Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CSK 59/12
POSTANOWIENIE
Dnia 26 kwietnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Dończyk
w sprawie z powództwa M. F.
przeciwko K. Hodowli i Nasiennictwu Ogrodniczemu "P."
sp. z o.o. w K.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 26 kwietnia 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 22 czerwca 2011 r.,
1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2) zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 3600
(trzy tysiące sześćset) zł tytułem zwrotu kosztów
postępowania przed Sądem Najwyższym.
2
Uzasadnienie
Określone w art. 3984
§ 2 k.p.c. wymaganie uzasadnienia w skardze
kasacyjnej wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania zostaje spełnione, jeśli skarżący
wykaże, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba
wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących
rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub
skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Cel wymagania przewidzianego
w art. 3984
§ 2 k.p.c. może być zatem osiągnięty jedynie przez powołanie
i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze publicznoprawnym, które –
zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c. - będą mogły stanowić podstawę oceny skargi
kasacyjnej pod kątem przyjęcia jej do rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach
Sąd Najwyższy może oprzeć rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy
przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Powód M. F. w skardze kasacyjnej wniesionej od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 22 czerwca 2011 r. wniosek o jej przyjęcie do rozpoznania oparł na
przesłankach wskazanych w art. 3989
§ 1 pkt 1 i 4 k.p.c. Szczegółowa analiza
uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania nie pozwala na
stwierdzenie, że w sprawie występują istotne zagadnienia prawne sformułowane w
skardze, tj. zagadnienie nowe, dotychczas nierozwiązane w orzecznictwie lub w
nauce prawa, albo budzące rozbieżności w orzecznictwie, którego rozwiązanie
może przyczynić się do rozwoju orzecznictwa i nauki prawa. Ponadto
przedstawione zagadnienie prawne powinno być przydatne dla rozstrzygnięcia
wniesionej skargi kasacyjnej. Przesłanek tych nie spełniają zagadnienia prawne
sformułowane w skardze kasacyjnej. Nie można uznać za zagadnienie prawne
zarzutu pominięcia przez Sąd odwoławczy określonego elementu umowy, co może
być następstwem nieuwzględnienia przez Sąd całego materiału dowodowego albo
błędnej wykładni umowy. Skarga kasacyjna nie zawiera jednak odpowiednich
zarzutów procesowych lub naruszenia prawa materialnego (art. 65 k.c.), w ramach
których możnaby skutecznie w postępowaniu kasacyjnym podważać
nieuwzględnienie, zgodnie z twierdzeniem powoda, że elementem umowy było
3
zapewnienie przez pozwaną o średniej wysokości plonowania kupionych przez
powoda nasion ogórka na poziomie 67t/ha niezależnie od warunków uprawy.
Zarzut naruszenia prawa materialnego (art. 471 k.c.) jest oceniany wyłącznie na
podstawie ustalonego w sprawie stanu faktycznego i nie można za jego pomocą
dążyć do podważenia tych ustaleń. Z tej przyczyny zagadnienie prawne dotyczące
możliwości zastosowania art. 471 k.c. do odpowiedzialności odszkodowawczej
sprzedawcy w przypadku zapewnienia kupującego a wskazanych wyżej
właściwościach rzeczy sprzedanej nie opiera się na ustaleniach faktycznych
dokonanych w sprawie przez Sąd Apelacyjny, a w konsekwencji jest nieprzydatne
dla rozstrzygnięcia skargi kasacyjnej.
Nie można także przyjąć, aby skarga kasacyjna była oczywiście
uzasadniona, co ma miejsce wówczas, gdy zasadność zarzutów podniesionych
w skardze kasacyjnej wynika prima facie, bez głębszej analizy prawnej. Dotyczy to
więc jedynie uchybień przepisom prawa materialnego albo procesowego,
zarzucanym sądowi drugiej instancji w skardze kasacyjnej, o charakterze
elementarnym, które z całą pewnością doprowadzą do uwzględnienia skargi
kasacyjnej. Taka sytuacja nie zachodzi w odniesieniu do zaskarżonego skargą
kasacyjną wyroku. Wbrew przy tym stanowisku powoda, Sąd Najwyższy w wyroku
z dnia 17 czerwca 2010 r. nie przesądził, że elementem umowy zawartej przez
strony było zapewnienie przez pozwaną powoda, że średni plon ze sprzedanych
powodowi nasion ogórka wynosi 67t/ha bez względu na warunki uprawy.
Wręcz przeciwnie, wskazując na potrzebę oceny odpowiedzialności
odszkodowawczej pozwanej z ograniczeniem do szkód pozostających w związku
przyczynowym z nienależytym wykonaniem zobowiązania, wskazał, że w sytuacji
gdy warunki uprawy i czynniki obiektywne (przede wszystkim pogodowe)
odbiegałyby od normalnych – spowodowane tymi przyczynami nieosiągnięcie
zakładanego plonu nie obciążałoby pozwanej.
Wskazać należy, że nie zachodzi również nieważność postępowania, którą
Sąd Najwyższy bierze pod rozwagę w granicach zaskarżenia - z urzędu (art. 39813
§ 1 k.p.c.).
4
Z przytoczonych względów należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c.
Na wniosek pozwanej, zawarty w odpowiedzi na skargę kasacyjną,
orzeczono o kosztach postępowania przed Sądem Najwyższym na podstawie art.
98 § 1 i 3, w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c. oraz przepisów § 13 ust. 4 pkt 2
w zw. z § 6 pkt 7 i § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia
przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu
(Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).