 2 Konstytucji. Odnosząc się do tego orzeczenia, Sąd Najwyższy
w wyroku z dnia 2 grudnia 2010 r., I CSK 111/10 (niepubl.) stwierdził, że Trybunał
Konstytucyjny nie uchylił art. 40 § 1 u.s.p., ale dał impuls dla ustawodawcy do
podjęcia odpowiedniej inicjatywy ustawodawczej, stwarzającej wskazane
gwarancje dla sędziów.
Udzielenie wytyku w trybie art. 40 § 1 u.s.p. następuje - według Trybunału -
w swoistym postępowaniu (sui generis), niebędącym postępowaniem nadzorczym
ani też nadzorem judykacyjnym. W piśmiennictwie akcentowany jest pogląd,
że powyższe postępowanie stanowi formę pośrednią między nadzorem
judykacyjnym a nadzorem administracyjnym i jest instrumentem kontroli
przestrzegania prawa służącym umocnieniu prawa.
3
Udzielenie wytyku Sądowi Rejonowemu nastąpiło przy rozpoznawaniu
apelacji w sprawie cywilnej, jednakże postępowania związanego z wydaniem jego
nie można potraktować jako sprawy cywilnej w rozumieniu art. 1 k.c. oraz art. 1 i 2
k.p.c. Ani Sąd Rejonowy, ani Sędzia rozpoznający sprawę nie byli stroną
postępowania cywilnego, tylko organem orzeczniczym (członkiem tego organu). W
postępowaniu związanym z wydaniem wytyku w trybie art. 40 § 1 u.s.p. nie mają
ponadto zastosowania przepisy Kodeksu postępowania cywilnego (zob.
orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 9 października 2009 r., I CNP 59/09,
niepubl.).
Również art. 3941
k.p.c. nie daje uprawnienia do wniesienia zażalenia przez
SSR M. D. Należało w konsekwencji odrzucić zażalenie jako niedopuszczalne (art.
370 k.p.c w związku z art. 3941
k.p.c., art. 39821
k.p.c. i 391 § 1 k.p.c.).
jz