Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CNP 86/10
POSTANOWIENIE
Dnia 26 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marta Romańska
w sprawie ze skargi G. W.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku zaocznego Sądu Rejonowego
z dnia 19 czerwca 2008 r.,
w sprawie z powództwa S. S. i S. S.
przeciwko G. W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 26 lipca 2011 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
W uzasadnieniu skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku zaocznego Sądu Rejonowego z 19 czerwca 2008 r.
skarżący powołał się na naruszenie art. 2 i art. 45 ust. 1 Konstytucji RP oraz art.
133 § 2a k.p.c. i art. 339 § 1 k.p.c., prowadzące do nieważności postępowania na
podstawie art. 379 pkt 5 k.p.c. Uzasadniając zarzut wskazał, że Sąd w toku
postępowania kierował pisma na adres prowadzonej przez skarżącego działalności
gospodarczej, nie zaś na adres zamieszkania wskazany w rejestrze
przedsiębiorców, który zgodnie z art. 133 § 2a k.p.c. powinien być właściwym
adresem do doręczeń. Jednocześnie skarżący podał, że postanowieniem z 17
lutego 2009 r. Sąd Rejonowy odrzucił jego skargę o wznowienie postępowania,
przez co spełniona została przesłanka braku możliwości zmiany lub uchylenia
zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych (art. 4241
§ 1 in fine
k.p.c.).
Zgodnie z jednoznacznym sformułowaniem art. 4241
§ 1 in fine k.p.c., skarga
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia dopuszczalna
jest jedynie wówczas, gdy zmiana lub uchylenie zaskarżonego wyroku w drodze
przysługujących stronie środków prawnych nie były i nie są możliwe, przy czym
ciężar wykazania tych okoliczności spoczywa na skarżącym. Skarżący warunku
tego nie wypełnił, bowiem z wyjątkiem lakonicznej wzmianki o odrzuceniu jego
skargi o wznowienie postępowania, nie podał, z jakich przyczyn nie doszło do
merytorycznego rozpoznania wniesionego przez niego środka. Zgodnie
z konsekwentnym stanowiskiem Sądu Najwyższego, wymóg przewidziany w art.
4241
§ 1 in fine k.p.c. jest spełniony jedynie w wypadku wykazania przez
skarżącego, że wznowienie postępowania było niedopuszczalne ze
względu na rodzaj zaskarżonego orzeczenia albo podniesione w nim zarzuty
(tak Sąd Najwyższy w postanowieniach: z 28 lutego 2006 r., I CNP 12/06, niepubl.;
z 28 października 2005 r., V CNP 24/05, niepubl. oraz z 7 listopada 2008 r., I CNP
79/80, niepubl.). Na skarżącym, stosownie do art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c., ciążył więc
obowiązek przedstawienia tych okoliczności i uzasadnienia ich w sposób
wyczerpujący i niebudzący wątpliwości (tak Sąd Najwyższy w postanowieniach:
3
z 27 stycznia 2006 r., III CNP 23/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 140; BSN 2006, nr 4,
poz. 10 oraz z 14 lipca 2010 r., I CNP 15/10, niepubl.). Rozbudowany wywód w tym
zakresie nie byłby konieczny jedynie w wypadku załączenia przez skarżącego
odpisu postanowienia o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania
z uzasadnieniem, wskazującego, że zastosowanie innych środków procesowych
okazało się nieskuteczne (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 28 stycznia
2010 r., V CNP 77/09, niepubl.).
Trzeba dodać, że przedmiotem skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia jest wyrok zaoczny wydany przez Sąd Rejonowy, a taki
wyrok podlega zaskarżeniu sprzeciwem. Skarżący nie wyjaśnił, z jakich przyczyn
nie skorzystał z tego środka zaskarżenia, dlaczego ewentualnie nie wnioskował
o przywrócenie mu terminu do jego wniesienia. Skoro skarżący nie przedstawił
w tym zakresie jakiejkolwiek argumentacji ani dowodów, to skarga podlegała
odrzuceniu jako niedopuszczalna (por. też postanowienia Sądu Najwyższego:
z 17 sierpnia 2005 r., I CNP 5/05, OSNC 2006, nr 1, poz. 17, BSN 2005, nr 10,
poz. 14 oraz z 19 stycznia 2006 r., II CNP 2/06, OSNC 2006, nr 6, poz. 12).
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 4248
§ 2 k.p.c. orzeczono jak na
wstępie.

V CNP 86/10

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia