II PZ 45/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-04-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I PZP 6/10
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II PZ 45/11
POSTANOWIENIE
Dnia 2 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Małgorzata Gersdorf (sprawozdawca)
SSA Maciej Piankowski
w sprawie z powództwa W. Z.
przeciwko E. I.
o ustalenie istnienia stosunku pracy, sprostowanie świadectwa pracy, odprawę i
odszkodowanie za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 2 lutego 2012 r.,
zażalenia powoda na postanowienie zawarte w punkcie 2 wyroku Sądu
Okręgowego w P. z dnia 8 lipca 2011 r.,
1. zmienia pkt 2 wyroku i zawarte w nim zaskarżone
postanowienie w ten sposób, że zasądza od pozwanego na rzecz
powoda dodatkowo kwotę 450 (czterysta pięćdziesiąt) złotych
tytułem zwrotu kosztów postępowania,
2. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 480 zł
tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
Zawartym w wyroku z dnia 8 lipca 2011 r., Sąd Okręgowy w P. zasądził od
pozwanego na rzecz powoda kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa
2
procesowego. Sprawa toczyła się o ustalenie istnienia stosunku pracy,
sprostowanie świadectwa pracy, odprawę i odszkodowanie za niezgodne z prawem
rozwiązanie stosunku pracy. Rozstrzygnięcie o kosztach ferował Sąd mając na
uwadze uchwałę SN z dnia 24 lutego 2011 r., sygn. I PZP 6/10, w której Sąd
Najwyższy uznał, że w sprawie o odszkodowanie na podstawie art. 56 § 1 k.p. w
zw. z art. 58 k.p. podstawę zasądzenia wynagrodzenia pełnomocnika stanowi ta
sama stawka, która obowiązuje w sporze o przywrócenie do pracy.
Zażalenie na to postanowienie wywiódł pełnomocnik powoda, zarzucając
naruszenie § 12 pkt 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28
września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez
Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.
Nr 163 poz. 1348) przez jego wadliwe zastosowanie a także § 12 pkt 1 ust. 2 tego
rozporządzenia w zw. z § 6 i § 13 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia przez ich
niezastosowanie. W zażaleniu pełnomocnik wskazał, że powód dochodził w
postępowaniu nie tylko odszkodowania, ale także odprawy pieniężnej. Dla potrzeb
ustalenia wysokości wynagrodzenia pełnomocnika należało, jego zdaniem, użyć
wartości przedmiotu zaskarżenia (kwoty 9.662 zł) i od tego wyliczyć wysokość
kosztów zastępstwa procesowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie okazało się uzasadnione, co doprowadziło do zmiany
zaskarżonego orzeczenia.
W postępowaniu strona powodowa domagała się ustalenia istnienia
stosunku pracy, sprostowania świadectwa pracy, odprawy oraz odszkodowania za
niezgodne z prawem rozwiązanie stosunku pracy. W I instancji wyrokiem z dnia 30
marca 2011 r. zasądzono na rzecz powoda kwotę 3.864,56 zł tytułem odprawy oraz
kwotę 5.794,84 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie
umowy o pracę oddalając powództwo w pozostałej części. Strona pozwana
rozstrzygnięcie to zaskarżyła w całości. W konsekwencji przedmiotem orzekania
sądu II instancji było roszczenie o odprawę oraz roszczenie o odszkodowanie za
wadliwe wypowiedzenie stosunku pracy. Tak ukształtowana kumulacja roszczeń
3
wymagała uwzględnienia przy ferowaniu rozstrzygnięcia o kosztach postępowania.
W zaskarżonym orzeczeniu sąd II instancji zastosował podstawową zasadę
odpowiedzialności za wynik postępowania, wadliwie jednak ustalił wartość
wynagrodzenia kosztów zastępstwa procesowego. Zastosował bowiem
wskazówkę, wynikającą z uchwały siedmiu sędziów SN z dnia 24 lutego 2011 r., I
PZP 6/10 (OSNP 2011 nr 21-22, poz. 268) tak, jakby roszczenie o odszkodowanie
za wadliwe rozwiązanie stosunku pracy pozostawało jedynym roszczeniem
dochodzonym w sprawie. Tymczasem powód dochodził także odprawy, a tego
żądania z perspektywy kosztów zastępstwa procesowego nie można traktować w
sposób identyczny jak żądania odszkodowania za wadliwe rozwiązanie stosunku
pracy. Skoro zachodzi w sprawie kumulacja tych dwóch roszczeń, to skumulowania
wymaga także wartość kosztów zastępstwa procesowego. Ponieważ każde z
żądań (odszkodowanie za wadliwe rozwiązanie stosunku pracy; odprawa) mogłoby
stanowić przedmiot odrębnego postępowania, a koszty zastępstwa procesowego
liczone byłyby odmiennie, dla każdego z nich (co wynika z uchwały siedmiu
sędziów SN I PZP 6/10),to z tytułu każdego wypadało tu zasądzić właściwą sumę
tytułem kosztów zastępstwa procesowego, a następnie je zsumować. Trafnie zatem
pełnomocnik skarżącego podnosi, iż zastosowanie winien znaleźć § 12 pkt 1 ust. 2
1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu – w odniesieniu do roszczenia o
odprawę. W przypadku odprawy, której dochodził powód, ustalona w ten sposób
kwota stanowi 450 zł. O tę zatem kwotę powiększył Sąd Najwyższy wynagrodzenie
kosztów zastępstwa procesowego należnych stronie powodowej. O kosztach
postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c.
Mając na uwadze powyższe, Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 2 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Małgorzata Gersdorf (sprawozdawca)
SSA Maciej Piankowski
w sprawie z powództwa W. Z.
przeciwko E. I.
o ustalenie istnienia stosunku pracy, sprostowanie świadectwa pracy, odprawę i
odszkodowanie za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 2 lutego 2012 r.,
zażalenia powoda na postanowienie zawarte w punkcie 2 wyroku Sądu
Okręgowego w P. z dnia 8 lipca 2011 r.,
1. zmienia pkt 2 wyroku i zawarte w nim zaskarżone
postanowienie w ten sposób, że zasądza od pozwanego na rzecz
powoda dodatkowo kwotę 450 (czterysta pięćdziesiąt) złotych
tytułem zwrotu kosztów postępowania,
2. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 480 zł
tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
Zawartym w wyroku z dnia 8 lipca 2011 r., Sąd Okręgowy w P. zasądził od
pozwanego na rzecz powoda kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa
2
procesowego. Sprawa toczyła się o ustalenie istnienia stosunku pracy,
sprostowanie świadectwa pracy, odprawę i odszkodowanie za niezgodne z prawem
rozwiązanie stosunku pracy. Rozstrzygnięcie o kosztach ferował Sąd mając na
uwadze uchwałę SN z dnia 24 lutego 2011 r., sygn. I PZP 6/10, w której Sąd
Najwyższy uznał, że w sprawie o odszkodowanie na podstawie art. 56 § 1 k.p. w
zw. z art. 58 k.p. podstawę zasądzenia wynagrodzenia pełnomocnika stanowi ta
sama stawka, która obowiązuje w sporze o przywrócenie do pracy.
Zażalenie na to postanowienie wywiódł pełnomocnik powoda, zarzucając
naruszenie § 12 pkt 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28
września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez
Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.
Nr 163 poz. 1348) przez jego wadliwe zastosowanie a także § 12 pkt 1 ust. 2 tego
rozporządzenia w zw. z § 6 i § 13 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia przez ich
niezastosowanie. W zażaleniu pełnomocnik wskazał, że powód dochodził w
postępowaniu nie tylko odszkodowania, ale także odprawy pieniężnej. Dla potrzeb
ustalenia wysokości wynagrodzenia pełnomocnika należało, jego zdaniem, użyć
wartości przedmiotu zaskarżenia (kwoty 9.662 zł) i od tego wyliczyć wysokość
kosztów zastępstwa procesowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie okazało się uzasadnione, co doprowadziło do zmiany
zaskarżonego orzeczenia.
W postępowaniu strona powodowa domagała się ustalenia istnienia
stosunku pracy, sprostowania świadectwa pracy, odprawy oraz odszkodowania za
niezgodne z prawem rozwiązanie stosunku pracy. W I instancji wyrokiem z dnia 30
marca 2011 r. zasądzono na rzecz powoda kwotę 3.864,56 zł tytułem odprawy oraz
kwotę 5.794,84 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie
umowy o pracę oddalając powództwo w pozostałej części. Strona pozwana
rozstrzygnięcie to zaskarżyła w całości. W konsekwencji przedmiotem orzekania
sądu II instancji było roszczenie o odprawę oraz roszczenie o odszkodowanie za
wadliwe wypowiedzenie stosunku pracy. Tak ukształtowana kumulacja roszczeń
3
wymagała uwzględnienia przy ferowaniu rozstrzygnięcia o kosztach postępowania.
W zaskarżonym orzeczeniu sąd II instancji zastosował podstawową zasadę
odpowiedzialności za wynik postępowania, wadliwie jednak ustalił wartość
wynagrodzenia kosztów zastępstwa procesowego. Zastosował bowiem
wskazówkę, wynikającą z uchwały siedmiu sędziów SN z dnia 24 lutego 2011 r., I
PZP 6/10 (OSNP 2011 nr 21-22, poz. 268) tak, jakby roszczenie o odszkodowanie
za wadliwe rozwiązanie stosunku pracy pozostawało jedynym roszczeniem
dochodzonym w sprawie. Tymczasem powód dochodził także odprawy, a tego
żądania z perspektywy kosztów zastępstwa procesowego nie można traktować w
sposób identyczny jak żądania odszkodowania za wadliwe rozwiązanie stosunku
pracy. Skoro zachodzi w sprawie kumulacja tych dwóch roszczeń, to skumulowania
wymaga także wartość kosztów zastępstwa procesowego. Ponieważ każde z
żądań (odszkodowanie za wadliwe rozwiązanie stosunku pracy; odprawa) mogłoby
stanowić przedmiot odrębnego postępowania, a koszty zastępstwa procesowego
liczone byłyby odmiennie, dla każdego z nich (co wynika z uchwały siedmiu
sędziów SN I PZP 6/10),to z tytułu każdego wypadało tu zasądzić właściwą sumę
tytułem kosztów zastępstwa procesowego, a następnie je zsumować. Trafnie zatem
pełnomocnik skarżącego podnosi, iż zastosowanie winien znaleźć § 12 pkt 1 ust. 2
1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu – w odniesieniu do roszczenia o
odprawę. W przypadku odprawy, której dochodził powód, ustalona w ten sposób
kwota stanowi 450 zł. O tę zatem kwotę powiększył Sąd Najwyższy wynagrodzenie
kosztów zastępstwa procesowego należnych stronie powodowej. O kosztach
postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c.
Mając na uwadze powyższe, Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji.