II CZ 152/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:31-01-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 152/11
POSTANOWIENIE
Dnia 2 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Anna Kozłowska
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z wniosku S. L.
przy uczestnictwie "P. – W." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
w G., "P." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G.,
A. M., J. L. i Z. M.
o zwrot depozytu,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 2 lutego 2012 r.,
zażalenia wnioskodawcy
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 27 maja 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 27 maja 2011 r. odrzucił skargę
kasacyjną wnioskodawcy S. L. wniesioną od postanowienia tego Sądu z dnia 11
marca 2011 r. oddalającego apelację od postanowienia Sądu Rejonowego z dnia
29 kwietnia 2010 r., którym oddalono wniosek o zwrot sum znajdujących się w
depozycie sądowym.
W zażaleniu na to postanowienie wnioskodawca podniósł, że Sąd Okręgowy
całkowicie pominął treść art. 5191
§ 4 pkt 5 k.p.c., z którego - jego zdaniem –
a contrario wynika dopuszczalność skargi kasacyjnej w sprawach depozytowych
innych niż wymieniona w tym przepisie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne. Słusznie Sąd Okręgowy uznał, że w sprawach
depozytowych uregulowanych w przepisach art.692 – 69322
k.p.c. skarga kasacyjna
nie przysługuje. Pogląd ten znajduje oparcie w jednolitym orzecznictwie Sądu
Najwyższego (por. postanowienia SN: z dnia 7 lutego 2008 r., V CZ 141/07, nie
publ; z dnia 23 marca 2011 r., V CZ 2/11, nie publ.; z dnia 15 kwietnia 2011 r., II CZ
211/10, nie publ; z dnia 28 października 2011 r., I CZ 110/11, nie publ.).
Nie jest trafna wywiedziona w zażaleniu argumentacja oparta o treść art.
5191
§ 4 pkt 5 k.p.c. Zmiana dokonana ustawą z dnia 18 października 2006 r.
(Dz. U. Nr 208, poz.1537), polegająca na dodaniu punktu 5 do § 4 art. 5191
k.p.c.
była następstwem uznania (w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego
z dnia 16 marca 2004 r. K.22/03), że postępowanie w zakresie likwidacji
depozytów ma za przedmiot odjęcie własności, należy więc do prawa rzeczowego,
zatem do wyłączenia w tych sprawach skargi kasacyjnej niezbędne było
dodatkowe, wyraźne unormowanie (zob. postanowienia SN: z dnia 15 kwietnia
2011 r., II CZ 211/10, nie publ. oraz z dnia 28 października 2011 r., I CZ 110/11,
nie publ.).
Z tych względów zażalenie podlegało oddaleniu (art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 2 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Anna Kozłowska
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z wniosku S. L.
przy uczestnictwie "P. – W." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
w G., "P." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G.,
A. M., J. L. i Z. M.
o zwrot depozytu,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 2 lutego 2012 r.,
zażalenia wnioskodawcy
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 27 maja 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 27 maja 2011 r. odrzucił skargę
kasacyjną wnioskodawcy S. L. wniesioną od postanowienia tego Sądu z dnia 11
marca 2011 r. oddalającego apelację od postanowienia Sądu Rejonowego z dnia
29 kwietnia 2010 r., którym oddalono wniosek o zwrot sum znajdujących się w
depozycie sądowym.
W zażaleniu na to postanowienie wnioskodawca podniósł, że Sąd Okręgowy
całkowicie pominął treść art. 5191
§ 4 pkt 5 k.p.c., z którego - jego zdaniem –
a contrario wynika dopuszczalność skargi kasacyjnej w sprawach depozytowych
innych niż wymieniona w tym przepisie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne. Słusznie Sąd Okręgowy uznał, że w sprawach
depozytowych uregulowanych w przepisach art.692 – 69322
k.p.c. skarga kasacyjna
nie przysługuje. Pogląd ten znajduje oparcie w jednolitym orzecznictwie Sądu
Najwyższego (por. postanowienia SN: z dnia 7 lutego 2008 r., V CZ 141/07, nie
publ; z dnia 23 marca 2011 r., V CZ 2/11, nie publ.; z dnia 15 kwietnia 2011 r., II CZ
211/10, nie publ; z dnia 28 października 2011 r., I CZ 110/11, nie publ.).
Nie jest trafna wywiedziona w zażaleniu argumentacja oparta o treść art.
5191
§ 4 pkt 5 k.p.c. Zmiana dokonana ustawą z dnia 18 października 2006 r.
(Dz. U. Nr 208, poz.1537), polegająca na dodaniu punktu 5 do § 4 art. 5191
k.p.c.
była następstwem uznania (w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego
z dnia 16 marca 2004 r. K.22/03), że postępowanie w zakresie likwidacji
depozytów ma za przedmiot odjęcie własności, należy więc do prawa rzeczowego,
zatem do wyłączenia w tych sprawach skargi kasacyjnej niezbędne było
dodatkowe, wyraźne unormowanie (zob. postanowienia SN: z dnia 15 kwietnia
2011 r., II CZ 211/10, nie publ. oraz z dnia 28 października 2011 r., I CZ 110/11,
nie publ.).
Z tych względów zażalenie podlegało oddaleniu (art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).