Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 60/11
POSTANOWIENIE
Dnia 15 listopada 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka
w sprawie ze skargi powodów
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego
z dnia 17 lutego 2011 r.,
w sprawie z powództwa J. K., A. K. i K. P.
przeciwko Gminie B.– Zarządowi Mienia Komunalnego w B.
o ustalenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 15 listopada 2011 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 17 lutego 2011 r. Sąd Okręgowy oddalił
apelację powodów J. K., A. K. oraz K. P. od wyroku Sądu Rejonowego z dnia
7 grudnia 2010 r., którym Sąd ten na skutek sprzeciwu strony pozwanej – Gminy
B. – Zarządu Mienia Komunalnego w B. od wyroku zaocznego z dnia 8 listopada
2010 r. uwzględniającego powództwo o ustalenie wstąpienia w stosunek najmu,
wyrok ten uchylił i powództwo oddalił.
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego, opartej na podstawie naruszenia prawa materialnego,
powodowie w ramach uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4
k.p.c.) wskazali, że na skutek wydania tego orzeczenia nie mogą zaspokoić swoich
potrzeb mieszkaniowych i będą zmuszeni do opuszczenia lokalu, w którym
dotychczas zamieszkiwali, oraz do zawarcia umowy najmu z innym wynajmującym,
co będzie się wiązało ze znacznymi wydatkami, a ponadto ze stratą nakładów
poniesionych na remont tego lokalu. W ten sposób skarżący poniosą szkodę
w wysokości 10.800 zł z tytułu czynszu najmu oraz 12.000 zł z tytułu utraconych
nakładów.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga jest niedopuszczalna ze względu na nieusuwalny brak jednego z jej
zasadniczych elementów konstrukcyjnych, o którym mowa w art. 4245
§ 1 pkt 4
k.p.c. (por. np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 października 2006 r.,
IV CNP 86/06, niepubl. i z dnia 16 lutego 2007 r., V CNP 8/07, niepubl.).
Powodowie nie uprawdopodobnili, że na skutek wydania zaskarżonego
orzeczenia została im wyrządzona konkretna szkoda majątkowa. Nieskutecznie
powołali się na szkodę mającą wystąpić w przyszłości. Powodowie w skardze
wyraźnie wskazali, że będą zmuszeni do opuszczenia dotychczas zajmowanego
lokalu oraz zawarcia umowy najmu z czym będzie się dopiero wiązało ponoszenie
znacznych kosztów oraz utrata nakładów poniesionych na remont tego lokalu. W tej
sytuacji nie można mówić o wymiernej i rzeczywistej szkodzie, która nastąpiła już
w majątku skarżących, ale o szkodzie mającej charakter jedynie przyszły bądź
3
hipotetyczny. Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem judykatury, powołanie się
w skardze na tego rodzaju postać szkody nie czyni zadość wymaganiu
przewidzianemu w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. (por. m. in. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 11 stycznia 2006 r., II CNP 13/05, OSNC 2006, nr 6, poz. 110
oraz z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 141).
Z art. 4171
§ 2 k.c. stanowiącego podstawę odpowiedzialności Skarbu Państwa za
szkody wyrządzone przez wydanie prawomocnego orzeczenia niezgodnego
z prawem oraz z pozostających z tym przepisem w bezpośrednim związku
regulacji dotyczących skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia zawartych w Kodeksie postępowania cywilnego, które należy w tym
przypadku interpretować łącznie, wynika, że ustawodawcy chodziło wyłącznie
o szkody, które zostały już wyrządzone. Na powodach spoczywał zatem
obowiązek uprawdopodobnienia, że ponieśli oni konkretny uszczerbek majątkowy,
nie zaś uszczerbek, który mógłby dopiero w ich majątku wystąpić.
Niezależnie od wadliwego powołania się na szkodę, która jeszcze nie
nastąpiła, powodowie zaniechali wyjaśnienia, na czym miałby polegać związek
przyczynowy pomiędzy wydaniem zaskarżonego skargą orzeczenia, a szkodą
w postaci utraty nakładów na remont dotychczas zajmowanego lokalu, mimo że
w ramach uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody ciążył na nich taki obowiązek
(por. np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP
38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 141 oraz z dnia 29 listopada 2006 r., II CNP 65/06,
niepubl.). Należy dodać, że w rzeczywistości związek taki nie zachodzi, szkoda
zatem we wskazanej tu postaci nie mogła wystąpić. W tym kontekście kwestią
drugoplanową pozostaje brak powołania się przez powodów na jakiekolwiek
dowody bądź inne środki, które pozwoliłyby na uwiarygodnienie ich twierdzenia, że
nakłady te rzeczywiście zostały przez nich poniesione.
Z omówionych przyczyn Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji, na
podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.

IV CNP 60/11

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia