V CSK 88/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-11-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CSK 88/11
POSTANOWIENIE
Dnia 25 listopada 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie z powództwa Jadwigi i Krzysztofa K.
przeciwko Miastu i Gminie Ż.
o określenie organizacji handlu niezakłócającej korzystania z nieruchomości
powodów,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 listopada 2011 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powodów od wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 16 listopada 2010 r.,
odrzuca skargę kasacyjną i zasądza od powodów na rzecz
pozwanej kwotę 1200 (tysiąc dwieście) złotych tytułem zwrotu
kosztów postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Powodowie Jadwiga K. oraz Krzysztof K. wnosząc przeciwko Miastu i
Gminie Ż. pozew o zakazanie organizacji handlu na targowisku w Ż. w sposób,
który utrudnia im korzystanie ze stanowiącej ich własność nieruchomości, na której
znajduje się pawilon handlowy oraz o nakazanie pozwanemu takiej organizacji
handlu, która nie będzie zakłócała korzystania przez nich z nieruchomości, wskazali
jako wartość przedmiotu sporu kwotę 50.000 złotych.
Wyrokiem z dnia 6 września 2010 r. Sąd Rejonowy, rozpoznając ponownie
sprawę, uwzględnił częściowo powództwo przez zobowiązanie pozwanego do
określonej w wyroku organizacji handlu, a w pozostałym zakresie oddalił
powództwo.
W apelacji od wyroku oddalającego powództwo powodowie, wskazując jako
wartość przedmiotu zaskarżenia kwotę 25.000 złotych, wnieśli o zmianę
zaskarżonego wyroku i uwzględnienie powództwa w szerszym zakresie.
Wyrokiem z dnia 16 listopada 2010 r. Sąd Okręgowy zmienił jedynie zawarte
w zaskarżonym wyroku rozstrzygnięcie o kosztach procesu i oddalił dalej idącą
apelację powodów.
Powodowie wnieśli skargę kasacyjną od wyroku sądu drugiej instancji. Tym
razem, jako wartość przedmiotu zaskarżenia wskazali kwotę 600 złotych
a w uzasadnieniu skargi wskazali, że nietypowe roszczenie, nie ma charakteru
majątkowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Powodowie opierają swoje roszczenie na treści art. 144 k.c. w związku z art.
222 § 2 k.c. Sprawa ta jest co do zasady sprawą o prawa majątkowe (zob.
postanowienie Sądu najwyższego z dnia 19 grudnia 2002 r., V CZ 162/02, OSNC
2004, nr 2, poz. 31; z dnia 9 września 2009 r., V CZ 39/09, nie publ.). Trafnie
podnosi się, że przedmiotem skargi negatoryjnej jest ochrona przed naruszeniem
prawa własności, które, jako prawo rzeczowe, ma za przedmiot rzecz, która ma
określoną wartość majątkową. Naruszenie prawa własności jest w pierwszej
3
kolejności naruszeniem prawa majątkowego. Chociaż w orzecznictwie Sądu
Najwyższego nie wyklucza w szczególnych okolicznościach dominacji czynników
niemajątkowych tej ochrony (zob. już wymienione postanowienie z dnia 19 grudnia
2002 r.), to jednak w niniejszej sprawie majątkowy charakter sporu nie budzi
wątpliwości, zwłaszcza jeśli uwzględni się sposób korzystania z nieruchomości
przez powodów i dążenie do zapewnienia nieograniczonego dostępu do tej
nieruchomości, w tym do położonego na niej pawilonu handlowego. Tak też oceniali
spór powodowie, a dali temu wyraz wskazując wartość przedmiotu sporu i wartości
przedmiotu zaskarżenia w apelacjach i skardze kasacyjnej. Majątkowy charakter
sporu ma bezpośredni wpływ na ocenę dopuszczalności skargi kasacyjnej ze
względu na ograniczenie przewidziane w art. 3982
§ 1 k.p.c.
Ponieważ wartość przedmiotu zaskarżenia wskazana przez powodów
zarówno w apelacji jak i w skardze kasacyjnej nie przekracza wskazanych w art.
3982
§ 1 k.p.c. minimalnych wartości, Sąd Najwyższy na podstawie art. 3986
§ 3
k.p.c. odrzucił skargę kasacyjną. O kosztach postępowania kasacyjnego Sąd
Najwyższy orzekła na podstawie art. 98 §1 i 3 k.p.c.; w zw. z art. 108 §1 k.p.c.
w zw. z art. 39821
, 391 § 1 k.p.c.
md
POSTANOWIENIE
Dnia 25 listopada 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie z powództwa Jadwigi i Krzysztofa K.
przeciwko Miastu i Gminie Ż.
o określenie organizacji handlu niezakłócającej korzystania z nieruchomości
powodów,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 listopada 2011 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powodów od wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 16 listopada 2010 r.,
odrzuca skargę kasacyjną i zasądza od powodów na rzecz
pozwanej kwotę 1200 (tysiąc dwieście) złotych tytułem zwrotu
kosztów postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Powodowie Jadwiga K. oraz Krzysztof K. wnosząc przeciwko Miastu i
Gminie Ż. pozew o zakazanie organizacji handlu na targowisku w Ż. w sposób,
który utrudnia im korzystanie ze stanowiącej ich własność nieruchomości, na której
znajduje się pawilon handlowy oraz o nakazanie pozwanemu takiej organizacji
handlu, która nie będzie zakłócała korzystania przez nich z nieruchomości, wskazali
jako wartość przedmiotu sporu kwotę 50.000 złotych.
Wyrokiem z dnia 6 września 2010 r. Sąd Rejonowy, rozpoznając ponownie
sprawę, uwzględnił częściowo powództwo przez zobowiązanie pozwanego do
określonej w wyroku organizacji handlu, a w pozostałym zakresie oddalił
powództwo.
W apelacji od wyroku oddalającego powództwo powodowie, wskazując jako
wartość przedmiotu zaskarżenia kwotę 25.000 złotych, wnieśli o zmianę
zaskarżonego wyroku i uwzględnienie powództwa w szerszym zakresie.
Wyrokiem z dnia 16 listopada 2010 r. Sąd Okręgowy zmienił jedynie zawarte
w zaskarżonym wyroku rozstrzygnięcie o kosztach procesu i oddalił dalej idącą
apelację powodów.
Powodowie wnieśli skargę kasacyjną od wyroku sądu drugiej instancji. Tym
razem, jako wartość przedmiotu zaskarżenia wskazali kwotę 600 złotych
a w uzasadnieniu skargi wskazali, że nietypowe roszczenie, nie ma charakteru
majątkowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Powodowie opierają swoje roszczenie na treści art. 144 k.c. w związku z art.
222 § 2 k.c. Sprawa ta jest co do zasady sprawą o prawa majątkowe (zob.
postanowienie Sądu najwyższego z dnia 19 grudnia 2002 r., V CZ 162/02, OSNC
2004, nr 2, poz. 31; z dnia 9 września 2009 r., V CZ 39/09, nie publ.). Trafnie
podnosi się, że przedmiotem skargi negatoryjnej jest ochrona przed naruszeniem
prawa własności, które, jako prawo rzeczowe, ma za przedmiot rzecz, która ma
określoną wartość majątkową. Naruszenie prawa własności jest w pierwszej
3
kolejności naruszeniem prawa majątkowego. Chociaż w orzecznictwie Sądu
Najwyższego nie wyklucza w szczególnych okolicznościach dominacji czynników
niemajątkowych tej ochrony (zob. już wymienione postanowienie z dnia 19 grudnia
2002 r.), to jednak w niniejszej sprawie majątkowy charakter sporu nie budzi
wątpliwości, zwłaszcza jeśli uwzględni się sposób korzystania z nieruchomości
przez powodów i dążenie do zapewnienia nieograniczonego dostępu do tej
nieruchomości, w tym do położonego na niej pawilonu handlowego. Tak też oceniali
spór powodowie, a dali temu wyraz wskazując wartość przedmiotu sporu i wartości
przedmiotu zaskarżenia w apelacjach i skardze kasacyjnej. Majątkowy charakter
sporu ma bezpośredni wpływ na ocenę dopuszczalności skargi kasacyjnej ze
względu na ograniczenie przewidziane w art. 3982
§ 1 k.p.c.
Ponieważ wartość przedmiotu zaskarżenia wskazana przez powodów
zarówno w apelacji jak i w skardze kasacyjnej nie przekracza wskazanych w art.
3982
§ 1 k.p.c. minimalnych wartości, Sąd Najwyższy na podstawie art. 3986
§ 3
k.p.c. odrzucił skargę kasacyjną. O kosztach postępowania kasacyjnego Sąd
Najwyższy orzekła na podstawie art. 98 §1 i 3 k.p.c.; w zw. z art. 108 §1 k.p.c.
w zw. z art. 39821
, 391 § 1 k.p.c.
md